Psychological Assessment1998. Vol.

Psychological Assessment
1998. Vol. 10, No. 2. 176-181
Copyright 1998 by the American Psychological Association, Inc.
1040-3590/984 VOO
Psychometric Properties of the 42-Item and 21-Item Versions of the
Depression Anxiety Stress Scales in Clinical Groups
and a Community Sample
Martin M. Antony
Clarke Institute of Psychiatry and University of Toronto
Peter J. Bieling
Clarke Institute of Psychiatry and University of Pennsylvania
Brian J. Cox and Murray W. Enns
University of Manitoba
Richard P. Swinson
Clarke Institute of Psychiatry and University of Toronto
The factor structure, reliability, and validity of the Depression Anxiety Stress Scales (DASS; S. H.
Lovihond & P. F. Lovibond, 1995) and the 21-item short form of these measures (DASS-21) were
examined in nonclinical volunteers (n = 49) and patients with Diagnostic and Statistical Manual
of Mental Disorders (4th ed.; American Psychiatric Association, 1994) diagnoses of panic disorder
(n = 67), obsessive-compulsive disorder (n = 54), social phobia (n = 74), specific phobia (n =
17), and major depressive disorder (n - 46). This study replicates previous findings indicating that
the DASS distinguishes well between features of depression, physical arousal, and psychological
tension and agitation and extends these observations to the DASS-21. In addition, the internal
consistency and concurrent validity of the DASS and DASS-21 were in the acceptable to excellent
ranges. Mean scores for the various groups were similar to those in previous research, and in the
expected direction. The implications of these findings are discussed.
Although anxiety and depression are generally believed to be
distinct from one another, anxiety and mood disorders often co-
occur (Sanderson, Di Nardo, Rapee, & Barlow, 1990), and
scores from various instruments designed to measure each of
these states tend to be highly intercorrelated (Clark & Watson,
1991). These two consistent findings have led several theorists
to develop models to help explain the overlap between anxi-
ety and depression. For example, in their tripartite model of
anxiety and depression, Clark and Watson (1991) suggested
that anxiety and depression have both shared and unique fea-
tures. Although both states are characterized by symptoms of
elevated negative affect (e.g., distress, irritability), they differ
with respect to the presence of positive affect (e.g., happiness,
confidence, enthusiasm) and physiological hyperarousal. Spe-
Martin M. Antony, Anxiety Disorders Clinic, Clarke Institute of Psy-
chiatry, Toronto, Ontario, Canada, and Department of Psychiatry, Univer-
sity of Toronto, Toronto, Ontario, Canada; Peter J. Bieling, Anxiety
Disorders Clinic, Clarke Institute of Psychiatry, Toronto, Ontario, Can-
ada, and Center for Cognitive Therapy, University of Pennsylvania; Brian
J. Cox and Murray W. Enns, Department of Psychiatry, University of
Manitoba, Winnipeg, Manitoba. Canada; Richard P. Swinson, Anxiety
Disorders Clinic, Clarke Institute of Psychiatry, Department of Psychia-
try, University of Toronto, Toronto, Ontario, Canada.
Richard P. Swinson is now at Department of Psychiatry, McMaster
University, Hamilton, Ontario, Canada.
Correspondence concerning this article should be addressed to Martin
M. Antony, who is now at the Department of Psychology, St. Joseph's
Hospital, 50 Charlton Avenue East, Hamilton, Ontario L8N 4A6, Canada.
Electronic mail may be sent to [e-mail].
cifically, Clark and Watson (1991) proposed that low levels
of positive affect are unique to depression, and physiological
hyperarousal is unique to anxiety. This tripartite view has been
supported in a variety of studies, including a factor analytic
study by Watson et al. (1995) in which three separate variables
(general distress, anhedonia vs. positive affect, and somatic anx-
iety ) were found.
