Reaction time has been studied exte

Reaction time has been studied extensively throughout the literature and this entity is
defined as the length of time measured between the presentation of an unexpected stimulus
and the onset of a response to that stimulus (Schmidt, 1993). Research within this area
has shown that reaction time responses increase as one ages (Pierson and Montoye, 1958;
Clarkson, 1978; Loveless, 1980; Gottsdanker, 1982). In fact, it has been stated that reaction
time was one of the most sensitive markers of structural and functional deterioration in the
aging central nervous system (Birren et al., 1980). This is a rather interesting factor because
it has been hypothesized that the aged lose the ability to process relevant information
when compared to younger subjects (Haywood, 1993). Based on the foundation of the
“information loss model”, it is believed that both young and old subjects alike process
14 Y. Lajoie, S.P. Gallagher / Arch. Gerontol. Geriatr. 38 (2004) 11–26
and respond to external stimuli in a sequential order of steps, with each step lasting a
precise amount of time and dependent upon the inverse relationship of the information
available in the subject’s environment. This would suggest that if very little information
were available, the amount of time to process through each step would increase, whereas
if more information were available the process would be significantly shorter. As a result,
older adults would ultimately spend more time during each step when compared to younger
subjects (Myerson et al., 1990). This increase is even more noticeable when tasks become
more attention demanding (Jordan and Rabbitt, 1977; Stelmach and Worringham, 1985).
In light of this evidence, it would seem fitting to study this parameter as a function of falls
due to the fact that seniors must process many attention demanding factors when faced with
the possibility of preventing a fall. By combining this factor with other well documented
functional measures, namely the Berg balance scale, theABCscale, as well as postural sway,
we believe to be focusing on the three entities that make up postural control; steady-state
reactive and steady-state anticipatory responses (Shumway-Cook and Woollacott, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวลาปฏิกิริยามีการศึกษาอย่างกว้างขวางทั่วทั้งวรรณคดี และเป็นเอนทิตีนี้กำหนดเป็นระยะเวลาที่วัดระหว่างการนำเสนอของการกระตุ้นที่ไม่คาดคิดและเริ่มมีอาการของการตอบสนองต่อการกระตุ้นเศรษฐกิจ (Schmidt, 1993) งานวิจัยในพื้นที่นี้ได้แสดงให้เห็นว่าปฏิกิริยาตอบสนองเวลาเพิ่มเป็นวัยหนึ่ง (Pierson และ Montoye, 1958เซีย 1978 เลิฟเลส 1980 Gottsdanker, 1982) ในความเป็นจริง แล้วระบุว่า ปฏิกิริยาเวลาเป็นหนึ่งในเครื่องหมายที่สำคัญที่สุดของโครงสร้าง และการทำงานเสื่อมสภาพในการอายุระบบประสาทส่วนกลาง (Birren et al., 1980) นี้เป็นตัวที่ค่อนข้างน่าสนใจเพราะมันได้ถูกตั้งสมมติฐานว่าว่า aged สูญเสียความสามารถในการประมวลผลข้อมูลที่เกี่ยวข้องเมื่อเปรียบเทียบกับเรื่องอายุ (Haywood, 1993) ตามรากฐานของการ"ข้อมูลสูญเสียรูปแบบ" เชื่อว่า ทั้งหนุ่ม และเก่าหัวข้อเหมือนกระบวนการ14 Y. Lajoie บริษัทเอสพี Gallagher / Arch. Gerontol Geriatr 38 (2004) 11-26และตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกลำดับขั้นตอน