Procedure and SubstanceDemocracies

Procedure and Substance
Democracies tend to be evaluated primarily in terms of their procedures.
In a democracy, as Adam Przeworski reminds us, known,
predictable procedures lead to outcomes that cannot be definitively predetermined
by any of the players.4
Free and fair elections, with impartial
and transparent procedures for the registration of voters and candidates,
for voting itself, and for the counting and processing of ballots are in
many ways at the core of modern democratic politics.
A great deal of time and money has gone into procedural quality control
for the slew of new democracies that have emerged since the Berlin
Wall fell in 1989. Nowhere, however, has there been a greater investment
of resources and energy for this purpose than in Bosnia and
Herzegovina since 1996.
But because democratization in BiH is not only a goal in itself but
also a means intended to serve the goal of a peaceful and multiethnic
Bosnian state, progress means not just that democratic procedures work
smoothly but also that they lead to certain outcomes. In practice, this
means that the international authorities charged with overseeing postwar
Bosnia have tried to use the design, monitoring, and revision of
successive electoral processes to change the basic shape of interest aggregation
in this small and highly fractious place.
48 Journal of Democracy
Ever since 1910, when the first multiparty elections were held under
Austro-Hungarian rule, Bosnia and Herzegovina has had a history of
voting along ethnonationalist lines. Between 1920 and 1938, the kingdom
of Yugoslavia held seven multiparty electoral contests. In each,
most of the votes went to “national” parties. The next multiparty elections
were held in 1990, on the eve of the breakup of Titoist Yugoslavia.
The three nationalist parties that international authorities now want to
see shut out of power—the Croatian Democratic Union (HDZ), the
Serbian Democratic Party (SDS), and the Bosniak-dominated Party of
Democratic Action (SDA)—together won a majority of votes and formed
a coalition government to keep out the communists and reformist parties.
As Susan Woodward notes, “the election results read more like a
census of national identities in the socialist period. The three national
parties gained votes and seats almost directly proportional to individuals’
choices of national identity in the 1981 census (the SDA, 33.8
percent; the SDS, 29.6 percent; and the HDZ, 18.3 percent).”5
The international authorities charged with rebuilding the Bosnian state
after the war believed that a sustainable multiethnic polity could arise
only once “the nationalist parties” were defeated and pushed aside.
Voting was to be the key. Repeated free and fair ballotings, it was hoped,
would bring to the fore moderate parties whose politics revolved around
prosaic bread-and-butter issues rather than the turbulent drama of ethnic
aggrandizement and score-settling. As the CSCE put it,
continuous elections, if held in as free and fair a manner as possible,
have been viewed by the international community as a means to bring
stability and recovery to a country divided by extreme nationalist political
leaders, particularly among the Serb population, many of whom remain
in positions of power or influence.6
The wished-for moderate parties were expected not only to steer clear
of ethnic strife but to preside over the reversal of the war’s practical
consequences, most notably ethnic cleansing. Refugees and displaced
persons were to be made free to return to their homes; prewar population
censuses were to provide the basis for proportional representation in government;
and state assets seized by warring parties were to be privatized
in fair and transparent ways. Parties of a moderate stripe did eventually
emerge to form a coalition government, but unfortunately not until 2001,
and their administration proved unequal to the tasks at hand.7
From 1996 to 2002, the vote shares of the nationalist parties declined
as a percentage of total votes cast in BiH.8
This is attributable
partly to the rise of a welter of small parties, as well as to the emergence
of a handful of moderate parties, especially the Social Democratic
Party (SDP) and the Party for BiH (SBiH), the strongest of these formations.
More than either Serbs or Croats, Bosniaks tend to favor the
new parties’ support for a strong, multiethnic state. Not surprisingly,
Carrie Manning and Miljenko Antiæ 49
therefore, the heavily Bosniak SDA has seen the sharpest dip in its vote
share.
Despite their somewhat diminished fortunes, the HDZ, SDS, and SDA
remain clearly dominant within their respective ethnic constituencies.
