Working hand in hand, these two nat

Working hand in hand, these two nations developed the Hunter and Pioneer UASs. The
Pioneer was originally adopted by the Navy and was used effectively in the Gulf War to spot
enemy fire for the delivery of munitions. It also operated in a surveillance function for the
Marines during the 1994 Balkan conflict and in Kosovo in 1999 (Newcome 2004, 97). These
battlefield successes heralded the drone as an effective combat tool, and it was during the 1990s
that unmanned aircraft received significant media attention (Sanders 2003). Success on the
battlefield and newly found public attention led a variety of interested parties to explore using
UASs outside of their traditional military applications.
New scientific endeavors marked the transition of unmanned technology to the scientific
sector, a development that led to great advances in military capabilities as well. Research in the
1990’s focused on enabling the unmanned vehicles to stay airborne for periods over 24 hours and
above 50,000 feet, on using new materials in the construction of the craft to make them lighter
and stronger, and on harnessing solar power to propel the aircraft for indefinite periods of time
(Newcome 2004, 118). NASA and the AeroVironment Corporation developed the solar-powered
Pathfinder and Helios aircraft in the late 1990’s. These UASs exemplified the technological
advances being made at the time but were hindered by inefficient photovoltaic cells (DeGarmo
2004). Fully autonomous flights that included take-off and landing were pioneered, and for the
first time the new Predator drone was outfitted with a laser-guided antitank missile, making it
capable of patrolling, spotting, targeting and attacking at once (Newcome 2004, 110). With the
advent of such technologies, it became clear that UASs in combat could lessen the need for
manpower and put fewer soldiers in the line of fire. As the functionality and reliability of UASs
9
grew, the potential for their use in civilian and non-military government sectors became obvious.
Modern unmanned aerial systems would soon receive new widespread attention when the
terrorist attacks of September 11, 2001 (9/11) changed the nature of war and their role in the
ensuing conflicts grew. In this new age, the war waged was one against terror, illusive and
cunning, difficult to track and impossible to eradicate. Al-Qaeda and their Taliban supporters
soon met the force of the United States military response to the provocation of 9/11. Among the
arsenal were newly retrofitted Predator drones equipped with Hellfire missiles. The first notable
event in the new era of drone warfare occurred when a remotely controlled Predator drone
located, tracked and fired a hellfire missile on a car, killing Abu Ali al-Hirithi, al-Qaeda’s top
operative in Yemen and one of the planners of the 2000 USS Cole bombing (Yoo 2011, 58). This
notable strike was but the first of many UAS strikes that characterized military operations in
Afghanistan and Iraq. In 2002, the CIA conducted a strike against Afghani warlord Gulbiddin
Hekmatyar, who shortly after joining forces with the Taliban was killed by a drone (Yoo 2011,
59). In 2004, a “mysterious explosion” below Pakistani airspace killed Pakistani Taliban
commander Nek Muhammad shortly after a drone was reported in the sky (Williams 2010, 874).
This success in South Waziristan led to a Predator drone strike against Haitham al Yemeni (May
2004), a high-ranking Al Qaeda weapons expert, another strike against Egyptian-born number
three in Al Qaeda, Abu Hamza Rabia (Dec 2005) and a strike against al-Zawaheri, Al Qaeda’s
number two operative, which missed its target destroying three buildings, eighteen civilians,
including five women and five children enraging the Pakistani population (William 2010, 875).
The UAS targeting of enemy leaders and opposition troops has become a common
practice in the Afghanistan and Iraq theaters of war since 2001. The New America Foundation
(2013) estimates that since 2004, 420 drone attacks have killed between 2,000 to 3,200 militants
10
including 275 to 360 civilians. Miniature versions of larger UASs now inundate the field so
extensively that “(n)ow there are thousands of small, unarmed aerial surveillance drones being
used by troops on the ground—so many, in fact, that it is difficult to obtain an accurate estimate
of their number” (Sharkey 2011, 229). These small UAVs can be deployed by hand and operated
with an Xbox controller through a visual headset that allows troops on the ground to gain
actionable intelligence at their command. While always somewhat controversial, uproar over
drone assassinations reached new heights in October of 2011 when a lethal strike in Yemen killed
Anwar Awlaki, a U.S. citizen and Muslim cleric accused of conspiring to carry out terrorist
attacks against America (Cloud, Flieshman and Bennett 2011). In the first known case of the U.S.
government killing a U.S. citizen with a UAS, “the raid also killed a second American, Samir
Khan, who had produced virulent, English-language online propaganda for Al Qaeda” (Cloud,
Flieshman and Bennett 2011).
