Seeing that fatty Xuan had fled, Hu

Seeing that fatty Xuan had fled, Hubing Yue spoke briefly with Jiang Chen and took his leave as well.

Yang Zong had wanted to offer an explanation, but said nothing in the end after Jiang Chen clapped his shoulder. He left as well.

When all had left, only the Jiang father and son were left in the hall.

Jiang Feng drew his sword without a word. Brilliantly cold light flashed with a shake of his wrist, and the ebony coffin occupying the center of the hall promptly splintered away into wood fragments.

“Come, someone clean up and take that away to be burned. Clear out this unlucky air!” Mere words could not describe how elated Jiang Feng was to regain a son he thought he’d lost.

On the other hand, Jiang Chen looked at his father with a small smile, “Father, do you not have anything to ask me?”

“Hahaha,” Jiang Feng laughed heartily and patted Jiang Chen’s shoulder. “You are my son, I will deal with the consequences no matter what you do!”

That left Jiang Chen speechless. This dad was seriously lacking in principles.

But one had to know that the prior Jiang Chen in this body was as close to an incorrigible rascal as one could get. If he had really died, then only one line needed to be written for his epitaph: Here lies a noble who did everything but his duty.

A small mishap every three days, a large calamity every five days.

Jiang Feng had almost forgotten how many times he’d cleaned up after his son.

Of course, that wasn’t to say that this kid didn’t have any positive traits about him. At least he was loyal and had that smallest amount of dependability. Otherwise he wouldn’t have a crew of fellow ne’er-do-wells around him calling him their leader.

To sum up, it would have been difficult to find something positive to say about Jiang Chen. It would have been easier to find a needle in a haystack. But to identify some of his cons… those were numerous and easy to pinpoint.

It would have been fine for the privileged children of noble households to have some character flaws. But this kid’s greatest failing was that he was extremely lazy about training!