In the Republika Srpska, SDS has won the largest single bloc of seats
in the RS National Assembly four consecutive times. In 2000 races for
the House of Representatives in the Muslim-Croat Federation, the combined
total polled by Croat parties other than HDZ was a paltry 3.5
percent, compared with 17.5 percent for the HDZ. The comparable figure
for 2002 was 6 percent, compared with 15.8 percent for the HDZ.9
At the cantonal and municipal levels, voters appear somewhat more
willing to support moderate alternatives, although changes in the rules
regarding government formation at these levels also appear to be playing
a role.
The October 2002 elections again produced strong results for the three
wartime nationalist parties. The SDA, HDZ, and SDS each contributed a
member to BiH’s three-person presidency, and SDA took nearly a quarter
of the seats in the BiH House of Representatives, with SDS and HDZ
accounting for almost another quarter between them. At the entity level,
HDZ and SDA swept almost half the seats in the Federation’s House of
Representatives, while the SDS prevailed with a plurality in the RS National
Assembly. The wartime nationalist parties are the lead players in
the coalition governments that run BiH, Republika Srpska, and the Federation,
respectively.





International Authorities and the Constitution
Republika Srpska and the Federation, the two entities whose existence
Dayton formalized, have distinctly different origins and institutional
frameworks. The RS was declared by Bosnian Serb nationalist leader
(and now accused war criminal) Radovan Karadziæ and his cohorts at
the outset of the strife in 1992. The Federation of BiH, on the other
hand, was established by the February 1994 Washington Agreement as
part of an international mediators’ bid to end at least the Muslim-Croat
fighting that had broken out at the beginning of 1993.
At the time the Washington Agreement was signed, there was hope
that the Bosnian Serbs would one day join the Federation. By the time
an inclusive peace package was hammered out at Dayton, however, the
terms were entirely different. Rather than broadening the Federation to
include the Serbs (which presumably would have meant incorporating
noncontiguous patches of Serb territory into the Federation as so many
cantonments), the Serbs received their own entity, organized along completely
different lines.11 Laborious and enormously complex bargaining
produced the peculiar path of the boundary line that separates the Federation
from the Republika Srpska on the map (see the map on p. 46).
50 Journal of Democracy
The Federation is mostly Muslim, with a Croat minority accounting
for something less than a quarter of its population. The Federation is
subdivided into ten cantons, and governance rests on a welter of communal-balancing
devices including municipal power-sharing arrangements
and “double-hatted” Federation ministries headed by a Croat
minister and a Muslim deputy, or vice versa. On top of these are ad
hoc measures patched together to deal with special problems such as
the city of Mostar or the Central Bosnia canton, each of which has
received special status and is governed under its own unique powersharing
deal.
The Republika Srpska is populated overwhelmingly by ethnic Serbs,
the result of ruthless ethnic cleansing and determined opposition to the
implementation of Annex 7 of the Dayton Agreement, which stipulates
the right of all refugees and displaced persons to return to their homes.
It is essentially a unitary state and, unlike the Federation, has not three
but only two levels of government (municipalities and the RS as a whole;
there are no cantons). The RS is governed by a president and vice-president
elected on a single ticket, with the unicameral National Assembly
serving as its parliament. Designed without the need for ethnic balancing
in mind, the institutional framework is more streamlined, though
there are special arrangements for power-sharing in certain municipalities,
such as Srebrenica.12
On top of this uneven structure sits the wobbly BiH central government
with its directly elected three-person presidency, its Council of
Ministers, and its two-chamber parliament, one house of which represents
national groups as such. The Republic of BiH is notionally
responsible for foreign policy, customs policy, foreign economic relations,
finances, and regulation of inter-entity commerce, transport, and
communications, among other things. In reality, however, it does little
and controls little.