Traditional measures have failed to distinguish well between
anxiety and depression. The popular Hamilton scales for anxiety
(Hamilton, 1959) and depression (Hamilton, I960) have been
shown to overlap greatly in content and to correlate with one
another quite highly (Clark, 1989; Moras, Di Nardo, & Barlow,
1992). In addition, our findings (Bieling, Antony, & Swinson, in
press) suggested that the trait version of the State-Trait Anxiety
Inventory (STAI-T; Spielberger, 1983) is at least as sensitive
to symptoms of depression as it is to symptoms of anxiety.
Finally, although the Beck Anxiety Inventory (BAI; Beck &
Steer, 1990) may overlap less with measures of depression com-
pared with other anxiety measures (Beck, Epstein, Brown, &
Steer, 1988), we have argued elsewhere (Antony, Swinson, Pur-
don, & Downic. 1997; Cox, Cohen, Dircnfcld, & Swinson,
1996) that this instrument has limitations as a measure of general
anxiety, primarily because the items tend to overlap almost ex-
clusively with the panic attack symptoms and do not adequately
capture other important features of anxiety, such as worry, agita-
tion, and muscle tension.
The

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประเมินทางจิตวิทยา1998. ฉบับ 10 ฉบับที่ 2 176-181สงวนลิขสิทธิ์ 1998 โดยอเมริกันจิตวิทยาสมาคม inc1040-3590/984 VOOด้านคุณสมบัติของรุ่น 42 สินค้า และ สินค้า 21เครื่องชั่งความเครียดความวิตกกังวลซึมเศร้าในกลุ่มคลินิกและตัวอย่างชุมชนแอนโทนี M. มาร์ตินคลาร์ก สถาบันจิตเวชและมหาวิทยาลัยโตรอนโตPeter J. Bielingคลาร์ก สถาบันจิตเวชและมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียBrian J. Cox และเมอร์เรย์ Enns ตะวันตกมหาวิทยาลัยมานิโทบาริชาร์ด P. Swinsonคลาร์ก สถาบันจิตเวชและมหาวิทยาลัยโตรอนโตปัจจัยโครงสร้าง ความน่าเชื่อถือ และความถูกต้องของเครื่องชั่งน้ำหนักความเครียดความวิตกกังวลซึมเศร้า (ความจำ DASS เอสเอชLovihond และ P. F. Lovibond, 1995) และแบบฟอร์มสั้น 21-สินค้ามาตรการเหล่านี้ (ความจำ DASS-21)ตรวจสอบในอาสาสมัครที่ nonclinical (n = 49) และผู้ป่วยที่ มีการวินิจฉัยและสถิติด้วยตนเองความผิดปกติทางจิต (4 ed.; จิตเวชสมาคมอเมริกัน 1994) การวิเคราะห์โรคตื่นตระหนก(n = 67), obsessive-compulsive โรค (n = 54), หวาดกลัวสังคม (n = 74), หวาดกลัวเฉพาะเจาะจง (n =17), และโรคซึมเศร้า (n - 46) การศึกษานี้เหมือนกับการค้นพบก่อนหน้านี้ที่ระบุว่าความจำ DASS แตกต่างกันระหว่างคุณสมบัติของภาวะซึมเศร้า เร้าทางกายภาพ และจิตใจความตึงเครียดและอาการกังวลต่อ และขยายข้อสังเกตเหล่านี้เพื่อความจำ DASS-21 นอกจากนี้ ภายในความสอดคล้องและมีผลบังคับใช้พร้อมกันความจำ DASS และความจำ DASS-21 ถูกยอมรับการเยี่ยมช่วง หมายถึง คะแนนสำหรับกลุ่มต่าง ๆ คล้ายคลึงกับงานวิจัยก่อนหน้านี้ และในการทิศทางที่คาดไว้ มีการกล่าวถึงผลกระทบของประเด็นเหล่านี้แม้ว่าความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าโดยทั่วไปเชื่อว่าจะแตกต่างจากที่อื่น ความวิตกกังวลและอารมณ์ผิดปกติมักจะ co-เกิดขึ้น (Sanderson ติด ตั้ง Di สวนกล และ Barlow, 1990), และคะแนนจากเครื่องมือต่าง ๆ ที่ออกแบบมาเพื่อวัดแต่ละสถานะเหล่านี้มักจะ เป็น intercorrelated สูง (คลาร์กและวัตสัน1991) ผลสอดคล้องสองเหล่านี้ได้นำทฤษฎีต่าง ๆการพัฒนาแบบจำลองเพื่อช่วยอธิบายส่วนเหลื่อมกันระหว่าง anxi-ety และซึมเศร้า ตัวอย่าง ในการรูปแบบ tripartiteความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า คลาร์กและ Watson (1991) แนะนำความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้ามีทั้งใช้ร่วมกัน และไม่ซ้ำ fea -tures แม้ว่าทั้งสองประเทศมีลักษณะอาการของยกระดับผลกระทบ (เช่น ความทุกข์ ความหงุดหงิด), พวกเขาแตกต่างกันเกี่ยวกับการมีอยู่ของผลบวก (เช่น ความสุขความเชื่อมั่น ความกระตือรือร้น) และ hyperarousal สรีรวิทยา Spe-มาร์ติน M. แอนโทนี ความวิตกกังวลโรคคลินิก คลาร์ก สถาบัน Psy-chiatry โตรอนโต ออนตาริโอ แคนาดา และภาควิชาจิตเวชศาสตร์ Univer-sity โตรอนโต โตรอนโต ออนตาริโอ แคนาดา Peter J. Bieling ความวิตกกังวลโรคคลินิก คลาร์ก สถาบันจิตเวช โตรอนโต ออนตาริโอ สามารถ-ada และเป็นศูนย์บำบัดทางปัญญา มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย ไบรอันJ. Cox และเมอร์เรย์วัตต์ Enns ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยแมนิโทบา วินนิเปก มานิโตบา แคนาดา แคนาดา ริชาร์ด P. Swinson ความวิตกกังวลโรคคลินิก คลาร์ก สถาบันจิตเวช แผนกของ Psychia-ได้ มหาวิทยาลัยโตรอนโต โตรอนโต ออนตาริโอ แคนาดาริชาร์ด P. Swinson คือตอนนี้ที่ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ McMasterมหาวิทยาลัย แฮมิลตัน ออนตาริโอ แคนาดาติดต่อเกี่ยวกับบทความนี้ควรได้รับการมาร์ตินM. แอนโทนี ที่ได้รับฝ่ายของจิตวิทยา เซนต์โจเซฟของโรงพยาบาล 50 ชาร์ลตันถนนตะวันออก แฮมิลตัน ออนตาริโอ L8N 4A6 แคนาดาจดหมายอาจถูกส่งไป [e-mail] คลาร์กและ Watson (1991) เสนอที่ต่ำระดับของผลบวก มีการซึมเศร้า สรีรวิทยาhyperarousal อยู่เฉพาะกับความวิตกกังวล มุมมองนี้ tripartite ได้สนับสนุนในการศึกษา รวมทั้งวิเคราะห์ปัจจัยที่หลากหลายศึกษาโดย Watson et al. (1995) ที่สามแยกตัวแปร(ทั่วไปความทุกข์ anhedonia เจอผลกระทบบวก และร่างกาย anx-iety) พบวัดแบบดั้งเดิมไม่สามารถแยกแยะดีความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า เครื่องชั่งน้ำหนักแฮมิลตันยอดนิยมสำหรับความวิตกกังวล(แฮมิลตัน 1959) และภาวะซึมเศร้า (แฮมิลตัน I960) ได้แสดง การซ้อนทับกันอย่างมากในเนื้อหา และ การเชื่อมโยงกับอื่นค่อนข้างสูง (Clark, 1989 Moras ติด ตั้ง Di, & Barlow1992) . นอกจากนี้ ผลการวิจัยของเรา (Bieling แอนโทนี และ Swinson ในกด) แนะนำที่รุ่นลักษณะของความวิตกกังวลลักษณะสถานะสินค้าคงคลัง (STAI T Spielberger, 1983) มีน้อยเป็นสำคัญอาการของภาวะซึมเศร้ามันเป็นอาการของความวิตกกังวลในที่สุด ถึงแม้ว่าสินค้าคงคลังของความวิตกกังวลเบ็ค (ไบ เบ็คและคัดท้าย 1990) อาจซ้อนทับกับมาตรการของภาวะซึมเศร้าน้อยกว่า com -สุขภาพกับมาตรการอื่น ๆ ความวิตกกังวล (เบ็ค เอ็ป น้ำตาล และคัดท้าย 1988), เรามีโต้เถียงในที่อื่น (แอนโทนี Swinson, Pur-ดอน & Downic 1997 ค็อกซ์ โคเฮน Dircnfcld และ Swinson1996) ว่า เครื่องมือนี้มีข้อจำกัดนี้เป็นของทั่วไปความวิตกกังวล เป็นหลักเนื่องจากสินค้ามักจะ ทับซ้อนเกือบอดีต -clusively ด้วยความตื่นตระหนกโจมตีอาการ และไม่เพียงพอจับคุณลักษณะของความวิตกกังวล เช่นกังวล agita-ทางการค้า และความตึงเครียดของกล้ามเนื้อการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินทางจิตวิทยาที่
1,998 ฉบับ 10 ลำดับที่ 2. 176-181
ลิขสิทธิ์ปี 1998 โดยสมาคมจิตวิทยาอเมริกัน, Inc
1040-3590 / 984 Voo
psychometric คุณสมบัติของ 42 รายการและ 21 รายการรุ่นของ
ความเครียดความวิตกกังวลภาวะซึมเศร้าในกลุ่มเครื่องชั่งคลินิก
และชุมชนตัวอย่าง
มาร์ตินแอนโทนีเอ็ม
คล๊าร์คสถาบันจิตเวชศาสตร์และมหาวิทยาลัยโตรอนโต
ปีเตอร์เจ Bieling
คล๊าร์คสถาบันจิตเวชศาสตร์และมหาวิทยาลัยเพนซิล
ไบรอันเจค็อกซ์และเมอร์เรดับบลิว Enns
มหาวิทยาลัยแมนิโทบา
ริชาร์ดพี Swinson
คล๊าร์คสถาบันจิตเวชศาสตร์และมหาวิทยาลัยโตรอนโต
ปัจจัย โครงสร้างความน่าเชื่อถือและความถูกต้องของความเครียดซึมเศร้าวิตกกังวลเครื่องชั่ง (DASS; SH
Lovihond และ PF Lovibond, 1995) และ 21 รายการแบบสั้นของมาตรการเหล่านี้ (DASS-21) ได้รับการ
ตรวจสอบในอาสาสมัครที่ปฏิบัติหน้าที่ (n = 49) และผู้ป่วย มีคู่มือการวินิจฉัยและสถิติ
ของผิดปกติทางจิต (4 เอ็ด .; สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 1994) การวินิจฉัยของโรคตื่นตระหนก
(n = 67) ครอบงำ (n = 54) ความหวาดกลัวสังคม (n = 74) ความหวาดกลัวที่เฉพาะเจาะจง ( n =
17) และโรคซึมเศร้า (n - 46) การศึกษาครั้งนี้ลอกเลียนแบบผลการวิจัยก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า
DASS ที่แตกต่างกันระหว่างคุณลักษณะของภาวะซึมเศร้าเร้าอารมณ์ทางกายภาพและจิตใจ
ความตึงเครียดและความปั่นป่วนและขยายข้อสังเกตเหล่านี้ไป DASS-21 นอกจากนี้ภายใน
ความสอดคล้องและความถูกต้องพร้อมกันของ DASS และ DASS-21 อยู่ในได้รับการยอมรับที่ดีเยี่ยม
ช่วง คะแนนหมายถึงกลุ่มต่างๆที่มีความคล้ายคลึงกับผู้ที่อยู่ในการวิจัยก่อนหน้านี้และใน
ทิศทางที่คาดว่า ผลกระทบของการค้นพบเหล่านี้จะกล่าว.
