Introduction. Despite the resurgenc

Introduction. Despite the resurgence of early tourniquet use for control of exsanguinating limb hemorrhage in the military setting, its appropriate role in civilian emergency medical services (EMS) has been less clear. Objective. To describe the experience of prehospital tourniquet use in an urban, civilian EMS setting. Methods. A retrospective review of EMS prehospital care reports was performed from January 1, 2005 to December 1, 2012. Data, including the time duration of prehospital tourniquet placement, EMS scene time, mechanisms of injury, and patient demographics, underwent descriptive analysis. Outcomes data for participating receiving hospitals were also reviewed. Results. Ninety-eight cases of prehospital tourniquet use were identified. The most common causes of injury were penetrating gunshot or stabbing wounds (67.4%, 66/98); 7.1% (7/98) of cases were due to blunt trauma; 23.5% (23/98) of cases were from nontraumatic hemorrhage related to uncontrolled hemodialysis shunt or wound bleeding; 45.4% (44/97) of cases were placed on a lower extremity; 54.6% (53/97) were placed on an upper extremity. Placement was successful in hemorrhage control in 91% (87/95, 95%CI: 85.9–97.3%) of cases. The average prehospital tourniquet placement time was 14.9 minutes. Half of all tourniquet placements were performed by basic life support providers. Hospital follow-up was available for 96.9% (95/98) of cases. Of these, the tourniquet was removed by EMS in 3.2% (3/95), the emergency department in 54.7% (52/95), or in the operating room (OR) in 31.6% (30/95) of the time; 46.7% (14/30) of these OR cases had a documented vascular injury needing repair. Ten deaths with hospital follow-up data were identified, none of which were due to tourniquet use. There was one case of forearm numbness potentially due to nerve injury and one case with potential vascular complication, representing an overall complication rate of 2.1% (2/95). Conclusion. The early use of tourniquets for extremity hemorrhage in an urban civilian EMS setting appears to be safe, with complications occurring infrequently.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ แม้รีเซอร์เจนซ์ใช้สายรัดช่วงสำหรับการควบคุม exsanguinating ตกเลือดขาตั้งทหาร พลเรือนบริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน (EMS) ของบทบาทที่เหมาะสมได้ชัดเจนน้อย วัตถุประสงค์ อธิบายประสบการณ์ของการใช้สายรัด prehospital ในการเมือง พลเรือน EMS วิธี การตรวจทานรายงานดูแล prehospital EMS คาดได้ดำเนินการจากวันที่ 1 มกราคม 2005 กับ 1 ธันวาคม 2012 ข้อมูล รวมถึงระยะเวลาของการวางสายรัด prehospital เวลาฉาก EMS กลไกการบาดเจ็บ และลักษณะประชากรของผู้ป่วย รับวิเคราะห์อธิบาย ยังได้ทบทวนข้อมูลโรงพยาบาลรับทั้งผลลัพธ์ ผลลัพธ์ที่ กรณีใช้สายรัด prehospital 98 ได้ระบุ สาเหตุส่วนใหญ่ของการบาดเจ็บได้แท๊กเจาะ หรือแทงแผล (67.4%, 66/98); 7.1% (7/98) กรณีได้เนื่องจากบาดเจ็บทื่อ 23.5% (23/98) กรณีที่ได้จากการตกเลือด nontraumatic เกี่ยวข้องกับไตอพยพทางเชื่อมโพรงแผลเลือด 45.4% (44/97) กรณีถูกวางไว้บนส่วนปลายล่างที่ 54.6% (53/97) ถูกวางบนที่ส่วนปลายด้านบน ตำแหน่งประสบความสำเร็จในการควบคุมการตกเลือดใน 91% (87/95, 95% CI: 85.9 – 97.3%) กรณี เวลาวางสายรัด prehospital เฉลี่ย 14.9 นาทีได้ ครึ่งหนึ่งของทั้งหมดและสายรัดได้ดำเนินการ โดยให้การสนับสนุนพื้นฐานชีวิต โรงพยาบาลติดตามมี 96.9% (95/98) กรณี เหล่านี้ สายรัดถูกเอาออก โดย EMS 3.2% (3/95), แผนกฉุกเฉิน 54.7% (52/95), หรือ ในห้องปฏิบัติการ (OR) 31.6% (30/95) เวลา 46.7% (14/30) ของกรณีหรือมีการบาดเจ็บหลอดเลือดเอกสารต้องซ่อมแซม ระบุเสียชีวิตสิบโรงพยาบาลติดตามข้อมูล ไม่มีผู้ใดได้เนื่องจากใช้สายรัด มีอาการปลายแขนอาจเนื่องจากเส้นประสาทบาดเจ็บกรณีหนึ่งและกรณีหนึ่งอาจเกิดหลอดเลือดภาวะแทรกซ้อน แสดงเป็นภาวะแทรกซ้อนโดยรวมของ 2.1% (2/95) สรุป Tourniquets ใช้ช่วงในตกเลือดส่วนปลายในการเมืองพลเรือน EMS ตั้งค่าให้ปลอดภัย มีภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นนาน ๆ ครั้งแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแนะนำ แม้จะมีการฟื้นตัวของการใช้สายรัดต้นสำหรับการควบคุมของ exsanguinating ตกเลือดแขนขาในการตั้งค่าทหารบทบาทที่เหมาะสมในการบริการการแพทย์ฉุกเฉินพลเรือน (EMS) ได้รับชัดเจน วัตถุประสงค์ เพื่ออธิบายประสบการณ์ในการใช้สายรัดนอกโรงพยาบาลในเมืองพลเรือนการตั้งค่าระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม วิธีการ ตรวจสอบย้อนหลัง EMS รายงานการดูแลนอกโรงพยาบาลได้ดำเนินการวันที่ 1 มกราคม 2005 ถึงวันที่ 1 ธันวาคม 2012 ข้อมูลรวมถึงระยะเวลาในการจัดวางสายรัดนอกโรงพยาบาลเวลาที่เกิดเหตุ EMS กลไกของการบาดเจ็บและประชากรผู้ป่วยเข้ารับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ข้อมูลผลการเข้าร่วมรับโรงพยาบาลได้รับการสอบทาน ผล เก้าสิบแปดกรณีของการใช้สายรัดนอกโรงพยาบาลที่ถูกระบุ สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการได้รับบาดเจ็บถูกกระสุนปืนเจาะหรือแผลแทง (67.4% 66/98); 7.1% (7/98) ในกรณีที่มีกำหนดจะทื่อบาดเจ็บ; 23.5% (23/98) ในกรณีที่มีเลือดออกจาก nontraumatic ที่เกี่ยวข้องกับการแบ่งการฟอกเลือดที่ไม่สามารถควบคุมหรือมีเลือดออกแผล; 45.4% (44/97) ในกรณีที่ถูกวางไว้บนขา; 54.6% (53/97) ถูกวางไว้บนแขน ตำแหน่งที่ประสบความสำเร็จในการควบคุมภาวะเลือดออกใน 91% (87/95, 95% CI: 85.9-97.3%) ของกรณี นอกโรงพยาบาลเวลาการจัดวางสายรัดเฉลี่ย 14.9 นาที ครึ่งหนึ่งของตำแหน่งสายรัดทั้งหมดได้ดำเนินการโดยผู้ให้บริการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน โรงพยาบาลติดตามพร้อมใช้งานสำหรับ 96.9% (95/98) ของกรณี ของเหล่านี้สายรัดจะถูกลบออกโดย EMS 3.2% (3/95) ในแผนกฉุกเฉิน 54.7% (52/95) หรือในห้องปฏิบัติการ (OR) ใน 31.6% (30/95) เวลา; 46.