‘I’m sorry if I didn’t tell you I w

‘I’m sorry if I didn’t tell you I was coming. But in my defense, you haven’t been answering my texts and calls,’ Jong Suk pouted and fluttered his eyelids a few times, displaying his famous aegyo. Shin Hye laughed. At least Jong Suk knew how to diffuse an awkward situation.

‘How can a grown man act all cute like that? It’s kind of dirty,’ she was still laughing when she took a seat. Jong Suk did the same.

‘You hate it? How come other girls love it?’ he tilted his head and gave Shin Hye another flirty smile.

‘I’m not like most girls,’ she replied curtly, snapping her fingers near his face. ‘So stop it and just tell me why you’re here.’

Jong Suk closed his eyes and took a deep breath. ‘I can’t believe it. I chose the one girl who can’t fall for my charms,’ he put one hand on his temple and shook his head. ‘Just my luck.’

‘Aish,’ she scowled. ‘Are you really not going to tell me why you’re here, because I can easily drag you out. I don’t care if you’re a top star,’ she pretended to stand up.

‘Wait,’ Jong Suk raised his hands to stop her. ‘I have to go get something first before you do that,’ he stood up and walked to the door. Shin Hye followed him with her gaze as he opened the door and bent down, seemingly picking something up from the floor. What is he doing? When he rose to his height, she noticed that he was already carrying a big basket of flowers. They weren't arranged yet and were bunched together by kind and color.

He approached her and put the basket on the coffee table. Shin Hye’s mouth was slightly ajar as her eyes darted back and forth from the flowers to Jong Suk.

Jong Suk scratched the back of his head. ‘Uhh, I follow your SNS and saw that you were getting into flower arrangement. I brought these just in case you didn’t want to let me in, or want to kick me out. Hehe,' he smiled shyly. 'A little bribe so you'd change your mind and let me stay.'

‘Huh?’ Shin Hye studied Jong Suk’s face. She was actually kind of touched. ‘You didn’t have to. I wasn’t really going to kick you out or anything,’ she replied.

‘I know that,’ Jong Suk took his seat again. ‘Still, I didn’t want to come empty-handed.’

Shin Hye smiled. ‘Thank you. They’re beautiful,’ she looked at the flowers again. ‘But you really have to tell me why you’re here.’

‘Ahh,’ Jong Suk reached for his back pocket and pulled out what looked like an invitation. ‘I came to deliver this in person. I called you several times last night, but you didn’t pick up so I just took my chances and came here.’

Shin Hye bit her lip. She had ignored Jong Suk’s calls because she was in the middle of dinner with Min Ho and Geun Suk. There was enough going on in her apartment last night to be bothered by anything else. She felt apologetic, but she wasn't going to offer an explanation. That would just make it even more awkward.

‘What is it?’ She asked as she reached out to receive the envelope.

‘It’s an invitation to the VIP premiere of Boiling Youth,’ he said as Shin Hye opened the envelope and took out the tickets. ‘It would really mean a lot if you could come,’ he continued.

‘Uhh, you could have just let your agency send this to mine,’ was all she could think of to say. Something about Jong Suk’s tone made her feel uneasy. ‘You didn’t have to bother coming all the way here. I can imagine how busy you are with promotions and all,’ she gave him an awkward smile.

He grinned. ‘I’m not inviting Park Shin Hye, the actress. I’m inviting Park Shin Hye, my friend. It didn’t seem right to let the agencies handle it,' he paused. 'I really want to see you there.’

Shin Hye studied Jong Suk’s face. She knew when a guy was flirting with her for laughs, and Jong Suk was always like that around her. It was harmless and cute so she didn't really mind. But there was something else in his gaze that seemed different. She tried to figure out what it was. Sincerity?

Just then, her doorbell rang again. She and Jong Suk immediately looked to the door. Panic filled Shin Hye. Oh no, oh no no no no. Tell me it’s not who I think it is. A heavy feeling washed over her, nailing her to her seat and rendering her unable to move. She couldn't see herself, but she felt the blood drain from her face. Jong Suk turned to her and furrowed his brows. ‘Shin Hye, are you okay? Do you want me to answer the door?’ He was halfway up when Shin Hye grabbed his arm and pulled him down.

‘Anya, I’ll do it,’ she said. She stood up slowly and walked. The rings have become more impatient now. She braced herself and peeped through the hole. She’d been hoping Min Ho would come back, but right now, he was the last person she wanted to see at her doorstep. As soon as she’d confirmed who it was, she reached for the door knob and twisted it.

‘What took you so long to open it?’ Her manager complained and pushed himself inside. ‘He’s here, isn’t he? I told you that you should be careful about him coming in and out of your place…’ Shin Hye put her hand in front of his manager’s mouth to stop him from talking. He immediately reached for her hand and pulled it down. ‘Ya, what are you doing?’

Shin Hye’s eyes pleaded. She inconspicuously jerked her head to the side, a signal for her manager to look at the living room. He frowned and looked anyway. He gasped audibly when he saw a tall man, who obviously wasn’t Lee Min Ho, smiling widely at him.

‘Annyeonghaseyo,’ Jong Suk greeted, bowing low.