Following the designation of the FAA by Congress to draft rules for civilian UAS
integration into the national airspace, the months previous to this paper have witnessed increased
drone coverage in the media. In April 2012, in the first ever event of its kind, an American
citizen was arrested with the assistance of a UAS. When six cows wandered onto Rodney
Brossart’s 3,000 acre North Dakota farm, Brossart and his family chased police off of his land
with high power rifles, believing they were entitled to keep the cows (Koebler 2012a). The
ensuing 16-hour standoff ended when the Grand Forks SWAT team used a Homeland Security
UAV to locate Brossart on the large farm and assist in his capture. Arrested for theft, criminal
mischief and other charges, Brossart, who was sure UAV assistance in his capture was illegal,
recently learned in August of 2012 that the charges against him would not be dropped (Koebler
2012b). Since the SWAT team did have a search warrant and the drone was used only for
11
surveillance, “District Judge Joel Medd wrote that ‘there was no improper use of an unmanned
aerial vehicle’ and that the drone ‘appears to have had no bearing on these charges being
contested here’” (Koebler 2012b). The case could be in litigation for a long time if appellate
courts decide to hear the case. (The Fourth Amendment issues that could be considered in this
case are examined later in this paper on pages 21 – 25.)

Working hand in hand, these two nations developed the Hunter and Pioneer UASs. The
Pioneer was originally adopted by the Navy and was used effectively in the Gulf War to spot
enemy fire for the delivery of munitions. It also operated in a surveillance function for the
Marines during the 1994 Balkan conflict and in Kosovo in 1999 (Newcome 2004, 97). These
battlefield successes heralded the drone as an effective combat tool, and it was during the 1990s
that unmanned aircraft received significant media attention (Sanders 2003). Success on the
battlefield and newly found public attention led a variety of interested parties to explore using
UASs outside of their traditional military applications.
New scientific endeavors marked the transition of unmanned technology to the scientific
sector, a development that led to great advances in military capabilities as well. Research in the
1990’s focused on enabling the unmanned vehicles to stay airborne for periods over 24 hours and
above 50,000 feet, on using new materials in the construction of the craft to make them lighter
and stronger, and on harnessing solar power to propel the aircraft for indefinite periods of time
(Newcome 2004, 118). NASA and the AeroVironment Corporation developed the solar-powered
Pathfinder and Helios aircraft in the late 1990’s. These UASs exemplified the technological
advances being made at the time but were hindered by inefficient photovoltaic cells (DeGarmo
2004). Fully autonomous flights that included take-off and landing were pioneered, and for the
first time the new Predator drone was outfitted with a laser-guided antitank missile, making it
capable of patrolling, spotting, targeting and attacking at once (Newcome 2004, 110). With the
advent of such technologies, it became clear that UASs in combat could lessen the need for
manpower and put fewer soldiers in the line of fire. As the functionality and reliability of UASs 
9
grew, the potential for their use in civilian and non-military government sectors became obvious.