​​7% (14/30) เหล่านี้หรือกรณีที่มีอาการบาดเจ็บที่หลอดเลือดเอกสารที่ต้องซ่อมแซม สิบเสียชีวิตที่โรงพยาบาลที่มีข้อมูลการติดตามถูกระบุว่าไม่มีใครที่มีกำหนดจะใช้สายรัดห้ามเลือด มีกรณีหนึ่งของอาการชาแขนที่อาจเกิดขึ้นเนื่องจากการบาดเจ็บของเส้นประสาทและเป็นหนึ่งในกรณีที่มีภาวะแทรกซ้อนของหลอดเลือดที่อาจเกิดขึ้นคิดเป็นอัตราการแทรกซ้อนโดยรวมของ 2.1% (2/95) ข้อสรุป การใช้งานเริ่มต้นของการห้ามเลือดสำหรับตกเลือดสุดในการตั้งค่าระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองพลเรือนที่ดูเหมือนจะเป็นความปลอดภัยที่มีภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำ แม้จะมีการใช้สายรัดห้ามเลือดก่อนเพื่อควบคุม exsanguinating ขาเลือดออกในการทหาร บทบาทที่เหมาะสมในการบริการทางการแพทย์ฉุกเฉิน ( EMS ) พลเรือนได้รับความชัดเจนน้อยลง วัตถุประสงค์ เพื่ออธิบายประสบการณ์ของการใช้สายรัดห้ามเลือดผู้บาดเจ็บในเมือง , การตั้งค่า EMS พลเรือน วิธีการรีวิวย้อนหลังของการดูแลผู้บาดเจ็บ EMS รายงาน ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2548 ถึงวันที่ 1 ธันวาคม 2555 ข้อมูล รวมทั้งระยะเวลาในการจัดวางสายการปฏิบัติ , EMS ฉากเวลา กลไกการบาดเจ็บ และประชากรผู้ป่วยเข้ารับการวิเคราะห์เชิงพรรณนา ผลข้อมูลเพื่อเข้าร่วมรับโรงพยาบาลยังดู ผลลัพธ์90 ใช้ห้ามเลือดผู้บาดเจ็บแปดรายถูกระบุ สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการบาดเจ็บถูกเจาะถูกยิงหรือแทงบาดแผล ( 67.4 % , 66 / 98 ) ; 7.1% ( 7 / 98 ) กรณีได้เนื่องจากการบาดเจ็บทื่อ ; 23.5 % ( 23 / 98 ) กรณีมีเลือดออกที่เกี่ยวข้องกับการรักษาโดยการฟอกเลือดด้วยเครื่องไตเทียมจาก nontraumatic shunt หรือแผลเลือดออก ; 45.4 % ( 44 / 97 ) กรณีถูกวางไว้บนขาลดลง ; 546 % ( 53 / 97 ) ถูกวางไว้บนแขน . การประสบความสำเร็จในการควบคุมการตกเลือดใน 91% ( 87 / 95 , 95 % CI : 85.9 – 97.3 % ) กรณี โดยสายรัดจัดวางเวลาการปฏิบัติตามนาที ครึ่งหนึ่งของปัญหาทั้งหมดคือการห้ามเลือดโดยผู้ให้บริการการช่วยชีวิตขั้นพื้นฐาน โรงพยาบาล สามารถติดตาม 96.9 % ( 95 / 98 ) กรณี ของเหล่านี้สายออกด้วย EMS 3 .2 ( 3 / 95 ) , แผนกฉุกเฉิน ที่แข็งค่าขึ้นและ ( 52 / 95 ) หรือ ใน ห้องผ่าตัด ในร้อยละ 31.6 ( 30 / 95 ) ของเวลา ; ร้อยละ 46.7 ( 14 / 30 ) เหล่านี้ หรือกรณีมีเอกสารของการบาดเจ็บที่ต้องซ่อมแซม สิบเสียชีวิตด้วยการระบุข้อมูลโรงพยาบาล ไม่มีซึ่งเกิดจากสายรัดใช้ .มีกรณีหนึ่ง แขนชา อาจเนื่องจากการบาดเจ็บของเส้นประสาทและหลอดเลือด ภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นกับกรณีคิดเป็นอัตราการเกิดภาวะแทรกซ้อนโดย 2.1% ( 2 / 95 ) สรุป การใช้ต้น tourniquets สำหรับขาเลือดออกในเมืองพลเรือน EMS การดูเหมือนจะปลอดภัยกับภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นไม่บ่อย

.