Thus the postwar Bosnian state is something of a political Frankenstein,
with 13 different constitutions (one for the Republic, one for each
of the two entities, and one for each of the ten cantons in the Federation),
a lopsided structure with two entities each founded on different
principles, and a central government which, five years after it was established,
had essentially no effective powers and rarely convened. A
recent decision by the nine-member BiH Constitutional Court has resulted
in partial harmonization of the constitutional principles at work
in each entity, with the aim of ensuring that individual rights are the
same across the country as a whole.13 Yet the rules of the political game
remain quite different in each of the entities, and the obstacles to the
creation of a vi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขั้นตอนและสารเหมือน ๆ มีแนวโน้มที่จะประเมินในขั้นตอนของหลักในประชาธิปไตย เป็นอาดัม Przeworski นึก รู้จักขั้นตอนที่ได้นำไปสู่ผลลัพธ์ที่ไม่ถูกกำหนดไว้แน่นอนโดยของ players.4 เสรี และเป็นธรรมการเลือกตั้ง กับกลางและขั้นตอนการลงทะเบียนของผู้ลงคะแนนและผู้สมัคร โปร่งใสสำหรับตัวเองลงคะแนนเสียง และการ ตรวจนับ และประมวลผลของคะแนนอยู่ในหลายวิธีที่หลักเมืองสมัยประชาธิปไตยเวลาและเงินมากคือหายเข้าไปในขั้นตอนการควบคุมคุณภาพการฆ่าของเหมือน ๆ ใหม่ที่ได้เกิดตั้งแต่เบอร์ลินผนังตกในปี 1989 ไม่มีที่ไหน อย่างไรก็ตาม มีการลงทุนมากขึ้นทรัพยากรและพลังงานสำหรับวัตถุประสงค์นี้มากกว่าในบอสเนีย และเฮอร์เซโกวีนาพ.ศ. 2539แต่เนื่อง จากกระบวนการประชาธิปไตยใน BiH ไม่ใช่เป้าหมายในตัวเองเท่านั้น แต่หมายความว่ามีวัตถุประสงค์เพื่อเป้าหมายที่เงียบสงบ และ multiethnicรัฐบอสเนีย ความก้าวหน้าหมายความว่า ไม่เพียงที่กระบวนการประชาธิปไตยทำงานได้อย่างราบรื่น แต่ยังที่จะนำไปสู่ผลลัพธ์บางอย่าง ในทางปฏิบัติ นี้หมายความ ว่า หน่วยงานนานาชาติโดนดูแลพ้นพยายามจะใช้การออกแบบ ตรวจสอบ และการปรับปรุงของบอสเนียกระบวนการเลือกตั้งต่อเนื่องการเปลี่ยนแปลงรูปร่างพื้นฐานของดอกเบี้ยรวมในนี้ขนาดเล็ก และสูง fractiousสมุดรายวันที่ 48 ของประชาธิปไตยตั้งแต่ 1910 เมื่อการเลือกตั้ง multiparty แรกถูกจัดขึ้นภายใต้ออสเตรีย-ฮังการีกฎ บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนามีประวัติลงคะแนนเสียงตามบรรทัดชาติพันธุ์ ระหว่าง 1920 และ 1938 อาณาจักรยูโกสลาเวียจัดแข่งขันเลือกตั้งเจ็ด multiparty ในแต่ละส่วนใหญ่ที่โหวตไปปาร์ตี้ "แห่งชาติ" การเลือกตั้ง multiparty ถัดไปถูกจัดขึ้นในปี 1990 ได้ในวันแบ่ง Titoist ยูโกสลาเวียงานเลี้ยงของสามหน่วยงานต่างประเทศตอนนี้ต้องการปิดไฟดู — โครเอเชียประชาธิปไตย Union (HDZ), การพรรคประชาธิปไตยเซอร์เบีย (SDS), และ Bosniak ครอบงำพรรคการดำเนินการประชาธิปไตย (SDA) — ชนะเสียงส่วนใหญ่ และเกิดขึ้นร่วมกันเป็นพรรคร่วมรัฐบาลให้คอมมิวนิสต์และฝ่ายชอบเปลี่ยนรูปใหม่เป็นบันทึกย่อวูดวาร์ดศิริรัตน์, "ผลการเลือกตั้งอ่านเพิ่มเติมเช่นการสำนึกของประจำชาติในสังคมนิยม แห่งชาติ 3บุคคลที่ได้รับคะแนนและที่นั่งเกือบจะตรงกับของแต่ละบุคคลตัวเลือกของเอกลักษณ์ประจำชาติในสำมะโน 1981 (ใน SDA, 33.8ร้อยละ SDS ร้อยละ 29.6 และ HDZ ยัง 18.3 เปอร์เซ็นต์)" 5หน่วยงานนานาชาติด้วยการฟื้นฟูรัฐบอสเนียหลังจากสงครามเชื่อว่า polity multiethnic ยั่งยืนที่อาจเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว "ฝ่ายชาตินิยม" พ่ายแพ้ และผลักดันไว้ลงคะแนนเสียงนั้นเป็น คีย์ ซ้ำ ballotings เป็น ธรรม มีหวังจะให้ฝ่ายปานกลาง fore เมือง revolved รอบbread-and-butter ปัญหาธรรมดามากกว่าละครเพของชนกลุ่มน้อยaggrandizement และชำระคะแนน เป็น CSCE วางไว้เลือกตั้งอย่างต่อเนื่อง ถ้าจัดเป็นอิสระ และยุติธรรมอย่างที่สุดได้ดูรายการ โดยประชาคมระหว่างประเทศเพื่อนำความมั่นคงและการกู้คืนการหารการเมืองชาตินิยมมากของประเทศผู้นำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่ประชากร