As early as 2003, UNCTAD developed

As early as 2003, UNCTAD developed a supply chain management approach applied to transit transport services (Hansen and Annovazzi-Jakab, 2008) which, emulating assembly lines in manufacturing industry sectors, allowed for cluster development and transit corridors stakeholders’ cooperation to improve transit operations. The methodology, based on the observation of the sequence of interventions in transit operations, showed that actors along the chain operate on a user– provider or client–supplier relationship. Although players’ actions are interrelated and dependent on each other, they often do not occur in the way and time expected by the user of the service provided. This is mainly due to a lack of exchange of information between users and providers regarding their respective needs and goals, which in turn results from a lack of trust among the players. Such malfunctions result in two types of activities taking place in the operation of the transit chain: those adding value at a cost and those adding cost at no value. The latter translate into unnecessary delays, high costs and efficiency losses. UNCTAD implemented this approach from 2003– 2007 in the framework of a technical assistance project conducted in three pilot corridors. The project showed that clusters as cooperative platforms would allow stakeholders along transit corridors to acquire a comprehensive understanding of their respective roles along the whole transit supply chain. It also revealed the impact of the actions of their members on the performance of various stages along the transit chain as well as the benefits accruing from collectively optimizing the chain as a whole, as opposed to trying to maximize individual returns. Such collaborative schemes constitute an essential step towards building a new vision and common goals for the different players in transit systems with the common aim of ending the unreliability of transit operation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนที่เป็น 2003, UNCTAD พัฒนาจัดการวิธีโซ่อุปทานกับบริการขนส่ง (แฮนเซ่นและ Annovazzi-Jakab, 2008) ซึ่ง emulating บรรทัดส่วนประกอบในการผลิตภาคอุตสาหกรรม ได้รับอนุญาตสำหรับการพัฒนาคลัสเตอร์ ขนส่ง และส่งต่อความร่วมมือของทางเดินเสียเพื่อปรับปรุงการดำเนินการส่งต่อ วิธี ตามสังเกตลำดับของมาตรการในการดำเนินการส่งต่อ การแสดงให้เห็นว่า มีนักแสดงไปตามห่วงโซ่บน user– client–supplier หรือการให้บริการความสัมพันธ์ แม้ว่าการกระทำของผู้เล่นเกี่ยวข้อง และขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ พวกเขามักไม่เกิดขึ้นในวิธีการและเวลาที่คาดว่าผู้ให้บริการ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ใช้และผู้ให้บริการเกี่ยวกับความต้องการนั้น ๆ และเป้าหมาย ของพวกเขาในผลจากการขาดความน่าเชื่อถือในหมู่ผู้เล่น ความบกพร่องดังกล่าวมีผลในสองประเภทของกิจกรรมที่ใช้ในการดำเนินงานของโซ่ส่งต่อ: ผู้เพิ่มมูลค่าที่มีต้นทุนที่เพิ่มต้นทุนที่ไม่ หลังแปลเป็นความล่าช้าที่ไม่จำเป็น ต้นทุนสูง และสูญเสียประสิทธิภาพการ UNCTAD ปฏิบัติวิธีนี้จาก 2003– 2007 ในกรอบของโครงการช่วยเหลือทางเทคนิคในทางเดินนำร่อง 3 โครงการพบว่า คลัสเตอร์เป็นระบบสหกรณ์จะช่วยให้เสียตามทางเดินส่งต่อเพื่อรับความเข้าใจครอบคลุมบทบาทของพวกเขาเกี่ยวข้องตลอดห่วงโซ่อุปทานการขนส่งทั้งหมด นอกจากนี้ยังเปิดเผยผลกระทบของการดำเนินการของสมาชิกในประสิทธิภาพของขั้นตอนต่าง ๆ ตลอดห่วงโซ่การขนส่งรวมทั้งประโยชน์ที่รับรู้จากการเพิ่มประสิทธิภาพห่วงโซ่โดยรวมทั้งหมด ตรงข้ามกับพยายามเพิ่มผลตอบแทนแต่ละ แผนงานความร่วมมือดังกล่าวถือเป็นการมีขั้นตอนสำคัญต่อการสร้างวิสัยทัศน์ใหม่และเป้าหมายร่วมกันสำหรับผู้เล่นที่แตกต่างกันในระบบส่งต่อมีจุดมุ่งหมายทั่วไปสิ้น unreliability