In Chapter 1, Virginia Axline descr

In Chapter 1, Virginia Axline describes her first sight of Dibs in a corner, crouched, head down, arms across his chest, ignoring the fact that it was home time and resisting his teacher’s attempts to get him to go home. If Dibs had not stopped resisting by the time his mother arrived, the chauffeur would be sent in to collect him.

Dibs had been in private school for two years. Initially he had been mute and had not moved; then he had started crawling around the room but had huddled in a ball if anyone had approached him; he had never looked directly at anyone and had never answered anyone. He had come every day without a problem but had waited for someone to take his coat off and take him to the class; he had looked at books a lot. Sometimes he had appeared mentally retarded and sometimes intelligent. He had never accepted anything but would pore over pages of books left near him. The teachers had tried everything to gain his interest but were baffled; the psychologist had been unable to test him, and Dibs had been wary of the paediatrician.

Dibs’s mother had influenced the school board to accept him but had refused the offer of professional help; his father was a well-known scientist and his younger sister a ‘spoiled brat.’ With other parents complaining after Dibs had scratched another child, his mother had been told that the school was thinking of excluding him and there had been a case conference to which Miss A (as Dibs called her) had been invited. The staff were obviously captivated by Dibs and had agreed to her suggestion of play therapy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทที่ 1 เวอร์จิเนีย Axline อธิบายเธอสายตาแรกของหมากเก็บมุม crouched หัวลง แผ่นดินทั่วหน้าอกของเขา ละเว้นความจริงที่ว่า มันเป็นเวลาที่บ้าน และต่อต้านความพยายามของครูของเขาให้เขากลับบ้าน ถ้าหมากเก็บไม่หยุด ต่อต้าน โดยเวลาแม่ของเขามาถึง คนขับรถจะถูกส่งไปในการรวบรวมเขาหมากเก็บได้ในโรงเรียนเอกชน 2 ปี ตอนแรกเขาถูกปิดเสียง และมีไม่ย้าย แล้วเขาก็เริ่มตระเวนรอบห้อง แต่ก็ต้องในลูกทุกคนได้ทาบทามเขา เขาไม่ได้มองตรงที่ทุกคน และก็ไม่เคยตอบใคร เขามาทุกวันไม่ มีปัญหา แต่มีรอถอดเสื้อของเขา และเขาไปเรียน เขามาดูที่หนังสือมาก บางครั้งเขามีปรากฏ retarded จิตใจ และที่บางครั้งอัจฉริยะ เขาก็ไม่เคยยอมรับอะไร แต่จะรูขุมขนบนหน้าหนังสือด้านซ้ายใกล้เขา ครูได้พยายามทุกอย่างเพื่อให้ได้รับความสนใจ แต่ก็ baffled จิตวิทยาที่ได้รับไม่สามารถทดสอบเขา และหมากเก็บได้ระมัดระวังการ paediatricianหมากเก็บของแม่มีผลคณะกรรมการโรงเรียนยอมรับเขา แต่ได้ปฏิเสธข้อเสนอความช่วยเหลือมืออาชีพ บิดาเป็นนักวิทยาศาสตร์รู้จักและน้องเขาเป็น 'บูด brat ' กับผู้ปกครองอื่น ๆ บ่นหลังจากหมากเก็บก็มีรอยขีดข่วนเด็กอื่น แม่ของเขาได้ถูกบอกว่า โรงเรียนถูกคิดรวมเขา และได้มีการประชุมกรณีที่นางสาว A (เป็นหมากเก็บที่เรียกว่าเธอ) ได้รับเชิญ พนักงานถูกจุดประกาย โดยหมากเก็บอย่างชัดเจน และได้ตกลงให้คำแนะนำของเล่นบำบัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่ 1, เวอร์จิเนีย Axline อธิบายเห็นครั้งแรกของเธอหมากเก็บในมุม, หมอบหัวลงบนหน้าอกแขนของเขาไม่สนใจความจริงที่ว่ามันเป็นเวลาที่บ้านและต่อต้านความพยายามของครูที่จะรับเขากลับบ้าน หากหมากเก็บไม่เคยหยุดการต่อต้านตามเวลาที่แม่ของเขามาถึงคนขับรถจะถูกส่งในการเก็บรวบรวมเขา. หมากเก็บได้รับในโรงเรียนเอกชนเป็นเวลาสองปี ตอนแรกเขาได้รับการปิดและไม่ได้หวั่นไหว แล้วเขาก็เริ่มคลานไปรอบ ๆ ห้อง แต่ซุกในลูกถ้าใครเดินเข้ามาใกล้เขา เขาไม่เคยมองโดยตรงที่ทุกคนและไม่เคยตอบทุกคน เขาได้มาทุกวันโดยไม่มีปัญหา แต่ต้องรอสำหรับคนที่จะใช้เสื้อของเขาออกและพาเขาไปเรียน; เขาได้มองไปที่หนังสือเป็นจำนวนมาก บางครั้งเขาได้ปรากฏปัญญาอ่อนและชาญฉลาดบางครั้ง เขาไม่เคยยอมรับอะไร แต่รูขุมขนในช่วงหน้าของหนังสือที่เหลืออยู่ใกล้เขา ครูได้พยายามทุกอย่างที่จะได้รับความสนใจของเขา แต่งงงัน; นักจิตวิทยาที่ได้รับไม่สามารถที่จะทดสอบเขาและได้รับหมากเก็บระวังกุมารแพทย์. แม่หมากเก็บของมีอิทธิพลต่อคณะกรรมการโรงเรียนที่จะยอมรับเขา แต่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของความเป็นมืออาชีพนั้น พ่อของเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงและน้องสาวของเขาเป็น "เด็กเหลือขอใจแตก. กับผู้ปกครองอื่น ๆ บ่นหลังจากที่ได้มีรอยขีดข่วนหมากเก็บลูกอีกแม่ของเขาได้รับการบอกเล่าว่าโรงเรียนคิดของเขาและไม่รวมได้มีการประชุมกรณีที่นางสาว A (เป็นหมากเก็บเรียกว่าเธอ) ได้รับเชิญ พนักงานที่ได้รับการหลงรักอย่างเห็นได้ชัดโดยหมากเก็บและได้ตกลงที่จะข้อเสนอแนะของเธอในการรักษาด้วยการเล่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทที่ 1 , เวอร์จิเนียโดยลูกค้าอธิบายเธอแรกเห็นของหมากในมุม หมอบหัวลง แขน บนทรวงอกของเขา ละเลยความจริงที่ว่า ถึงเวลากลับบ้านและแรงครูของเขาพยายามที่จะรับเขากลับบ้าน ถ้าจองไม่ได้หยุดขัดขืน โดยเวลาที่แม่ของเขามาถึง คนขับรถจะถูกส่งมาเก็บเขา