His manager’s face contorted into what can only be described as complete confusion. His eyes travelled from Jong Suk’s bent figure to the flowers on the table. Joon glanced at Shin Hye who could only shrug helplessly. For a moment there, Shin Hye was scared it was Min Ho at the door. After their fight, she wasn’t sure how he can calm down when he sees Jong Suk in her apartment with a basket of flowers. She couldn’t believe she’d see the day when she was happy that it was her manager who caught her with a man.

‘Oh, annyeonghaseyo,’ Shin Hye’s manager bowed back. ‘Lee Jong Suk-ssi, what are you doing here?’

‘I just came by to invite Shin Hye to my movie premiere. And to give her this,’ he replied, motioning to the table. ‘I hope you don’t mind. Uhm, I’ll actually get going now, she must be very busy,’ he walked to the door and stretched out a hand to Shin Hye’s manager. Joon shook it, smiling reluctantly.

Jong Suk turned to Shin Hye and leaned his body closer to hers. She squeaked a little when his hand reached over her shoulder and to her back. She held her breath as she tried to keep her balance and keep a considerable distance from his tilting body. She was going to tip over any minute now. He looked down at her tense face and smiled cheekily. ‘I’m just getting my coat,’ he said, his voice low.

‘Oh,’ Shin Hye stepped aside and muttered a curse to herself. She knew that she was blushing because when she looked at her manager, he narrowed his eyes at her and shook his head ever so slightly.

Jong Suk turned around and put his coat it on, his eyes never leaving Shin Hye’s face. Shin Hye was all too aware of his gaze that she continued to avoid his eyes. She was startled when she felt someone take her right hand. She wasn’t able to pull away in time and it was now firmly locked around Jong Suk's hand. He shook it playfully the way he usually does. ‘I hope you can come. It was really nice to see you, Shin Hye. Enjoy the flowers,’ he said warmly before letting go of her hand and giving her manager another bow. ‘Bye,’ he said to them as he opened the door and stepped out.

Shin Hye was frozen on the spot. What the. After a while, her manager’s laughter filled the silence of her apartment.

‘Wow, you’re so popular with the guys lately,’ he said. ‘Does your boyfriend know he has competition now?’

Shin Hye ignored him and instead walked to the couch. She looked at the flowers and collapsed on her chair. ‘What was that?’ She asked herself softly, but it was loud enough for her manager to hear.

‘That was a guy infatuated with you,’ Joon answered as he approached and took a seat in front of her. ‘You better tell him you’re off the market or he’ll keep coming back. That Lee Jong Suk seems tenacious to me. You know, the type who doesn’t take no for an answer.’

‘He’s just a friend. You know that Jong Suk is just naturally sweet to everyone,’ Shin Hye ran a hand through her hair and closed her eyes. This was the last thing she wanted to think about right now, what with her fight with Min Ho earlier. She sat up straight and looked for her phone. After that encounter with Lee Jong Suk, she felt an overwhelming urge to talk to Min Ho. A text seemed harmless enough, just to ask where he was. When she spotted it on the coffee table, she bent down to grab it, only to notice a small card inside the basket of flowers. She hesitated, afraid of what it might say, but in the end, she picked it up and opened it. Her mouth opened slightly after reading what was written inside.

Shin Hye, I know you’re very busy, but would you like to go out with me some time? - Lee Jong Suk :)





Min Ho had already driven a lengthy distance when he couldn’t shake off the feeling that he should come back to Shin Hye’s apartment. He had convinced himself not to, enough to drive away. But the more he thought about it, the more he couldn’t understand why he was letting his pride get the better of him. He had never turned down an opportunity to be with her. When he thought about her going to Malaysia and not seeing her for a few days, his heart stung. But should he really be so weak?

Then he remembered last night. He stopped driving and pulled over, letting out a frustrated grunt. Min Ho raked a hand through his hair.

It was unfair for him to accuse her of not trusting him completely, especially after what happened between them last night

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

' ผมขออภัยถ้าผมไม่ได้บอกคุณผมถูกมา แต่ในการป้องกันของฉัน คุณไม่ได้ตอบข้อความของฉันและเรียก Jong Suk pouted และ fluttered เปลือกตาของเขากี่ครั้ง แสดง aegyo มีชื่อเสียงของเขา Hye ชินหัวเราะ น้อยการกระจายสถานการณ์ความตกใจรู้ว่า Jong Suk ได้

' วิธีสามารถปลูกคนทำน่ารักเช่นนั้น มันเป็นของสกปรก เธอยังถูกหัวเราะเธอเวลานั่ง Jong Suk ได้เหมือนกัน

' คุณเกลียด ว่ารักหญิงอื่นมัน?' เขายืดศีรษะ และให้ Shin Hye flirty ยิ้มอีก

"ฉันไม่เหมือนผู้หญิงมากที่สุด เธอตอบกลับ curtly จัดระยะของเธอนิ้วมือใกล้ใบหน้าของเขา 'เพื่อ หยุดมัน และเพียงแค่บอกฉันทำไมคุณอยู่ที่นี่'

Jong Suk ปิดตา และเอาลมหายใจ ' ฉันไม่สามารถเชื่อได้ ผมเลือกหนึ่งสาวที่ไม่ตกสำหรับเสน่ห์ของฉัน' เขาใส่มือหนึ่งในวัดของเขา และจับหัวของเขา 'เพียงฉันโชค'

'Aish เธอ scowled ' ไม่คุณจริง ๆ จะไปบอกทำไมคุณอยู่ที่นี่ เพราะฉันสามารถเดินลากคุณออก ฉันไม่ดูแลถ้าคุณดาวสูงสุด เธอ pretended ยืน up.

