In the first quatrain of Sonnet 116

In the first quatrain of Sonnet 116, Shakespeare introduces someone who believes that true love does not bind itself to the constraints of society. True love exists between people who do not require the blessing of the law and will love each other despite those “impediments.” Shakespeare continues to reveal love as unchanging. This same love will not stumble when it runs up against change, even when these changes include temptations and other challenges intended to lure love away. This unity in love will not budge when there are attempts to move or remove it. Shakespeare draws with clear language to explain that love is a marriage, not of legal binding or within the limits of societal expectations, but an everlasting bond on its own. He points out that love is not real unless it withstands all these constraints and possible obstructions in its course. Thus we become familiar with the strength of love outside the confines of definition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน quatrain แรกของซอนเน็ต 116 เช็คสเปียร์แนะนำคนที่เชื่อว่า รักแท้ไม่ผูกตัวเองกับข้อจำกัดของสังคม รักแท้มีอยู่ระหว่างผู้ที่ไม่ต้องการให้ศีลให้พรของกฎหมาย และจะรักกันแม้ มีเหล่า "impediments" เชกสเปียร์ยังคงเปิดเผยรักไม่เปลี่ยนแปลงเป็น ความรักเหมือนกันไม่มีสะดุดเมื่อรันกับการเปลี่ยนแปลง แม้การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้รวมถึงการทดลอง และความท้าทายอื่น ๆ ไว้เพื่อล่อให้รักไป นี้ความรักจะไม่ขยับเขยื้อนเมื่อมีความพยายามที่จะย้าย หรือเอาออก เช็คสเปียร์วาดชัดเจนภาษาอธิบายว่า ความรักคือ การแต่งงาน ไม่ผูกพันทางกฎหมาย หรือข้อจำกัดของความคาดหวังของสังคม แต่มีพันธะนิรันดร์ของตัวเอง เขาชี้ให้เห็นว่า ความรักไม่จริงเว้นแต่มันทนทุกข้อจำกัดเหล่านี้และสิ่งกีดขวางได้ในหลักสูตรของ ดังนั้น เราเริ่มคุ้นเคยกับความแรงของความรักภายนอกขอบเขตของนิยาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเหลอหลาแรกของโคลง 116 , เช็คสเปียร์แนะนำคนที่เชื่อว่ารักแท้ไม่ผูกมัดตัวเองกับข้อจำกัดของสังคม ความรักที่แท้จริงระหว่างผู้ที่ไม่ต้องการของกฎหมาย และจะรักกัน แม้จะมีอุปสรรค " " เช็คสเปียร์ยังคงเปิดเผยความรักที่ไม่เปลี่ยนแปลง ความรักแบบนี้จะไม่สะดุดเมื่อมันวิ่งขึ้นต่อต้านการเปลี่ยนแปลง แม้เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้รวมถึงการล่อลวงและความท้าทายอื่น ๆวัตถุประสงค์เพื่อล่อให้ความรักไป ความสามัคคีนี้ความรักจะไม่ขยับเขยื่อน เมื่อมีความพยายามที่จะย้ายหรือลบออก เช็คสเปียร์วาดด้วยภาษาที่ชัดเจนจะอธิบายว่า ความรัก การแต่งงาน ไม่ใช่ความผูกพันทางกฎหมาย หรือภายในขอบเขตของความคาดหวังของสังคม แต่เป็นนิรันดร์ บอนด์ ในตัวของมันเอง เขาชี้ว่า รักไม่จริง ถ้ามันเข้าใจข้อจำกัดเหล่านี้ และสิ่งกีดขวางที่เป็นไปได้ ในหลักสูตรของ เราจึงคุ้นเคยกับพลังแห่งความรักนอกขอบเขตคำนิยามของ