แต่ละขั้นตอนที่ยาวนานเป็นจำนวนเวลาและขึ้นอยู่กับตามความสัมพันธ์ผกผันข้อมูลแม่นยำพร้อมใช้งานในสภาพแวดล้อมของเรื่อง นี้แนะนำว่าถ้าข้อมูลน้อยมากมี ระยะเวลาในการประมวลผลผ่านแต่ละขั้นตอนจะเพิ่ม ขึ้น ขณะที่ถ้ามีข้อมูลเพิ่มเติม การจะสั้นลงอย่างมีนัยสำคัญ เป็นผลผู้ใหญ่รุ่นเก่าที่สุดจะใช้เวลาระหว่างแต่ละขั้นตอนเมื่อเทียบกับอายุเรื่อง (Myerson et al., 1990) เพิ่มขึ้นเห็นได้ชัดมากเมื่อกลายเป็นงานความสำคัญเรียกร้อง (จอร์แดนและ Rabbitt, 1977 Stelmach และ Worringham, 1985)เมื่อหลักฐานนี้ ดูเหมือนเหมาะสมที่จะศึกษาพารามิเตอร์นี้เป็นฟังก์ชันของน้ำตกเนื่องจากรุ่นพี่ต้องการความสนใจมากที่เรียกร้องปัจจัยเมื่อประสบกับความเป็นไปได้ของการป้องกันการพลัดตก โดยการรวมปัจจัยนี้กับเอกสารอื่น ๆ ด้วยงานวัด ได้แก่เบิร์กลักซ์เชอรี่ดุลขนาด theABCscale เป็นเนื้อ postural swayเราเชื่อว่าการเน้นตีสามที่ทำให้ค่าการควบคุมเนื้อ postural -ท่อน-ขาสามท่อน และปฏิกิริยา anticipatory ตอบสนอง (Shumway Cook และ Woollacott, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวลาปฏิกิริยาได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางทั่ววรรณกรรมและกิจการนี้จะ
กำหนดเป็นระยะเวลาที่วัดระหว่างการนำเสนอของมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจที่ไม่คาดคิด
และเริ่มมีอาการของการตอบสนองต่อสิ่งเร้าที่ (Schmidt, 1993) การวิจัยในพื้นที่นี้
ได้แสดงให้เห็นว่าการตอบสนองเวลาปฏิกิริยาเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งในทุกเพศทุกวัย (เพียร์สันและ Montoye 1958;
Clarkson, 1978; ปราศจากความรัก 1980; Gottsdanker, 1982) ในความเป็นจริงจะได้รับการระบุว่าปฏิกิริยา
เวลาที่เป็นหนึ่งในตัวบ่งชี้ที่สำคัญที่สุดของการเสื่อมสภาพโครงสร้างและการทำงานใน
ริ้วรอยระบบประสาทส่วนกลาง (Birren et al., 1980) นี้เป็นปัจจัยที่น่าสนใจ แต่เพราะ
ได้รับการตั้งสมมติฐานว่าผู้สูงอายุสูญเสียความสามารถในการประมวลผลข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
เมื่อเปรียบเทียบกับอาสาสมัครที่อายุน้อยกว่า (เฮย์วูด, 1993) บนพื้นฐานของ
"รูปแบบการสูญเสียข้อมูล" ก็เป็นที่เชื่อว่าทั้งสองเรื่องเด็กและผู้ใหญ่เหมือนกันประมวลผล
14 วายชัว, กัลลาเกอร์ SP / Arch Gerontol Geriatr 38 (2004) 11-26
และตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกในลำดับขั้นตอนแต่ละขั้นตอนที่ยาวนาน
ปริมาณที่แม่นยำของเวลาและขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์แบบผกผันของข้อมูลที่
มีอยู่ในสภาพแวดล้อมของเรื่อง นี้จะแนะนำว่าถ้าข้อมูลน้อยมาก
ที่มีอยู่, ระยะเวลาในการประมวลผลผ่านแต่ละขั้นตอนจะเพิ่มขึ้นในขณะที่
ถ้าข้อมูลเพิ่มเติมมีอยู่กระบวนการอย่างมีนัยสำคัญจะสั้นลง เป็นผลให้
ผู้สูงอายุในที่สุดจะใช้เวลามากขึ้นในแต่ละขั้นตอนเมื่อเทียบกับการที่อายุน้อยกว่า
วิชา (Myerson et al., 1990) การเพิ่มขึ้นนี้จะยิ่งเห็นได้ชัดมากขึ้นเมื่อกลายเป็นงานที่
เรียกร้องความสนใจมากขึ้น (จอร์แดนและ Rabbitt 1977; Stelmach และ Worringham, 1985).
ในแง่ของหลักฐานนี้ก็จะดูเหมือนเหมาะสมที่จะศึกษาพารามิเตอร์นี้เป็นหน้าที่ของฟอลส์
เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่า ผู้สูงอายุจะต้องดำเนินการให้ความสนใจปัจจัยหลายอย่างที่เรียกร้องเมื่อต้องเผชิญกับ
ความเป็นไปได้ในการป้องกันการล่มสลาย โดยการรวมปัจจัยนี้มีเอกสารที่ดีอื่น ๆ
มาตรการการทำงานคือระดับความสมดุลของภูเขาน้ำแข็ง theABCscale เช่นเดียวกับการทรงตัวแกว่งไปแกว่งมา,
เราเชื่อว่าจะได้รับการมุ่งเน้นไปที่สามหน่วยงานที่ทำขึ้นการควบคุมการทรงตัว; มั่นคงของรัฐที่
ตอบสนองปฏิกิริยาและมุ่งหวังที่มั่นคงของรัฐ (Shumway-คุกและ Woollacott, 2001)