Modern unmanned aerial systems would soon receive new widespread attention when the
terrorist attacks of September 11, 2001 (9/11) changed the nature of war and their role in the
ensuing conflicts grew. In this new age, the war waged was one against terror, illusive and
cunning, difficult to track and impossible to eradicate. Al-Qaeda and their Taliban supporters
soon met the force of the United States military response to the provocation of 9/11. Among the
arsenal were newly retrofitted Predator drones equipped with Hellfire missiles. The first notable
event in the new era of drone warfare occurred when a remotely controlled Predator drone
located, tracked and fired a hellfire missile on a car, killing Abu Ali al-Hirithi, al-Qaeda’s top
operative in Yemen and one of the planners of the 2000 USS Cole bombing (Yoo 2011, 58). This
notable strike was but the first of many UAS strikes that characterized military operations in
Afghanistan and Iraq. In 2002, the CIA conducted a strike against Afghani warlord Gulbiddin
Hekmatyar, who shortly after joining forces with the Taliban was killed by a drone (Yoo 2011,
59). In 2004, a “mysterious explosion” below Pakistani airspace killed Pakistani Taliban
commander Nek Muhammad shortly after a drone was reported in the sky (Williams 2010, 874).
This success in South Waziristan led to a Predator drone strike against Haitham al Yemeni (May
2004), a high-ranking Al Qaeda weapons expert, another strike against Egyptian-born number
three in Al Qaeda, Abu Hamza Rabia (Dec 2005) and a strike against al-Zawaheri, Al Qaeda’s
number two operative, which missed its target destroying three buildings, eighteen civilians,
including five women and five children enraging the Pakistani population (William 2010, 875).
The UAS targeting of enemy leaders and opposition troops has become a common
practice in the Afghanistan and Iraq theaters of war since 2001. The New America Foundation
(2013) estimates that since 2004, 420 drone attacks have killed between 2,000 to 3,200 militants 
10
including 275 to 360 civilians. Miniature versions of larger UASs now inundate the field so
extensively that “(n)ow there are thousands of small, unarmed aerial surveillance drones being
used by troops on the ground—so many, in fact, that it is difficult to obtain an accurate estimate
of their number” (Sharkey 2011, 229). These small UAVs can be deployed by hand and operated
with an Xbox controller through a visual headset that allows troops on the ground to gain
actionable intelligence at their command. While always somewhat controversial, uproar over
drone assassinations reached new heights in October of 2011 when a lethal strike in Yemen killed
Anwar Awlaki, a U.S. citizen and Muslim cleric accused of conspiring to carry out terrorist
attacks against America (Cloud, Flieshman and Bennett 2011). In the first known case of the U.S.
government killing a U.S. citizen with a UAS, “the raid also killed a second American, Samir
Khan, who had produced virulent, English-language online propaganda for Al Qaeda” (Cloud,
Flieshman and Bennett 2011).
Following the designation of the FAA by Congress to draft rules for civilian UAS
integration into the national airspace, the months previous to this paper have witnessed increased
drone coverage in the media. In April 2012, in the first ever event of its kind, an American
citizen was arrested with the assistance of a UAS. When six cows wandered onto Rodney
Brossart’s 3,000 acre North Dakota farm, Brossart and his family chased police off of his land
with high power rifles, believing they were entitled to keep the cows (Koebler 2012a). The
ensuing 16-hour standoff ended when the Grand Forks SWAT team used a Homeland Security
UAV to locate Brossart on the large farm and assist in his capture. Arrested for theft, criminal
mischief and other charges, Brossart, who was sure UAV assistance in his capture was illegal,
recently learned in August of 2012 that the charges against him would not be dropped (Koebler
2012b). Since the SWAT team did have a search warrant and the drone was used only for 
11
surveillance, “District Judge Joel Medd wrote that ‘there was no improper use of an unmanned
aerial vehicle’ and that the drone ‘appears to have had no bearing on these charges being
contested here’” (Koebler 2012b). The case could be in litigation for a long time if appellate
courts decide to hear the case. (The Fourth Amendment issues that could be considered in this
case are examined later in this paper on pages 21 – 25.)