'รอ สุขจงยกมือของเขาจะหยุดเธอ เขา 'ฉันต้องรับสิ่งแรกก่อนที่จะทำที่ ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปประตู ชิน Hye ตามเขา ด้วยสายตาของเธอเขาเปิดประตู และงอลง ดูเหมือนว่าจะรับอะไรจากชั้น เขาจะทำอะไร เมื่อเขากุหลาบความสูงของเขา เธอสังเกตเห็นว่า เขาถูกแล้วแบกตะกร้าใส่ดอกไม้ใหญ่ พวกเขาไม่ได้จัดยัง และก็ตูดชนิดและสี

เขาทาบทามเธอ และใส่ตะกร้าบนโต๊ะกาแฟ ชิน Hye ปากถูก ajar เล็กน้อยกับดวงตาของเธอพุ่งตัวตามและกลับจากดอกไม้กับ Jong Suk

Jong Suk มีรอยขีดข่วนด้านหลังของศีรษะ ' เสียหาย ฉันทำตาม SNS ของคุณ และเห็นว่า คุณได้รับในการจัดดอกไม้ ผมนำมานี้ในกรณีที่คุณไม่ต้องการให้ฉันใน หรือต้องการเตะผมออก Hehe ยิ้ม shyly 'กินน้อยเพื่อที่คุณจะเปลี่ยนใจ และผมเข้าพักนั้น'

' ฮะ' Shin Hye ศึกษา Jong Suk หน้า เธอได้สัมผัสของจริง ' คุณไม่ต้องการ ฉันไม่ได้จริง ๆ ไปเตะคุณออกหรืออะไร เธอตอบ

'ฉันรู้ว่า Jong Suk เอาที่นั่งของเขาอีกด้วย 'ยังคง ฉันไม่ได้ต้องมามือเปล่ากัน'

Shin Hye ยิ้ม ' ขอบคุณ พวกเขากำลังสวยงาม เธอมองที่ดอกไม้อีกด้วย 'แต่จริง ๆ มีบอกทำไมคุณอยู่ที่นี่'

'ตื่นเต้น Jong Suk สำหรับกระเป๋าของเขากลับ และดึงสิ่งที่ดูเหมือนการเชิญ ' ผมมาส่งนี้ในคน ฉันเรียกคืนหลายครั้ง แต่คุณไม่ได้รับดังนั้นผมเพียงเอาโอกาสของฉัน และมาที่นี่ "

Shin Hye บิต lip ของเธอ เธอได้ละเว้นเรียก Jong Suk เนื่องจากเธอกลางมื้อนาทีโฮจิมินห์และ Geun Suk มีพอไปในอพาร์ทเมนต์ของเธอคืนไปควร bothered โดยอะไร เธอรู้สึกขออภัย แต่เธอไม่ได้ไปให้คำอธิบาย ที่จะเพียงแค่ทำให้มันตกใจยิ่งขึ้น

'มันคืออะไร " เธอถามถึงออกมารับซอง

'เป็นการเชิญโรง VIP ของเยาวชนเดือด เขากล่าวเป็น Shin Hye เปิดซอง และเอาออกตั๋ว ' มันจริง ๆ จะหมายถึงมากถ้าคุณไม่มา เขาต่อ

'Uhh คุณสามารถมีเพียงให้หน่วยงานของคุณส่งให้เหมือง คือทั้งหมดที่เธออาจคิดว่า เรื่องเสียง Jong Suk ทำเธอรู้สึกไม่สบายใจ ' คุณไม่ต้องรำคาญมาทั้งหมดแบบที่นี่ สามารถจินตนาการการคุณมีโปรโมชันและทั้งหมด เธอให้เขาเป็นตกใจยิ้มได้

เขา grinned ได้ ' ฉันกำลังพัก Park Shin Hye ผู้หญิงไม่ ฉันกำลังพัก Park Shin Hye เพื่อนของฉัน ไม่เหมือนต้องให้หน่วยงานที่จัดการ เขาหยุดชั่วคราว 'ผมอยากมีไว้'

Shin Hye ศึกษา Jong Suk หน้า เธอรู้ว่าเมื่อผู้ชายไม่เจ้าชู้กับเธอสำหรับหัวเราะ และ Jong Suk เป็นเสมอเหมือนที่ใกล้เธอ มันเป็นอันตราย และน่ารักเพื่อเธอไม่ได้จริง ๆ ใจ แต่มีอย่างอื่นในสายตาของเขาที่ดูเหมือนแตกต่างกัน เธอพยายามคิดออกสิ่งที่มันเป็น ความจริงใจ?