“Ai, what a fellow who didn’t value what he had,” Jiang Chen had to admit that much when he had finished sorting through the previous fellow’s memories. That Jiang Chen had truly been a bit of a lost cause.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นว่าไขมันซวนหนี หยู Hubing พูดสั้น ๆ กับเจียงเฉิน และเอาลาของเขาเช่นกันยาง Zong ต้องการนำเสนอคำอธิบาย แต่กล่าวว่า ไม่มีอะไรในสุดหลังจากที่เจียงเฉินปรบมือเพื่อเรียกไหล่ของเขา เขาซ้ายเช่นกันเมื่อมีที่เหลือทั้งหมด เฉพาะเจียงบิดาและบุตรถูกทิ้งในห้องโถงJiang Feng ดึงดาบโดยไม่คำ เก่งแสงเย็นประกาย ด้วยการสั่นไหวของมือของเขา และโลงศพสีดำครอบครองศูนย์กลางของห้องโถงทันทีเดาะไปเป็นไม้"มา คนล้าง และใช้เวลาไปกับเขียนว่า ล้างออกนี้โชคร้ายแอร์ เพียงคำสามารถอธิบายวิธีร่าเริง Jiang Feng ได้เพื่อ ให้ลูกชายเขาคิดว่า เขาหายไปคง เฉินเจียงมองไปที่พ่อของเขา ด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ "พ่อ คุณไม่มีอะไรจะถามฉัน""Hahaha," Jiang Feng หัวเราะพ่อ และโรคกลัวไหล่เจียงเฉิน "คุณเป็นลูกชายของฉัน ฉันจะจัดการกับผลที่ตามมาไม่ว่าสิ่งที่คุณทำ"ที่ซ้ายเจียงเฉินพูด พ่อนี้สะดวกสบายอย่างจริงจังในหลักการแต่เมื่อรู้ว่า ก่อนที่เจียงเฉินในร่างกายนี้เป็นไปการ rascal incorrigible เป็นหนึ่งอาจได้รับ เขาเสียชีวิตจริง ๆ ถ้าจำเป็นต้องเขียนสำหรับ epitaph เขาบรรทัดเดียว: โนเบิลที่ทำทุกอย่างแต่หน้าที่ที่อยู่ที่นี่ตัวเล็กอุบัติเหตุทุกสามวัน วิกฤตใหญ่ทุกห้าวันJiang Feng ได้เกือบลืมกี่ครั้งที่เขาได้ทำความสะอาดขึ้นหลังจากลูกชายของเขาแน่นอน ที่ไม่ได้บอกว่า เด็กคนนี้ไม่มีลักษณะใด ๆ บวกเกี่ยวกับเขา น้อยเขาเป็นซื่อสัตย์ และมีจำนวนน้อยที่สุดของความน่าเชื่อถือ มิฉะนั้น เขาจะไม่มีลูกเรือของ ne'er-do-wells เพื่อนรอบ ๆ ตัวเขาเรียกเขาผู้นำของเขารวม ทำได้ยากที่จะหาสิ่งที่เป็นบวกเกี่ยวกับเฉินเจียง มันจะได้ง่ายต่อการหาเข็มในมหาสมุทร แต่ว่าของของเขาเสีย... มากมาย และง่ายต่อการระบุก็จะได้รับสำหรับการเดือดของโนเบิลครัวเรือนจะมีข้อบกพร่องบางอย่างของตัวละคร แต่ล้มเหลวมากที่สุดเด็กคนนี้ ว่า เขาเป็นคนขี้เกียจอย่างมากเกี่ยวกับการฝึกอบรม"Ai เพื่อนสิ่งที่ไม่ได้ค่าอะไรเขา เฉินเจียงที่มีการยอมรับมากว่าเมื่อเขาจบการจัดเรียงความทรงจำของเพื่อนก่อนหน้านี้ เฉินเจียงที่แท้จริงได้บิตของการเยียวยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เห็นว่าไขมันซวนหนี Hubing Yue พูดสั้น ๆ กับเจียงเฉินและเอาลาของเขาเช่นกัน. ยางซงก็อยากจะนำเสนอคำอธิบาย แต่กล่าวว่าไม่มีอะไรในที่สุดหลังจากที่เจียงเฉินตบมือไหล่ของเขา เขาทิ้งเช่นกัน. เมื่อทุกคนมีเหลือเพียงพ่อเจียงและลูกชายถูกทิ้งไว้ในห้องโถง. เจียงฮชักดาบของเขาโดยไม่คำ จรัสประกายแสงเย็นที่มีการสั่นไหวของข้อมือของเขาและโลงศพไม้มะเกลือครอบครองศูนย์กลางของห้องโถงทันทีแตกออกไปเป็นเศษไม้. "มาคนทำความสะอาดและใช้เวลาที่ออกไปจะถูกเผาไหม้ ล้างออกอากาศโชคร้ายนี้! "เพียงคำพูดไม่สามารถอธิบายวิธีร่าเริงเจียงฮคือการฟื้นลูกชายของเขาคิดว่าเขาจะหายไป. บนมืออื่น ๆ , เจียงเฉินมองไปที่พ่อของเขาด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ " พ่อคุณทำไม่ได้ มีอะไรที่จะถามฉัน? " " ฮ่า ๆ ๆ ๆ "เจียงฮหัวเราะอย่างเต็มที่และตบไหล่ของเฉินเจียง "ท่านเป็นบุตรของฉันฉันจะจัดการกับผลที่ตามมาไม่ว่าสิ่งที่คุณทำ!" ที่เหลือเจียงเฉินพูด พ่อนี้ขาดอย่างจริงจังในหลักการ. แต่สิ่งหนึ่งที่จะต้องรู้ว่าก่อนที่เฉินเจียงในร่างกายนี้เป็นใกล้เคียงกับคนพาลแก้ไขไม่ได้เป็นหนึ่งอาจจะได้รับ ถ้าเขาได้ตายจริงๆแล้วเพียงหนึ่งเส้นจะต้องเขียนขึ้นสำหรับจารึกของเขา. ที่นี่อยู่ประเสริฐที่ทำทุกอย่าง แต่หน้าที่ของเขา. อุบัติเหตุเล็ก ๆ ทุกสามวันภัยพิบัติขนาดใหญ่ทุกห้าวันเจียงฮได้เกือบลืมวิธีการหลาย ครั้งที่เขาต้องการทำความสะอาดขึ้นหลังจากที่ลูกชายของเขา. แน่นอนว่าก็ไม่ได้บอกว่าเด็กคนนี้ไม่ได้มีลักษณะเชิงบวกใด ๆ เกี่ยวกับตัวเขา อย่างน้อยเขาก็มีความจงรักภักดีและมีจำนวนเงินที่เล็กที่สุดของความน่าเชื่อถือ มิฉะนั้นเขาจะไม่ได้มีลูกเรือของเพื่อนไม่เคยทำหลุมรอบ ๆ ตัวเขาเรียกเขาว่าผู้นำของพวกเขา. เพื่อสรุปก็จะได้รับยากที่จะหาสิ่งที่ดีที่จะพูดเกี่ยวกับเฉินเจียง ก็จะได้รับง่ายต่อการหาเข็มในกองหญ้า แต่การที่จะระบุบางส่วนของข้อเสียของเขา ... ผู้ที่มีจำนวนมากและง่ายต่อการระบุ. มันจะได้รับที่ดีสำหรับเด็กที่มีสิทธิพิเศษของผู้ประกอบการที่มีเกียรติที่จะมีข้อบกพร่องบางอย่างของตัวละคร แต่ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเด็กคนนี้ก็คือว่าเขาขี้เกียจอย่างมากเกี่ยวกับการฝึกอบรม! "Ai สิ่งที่เพื่อนที่ไม่เห็นคุณค่าของสิ่งที่เขาได้" เจียงเฉินต้องยอมรับว่ามากเมื่อเขาได้เสร็จสิ้นการเรียงลำดับผ่านความทรงจำของเพื่อนก่อน ที่เฉินเจียงได้รับอย่างแท้จริงบิตของสาเหตุที่หายไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เห็นว่าไขมันซวนหนี hubing Yue , พูดสั้น ๆ กับ เจียง เฉินและลาของเขาได้เป็นอย่างดีซองหยางต้องการให้คำอธิบาย แต่กล่าวว่าไม่มีอะไรในตอนท้ายหลังจากที่เจียงเฉินตบมือไหล่ของเขา เขาทิ้งเช่นกันเมื่อมีแล้ว แต่เจียง พ่อและลูกชายอยู่ในหอประชุมเจียงฟงชักดาบของเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ประกายแสงเรืองรองเย็นกับการสั่นของข้อมือ และโลงไม้มะเกลือครอบครองศูนย์กลางของห้องโถงทันที เดาะไปในเศษไม้" มา คนทำความสะอาด และนำมันออกไปเสีย . ล้างแอร์นี่ไปเลย ! " เพียงคำพูดไม่สามารถบรรยายได้ว่าเป็นปลื้ม เจียงฟงไปอีกลูกที่เขาคิดว่าเขาจะแพ้บนมืออื่น ๆ , เจียงเฉินมองบิดาด้วยรอยยิ้มเล็ก ๆ " พ่อ คุณไม่มีอะไรจะถามฉันเหรอ ? "" ฮ่า ฮ่า ฮ่า " เจียงฟงหัวเราะอย่างจริงใจและ patted เจียงเฉิน ไหล่ " คุณเป็นลูกชายของผม ผมจะจัดการกับผลกระทบไม่ว่าสิ่งที่คุณทำ ! "ที่เหลือเจียงเฉิน พูดไม่ออก พ่อนี้อย่างจริงจัง ขาดหลักการแต่หนึ่งต้องรู้ว่าก่อนเจียงเฉิน ในร่างนี้ก็ใกล้เป็นเลวเหลือขอเป็นหนึ่งให้ได้ ถ้าเขาตายแล้วจริงๆ แล้วเพียงหนึ่งบรรทัด ต้องเขียนคำจารึกบนหลุมฝังศพของเขา ที่นี่อยู่ โนเบิล ที่ทำทุกอย่าง แต่หน้าที่ของเขาอุบัติเหตุขนาดเล็กทุกสามวัน , ภัยพิบัติใหญ่ทุก 5 วันเจียงเฟิงเกือบจะลืมไปแล้วว่าหลายครั้งเขาจะทำความสะอาดขึ้นหลังจากที่ลูกชายของเขาแน่นอน ว่า ไม่ได้พูดว่า เด็กคนนี้ไม่ได้มีสิ่งที่ดีเกี่ยวกับเขา อย่างน้อยเขาก็ซื่อสัตย์ และมีจํานวนเงินที่น้อยที่สุดของความเชื่อถือได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ต้องเป็นลูกเรือของเพื่อน ne"er-do-wells รอบตัวเขาเรียกเขาเป็นผู้นำของพวกเขาสรุป มันคงยากที่จะหาสิ่งที่ดีที่จะพูดเกี่ยวกับเจียงเฉิน มันคงง่ายที่จะหาเข็มในกองหญ้า แต่การระบุบางส่วนของข้อเสีย . . . . . . . เขาเหล่านั้นเป็นจํานวนมากและง่ายที่จะระบุ .มันคงจะดีสำหรับเด็กอภิสิทธิ์ของขุนนางที่มีข้อบกพร่องตัวอักษร แต่ความล้มเหลวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเด็กนี่ว่าเขาขี้เกียจเกี่ยวกับการฝึกอบรมอย่างมาก !" เฮ้อ แล้วคนที่ไม่ได้มีค่าอะไร เขา " เจียงเฉิน มีการยอมรับมากเมื่อเขาได้เสร็จสิ้นการเรียงลำดับผ่านความทรงจำก่อนหน้าที่เพื่อนของ ที่เจียงเฉินได้เป็นบิตของความพ่ายแพ้