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Working hand in hand, these two nations developed the Hunter and Pioneer UASs. ThePioneer was originally adopted by the Navy and was used effectively in the Gulf War to spotenemy fire for the delivery of munitions. It also operated in a surveillance function for theMarines during the 1994 Balkan conflict and in Kosovo in 1999 (Newcome 2004, 97). Thesebattlefield successes heralded the drone as an effective combat tool, and it was during the 1990sthat unmanned aircraft received significant media attention (Sanders 2003). Success on thebattlefield and newly found public attention led a variety of interested parties to explore usingUASs outside of their traditional military applications.New scientific endeavors marked the transition of unmanned technology to the scientificsector, a development that led to great advances in military capabilities as well. Research in the1990’s focused on enabling the unmanned vehicles to stay airborne for periods over 24 hours andabove 50,000 feet, on using new materials in the construction of the craft to make them lighterand stronger, and on harnessing solar power to propel the aircraft for indefinite periods of time(Newcome 2004, 118). NASA and the AeroVironment Corporation developed the solar-poweredPathfinder and Helios aircraft in the late 1990’s. These UASs exemplified the technologicaladvances being made at the time but were hindered by inefficient photovoltaic cells (DeGarmo2004). Fully autonomous flights that included take-off and landing were pioneered, and for thefirst time the new Predator drone was outfitted with a laser-guided antitank missile, making itcapable of patrolling, spotting, targeting and attacking at once (Newcome 2004, 110). With theadvent of such technologies, it became clear that UASs in combat could lessen the need formanpower and put fewer soldiers in the line of fire. As the functionality and reliability of UASs 9grew, the potential for their use in civilian and non-military government sectors became obvious.Modern unmanned aerial systems would soon receive new widespread attention when theterrorist attacks of September 11, 2001 (9/11) changed the nature of war and their role in theensuing conflicts grew. In this new age, the war waged was one against terror, illusive andcunning, difficult to track and impossible to eradicate. Al-Qaeda and their Taliban supporterssoon met the force of the United States military response to the provocation of 9/11. Among thearsenal were newly retrofitted Predator drones equipped with Hellfire missiles. The first notableevent in the new era of drone warfare occurred when a remotely controlled Predator dronelocated, tracked and fired a hellfire missile on a car, killing Abu Ali al-Hirithi, al-Qaeda’s topoperative in Yemen and one of the planners of the 2000 USS Cole bombing (Yoo 2011, 58). Thisnotable strike was but the first of many UAS strikes that characterized military operations inAfghanistan and Iraq. In 2002, the CIA conducted a strike against Afghani warlord GulbiddinHekmatyar, who shortly after joining forces with the Taliban was killed by a drone (Yoo 2011,59). In 2004, a “mysterious explosion” below Pakistani airspace killed Pakistani Talibancommander Nek Muhammad shortly after a drone was reported in the sky (Williams 2010, 874).This success in South Waziristan led to a Predator drone strike against Haitham al Yemeni (May2004), a high-ranking Al Qaeda weapons expert, another strike against Egyptian-born numberthree in Al Qaeda, Abu Hamza Rabia (Dec 2005) and a strike against al-Zawaheri, Al Qaeda’snumber two operative, which missed its target destroying three buildings, eighteen civilians,including five women and five children enraging the Pakistani population (William 2010, 875).The UAS targeting of enemy leaders and opposition troops has become a commonpractice in the Afghanistan and Iraq theaters of war since 2001. The New America Foundation(2013) estimates that since 2004, 420 drone attacks have killed between 2,000 to 3,200 militants 10including 275 to 360 civilians. Miniature versions of larger UASs now inundate the field soextensively that “(n)ow there are thousands of small, unarmed aerial surveillance drones beingused by troops on the ground—so many, in fact, that it is difficult to obtain an accurate estimateof their number” (Sharkey 2011, 229). These small UAVs can be deployed by hand and operatedwith an Xbox controller through a visual headset that allows troops on the ground to gainactionable intelligence at their command. While always somewhat controversial, uproar overdrone assassinations reached new heights in October of 2011 when a lethal strike in Yemen killedAnwar Awlaki, a U.S. citizen and Muslim cleric accused of conspiring to carry out terroristattacks against America (Cloud, Flieshman and Bennett 2011). In the first known case of the U.S.government killing a U.S. citizen with a UAS, “the raid also killed a second American, SamirKhan, who had produced virulent, English-language online propaganda for Al Qaeda” (Cloud,Flieshman and Bennett 2011).Following the designation of the FAA by Congress to draft rules for civilian UASintegration into the national airspace, the months previous to this paper have witnessed increaseddrone coverage in the media. In April 2012, in the first ever event of its kind, an Americancitizen was arrested with the assistance of a UAS. When six cows wandered onto RodneyBrossart’s 3,000 acre North Dakota farm, Brossart and his family chased police off of his landwith high power rifles, believing they were entitled to keep the cows (Koebler 2012a). Theensuing 16-hour standoff ended when the Grand Forks SWAT team used a Homeland SecurityUAV to locate Brossart on the large farm and assist in his capture. Arrested for theft, criminalmischief and other charges, Brossart, who was sure UAV assistance in his capture was illegal,recently learned in August of 2012 that the charges against him would not be dropped (Koebler2012b). Since the SWAT team did have a search warrant and the drone was used only for 11surveillance, “District Judge Joel Medd wrote that ‘there was no improper use of an unmannedaerial vehicle’ and that the drone ‘appears to have had no bearing on these charges beingcontested here’” (Koebler 2012b). The case could be in litigation for a long time if appellatecourts decide to hear the case. (The Fourth Amendment issues that could be considered in thiscase are examined later in this paper on pages 21 – 25.)