เพียงแล้ว กริ่งบ้านเธอรังอีกด้วย เธอและ Jong Suk ทันทีมองไปประตู ตกใจเติม Shin Hye โอ้ ไม่ โอ้ ไม่ไม่ไม่ไม่ บอกฉันก็ไม่คนคิดเป็น ล้างความรู้สึกหนักกว่าเธอ nailing เธอให้นั่ง และการแสดงของเธอไม่สามารถย้าย เธอไม่ดูตัวเอง แต่เธอรู้สึกว่าเลือดที่ระบายน้ำจากใบหน้าของเธอ Jong Suk เปิดเธอ และ furrowed ผู้ชมของเขา ' ชิน Hye ได้คุณ คุณต้องการให้ตอบประตู?' เขาอยู่ตรงกลางเมื่อ Shin Hye คว้าแขนของเขา และดึงเขาลง

'Anya ฉันนั้น ก็ เธอยืนขึ้นอย่างช้า ๆ และเดิน แหวนได้กลายเป็นรักมากตอนนี้ เธอชุ่มชื้นตัวเอง และ peeped ผ่านหลุม เธอได้ถูกหวังนาทีโฮจะมากลับ แต่ขณะนี้ เขาเป็นคนสุดท้ายที่เธอต้องไปดูที่หน้าประตูของเธอ ทันทีที่เธอได้ยืนยันที่มันเป็น เธอสำหรับปุ่มประตู และบิดมัน

'อะไรเอาคุณนาน แต่' ผู้จัดการของเธอแนะนำ และผลักดันตัวเองภายใน ' เขาอยู่ที่นี่ ไม่เขาหรือไม่ ฉันบอกคุณว่า คุณควรจะระมัดระวังเกี่ยวกับเขามาพักในและนอก...' ชิน Hye ใส่มือเธอหน้าปากของผู้จัดการของเขาที่จะหยุดเขาจากการพูดคุย เขาทันทีสำหรับมือของเธอ และดึงลง ' ยา อะไรคุณทำได้อย่างไร '

ตา shin Hye pleaded นาง inconspicuously jerked ศีรษะของเธอด้าน สัญญาณสำหรับผู้จัดการของเธอให้ดูที่ห้องนั่งเล่น เขา frowned และมองต่อไป เขา gasped ทวนเมื่อเขาเห็นคนสูง ที่แน่นอนไม่ได้ Lee Min โฮจิมินห์ ยิ้มกันอย่างแพร่หลายที่เขา

'Annyeonghaseyo,' Jong Suk รับการต้อนรับ โค้งน้อย

contorted ใบหน้าของผู้จัดการของเขาเป็นสิ่งสามารถอธิบายเป็นความสับสนที่สมบูรณ์ ตาของเขาเดินทางจาก Jong Suk รูปโค้งไปดอกไม้บนโต๊ะ Glanced Joon ที่ Shin Hye ที่สามารถเท่า shrug ซม ช่วงมี Shin Hye กลัวก็โฮนาทีที่ประตู หลังจากการต่อสู้ของพวกเขา เธอไม่แน่ใจว่าเขาสามารถสงบสติอารมณ์เห็น Jong Suk ในอพาร์ทเมนท์ของเธอกับตะกร้าดอกไม้ เธอไม่เชื่อว่า เธอจะดูวันที่เมื่อเธอมีความสุขว่า เป็นผู้จัดการของเธอที่จับเธอกับเป็นคน

'Oh, annyeonghaseyo' ผู้จัดการ shin Hye ลงกลับไป 'Lee Jong Suk-ssi จะทำอะไรที่นี่'

' ฉันเพิ่งเข้ามาโดยชวน Shin Hye ให้แหวนของฉัน และให้เธอนี้ เบิกบาน motioning ตาราง ' ฉันหวังว่า คุณไม่ทราบ Uhm ฉันจะจริงได้รับไปตอนนี้ เธอต้องยุ่งมาก เขาเดินไปประตู และเหยียดมือให้ Shin Hye จัดการ Joon จับ เต็มใจยิ้ม

Jong Suk เปิด Shin Hye และร่างกายของเขาใกล้ชิดกับเธอเอง นาง squeaked เล็กน้อยเมื่อมือของเขาถึง ช่วงไหล่ของเธอ และเธอกลับ เธอจับลมหายใจของเธอขณะที่เธอพยายามรักษาความสมดุลของเธอ และเก็บห่างมากจากร่างกายของเขา tilting เธอกำลังจะแนะนำผ่านนาทีขณะนี้ เขามองลงไปที่ใบหน้าของเธอตึง และยิ้ม cheekily 'ฉันเพิ่งได้รับเสื้อของฉัน ที่เขากล่าว เขาเสียงต่ำ

'โอ้ Shin Hye ก้าวเฉย และ muttered แช่งให้ตัวเอง เธอรู้ว่า เธอถูก blushing เนื่องจากเมื่อเธอมองผู้จัดการของเธอ เขาจำกัดตาที่เธอ และจับศีรษะของเขาเคยดังนั้นเล็กน้อย

