Seasat[1] was the first Earth-orbit

Seasat[1] was the first Earth-orbiting satellite designed for remote sensing of the Earth's oceans and had on board the first spaceborne synthetic aperture radar (SAR). The mission was designed to demonstrate the feasibility of global satellite monitoring of oceanographic phenomena and to help determine the requirements for an operational ocean remote sensing satellite system. Specific objectives were to collect data on sea-surface winds, sea-surface temperatures, wave heights, internal waves, atmospheric water, sea ice features and ocean topography. Seasat was managed by NASA's Jet Propulsion Laboratory and was launched on 27 June 1978[2] into a nearly circular 800 km orbit with an inclination of 108°. Seasat operated for 106 [3] days until 10 October 1978, when a massive short circuit in the satellite's electrical system ended the mission.

Seasat carried five major instruments designed to return the maximum information from ocean surfaces:

Radar altimeter to measure spacecraft height above the ocean surface
Microwave scatterometer to measure wind speed and direction
Scanning multichannel microwave radiometer to measure sea surface temperature
Visible and infrared radiometer to identify cloud, land and water features
Synthetic Aperture Radar (SAR) L-band, HH polarization, fixed look angle to monitor the global surface wave field and polar sea ice conditions {the antenna is the light parallelogram in the picture}. The SAR support structure was designed and manufactured by Northrop Grumman Astro Aerospace in Carpinteria, CA. The structure deployed on orbit.
Many later remote sensing missions owe their legacy to Seasat. These include imaging radars flown on NASA's Space Shuttle, altimeters on Earth-orbiting satellites such as TOPEX/Poseidon, and scatterometers on NASA Scatterometer (NSCAT), QuikSCAT, and Jason 1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Seasat [1] เป็นครั้งแรกที่โลกโคจรดาวเทียมที่ออกแบบมาสำหรับการสำรวจระยะไกลของมหาสมุทรของโลกและมีบนกระดานแรก spaceborne รูเรดาร์สังเคราะห์ (SAR) ภารกิจถูกออกแบบมาเพื่อแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการตรวจสอบสัญญาณดาวเทียมทั่วโลกของปรากฏการณ์ประสานงานและเพื่อช่วยกำหนดความต้องการสำหรับการดำเนินงานในมหาสมุทรดาวเทียมระบบตรวจจับระยะไกล วัตถุประสงค์เฉพาะมีการรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับลมพื้นผิวน้ำทะเลอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเล, ความสูงของคลื่นคลื่นภายในน้ำบรรยากาศคุณสมบัติน้ำแข็งในทะเลและมหาสมุทรภูมิประเทศ Seasat รับการจัดการโดยเครื่องยนต์ไอพ่นทดลองของนาซ่าและได้รับการเปิดตัวไปเมื่อ 27 มิถุนายน 1978 [2] เป็นวงโคจรเป็นวงกลมเกือบ 800 กม. มีความโน้มเอียง 108 องศา Seasat ดำเนินการ 106 [3] วันจนกว่า 10 ตุลาคม 1978 เมื่อไฟฟ้าลัดวงจรขนาดใหญ่ในระบบไฟฟ้าของดาวเทียมสิ้นสุดภารกิจ. Seasat ดำเนินห้าตราสารที่สำคัญออกแบบมาเพื่อส่งกลับข้อมูลสูงสุดจากพื้นผิวมหาสมุทร: วัดเรดาร์ในการวัดความสูงจากยานอวกาศ พื้นผิวมหาสมุทรไมโครเวฟscatterometer การวัดความเร็วและทิศทางลมไมโครเวฟสแกนหลายช่องRadiometer เพื่อวัดอุณหภูมิพื้นผิวทะเลRadiometer ที่มองเห็นและอินฟราเรดในการระบุเมฆที่ดินและน้ำมีรูเรดาร์สังเคราะห์(SAR) L-วงโพลาไรซ์ HH มุมมองคงที่ในการตรวจสอบ สนามคลื่นพื้นผิวระดับโลกและสภาพทะเลน้ำแข็งขั้วโลก {เสาอากาศเป็นสี่เหลี่ยมด้านขนานแสงในภาพ} โครงสร้างการสนับสนุน SAR ได้รับการออกแบบและผลิตโดย Northrop Grumman Astro อวกาศ Carpinteria, แคลิฟอร์เนีย โครงสร้างนำไปใช้ในวงโคจร. หลายคนต่อมาภารกิจการสำรวจระยะไกลเป็นหนี้มรดกของพวกเขาที่จะ Seasat เหล่านี้รวมถึงการถ่ายภาพเรดาร์บินกระสวยอวกาศขององค์การนาซ่า altimeters บนโลกโคจรดาวเทียมเช่น TOPEX / โพไซดอนและ scatterometers ในนาซา scatterometer (NSCAT) QuikSCAT และเจสัน 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซีแซต [ 1 ] เป็นครั้งแรกที่โลกโคจรดาวเทียมที่ออกแบบมาสำหรับการรับรู้จากระยะไกลของมหาสมุทรของโลกและมีในกระดานแรก spaceborne รูเรดาร์สังเคราะห์ ( SAR ) ภารกิจถูกออกแบบมาเพื่อแสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของการติดตามดาวเทียมทั่วโลกของปรากฏการณ์ทางสมุทรศาสตร์ และเพื่อช่วยในการตรวจสอบความต้องการของมหาสมุทรการดำเนินงานระยะไกลผ่านดาวเทียมระบบวัตถุประสงค์คือเพื่อรวบรวมลมพื้นผิวพื้นผิวทะเล อุณหภูมิ ความสูงของคลื่น คลื่น ภายในน้ำ บรรยากาศ และมหาสมุทรทะเลน้ำแข็งมีลักษณะภูมิประเทศ ซีแซตถูกจัดการโดยนาซ่า Jet propulsion ห้องปฏิบัติการ และการเปิดตัวในวันที่ 27 มิถุนายน ค.ศ. 1978 [ 2 ] เป็นวงโคจรเกือบเป็นวงกลม 800 กม. กับความโน้มเอียงของ 108 องศา . ซีแซตการ 106 [ 3 ] วัน จนถึงวันที่ 10 ตุลาคม 1978เมื่อมีการลัดวงจรในระบบไฟฟ้าขนาดใหญ่ของดาวเทียมสิ้นสุดภารกิจ

