The Last Judgment, or The Last Judg

The Last Judgment, or The Last Judgement (Italian: Il Giudizio Universale),[1] is a fresco by the Italian Renaissance master Michelangelo executed on the altar wall of the Sistine Chapel in Vatican City. It is a depiction of the Second Coming of Christ and the final and eternal judgment by God of all humanity. The souls of humans rise and descend to their fates, as judged by Christ surrounded by prominent saints including Saints Catherine of Alexandria, Peter, Lawrence, Bartholomew, Paul, Sebastian, John the Baptist, and others.

The work took four years to complete and was done between 1536 and 1541 (preparation of the altar wall began in 1535.) Michelangelo began working on it twenty five years after having finished the Sistine Chapel ceiling.

An older and more thoughtful Michelangelo originally accepted the commission for this important painting from Pope Clement VII.[2] The original subject of the mural was the resurrection, but with the Pope's death, his successor, Pope Paul III, felt the Last Judgment was a more fitting subject for 1530s Rome. While traditional medieval last judgments showed figures dressed according to their social positions, Michelangelo created a new standard. His groundbreaking concept of the event shows figures equalized in their nudity, stripped bare of rank. The artist portrayed the separation of the blessed and the damned by showing the saved ascending on the left and the damned descending on the right. The fresco is more monochromatic than the ceiling frescoes and is dominated by the tones of flesh and sky. The cleaning and restoration of the fresco, however, revealed a greater chromatic range than previously apparent. Orange, green, yellow, and blue are scattered throughout, animating and unifying the complex scene.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพิพากษาครั้งสุดท้าย หรือการตัดสินครั้งสุดท้าย (อิตาลี: Il Giudizio Universale), [1] เป็นการแจ้ง โดย Michelangelo หลักของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีบนผนังบูชาในชาเปลในวาติกัน มันเป็นภาพการเสด็จของพระคริสต์และการพิพากษาขั้นสุดท้าย และนิรันดร์ โดยพระเจ้าของมนุษยชาติทั้งหมด วิญญาณของมนุษย์เพิ่มขึ้น และเสด็จไปนั้นของพวกเขา ที่ตัดสิน โดยพระคริสต์ที่ล้อมรอบ ด้วยนักบุญที่โดดเด่นรวมทั้งนักบุญแคทเธอรีนอเล็กซานเด ปีเตอร์ ลอว์เรนซ์ bartholomew อยู่ Paul เซบาสเตียน จอห์น และอื่น ๆงานสี่ปีให้เสร็จสมบูรณ์ และทำระหว่าง 1536 1541 (เตรียมของแท่นบูชากำแพงเริ่มใน 1535) Michelangelo เริ่มทำงานยี่สิบห้าปีหลังจากมีเสร็จเพดานชาเปลAn older and more thoughtful Michelangelo originally accepted the commission for this important painting from Pope Clement VII.[2] The original subject of the mural was the resurrection, but with the Pope's death, his successor, Pope Paul III, felt the Last Judgment was a more fitting subject for 1530s Rome. While traditional medieval last judgments showed figures dressed according to their social positions, Michelangelo created a new standard. His groundbreaking concept of the event shows figures equalized in their nudity, stripped bare of rank. The artist portrayed the separation of the blessed and the damned by showing the saved ascending on the left and the damned descending on the right. The fresco is more monochromatic than the ceiling frescoes and is dominated by the tones of flesh and sky. The cleaning and restoration of the fresco, however, revealed a greater chromatic range than previously apparent. Orange, green, yellow, and blue are scattered throughout, animating and unifying the complex scene.