Jong Suk เปิดรอบ และใส่เขา coat บน ตาของเขาไม่เคยออกจากใบหน้าของ Shin Hye Hye ชินสายตาของเขาที่เธอยังคงหลีกเลี่ยงสายตาของเขาทั้งหมดทราบเกินไปได้ เธอ startled เมื่อเธอรู้สึกว่าคนใช้มือขวาของเธอ เธอไม่สามารถที่จะดึงเวลาออกไป และมันถูกตอนนี้แน่นหนาล็อคค่ารอบมือ Jong Suk เขาจับมันเล่นแบบปกติไม่ ' ฉันหวังว่า คุณสามารถมา ดีจริง ๆ เห็นคุณ Shin Hye เพลิดเพลินกับดอกไม้ เขากล่าวอย่างอบอุ่นก่อนปล่อยให้ไปของมือของเธอ และให้ผู้จัดการของโบว์อีกด้วย ' ลาก่อน' เขาว่า เขาเปิดประตู และก้าวออก

Shin Hye ถูกแช่แข็งในจุดนั้น สิ่ง หลัง เสียงหัวเราะของผู้จัดการของเธอเต็มไปความเงียบของอพาร์ทเมนท์ของเธอ

'ว้าว คุณกำลังเป็นที่นิยมกับคนเมื่อเร็ว ๆ นี้ เขากล่าวว่า 'ไม่แฟนของคุณรู้ว่า เขามีการแข่งขันตอนนี้'

Shin Hye ละเว้นเขา และเดินไปโซฟาแทน เธอมองที่ดอกไม้ และยุบบนเก้าอี้เธอ "อะไรนะ" เธอถามตัวเองเบา ๆ แต่ก็เสียงดังพอที่ผู้จัดการของเธอฟัง

'ที่ ถูกผู้ชายหลงใหลคุณ Joon ตอบเขาประดับ และนั่งด้านหน้าของเธอเอาไว้ ' คุณดีบอกคุณกำลังปิดอยู่ หรือเขาจะเก็บกลับมา ที่ Lee Jong Suk น่ามีให้ฉัน คุณทราบ ชนิดที่ไม่ใช้สำหรับคำตอบไม่ '

' เขาเป็นเพียงเพื่อนกัน คุณรู้ว่า Jong Suk เป็นเพียงธรรมชาติหวานทุกคน Shin Hye วิ่งมือผ่านผม และปิดตาเธอ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เธอต้องคิดถึงตอนนี้ what with เธอต่อสู้กับโฮจิมินห์นาทีก่อนหน้านี้ เธอนั่งขึ้นตรง และมองหาโทรศัพท์ของเธอ หลังจากที่พบกับ Lee Jong Suk เธอรู้สึกกระตุ้นการกระทำการพูดคุยกับโฮนาที ข้อความที่ดูเหมือนอันตรายพอ เพียงเพื่อขอตำแหน่ง เมื่อเธอพบมันบนโต๊ะกาแฟ เธองอลงไปคว้ามัน จะสังเกตบัตรขนาดเล็กภายในตะกร้าดอกไม้ เธอ hesitated กลัวสิ่งที่มันอาจพูด แต่ในสุด เธอรับมัน และเปิด ปากของเธอเปิดเล็กน้อยหลังจากการอ่านสิ่งที่เขียนภายใน

Shin Hye ฉันรู้ว่า คุณมาก แต่คุณต้องการไปเที่ยวกับฉันเวลา -Lee Jong Suk:)





โฮจิมินห์นาทีได้แล้วขับระยะยาวเมื่อเขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกว่า เขาควรกลับมา Shin Hye อพาร์ทเมนท์ เขาก็มั่นใจตัวเองไม่ไป พอขับออกไป แต่ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมัน ยิ่งเขาไม่เข้าใจทำไมเขาไม่ปล่อยให้ภาคภูมิใจได้ดีกว่าของเขา เขาไม่ได้เปิดใช้งานลงโอกาสที่จะอยู่กับเธอ เมื่อเขาคิดว่า เธอจะไปมาเลเซียและไม่เห็นเธอกี่วัน หัวใจของเขามา แต่เขาจริง ๆ ควรจะอ่อนแอดังนั้น?

แล้วเขาจำคืนสุดท้าย เขาหยุดขับรถ และดึงกว่า ให้ออก grunt ผิดหวัง นาทีโฮจิมินห์ raked มือผ่านผมเขา

มันเป็นธรรมเขาโทษของการไม่วางใจเขาอย่างสมบูรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคืนสุดท้ายของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ผมขอโทษถ้าผมไม่ได้บอกคุณว่าผมมา แต่ส่วนตัวแล้ว คุณยังไม่ได้ตอบข้อความของฉันและเรียก ' จองซุกยื่นและสะบัดปีก เปลือกตาของเขาไม่กี่ครั้ง แสดงความน่ารักที่มีชื่อเสียงของเขา ชินเฮหัวเราะ อย่างน้อย จอง ซุก รู้จักกระจายสถานการณ์ที่น่าอึดอัด

มันก็โตแล้ว ทำตัวน่ารักแบบนี้ มันสกปรก เธอยังคงหัวเราะเมื่อเธอนั่งก่อนจองซุกก็เหมือนกัน

คุณเกลียด ? ทำไมสาวๆชอบมัน ? " เขาเอียงหัวให้ชินเฮอีก ขี้หลี ยิ้ม

ฉันไม่ชอบผู้หญิงส่วนใหญ่ " เธอตอบห้วนๆ , snapping นิ้วมือของเธอใกล้ใบหน้าของเขา ' หยุดมันแค่บอกมาสิว่าคุณมาที่นี่ทำไม . . .

