Decentralization in JapanFurukawa S

Decentralization in Japan
Furukawa Shun’ichi
The democratization that took place in Japan over the latter half of the twentieth century led
to local governments achieving a degree of autonomy that allowed them to manage aspects of
public policy in such areas as regional development, welfare, environmental development, and
government information disclosure. As these local authorities increasingly became active
players in the policymaking process, rather than mere central government agents, they came
to influence national public policy and governance. The subsequent decentralization reforms
are part of the broader public-sector reforms of the 1990s.
During the last decade of the twentieth century, the government of Japan achieved a
significant degree of decentralization, the high point of which was the 1999 Omnibus Law of
Decentralization. As a result, a new relationship was established among the branches of
government, with the central government ceding some control over local affairs. This chapter
assesses the degree of decentralization achieved to date, as well as the challenges that await
those seeking further decentralization.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระจายอำนาจการแพร่กระจายในประเทศญี่ปุ่นฟูรูกาวา Shun'ichiนำกระบวนการประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นช่วงหลังครึ่งหนึ่งของศตวรรษที่ยี่สิบเพื่อให้บรรลุระดับของอิสระที่ได้รับอนุญาตให้จัดการรัฐบาลท้องถิ่นนโยบายสาธารณะในด้านต่าง ๆ เช่นการพัฒนาภูมิภาค สวัสดิการ การ พัฒนาสิ่งแวดล้อม และเปิดเผยข้อมูลของรัฐบาล เป็นหน่วยงานท้องถิ่นเหล่านี้มากขึ้นกลายเป็นใช้งานอยู่ผู้เล่นในการกระบวนการ policymaking ตัวแทนรัฐบาลกลางเพียง พวกเขามาจะมีอิทธิพลต่อนโยบายสาธารณะแห่งชาติและการบริหารงาน การปฏิรูปการกระจายอำนาจการแพร่กระจายต่อไปเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูปภาครัฐที่กว้างขึ้นของปี 1990ในระหว่างทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ รัฐบาลญี่ปุ่นได้รับการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย จุดสูงสุดที่ระดับสำคัญถูกกฎหมาย Omnibus 1999กระจายอำนาจการแพร่กระจาย ส่งผล มีความสัมพันธ์ใหม่ก่อระหว่างสาขาของรัฐบาล กับรัฐบาลกลาง ceding บางควบคุมกิจการท้องถิ่น บทนี้ประเมินระดับของการกระจายอำนาจการแพร่กระจายทำให้วัน เป็นความท้าทายที่รอผู้แสวงหาการกระจายอำนาจการแพร่กระจายต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกระจายอำนาจในประเทศญี่ปุ่น
Furukawa Shun'ichi ประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นในประเทศญี่ปุ่นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบนำให้กับรัฐบาลท้องถิ่นที่ประสบความสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาของตนเองที่ได้รับอนุญาตให้พวกเขาในการจัดการด้านของนโยบายสาธารณะในพื้นที่เช่นการพัฒนาในระดับภูมิภาคสวัสดิการด้านสิ่งแวดล้อมการพัฒนาและการเปิดเผยข้อมูลของรัฐบาล ในฐานะที่เป็นหน่วยงานท้องถิ่นเหล่านี้มากขึ้นเรื่อย ๆ กลายเป็นผู้เล่นในกระบวนการกำหนดนโยบายมากกว่าเพียงตัวแทนรัฐบาลกลางที่พวกเขาเข้ามามีอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายสาธารณะแห่งชาติและการกำกับดูแล การปฏิรูปการกระจายอำนาจที่ตามมาเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูปที่กว้างภาครัฐของปี 1990. ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาของศตวรรษที่ยี่สิบรัฐบาลญี่ปุ่นประสบความสำเร็จระดับสำคัญของการกระจายอำนาจที่จุดสูงของซึ่งเป็นรถโดยสาร 1,999 ฏหมายของการกระจายอำนาจ เป็นผลให้ความสัมพันธ์ใหม่ในหมู่ก่อตั้งขึ้นสาขาของรัฐบาลกับรัฐบาลกลางยกให้ควบคุมกิจการท้องถิ่น ในบทนี้จะประเมินระดับของการกระจายอำนาจประสบความสำเร็จในวันที่เช่นเดียวกับความท้าทายที่รอคอยผู้ที่ต้องการกระจายอำนาจต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกระจายอำนาจในญี่ปุ่นshun'ichi ฟุรุคาว่าประชาธิปไตยที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบนาฬิกากับรัฐบาลท้องถิ่นบรรลุระดับของความเป็นอิสระที่อนุญาตให้พวกเขาจัดการด้านนโยบายสาธารณะในพื้นที่ เช่น การพัฒนาภูมิภาค พัฒนาสิ่งแวดล้อม และสังคมเปิดเผยข้อมูลภาครัฐ เป็นหน่วยงานท้องถิ่นเหล่านี้ กลายเป็นงานที่ใช้งานมากขึ้นผู้เล่นในกระบวนการนโยบาย มากกว่าเพียงตัวแทนรัฐบาลกลาง พวกเขามาอิทธิพลแห่งชาตินโยบายสาธารณะและธรรมาภิบาล . การปฏิรูปการกระจายอำนาจตามมาเป็นส่วนหนึ่งของภาคประชาชน การปฏิรูปในยุค 90ในช่วงทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่ยี่สิบ , รัฐบาลญี่ปุ่นได้องศาที่สำคัญของการกระจายอำนาจ จุดสูงที่เป็น 1999 แบบกฎหมายการกระจายอำนาจ เป็นผลให้ความสัมพันธ์ใหม่ที่ก่อตั้งขึ้นในสาขารัฐบาลกับรัฐบาลสละบางอย่างควบคุมกิจการท้องถิ่น บทนี้ประเมินระดับของการกระจายอำนาจได้เสมอ เช่นเดียวกับความท้าทายที่รอคอยผู้ที่มองหาการกระจายอำนาจเพิ่มเติม