การขนส่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นช่วงต้นของปี 2003 อังค์ถัดพัฒนาวิธีการจัดการห่วงโซ่อุปทานนำไปใช้กับบริการขนส่งการขนส่ง (แฮนเซนและ Annovazzi-Jakab, 2008) ซึ่งลอกเลียนแบบสายการผลิตในภาคอุตสาหกรรมการผลิตที่ได้รับอนุญาตสำหรับการพัฒนาคลัสเตอร์และทางเดินการขนส่งความร่วมมือผู้มีส่วนได้เสียในการปรับปรุงการดำเนินงานของการขนส่ง . วิธีการขึ้นอยู่กับการสังเกตของลำดับของการแทรกแซงในการดำเนินงานการขนส่งที่แสดงให้เห็นว่านักแสดงตลอดห่วงโซ่การดำเนินงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ใช้ผู้ให้บริการหรือลูกค้าผู้ผลิต แม้ว่าการกระทำของผู้เล่นมีความสัมพันธ์กันและขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ ที่พวกเขามักจะไม่ได้เกิดขึ้นในทางที่และเวลาที่คาดหวังของผู้ใช้บริการที่มีให้ นี้เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากการขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ใช้และผู้ให้บริการเกี่ยวกับความต้องการของตนและเป้าหมายซึ่งในผลการเปิดจากการขาดความไว้วางใจในหมู่ผู้เล่น ความผิดปกติดังกล่าวส่งผลให้ทั้งสองประเภทของกิจกรรมที่เกิดขึ้นในการดำเนินงานของห่วงโซ่การขนส่ง: การเพิ่มมูลค่าที่มีค่าใช้จ่ายและผู้ที่มีค่าใช้จ่ายเพิ่มที่ไม่มีค่า หลังแปลเป็​​นความล่าช้าที่ไม่จำเป็นค่าใช้จ่ายสูงและความสูญเสียที่มีประสิทธิภาพ อังค์ถัดดำเนินการวิธีการนี​​้จาก 2003 - 2007 ในกรอบของโครงการให้ความช่วยเหลือทางด้านเทคนิคดำเนินการในสามเดินนักบิน โครงการแสดงให้เห็นว่ากลุ่มที่เป็นแพลตฟอร์มความร่วมมือจะช่วยให้ผู้มีส่วนได้เสียตามทางเดินการขนส่งที่จะได้รับความเข้าใจที่ครอบคลุมบทบาทของตนไปตามห่วงโซ่อุปทานการขนส่งทั้ง นอกจากนี้ยังเผยให้เห็นผลกระทบของการกระทำของสมาชิกของพวกเขาในการทำงานของขั้นตอนต่างๆตลอดห่วงโซ่การขนส่งรวมทั้งผลประโยชน์ที่เกิดจากการเพิ่มประสิทธิภาพของห่วงโซ่รวมทั้งเมื่อเทียบกับความพยายามที่จะเพิ่มผลตอบแทนของแต่ละบุคคล โครงการความร่วมมือดังกล่าวเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการสร้างวิสัยทัศน์ใหม่และเป้าหมายร่วมกันสำหรับผู้เล่นที่แตกต่างกันในระบบขนส่งมวลชนที่มีจุดมุ่งหมายร่วมกันของการสิ้นสุดของการดำเนินการควบคู่กับการขนส่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนปี 2003 และพัฒนาห่วงโซ่อุปทานการจัดการเชิงประยุกต์ เพื่อบริการขนส่งขนส่ง ( แฮนเซน annovazzi และ jakab , 2008 ) ซึ่งเลียนแบบแอสเซมบลีบรรทัดในภาคอุตสาหกรรมการผลิต ให้มีการพัฒนากลุ่มผู้มีส่วนได้เสียและการขนส่งทางเดินความร่วมมือเพื่อปรับปรุงการดำเนินงานขนส่ง โดยวิธีการขึ้นอยู่กับการสังเกตของลำดับของการแทรกแซงในการขนส่ง พบว่านักแสดงตามโซ่ใช้กับผู้ใช้และผู้ให้บริการ หรือลูกค้าซัพพลายเออร์และความสัมพันธ์ ถึงแม้ว่าการกระทำของผู้เล่นมีปฏิสัมพันธ์ และขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ พวกเขามักจะไม่เกิดขึ้นในวิธีและเวลาที่คาดไว้ โดยผู้ใช้ของการให้บริการนี้เป็นหลักเนื่องจากการขาดการแลกเปลี่ยนข้อมูลระหว่างผู้ใช้และผู้ให้บริการเกี่ยวกับความต้องการของตน และเป้าหมาย ซึ่งเป็นผลจากการขาดความไว้วางใจระหว่างผู้เล่น ผลการทำงานผิดปกติ เช่น ในทั้งสองประเภทของกิจกรรมที่เกิดขึ้นในการดำเนินงานของการขนส่งที่เพิ่มมูลค่าห่วงโซ่ที่ค่าใช้จ่ายและต้นทุนที่ไม่เพิ่มคุณค่าหลังแปลว่าไม่ล่าช้า ค่าใช้จ่ายสูงและการสูญเสียประสิทธิภาพ และใช้วิธีการนี้จากปี 2546 – 2550 ในกรอบของความช่วยเหลือด้านเทคนิคโครงการดำเนินการใน 3 ร่องทางเดินโครงการ พบว่า กลุ่มที่เป็นแพลตฟอร์มความร่วมมือจะช่วยให้ผู้มีส่วนได้เสียตามทางผ่านที่จะได้รับครอบคลุมความเข้าใจในบทบาทของตนตามแนวรถไฟฟ้าทั้งโซ่อุปทานนอกจากนี้ยังพบว่าผลกระทบของการกระทำของสมาชิกของพวกเขาในการทำงานของขั้นตอนต่าง ๆตามห่วงโซ่การขนส่งรวมทั้งประโยชน์จากการรับรู้รายได้รวมโซ่ทั้งหมด ตรงข้ามกับการพยายามที่จะเพิ่มผลตอบแทนของแต่ละบุคคลโครงการความร่วมมือดังกล่าวถือเป็นสิ่งจำเป็นต่อขั้นตอนการสร้างวิสัยทัศน์ใหม่และเป้าหมายทั่วไปสำหรับที่แตกต่างกันผู้เล่นในระบบการขนส่งที่มีจุดมุ่งหมายทั่วไปของสิ้นสุด unreliability ปฏิบัติการขนส่ง