จองซุกปิดตา และหายใจลึกๆ . ' ฉันไม่สามารถเชื่อว่ามัน ผมเลือกผู้หญิงคนนึงที่ไม่ตกหลุมเสน่ห์ของฉันเขาใส่มือเดียวในวัดของเขาและส่ายหน้า ' มันเป็นโชคของฉัน . '

'aish ' เธอหน้าบึ้ง . ' นายจะไม่บอกฉันว่าทำไมคุณมาที่นี่ เพราะผมสามารถลากเธอออกมา ฉันไม่ดูแลถ้าคุณเป็นดาราดัง ' เธอแกล้งทำเป็นลุกขึ้นยืน . .

'wait ' จองซุกก็ยกมือขึ้นเพื่อจะหยุดเธอ " ฉันต้องไปเอาบางอย่างก่อนที่คุณจะทำแบบนั้น เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ประตูชิน เฮ ตาม เขาจ้องมองเธอ เมื่อเขาเปิดโค้งประตูและลงดูเหมือนจะหยิบบางอย่างขึ้นมาจากพื้น เขาจะทำอะไรน่ะ ? เมื่อเขาขึ้นสู่ความสูงของเขา เธอสังเกตเห็นว่าเขากำลังถือตะกร้าใบใหญ่ของดอกไม้ พวกเขาไม่ได้จัดเลยและพัวกันโดยชนิดและสี

เขาเข้าหาเธอ และ วางตะกร้าไว้บนโต๊ะกาแฟปาก ชินเฮ แต่แง้มตาของเธอเคลื่อนไหวไปมาจากดอกไม้ กับ จอง ซุก

จองซุกรอยด้านหลังของหัวของเขา . ' เอ่อ . . . ผมติดตามเครือข่ายสังคมออนไลน์ของคุณและเห็นคุณเข้าไปในการจัดดอกไม้ ฉันเอาเหล่านี้ในกรณีที่คุณไม่ได้ต้องการให้ผม หรืออยากไล่ฉันออก อิอิ เขายิ้มอย่างอายๆ . . . สินบนเล็กน้อยดังนั้นคุณจะเปลี่ยนความคิดของคุณและให้ฉันอยู่ . . .

'huh ?' ชินเฮเรียนหน้า จอง ซุก เธอค่อนข้างประทับใจ ' ไม่ต้องหรอก ผมไม่ได้ไล่คุณเลย " เธอตอบ

" รู้ " จองซุกเอาที่นั่งของเขาอีกครั้ง ' แต่ฉันไม่อยากมามือเปล่า '

ชินเฮยิ้ม ' ขอบคุณค่ะ มันสวยมาก เธอมองดอกไม้อีกครั้ง แต่คุณต้องบอกผมมาว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ '

' อั้ม ' จองซุกมาถึงในกระเป๋าของเขาและดึงออกมาแล้วดูเหมือนคำเชิญ ผมมาส่งเขาคนนี้ ฉันเรียกเธอหลายครั้งเมื่อคืน แต่คุณไม่รับ ก็เลยเอาโอกาสของฉันและมา '

ชินเฮบิตของเธอริมฝีปาก เธอไม่สนใจจองซุกโทรศัพท์ เพราะว่าเธอกำลังดินเนอร์กับมินโฮ กับ กึน ซอกมีเพียงพอในอพาร์ทเมนท์ของเธอเมื่อคืน ถูกรบกวนจากสิ่งอื่น เธอรู้สึกเสียใจ แต่เธอไม่ต้องมีคำอธิบาย นั่นจะทำให้มันอึดอัดมากขึ้น

'what มัน ? ' เธอถาม เธอเอื้อมมือออกไปรับซอง

แล้วก็เชิญวีไอพีรอบปฐมทัศน์ของเดือดเยาวชน , ' เขากล่าวว่า ชิน เฮ เปิดซองและหยิบตั๋วมันคงจะดีมากถ้าคุณจะมา , เขายัง

'uhh คุณน่าจะให้หน่วยงานของคุณส่งนี้ฉัน ' คือทั้งหมดที่เธออาจคิดว่าจะพูด เรื่องโทน จุงซุก ทำให้เธอไม่สบายใจ " นายไม่ต้องลำบากมาถึงที่นี่ ฉันสามารถจินตนาการว่า คุณยุ่งมากกับโปรโมชั่นและ ' เธอทำให้เขายิ้มเขินๆ

เขาเลยด้วย' ผมไม่ได้เชิญ ปาร์ค ชิน เฮ นางเอก ฉันกำลังชวนปาร์คชินเฮ , เพื่อนของฉัน มันไม่ถูกที่จะให้หน่วยงานที่จัดการกับมัน ' ' เขาหยุดชั่วคราว ฉันต้องการที่จะเห็นคุณมี '

ชินเฮเรียน จง ซุก หน้า เธอรู้ว่าเมื่อผู้ชายที่กำลังจีบเธอ หัวเราะ และ จุงซุก ชอบที่จะอยู่ใกล้ๆเธอ มันไม่เป็นอันตราย และน่ารัก เธอจึงไม่ได้สนใจอะไรจริงๆแต่ มีบางอย่างในสายตาของเขาที่ดูแตกต่างกัน เธอพยายามที่จะคิดออกว่ามันคืออะไร ความจริงใจ ?