Serb หลายคนอยู่ในตำแหน่งของสายไฟหรือ influence.6ปรารถนาสำหรับปานกลางคู่สัญญาว่าจะคัดท้ายชัดเจนของมิดชาติพันธุ์ แต่นายกเหนือกลับสงครามของการปฏิบัติผลกระทบ ชนเผ่าส่วนใหญ่ทำความสะอาด ผู้ลี้ภัย และหน่วยคนจะทำการกลับไปยังบ้านของพวกเขา ประชากร prewarcensuses ได้มีสัดส่วนการนำเสนอในรัฐบาลและสินทรัพย์รัฐยึด โดยฝ่าย warring ได้ถูก privatizedวิธีเป็นธรรม และโปร่งใส ฝ่ายลายปานกลางได้ในที่สุดออกแบบฟอร์มพรรคร่วมรัฐบาล แต่ไม่อับจน ถึงปี 2001และการจัดการพิสูจน์ไม่ถึงงานที่ hand.7จากปี 1996 ถึง 2002 หุ้นลงคะแนนเสียงของพรรคชาตินิยมปฏิเสธเป็นเปอร์เซ็นต์ของคะแนนรวมที่เพี้ยนใน BiH.8 โดยรวมการเพิ่มขึ้นของ welter พรรคเล็ก เช่น เดียว กับที่เกิดขึ้นบางส่วนของหยิบของบุคคลเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมประชาธิปไตยบุคคล (SDP) และงานปาร์ตี้สำหรับ BiH (SBiH), แข็งแกร่งก่อตัวเหล่านี้มากกว่าชาวเซิร์บหรือชาวโครแอต Bosniaks มักจะ ชอบการnew parties’ support for a strong, multiethnic state. Not surprisingly,Carrie Manning and Miljenko Antiæ 49therefore, the heavily Bosniak SDA has seen the sharpest dip in its voteshare.Despite their somewhat diminished fortunes, the HDZ, SDS, and SDAremain clearly dominant within their respective ethnic constituencies.In the Republika Srpska, SDS has won the largest single bloc of seatsin the RS National Assembly four consecutive times. In 2000 races forthe House of Representatives in the Muslim-Croat Federation, the combinedtotal polled by Croat parties other than HDZ was a paltry 3.5percent, compared with 17.5 percent for the HDZ. The comparable figurefor 2002 was 6 percent, compared with 15.8 percent for the HDZ.9At the cantonal and municipal levels, voters appear somewhat morewilling to support moderate alternatives, although changes in the rulesregarding government formation at these levels also appear to be playinga role.The October 2002 elections again produced strong results for the threewartime nationalist parties. The SDA, HDZ, and SDS each contributed amember to BiH’s three-person presidency, and SDA took nearly a quarterof the seats in the BiH House of Representatives, with SDS and HDZaccounting for almost another quarter between them. At the entity level,HDZ and SDA swept almost half the seats in the Federation’s House ofRepresentatives, while the SDS prevailed with a plurality in the RS NationalAssembly. The wartime nationalist parties are the lead players inthe coalition governments that run BiH, Republika Srpska, and the Federation,respectively.International Authorities and the ConstitutionRepublika Srpska and the Federation, the two entities whose existenceDayton formalized, have distinctly different origins and institutionalframeworks. The RS was declared by Bosnian Serb nationalist leader(and now accused war criminal) Radovan Karadziæ and his cohorts atthe outset of the strife in 1992. The Federation of BiH, on the otherhand, was established by the February 1994 Washington Agreement aspart of an international mediators’ bid to end at least the Muslim-Croatfighting that had broken out at the beginning of 1993.At the time the Washington Agreement was signed, there was hopethat the Bosnian Serbs would one day join the Federation. By the timean inclusive peace package was hammered out at Dayton, however, theterms were entirely different. Rather than broadening the Federation toinclude the Serbs (which presumably would have meant incorporatingnoncontiguous