Schistosomiasis japonica has a long

Schistosomiasis japonica has a long history in the Philippines. In 1975, 24 endemic provinces were identified in the northern, central, and southern islands of the Philippines. More than five million people were at risk, with approximately one million infected. In 2003, new foci of infection were found in two provinces in the north and central areas. For the past 30 years, human mass drug administration (MDA), utilizing the drug praziquantel, has been the mainstay of control in the country. Recent studies have shown that the schistosomiasis prevalence ranges from 1% to 50% within different endemic zones. Severe end-organ morbidity is still present in many endemic areas, particularly in remote villages with poor treatment coverage. Moreover, subtle morbidities such as growth retardation, malnutrition, anemia, and poor cognitive function in infected children persist. There is now strong evidence that large mammals (e.g. water buffaloes, cattle) contribute significantly to disease transmission, complicating control efforts. Given the zoonotic nature of schistosomiasis in the Philippines, it is evident that the incidence, prevalence, and morbidity of the disease will not be controlled by MDA alone. There is a need for innovative cost-effective strategies to control schistosomiasis in the long term.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

schistosomiasis japonica มีประวัติศาสตร์อันยาวนานในประเทศฟิลิปปินส์ ในปี 1975, 24 จังหวัดถิ่นที่ถูกระบุในภาคเหนือภาคกลางและภาคใต้ของหมู่เกาะฟิลิปปินส์ มากกว่าห้าล้านคนที่มีความเสี่ยงที่มีประมาณหนึ่งล้านติดเชื้อ ในปี 2003 foci ใหม่ของการติดเชื้อที่พบในสองจังหวัดในภาคเหนือและพื้นที่ภาคกลาง สำหรับที่ผ่านมา 30 ปียามวลมนุษย์ (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ) ใช้ praziquantel ยาเสพติดได้รับการแกนนำของการควบคุมในประเทศ การศึกษาล่าสุดได้แสดงให้เห็นว่าความชุก schistosomiasis ช่วงตั้งแต่วันที่ 1% ถึง 50% ภายในโซนถิ่นที่แตกต่างกัน เจ็บป่วยปลายอวัยวะร​​ุนแรงยังคงมีอยู่ในพื้นที่ถิ่นจำนวนมากโดยเฉพาะในหมู่บ้านที่ห่างไกลที่มีความคุ้มครองการรักษาไม่ดี นอกจากนี้ภาวะแทรกซ้อนที่เกิดบอบบางเช่นชะลอการเจริญเติบโต, การขาดสารอาหาร, โรคโลหิตจางและการทำงานทางปัญญาที่ยากจนในเด็กที่ติดเชื้อยังคงมีอยู่ ขณะนี้มีหลักฐานที่เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดใหญ่ (เช่นควายวัว) มีส่วนสำคัญต่อการส่งผ่านโรคแทรกซ้อนพยายามควบคุม กำหนดลักษณะของ zoonotic schistosomiasis ในฟิลิปปินส์จะเห็นว่าอุบัติการณ์ความชุกและการเจ็บป่วยของโรคจะไม่ถูกควบคุมโดยภาคตะวันออกเฉียงเหนือเพียงอย่างเดียว ไม่จำเป็นต้องมีกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพที่เป็นนวัตกรรมใหม่ในการควบคุม schistosomiasis ในระยะยาวคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคพิษสุนัขบ้าญี่ปุ่นมีประวัติศาสตร์อันยาวนานในฟิลิปปินส์ ในปี 1975 24 จังหวัดถิ่นระบุในภาคเหนือ กลาง และ เกาะทางตอนใต้ของฟิลิปปินส์ มากกว่าห้าล้านคนตกอยู่ในความเสี่ยง มีประมาณหนึ่งล้านติดเชื้อ ในปี 2003 บันทึกใหม่ของการติดเชื้อที่พบใน 2 จังหวัดในพื้นที่ภาคเหนือและภาคกลาง สำหรับที่ผ่านมา 30 ปีการบริหารยามวลมนุษย์ ( MDA ) , การใช้ยาเสพติด พราซิควอนเทลได้รับการหลักของการควบคุมในประเทศ การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าความชุกโรคพิษสุนัขบ้าในช่วง 1 % 50% ภายในโซนถิ่นที่แตกต่างกัน รุนแรง ปลายอวัยวะยายังคงอยู่ในพื้นที่ที่ระบาดมาก โดยเฉพาะหมู่บ้านที่ห่างไกลกับความครอบคลุมการรักษาที่ไม่ดี นอกจากนี้morbidities บอบบางเช่นการเจริญเติบโตปัญญาอ่อน ขาดสารอาหาร โลหิตจาง และความจำที่ไม่ดีในเด็กที่ติดเชื้อยังคงมีอยู่ ขณะนี้มีหลักฐานที่สัตว์ใหญ่ เช่น โค กระบือ น้ำ ) มีส่วนอย่างมากที่จะส่งผ่านโรค แทรกซ้อนความพยายามควบคุม กําหนดจํานวนมากธรรมชาติของโรคพิษสุนัขบ้าในฟิลิปปินส์ พบว่า อุบัติการณ์ , ความชุก ,และการเจ็บป่วยของโรคจะไม่ได้ถูกควบคุมโดยน้ำตาลคนเดียว ต้องมีนวัตกรรมที่มีประสิทธิภาพกลยุทธ์ในการควบคุมโรคพิษสุนัขบ้าในระยะยาว .