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ทำงานจับมือทั้งสองประเทศที่พัฒนาแล้วและฮันเตอร์ไพโอเนียร์ UASs ไพโอเนียร์ถูกนำมาใช้ครั้งแรกโดยกองทัพเรือและถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพในสงครามอ่าวไปยังจุดไฟศัตรูสำหรับการส่งมอบอาวุธ นอกจากนี้ยังดำเนินการในฟังก์ชั่นการเฝ้าระวังสำหรับทหารนาวิกโยธินในช่วงปี 1994 และความขัดแย้งบอลข่านในโคโซโวในปี 1999 (2004 Newcome 97) เหล่านี้ประสบความสำเร็จในสนามรบประกาศจมูกเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพในการต่อสู้และมันเป็นช่วงปี 1990 ที่อากาศยานไร้คนขับที่ได้รับความสนใจจากสื่ออย่างมีนัยสำคัญ (แซนเดอ 2003) ที่ประสบความสำเร็จในสนามรบและพบใหม่ความสนใจของประชาชนที่นำความหลากหลายของบุคคลที่สนใจในการสำรวจโดยใช้UASs นอกใช้งานทางทหารของพวกเขาแบบดั้งเดิม. ความพยายามทางวิทยาศาสตร์ใหม่ทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีไร้คนขับไปทางวิทยาศาสตร์ภาคการพัฒนาที่นำไปสู่ความก้าวหน้าอย่างมากในความสามารถของทหารได้เป็นอย่างดี การวิจัยในปี 1990 มุ่งเน้นไปที่การเปิดใช้งานยานพาหนะหมดกำลังใจที่จะอยู่ในอากาศเป็นระยะเวลากว่า 24 ชั่วโมงและเหนือ50,000 ฟุตในการใช้วัสดุใหม่ในการก่อสร้างของงานฝีมือที่จะทำให้พวกเขามีน้ำหนักเบาและแข็งแรงและในการควบคุมพลังงานแสงอาทิตย์เพื่อขับเคลื่อนอากาศยานสำหรับช่วงเวลาที่ไม่แน่นอนของเวลา(Newcome 2004, 118) นาซาและ AeroVironment คอร์ปอเรชั่นพัฒนาพลังงานแสงอาทิตย์แสวงหาและเครื่องบินHelios ในช่วงปลายปี 1990 UASs สุดขั้วเหล่านี้เทคโนโลยีก้าวหน้าการทำในเวลาแต่ถูกขัดขวางโดยเซลล์แสงอาทิตย์ที่ไม่มีประสิทธิภาพ (DeGarmo 2004) เที่ยวบินอย่างเต็มที่อิสระที่รวมเอาออกและเชื่อมโยงไปเป็นหัวหอกและเป็นครั้งแรกล่าจมูกใหม่ที่ถูกตกแต่งด้วยขีปนาวุธ antitank เลเซอร์ทำให้ความสามารถในการลาดตระเวนจำการกำหนดเป้าหมายและโจมตีในครั้งเดียว(Newcome 2004 110 ) กับการกำเนิดของเทคโนโลยีดังกล่าวก็เป็นที่ชัดเจนว่าในการต่อสู้ UASs สามารถช่วยลดความจำเป็นในการกำลังคนและนำทหารน้อยลงในสายของการเกิดไฟไหม้ ขณะที่การทำงานและความน่าเชื่อถือของ UASs 9 เติบโตที่มีศักยภาพสำหรับการใช้งานของพวกเขาในภาครัฐบาลพลเรือนและไม่ใช่ทหารก็เห็นได้ชัด. โมเดิร์นระบบกำลังใจเร็ว ๆ นี้จะได้รับความสนใจอย่างกว้างขวางเมื่อใหม่โจมตีของผู้ก่อการร้าย11 กันยายน 2001 (9/11) การเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของสงครามและบทบาทของพวกเขาในความขัดแย้งตามมาเติบโต ในยุคใหม่นี้สงครามยืดเยื้อเป็นหนึ่งกับความหวาดกลัว, เหลวไหลและไหวพริบยากที่จะติดตามและเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัด อัลกออิดะห์และตอลิบานสนับสนุนของพวกเขาได้พบเร็ว ๆ นี้แรงของการตอบสนองทางทหารของสหรัฐอเมริกาที่จะยั่วยุ 9/11 ในระหว่างที่คลังแสงถูกดัดแปลงใหม่ล่าพึมพำพร้อมกับขีปนาวุธเฮลล์ น่าทึ่งครั้งแรกเหตุการณ์ในยุคใหม่ของสงครามจมูกที่เกิดขึ้นเมื่อมีการล่าจมูกควบคุมจากระยะไกลที่ตั้งการติดตามและยิงขีปนาวุธเฮลล์บนรถฆ่าอาบูอาลีอัลHirithi บนอัลกออิดะห์ของการผ่าตัดในเยเมนและเป็นหนึ่งในนักวางแผนของ2000 เรือรบโคลระเบิด (Yoo 2011, 58) นี้การนัดหยุดงานที่น่าสังเกตคือ แต่เป็นครั้งแรกของการนัดหยุดงาน UAS หลายอย่างที่โดดเด่นในการปฏิบัติการทางทหารในอัฟกานิสถานและอิรัก ในปี 2002 ซีไอเอดำเนินการปะทะกับอัฟกานิสถานขุนศึก Gulbiddin Hekmatyar ที่ไม่นานหลังจากที่เข้าร่วมกับกองกำลังตอลิบานถูกฆ่าตายโดยจมูก (Yoo 2011, 59) ในปี 2004 เป็น "ระเบิดลึกลับ" ด้านล่างน่านฟ้าปากีสถานฆ่าปากีสถานตอลิบานผู้บัญชาการเนกมูฮัมหมัดไม่นานหลังจากที่จมูกมีรายงานในท้องฟ้า(วิลเลียมส์ 2010, 874). ประสบความสำเร็จในภาคใต้ Waziristan นี้นำไปสู่การล่าจมูกชน Haitham อัลเยเมน (พฤษภาคม2004) ซึ่งเป็นระดับสูงของอัลกออิดะห์ผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธการนัดหยุดงานอีกต่อจำนวนอียิปต์เกิดสามในอัลกออิดะห์อาบูHamza Rabia (ธันวาคม 2005) และปะทะกับอัล Zawaheri อัลกออิดะห์ที่สองจำนวนการผ่าตัดซึ่งพลาดเป้าหมายของการทำลายอาคารสามแปดพลเรือนรวมถึงห้าผู้หญิงและเด็กห้ายั่วประชากรปากีสถาน (วิลเลียม 2010, 875). UAS กำหนดเป้าหมายของผู้นำของศัตรูและกองกำลังฝ่ายค้านได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาการปฏิบัติในโรงภาพยนตร์อัฟกานิสถานและอิรักของสงครามตั้งแต่ปี2001 ใหม่ มูลนิธิอเมริกา(2013) ประมาณการว่าตั้งแต่ปี 2004 420 การโจมตีจมูกได้ฆ่าระหว่าง 2,000 ถึง 3,200 ก่อการร้าย10 รวมถึง 275-360 พลเรือน รุ่นจิ๋วของ UASs ขนาดใหญ่ในขณะนี้ท่วมสนามดังนั้นอย่างกว้างขวางว่า"(n) โอ๊ยมีมากมายขนาดเล็กเจ้าหน้าที่เฝ้าระวังทางอากาศอาวุธที่ถูกนำมาใช้โดยกองกำลังทหารบนพื้นดินจำนวนมากดังนั้นในความเป็นจริงว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับการประมาณการที่แม่นยำของจำนวนของพวกเขา "(ชาร์กี้, 2011, 229) UAVs ขนาดเล็กเหล่านี้สามารถใช้งานได้ด้วยมือและการดำเนินการที่มีตัวควบคุมXbox ผ่านชุดหูฟังที่ช่วยให้ภาพทหารบนพื้นดินที่จะได้รับที่ชาญฉลาดที่คำสั่งของพวกเขา ในขณะที่เสมอค่อนข้างขัดแย้งโกลาหลมากกว่าการลอบสังหารจมูกถึงความสูงใหม่ในเดือนตุลาคมของปี 2011 เมื่อตีตายในเยเมนฆ่าตายอันวาร์Awlaki เป็นพลเมืองสหรัฐและมุสลิมที่ถูกกล่าวหาว่าสมคบคิดที่จะดำเนินการก่อการร้ายโจมตีอเมริกา(เมฆ Flieshman และเบนเน็ตต์ 2011) . ในกรณีที่รู้จักกันครั้งแรกของสหรัฐรัฐบาลฆ่าประชาชนในสหรัฐฯที่มี UAS ว่า "การโจมตีฆ่าสองอเมริกันซามีร์ข่านผู้ผลิตรุนแรงภาษาอังกฤษโฆษณาชวนเชื่อออนไลน์สำหรับอัลกออิดะห์" (เมฆFlieshman และเบนเน็ตต์ 2011 ). หลังจากการกำหนดของจอห์นฟาโดยสภาคองเกรสในการร่างกฎระเบียบสำหรับการ UAS พลเรือนบูรณาการในน่านฟ้าของประเทศเดือนก่อนหน้ากระดาษนี้ได้เห็นการเพิ่มขึ้นความคุ้มครองจมูกในสื่อ ในเดือนเมษายนปี 2012 ในกรณีที่เป็นครั้งแรกของชนิดชาวอเมริกันพลเมืองถูกจับด้วยความช่วยเหลือของUAS ที่ เมื่อหกวัวเดินบนร็อดนีย์ฟาร์ม Brossart 3,000 เอเคอร์ของนอร์ทดาโคตา Brossart และครอบครัวของเขาไล่ตำรวจออกจากดินแดนของเขาด้วยปืนพลังงานสูงเชื่อว่าพวกเขามีสิทธิที่จะให้วัว(Koebler 2012a) ขัดแย้ง 16 ชั่วโมงต่อมาสิ้นสุดลงเมื่อทีมแกรนด์ตบใช้ความมั่นคงแห่งมาตุภูมิUAV เพื่อค้นหา Brossart ในฟาร์มขนาดใหญ่และให้ความช่วยเหลือในการจับกุมของเขา ถูกจับในข้อหาขโมยความผิดทางอาญาก่อความเสียหายและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ Brossart ที่แน่ใจว่า UAV ความช่วยเหลือในการจับกุมของเขาเป็นเรื่องผิดกฎหมายได้เรียนรู้เมื่อเร็วๆ นี้ในเดือนสิงหาคมของปี 2012 ว่าค่าใช้จ่ายกับเขาจะไม่ได้ลดลง (Koebler 2012b) ตั้งแต่หน่วยสวาทได้มีหมายค้นและจมูกที่ใช้เฉพาะสำหรับ11 เฝ้าระวัง "อำเภอตัดสินโจเอล Medd เขียนว่า 'ไม่มีการใช้ที่ไม่เหมาะสมของกำลังใจยานพาหนะทางอากาศและที่จมูก' ดูเหมือนจะมีผลต่อไม่มี ค่าใช้จ่ายเหล่านี้ได้รับการเข้าร่วมประกวดที่นี่"(Koebler 2012b) ในกรณีที่อาจจะอยู่ในการดำเนินคดีเป็นเวลานานถ้าอุทธรณ์ศาลตัดสินใจที่จะฟังคดี (แก้ไขปัญหาที่สี่ที่จะได้รับการพิจารณาในกรณีที่มีการตรวจสอบต่อไปในบทความนี้ในหน้า 21 - 25)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ทำงานมือในมือทั้งสองประเทศพัฒนา ฮันเตอร์ และผู้บุกเบิก uass .