patches of Serb territory into the Federation as so manycantonments), the Serbs received their own entity, organized along completelydifferent lines.11 Laborious and enormously complex bargainingproduced the peculiar path of the boundary line that separates the Federationfrom the Republika Srpska on the map (see the map on p. 46).50 Journal of DemocracyThe Federation is mostly Muslim, with a Croat minority accountingfor something less than a quarter of its population. The Federation issubdivided into ten cantons, and governance rests on a welter of communal-balancingdevices including municipal power-sharing arrangementsand “double-hatted” Federation ministries headed by a Croatminister and a Muslim deputy, or vice versa. On top of these are adhoc measures patched together to deal with special problems such asthe city of Mostar or the Central Bosnia canton, each of which hasreceived special status and is governed under its own unique powersharingdeal.The Republika Srpska is populated overwhelmingly by ethnic Serbs,the result of ruthless ethnic cleansing and determined opposition to theimplementation of Annex 7 of the Dayton Agreement, which stipulatesthe right of all refugees and displaced persons to return to their homes.It is essentially a unitary state and, unlike the Federation, has not threebut only two levels of government (municipalities and the RS as a whole;there are no cantons). The RS is governed by a president and vice-presidentelected on a single ticket, with the unicameral National Assemblyserving as its parliament. Designed without the need for ethnic balancingin mind, the institutional framework is more streamlined, thoughthere are special arrangements for power-sharing in certain municipalities,such as Srebrenica.12On top of this uneven structure sits the wobbly BiH central governmentwith its directly elected three-person presidency, its Council ofMinisters, and its two-chamber parliament, one house of which representsnational groups as such. The Republic of BiH is notionallyresponsible for foreign policy, customs policy, foreign economic relations,finances, and regulation of inter-entity commerce, transport, andcommunications, among other things. In reality, however, it does littleand controls little.Thus the postwar Bosnian state is something of a political Frankenstein,with 13 different constitutions (one for the Republic, one for eachof the two entities, and one for each of the ten cantons in the Federation),a lopsided structure with two entities each founded on differentprinciples, and a central government which, five years after it was established,had essentially no effective powers and rarely convened. Arecent decision by the nine-member BiH Constitutional Court has resultedin partial harmonization of the constitutional principles at workin each entity, with the aim of ensuring that individual rights are thesame across the country as a whole.13 Yet the rules of the political gameremain quite different in each of the entities, and the obstacles to thecreation of a vi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขั้นตอนและสาร
ประชาธิปไตยมักจะถูกประเมินในแง่หลักของกระบวนการของพวกเขา .
ในประชาธิปไตย ขณะที่ อดัม przeworski เตือนเรารู้จักวิธีการนำผลที่ทาย

ไว้ไม่สามารถแตกหักโดยใด ๆของผู้เล่น 4
การเลือกตั้งที่เสรีและยุติธรรม ด้วยความเป็นธรรมและโปร่งใสสำหรับขั้นตอน
ลงทะเบียนและผู้มีสิทธิเลือกตั้งผู้สมัคร
สำหรับโหวตตัวเอง