แค่กริ่งของเธอดังขึ้นอีกครั้ง เธอและจุงซุกทันที มองไปที่ประตู กลัวเต็ม ชินฮเย โอ้ ไม่ โอ้ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ บอก นี่ไม่ใช่ที่ฉันคิดไว้ ความรู้สึกหนักล้างมากกว่าเธอ เอาใจเธอที่นั่งของเธอ และทำให้เธอไม่สามารถขยับได้ เธอมองไม่เห็นเองแต่เธอรู้สึกว่าเลือด drain จากใบหน้าของเธอ จองซุก กลับกลายเป็นเธอและมีรอยย่นคิ้วของเขา ' ชินเฮ เธอโอเคมั้ย คุณต้องการให้ฉันตอบประตู ? ' เขาครึ่งทางขึ้นเมื่อชินเฮ คว้าแขนของเขาและดึงเขาลง

'anya , ฉันจะทำ , ' เธอกล่าว เธอลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ และเดิน แหวนจะใจร้อนมากขึ้น เธอพยุงตัวเองและแอบถ่ายผ่านรูเธอกำลังหวังว่ามินโฮจะกลับ แต่ตอนนี้ เขาเป็นคนสุดท้าย ที่เธออยากจะเห็นที่หน้าประตูของเธอ ทันทีที่เธอจะยืนยันว่ามันเป็นใคร เธอเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู และมัน

'what เอาคุณยาวเพื่อที่จะเปิดมัน ' ผู้จัดการของเธอบ่นและผลักตัวเองเข้าไป เขาอยู่นี่ ใช่ไหมฉันบอกคุณว่าคุณควรจะระมัดระวังเกี่ยวกับเขาเข้าออกสถานที่ของคุณ . . . " ชินเฮใส่มือของเธอในด้านหน้าของผู้จัดการของเขาปากหยุดไม่ให้เขาพูด ทันทีที่เขาถึงมือของเธอและดึงมันลง ' นี่ เธอทำอะไรน่ะ '

ชิน เฮ แววตาอ้อนวอน เธอสะบัดหัว สงบเสงี่ยม n ไปด้านข้าง , สัญญาณสำหรับผู้จัดการของเธอดูห้องนั่งเล่นเขาขมวดคิ้วและมองอยู่ดี เขาอ้าปากค้างเสียงดังเมื่อเขาเห็นผู้ชายตัวสูงที่แน่นอน ไม่ใช่ ลี มิน โฮ ยิ้มกว้างๆเลย

'annyeonghaseyo ' จองซุกทักทาย , คำนับต่ำ

ผู้จัดการของเขาใบหน้าบิดเบี้ยวเป็นสิ่งที่สามารถอธิบายเป็นความสับสนที่สมบูรณ์ ดวงตาของเขาเดินทางจากจุงซุกงอรูปกับดอกไม้บนโต๊ะจุนมองที่ชินเฮที่ทำได้แค่ยักไหล่อย่างหมดหนทาง ในตอนนั้น ชิน เฮ กลัวมันเป็นมินโฮที่ประตู หลังจากการต่อสู้ของพวกเขา เธอไม่แน่ใจว่าเขาจะสงบลงเมื่อเขาเห็นจุงซุกในอพาร์ทเมนท์ พร้อมกระเช้าดอกไม้ เธอไม่เชื่อว่าเธอจะได้เห็นวันที่เค้าดีใจที่เป็นผู้จัดการของเธอที่ทำให้เธอกับผู้ชายคนนั้น โอ้ annyeonghaseyo

, ," ชินเฮผู้จัดการโค้งกลับ ลี จอง ซุก คุณมาทำอะไรที่นี่ ? '

" มาเชิญชวน ชิน เฮ กับภาพยนตร์รอบปฐมทัศน์ และเพื่อให้เธอ ' เขาตอบ motioning กับตาราง ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ อืม ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้นะ เธอต้องยุ่งมาก เขาเดินไปที่ประตู และยืดออกมือกับชินเฮ เป็นผู้จัดการ จุนขยี้มันยิ้มอย่างไม่เต็มใจ .