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิพากษาครั้งสุดท้ายหรือวาระสุดท้าย (อิตาลี: Il giudizio Universale) [1] เป็นปูนเปียกโดยยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาอิตาลีต้นแบบ Michelangelo ดำเนินการบนผนังแท่นบูชาของโบสถ์ Sistine ในนครวาติกัน มันเป็นภาพของการเสด็จมาครั้งที่สองของพระคริสต์และคำพิพากษาและนิรันดร์โดยพระเจ้าของมนุษยชาติทั้งหมด ดวงวิญญาณของมนุษย์เพิ่มขึ้นและลงไปที่ชะตากรรมของพวกเขาเช่นการตัดสินโดยคริสล้อมรอบด้วยเซนต์สที่โดดเด่นรวมทั้งนักบุญแคทเธอรีซานเดรียปีเตอร์ลอว์เรบาร์โธโลมิพอล, เซบาสเตียน John the Baptist และอื่น ๆ . การทำงานใช้เวลาสี่ปีให้เสร็จสมบูรณ์และ ที่ได้กระทำระหว่าง 1536 และ 1541 (การจัดทำผนังแท่นบูชาเริ่มต้นขึ้นใน 1535. ) Michelangelo เริ่มทำงานในยี่สิบห้าปีหลังจากเสร็จสิ้นการเพดานโบสถ์ Sistine. เก่าและรอบคอบมากขึ้น Michelangelo เดิมได้รับการยอมรับคณะกรรมการที่สำคัญสำหรับการวาดภาพนี้จากสมเด็จพระสันตะปาปาคลีเมนต์ ปกเกล้าเจ้าอยู่หัว. [2] เรื่องเดิมของภาพจิตรกรรมฝาผนังเป็นคืนชีพ แต่ด้วยความตายของสมเด็จพระสันตะปาปาทายาทของสมเด็จพระสันตะปาปาปอล iii รู้สึกพิพากษาครั้งสุดท้ายเป็นเรื่องที่เหมาะสมมากขึ้นสำหรับยุค 1530 โรม ในขณะที่แบบดั้งเดิมในยุคกลางคำตัดสินล่าสุดแสดงให้เห็นว่าตัวเลขการแต่งตัวตามสถานภาพทางสังคมของพวกเขา Michelangelo สร้างมาตรฐานใหม่ แนวคิดที่แหวกแนวของเขาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแสดงให้เห็นตัวเลขเสมอภาคกันในภาพเปลือยของพวกเขาโกร๋นของการจัดอันดับ ศิลปินภาพแยกของความสุขและสาปโดยการแสดงจากน้อยไปมากที่บันทึกไว้บนด้านซ้ายและ Descending ไอ้ด้านขวา ปูนเปียกเป็นสีเดียวมากกว่าจิตรกรรมฝาผนังเพดานและถูกครอบงำด้วยโทนสีของเนื้อและท้องฟ้า การทำความสะอาดและฟื้นฟูปูนเปียก แต่เผยให้เห็นช่วงสีมากกว่าที่เห็นได้ชัดก่อนหน้านี้ สีส้ม, สีเขียว, สีเหลือง, สีฟ้าและกระจัดกระจายอยู่ทั่วภาพเคลื่อนไหวและรวมฉากที่ซับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพิพากษาสุดท้ายหรือการพิพากษา ( อิตาลี : อิล giudizio universale ) [ 1 ] เป็นจิตรกรรมฝาผนังโดยต้นแบบศิลปวิทยาอิตาลี Michelangelo รันบนแท่นกำแพงของชาเปลซิสตินในนครวาติกัน มันเป็นภาพแห่งการเสด็จมาครั้งที่สองของพระคริสต์และสุดท้ายและการตัดสินโดยนิรันดร์พระเจ้าของมนุษยชาติทั้งหมด วิญญาณของมนุษย์ขึ้นและลงถึงโชคชะตาที่ตัดสินโดยพระคริสต์ล้อมรอบด้วยนักบุญนักบุญแคทเธอรีนแห่งอเล็กซานเดรียที่โดดเด่น ได้แก่ ปีเตอร์ ลอว์เรน บาร์โธโลมิว พอล เซบาสเตียน ยอห์นผู้ให้รับบัพติศมา และอื่น ๆงานใช้เวลาสี่ปีให้เสร็จสมบูรณ์ และระหว่างขนาด 1541 ( การเตรียมแท่นบูชากำแพงเริ่มขึ้นใน 2 ) มิเคลันเจโลเริ่มการทำงานบนยี่สิบห้าปีหลังจากเสร็จสิ้นโอทาวน์ .เก่าและรอบคอบมากขึ้น Michelangelo แต่เดิมยอมรับคณะกรรมการวาดรูปนี้จากสมเด็จพระสันตะปาปาเคลเมนต์ที่ 7 [ 2 ] เรื่องเดิมของภาพจิตรกรรมฝาผนังที่ถูกฟื้นคืนชีพ แต่กับการสิ้นพระชนม์ ผู้สืบทอดของเขา สมเด็จพระสันตะปาปาปอลที่รู้สึกตัดสินสุดท้ายคือหัวข้อที่เหมาะสมกว่าสำหรับ 1510 โรม ในขณะที่ดั้งเดิมยุคสุดท้ายคำตัดสินให้ตัวเลขที่แต่งตัวตามตำแหน่งทางสังคมของมีเกลันเจโลสร้างมาตรฐานใหม่ เขาบุกเบิกแนวคิดของเหตุการณ์ที่แสดงให้เห็นถึงตัวเลขในเปลือย , ล่อนจ้อนของอันดับ ศิลปินที่แสดงการแยกของพรและคำสาปโดยการแสดงที่บันทึกไว้ขึ้นบนซ้ายและแย่ลง ด้านขวา ปูนเปียกเป็นสีเดียวมากกว่าเพดานปูนเปียกและโดดเด่นด้วยโทนของหนังและท้องฟ้า ทำความสะอาดและฟื้นฟูของเฟรสโก้ แต่พบมากขึ้นในช่วงกว่ารงค์แจ้งก่อนหน้านี้ สีส้ม , สีเขียว , สีเหลืองและสีฟ้ากระจายอยู่ทั่วตัวภาพเคลื่อนไหว , และฉากที่ซับซ้อน