ซีแซตอุ้มห้าสาขาเครื่องมือที่ออกแบบมาเพื่อส่งข้อมูลสูงสุดจากพื้นผิวมหาสมุทร :

เรดาร์วัดความสูง วัดยานอวกาศความสูงเหนือพื้นผิวทะเล scatterometer
ไมโครเวฟเพื่อวัดความเร็วลมและทิศทาง
สแกน Radiometer เตาไมโครเวฟหลายช่องวัด
อุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่มองเห็นและอินฟราเรดเพื่อระบุฐานข้อมูลเมฆ ที่ดินและน้ำคุณสมบัติ
รูเรดาร์สังเคราะห์ ( SAR ) 2556 HH , โพลาไรเซชัน ซ่อมดูมุมจอโลกคลื่นพื้นผิวสนามและเงื่อนไข { ทะเลน้ำแข็งขั้วโลกเสาอากาศเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้านขนาน แสงในรูป } เพิ่มการสนับสนุนโครงสร้างถูกออกแบบและผลิตขึ้นโดยนอร์ทธรอป กรัมแมนดาวยานอวกาศใน Carpinteria , CA .โครงสร้างที่ใช้งานบนวงโคจร
หลายต่อมาภารกิจระยะไกลเป็นหนี้มรดกของซีแซท . เหล่านี้รวมถึงภาพเรดาร์บินในนาซา กระสวยอวกาศ เครื่องมือวัดความสูงบนโลกโคจรดาวเทียม เช่น โทเปกซ์ / โพไซดอน และ scatterometers ในนาซา scatterometer ( nscat ) quikscat และเจสัน 1