จองได้ในโรงเรียนเอกชน 2 ปีในตอนแรกเขาถูกปิดและไม่ได้ย้าย แล้วเขาก็เริ่มคลานไปทั่วห้อง แต่ได้ huddled ในบอล ถ้าใครได้เข้าใกล้เขา เขาไม่เคยมองตรงไปที่ใคร และไม่เคยตอบใครเลย เขามาทุกวัน ไม่มี ปัญหา แต่รอใครบางคนที่จะเอาเสื้อของเขาออกและพาเขาไปที่ห้อง เขาเห็นหนังสือเยอะมากบางครั้งเขาปรากฎตัวปัญญาอ่อนและฉลาด บางครั้ง เขาไม่เคยยอมรับอะไรเลย แต่จะรูขุมขนมากกว่าหน้าของหนังสือไปใกล้เขา ครูได้พยายามทุกอย่างที่จะได้รับความสนใจของเขา แต่ถูกงงงัน ; นักจิตวิทยาได้รับไม่สามารถที่จะทดสอบเขา และจองได้สังวรของกุมารแพทย์

หมากของแม่มีผลต่อคณะกรรมการโรงเรียนยอมรับเขา แต่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของความช่วยเหลือระดับมืออาชีพ ; พ่อของเขาเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงและน้องสาวของเขา ' เอาแต่ใจ ' กับพ่อแม่คนอื่นบ่นหลังจากหมากมีรอยขีดข่วนเด็กอื่นแม่ของเขาได้รับการบอกที่โรงเรียนคิดยกเว้นเขา และเคยมีกรณีการประชุมที่พลาด ( อ่อยเรียกเธอ ) ได้รับเชิญ พนักงานคงหลงเสน่ห์หมากและเห็นด้วยกับข้อเสนอแนะของการเล่นบำบัด