Primary prevention programs at the

Primary prevention programs at the population
level, secondary prevention services for high-risk groups,
and treatment for adolescents who manifest severe forms
of depressive disorders must be delivered in a coordinated,
sequential fashion (Compas, in press). Evidence is accumulating
to indicate that interventions at all three of
these levels need to address dysfunctional cognitive processes,
skills for coping with acute and chronic stress, and
strategies to deal with interpersonal relationships and
problems. If these themes were addressed in primary and
secondary prevention programs as well as in treatment,
they would contribute to the development of a core set
of competencies for all adolescents. The groundwork for
these skills would be laid in a preventive intervention
delivered at the population level (Petersen, 1988b). Further
development of these competencies could then be
pursued in secondary prevention programs for adolescents
whose parents are suffering from clinical depression or
other sources of risk (Beardslee, 1990). Finally, for those
adolescents who warrant further intervention, these same
skills would continue to be the target in psychotherapeutic
interventions (Lewinsohn et al., 1990). Continuity of this
type across interventions could enhance the effects of our
efforts to alleviate adolescent depression at the levels of
both prevention and treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โปรแกรมการป้องกันหลักที่ประชากรระดับ รองป้องกันบริการสำหรับกลุ่มที่มีความเสี่ยงสูงและการรักษาสำหรับวัยรุ่นที่แสดงรายการรูปแบบที่รุนแรงของโรคซึมเศร้าต้องส่งในการประสานแฟชั่นตามลำดับ (Compas ในกด) หลังหลักฐานเพื่อบ่งชี้ว่า การแทรกแซงทั้งสามของระดับการเหล่านี้ต้องการที่อยู่ผิดปกติกระบวนการทางปัญญาทักษะการรับมือกับความเครียดเฉียบพลัน และเรื้อรัง และกลยุทธ์ในการจัดการกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และปัญหา ถ้าชุดรูปแบบเหล่านี้ได้รับการแก้ไขในหลัก และรองป้องกันโปรแกรมเป็นอย่างดีในการรักษาพวกเขาจะนำไปสู่การพัฒนาของชุดหลักความสามารถสำหรับวัยรุ่นทั้งหมด รากฐานสำหรับการทักษะเหล่านี้จะถูกวางในการแทรกแซงเชิงป้องกันส่งในระดับประชากร (Petersen, 1988b) เพิ่มเติมการพัฒนาความสามารถเหล่านี้แล้วอาจติดตามในโปรแกรมการป้องกันรองสำหรับวัยรุ่นพ่อกำลังทุกข์ทรมานจากภาวะซึมเศร้าทางคลินิก หรือแหล่งอื่น ๆ ของความเสี่ยง (Beardslee, 1990) ในที่สุด สำหรับผู้วัยรุ่นที่รับประกันการแทรกแซง เหล่านี้เหมือนกันทักษะจะยังคงอยู่ใน psychotherapeuticแทรกแซง (Lewinsohn et al. 1990) ความต่อเนื่องนี้ชนิดต่าง ๆ การแทรกแซงอาจเพิ่มลักษณะพิเศษของเราความพยายามในการบรรเทาภาวะซึมเศร้าที่วัยรุ่นในระดับของป้องกันและรักษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมป้องกันหลักที่ประชากร
ระดับบริการป้องกันรองสำหรับกลุ่มมีความเสี่ยงสูง
และการรักษาสำหรับวัยรุ่นที่ประจักษ์รูปแบบที่รุนแรง
ของโรคซึมเศร้าจะต้องส่งมอบในการประสานงาน
แฟชั่นตามลำดับ (Compas ในการกด) หลักฐานสะสม
เพื่อบ่งชี้ว่าการแทรกแซงที่ทั้งสามของ
ระดับเหล่านี้ต้องอยู่กับความรู้ความเข้าใจกระบวนการที่ผิดปกติ
ทักษะในการรับมือกับความเครียดเฉียบพลันและเรื้อรังและ
กลยุทธ์ในการจัดการกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและ
ปัญหาที่เกิดขึ้น หากรูปแบบเหล่านี้ได้รับการแก้ไขในระดับประถมศึกษาและ
โปรแกรมการป้องกันรองเช่นเดียวกับในการรักษา
พวกเขาจะนำไปสู่การพัฒนาของแกนตั้ง
ของสมรรถนะสำหรับวัยรุ่นทั้งหมด รากฐานสำหรับ
ทักษะเหล่านี้จะได้รับการวางในการแทรกแซงการป้องกัน
การส่งมอบในระดับประชากร (ปีเตอร์เสน 1988b) นอกจากนี้
การพัฒนาความสามารถเหล่านี้แล้วอาจจะมีการ
ติดตามในโปรแกรมป้องกันรองสำหรับวัยรุ่น
ที่พ่อแม่กำลังทุกข์ทรมานจากโรคซึมเศร้าหรือ
แหล่งข้อมูลอื่น ๆ ของความเสี่ยง (Beardslee, 1990) สุดท้ายสำหรับผู้ที่
วัยรุ่นที่รับประกันการแทรกแซงเพิ่มเติมเหล่านี้เหมือนกัน
ทักษะจะยังคงเป็นเป้าหมายในการบำบัดทางจิต
แทรกแซง (Lewinsohn et al., 1990) ความต่อเนื่องของการนี้
ประเภททั่วแทรกแซงสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของผลกระทบของเรา
พยายามที่จะบรรเทาภาวะซึมเศร้าของวัยรุ่นในระดับของ
ทั้งการป้องกันและรักษา