ผู้บุกเบิกถูกประกาศใช้โดยกองทัพเรือและถูกใช้อย่างมีประสิทธิภาพในสงครามอ่าวจุด
ไฟศัตรูสำหรับการจัดส่งของอาวุธ นอกจากนี้ยังใช้ในการเฝ้าระวังการทำงานสำหรับ
นาวิกโยธินในระหว่าง 1994 บอลข่าน และความขัดแย้งในโคโซโวเมื่อปี 1999 ( หน้าใหม่ปี 97 ) เหล่านี้
สนามรบสำเร็จ heralded จมูกเป็นเครื่องมือการต่อสู้ที่มีประสิทธิภาพ และเป็นในช่วงปี 1990
ที่อากาศยานได้รับความสนใจของสื่อที่สำคัญ ( แซนเดอร์ 2003 ) ความสำเร็จในสนามรบ และพบว่าประชาชนให้ความสนใจ
ใหม่นำความหลากหลายของบุคคลที่สนใจที่จะสำรวจการใช้
uass ภายนอกของการใช้งานแบบดั้งเดิมของพวกเขา ทหาร
ความพยายามทางวิทยาศาสตร์ใหม่เครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีหุ่นยนต์ในภาควิทยาศาสตร์
, การพัฒนาที่นำไปสู่ความก้าวหน้ามากในความสามารถในการทหารได้เป็นอย่างดี วิจัย
1990 เน้นให้นามปากกาอยู่ในช่วง 24 ชั่วโมง
ข้างต้น 50 ฟุต ในการใช้วัสดุใหม่ในการสร้างยานเพื่อให้พวกเขาเบา
และ ปลอดภัยและในการควบคุมพลังงานแสงอาทิตย์ขับเคลื่อนอากาศยานใดช่วงเวลา
( หน้าใหม่ 2004 , 118 ) นาซาและบริษัท Aerovironment พัฒนาพลังงานแสงอาทิตย์
ผู้นำทางและเฮลิออส อากาศยานในช่วงทศวรรษ 1990 นี้เทคโนโลยีที่ก้าวหน้าอย่างต่อเนื่อง uass
ถูกทำในตอนนั้น แต่ถูกขัดขวางโดยประสิทธิภาพเซลล์แสงอาทิตย์ ( degarmo
2004 )อย่างอิสระและเชื่อมโยงไปถึงเที่ยวบินรวมการเป็นผู้บุกเบิก และสำหรับ
ครั้งแรกจมูกนักล่าใหม่เป็น outfitted กับเลเซอร์ส่งให้จรวดแนะนำให้
สามารถลาดตระเวน ระบุเป้าหมาย และโจมตีพร้อมกัน ( หน้าใหม่ 2004 , 110 ) กับการถือกำเนิดของเทคโนโลยี
ดังกล่าว มันเป็นที่ชัดเจนว่า uass ในการรบสามารถลดความต้องการ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.