จองซุก กลายเป็น ชินเฮและพิงร่างของเขาใกล้ชิดกับเธอ นางแหลมเล็กน้อยเมื่อมือของเขาเอื้อมมาไหล่และหลังของเธอ เธอเอาลมหายใจของเธอขณะที่เธอพยายามที่จะรักษาความสมดุลและรักษาระยะห่างจากเขาพอสมควร เอียงตัว เธอจะหงายท้องในอีกไม่กี่นาทีนี้ เขาก้มลงมองใบหน้าที่ตึงเครียดของเธอและยิ้มล้อ ๆ ' ฉันเพิ่งได้รับเสื้อของฉัน " เขากล่าวเสียงต่ำของเค้า

' โอ ' ชินเฮก้าวออกไป และพึมพำด่าตัวเอง เธอรู้ว่าเธอหน้าแดงเพราะเมื่อเธอมองผู้จัดการของเธอ เขาแคบ ตาของเขาที่เธอและส่ายหัวของเขาเคยดังนั้นเล็กน้อย

จองซุคหันไปรอบ ๆและใส่เสื้อมัน ตาของเขาไม่เคยออกจากใบหน้าของชินเฮ ชินเฮก็ด้วยตระหนักถึงสายตาของเขาที่เธอยังคงหลีกเลี่ยงดวงตาของเขาเธอตกใจเมื่อ เธอ รู้สึก บางคนใช้มือขวาของเธอ เธอไม่สามารถที่จะดึงออกในเวลา และบัดนี้มันถูกล็อกอย่างแน่นหนารอบมือของ จอง ซุก เขาเขย่ามันเล่น สิ่งที่เขามักจะไม่ ฉันหวังว่าคุณจะมา ดีใจที่เจอเธอ ชินเฮ เพลิดเพลินกับดอกไม้ ' เขาพูดอย่างอบอุ่นก่อนจะปล่อยมือเธอและให้ผู้จัดการคันธนูของเธออีก ลาก่อนค่ะ' เขากล่าวแก่พวกเขา เขาเปิดประตูและก้าวออกไป . . . . .

ชินเฮถูกแช่แข็งในจุดที่ อะไรกัน หลังจากนั้น ผู้จัดการของเธอเต็มไปด้วยความเงียบ เสียงหัวเราะที่อพาร์ทเมนท์ของเธอ

'wow คุณจึงเป็นที่นิยมกับคน เมื่อเร็วๆ นี้ " เขากล่าว แล้วแฟนคุณรู้ เขามีการแข่งขัน ? '

ชินเฮไม่สนใจเขาและแทนที่จะเดินมาที่โซฟา เธอมองไปที่ดอกไม้ และทรุดตัวลงบนเก้าอี้ของเธอ' นั่นอะไร ? ' เธอถามตัวเองเบาๆ แต่ก็ดังพอที่ผู้จัดการของเธอฟัง

ที่เป็นผู้ชาย หลง " จุนตอบที่เขามาหาและเอาที่นั่งในด้านหน้าของเธอ ' คุณควรจะบอกเค้าว่าคุณจะออกจากตลาด หรือเขาจะให้กลับมา ลี จุงซุก ดูเหมือนตั้งใจมา คุณก็รู้ คนที่ไม่ได้ใช้ไม่มีคำตอบ "

เขาเป็นแค่เพื่อนเธอรู้ว่าจุงซุกเป็นแค่หวานตามธรรมชาติ ให้ทุกคน " ชินเฮรันมือผ่านเส้นผมของเธอ และปิดตาของเธอ นี่เป็นสิ่งสุดท้าย ที่เธอต้องการที่จะคิดในตอนนี้กับสิ่งที่เธอทะเลาะกับมินโฮก่อน เธอนั่งตัวตรงและมองโทรศัพท์ของเธอ หลังจากที่เจอกับ ลี จอง ซุก เธอรู้สึกอยากให้เป็นอย่างดีเพื่อพูดกับมินโฮ ข้อความที่ดูเหมือนไม่เป็นอันตรายเพียงพอแค่จะถามว่าเขาเป็น เมื่อเธอเห็นมันบนโต๊ะ เธอก้มลงไปหยิบมันเท่านั้นที่จะสังเกตเห็นเล็กบัตรภายในตะกร้าดอกไม้ เธอลังเล กลัวว่ามันอาจจะพูด แต่ในท้ายที่สุดแล้ว เธอหยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน อ้าปากเล็กน้อยหลังจากอ่านสิ่งที่เขียนไว้ข้างใน

ชินเฮ ผมรู้ว่าคุณยุ่งมาก แต่อยากไปเที่ยวกับผมบ้าง ?- ลี จอง ซุก )





มินโฮก็ขับระยะทางที่ยาวเมื่อเขาไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่เขาควรจะกลับชิน เฮ อพาร์ทเม้นท์ เขาเชื่อว่าตัวเองไม่ได้ พอขับไป แต่มากกว่าที่เขาคิด เขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาปล่อยให้ศักดิ์ศรีของเขาทำให้เขา เขาไม่เคยปฏิเสธโอกาสที่จะได้อยู่กับเธอเมื่อเขาคิดว่าเธอจะไปมาเลเซีย และไม่ได้เจอเธออีกสองสามวัน หัวใจของเขาเจ็บปวด แต่เขาน่าจะเป็นอ่อนแอ ?

แล้วเขาจำได้ว่าเมื่อคืน เขาหยุดขับรถและจอดรถ ปล่อยให้ออกหงุดหงิดคำราม มินโฮ raked มือผ่านเส้นผมของเขา

มันไม่ยุติธรรมสำหรับเขาที่จะกล่าวหาว่าเธอไม่ไว้ใจเขาโดยสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อคืน