แม้ว่าความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้ามีความเชื่อโดยทั่วไปจะ
แตกต่างจากอีกคนหนึ่งวิตกกังวลและความผิดปกติทางอารมณ์มักจะร่วมมือที่
เกิดขึ้น (Sanderson ดิ Nardo, รพีและบาร์โลว์, 1990) และ
คะแนนจากเครื่องมือต่าง ๆ ได้รับการออกแบบ ในการวัดแต่ละ
รัฐเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสูง intercorrelated (คลาร์กและวัตสัน,
1991) สองคนนี้ผลการวิจัยที่สอดคล้องกันได้นำหลายทฤษฎี
ที่จะพัฒนารูปแบบเพื่อช่วยอธิบายทับซ้อนระหว่าง anxi-
ety และภาวะซึมเศร้า ยกตัวอย่างเช่นในรูปแบบไตรภาคีของพวกเขาจาก
ความวิตกกังวลและซึมเศร้า, คลาร์กและวัตสัน (1991) ชี้ให้เห็น
ว่าความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้ามีทั้งร่วมกันและไม่ซ้ำกัน fea-
ตูเรส แม้ว่าทั้งสองรัฐมีลักษณะอาการของ
การยกระดับเชิงลบส่งผลกระทบต่อ (เช่นความทุกข์หงุดหงิด) พวกเขาแตกต่างกัน
เกี่ยวกับการปรากฏตัวของการส่งผลกระทบต่อทางบวก (เช่นความสุขที่
ความเชื่อมั่นกระตือรือร้น) และสรีรวิทยา hyperarousal เจาะจง
มาร์ตินแอนโทนีเอ็ม, ความผิดปกติของความวิตกกังวลคลินิกคล๊าร์คสถาบัน Psy-
chiatry, โตรอนโต, แคนาดาและภาควิชาจิตเวชศาสตร์ Univer-
Sity ของโตรอนโต, โตรอนโต, แคนาดา; ปีเตอร์เจ Bieling ความวิตกกังวล
คลินิกความผิดปกติของคล๊าร์คสถาบันจิตเวชศาสตร์, โตรอนโต, Can-
Ada และศูนย์ความรู้ความเข้าใจบำบัด, มหาวิทยาลัยเพนซิล; ไบรอัน
เจ ค็อกซ์และเมอร์เรดับบลิว Enns, ภาควิชาจิตเวชศาสตร์มหาวิทยาลัย
แมนิโทบาวินนิเพก แคนาดา; ริชาร์ดพี Swinson ความวิตกกังวล
ความผิดปกติทางคลินิก, คลาร์กสถาบันจิตเวชศาสตร์กรม Psychia-
พยายามที่มหาวิทยาลัยโตรอนโต, โตรอนโต, แคนาดา.
ริชาร์ดพี Swinson ขณะนี้ที่ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ McMaster
University, แฮมิลตัน, Ontario, แคนาดา
การติดต่อเกี่ยวกับบทความนี้ควรได้รับการแก้ไขมาร์ติน
เอ็ม แอนโทนีซึ่งตอนนี้เป็นที่ภาควิชาจิตวิทยา, เซนต์โจเซฟ
โรงพยาบาล 50 ชาร์ลตันอเวนิวอีสต์แฮมิลตัน, ออนตาริ L8N 4A6 แคนาดา.
จดหมายอิเล็กทรอนิกส์อาจถูกส่งไป [e-mail].
cifically, คลาร์กและวัตสัน (1991 ) เสนอว่าในระดับต่ำ
บวกส่งผลกระทบต่อเป็นเอกลักษณ์ของภาวะซึมเศร้าและสรีรวิทยา
hyperarousal เป็นเอกลักษณ์ของความวิตกกังวล มุมมองนี้ไตรภาคีได้รับการ
สนับสนุนในความหลากหลายของการศึกษารวมทั้งการวิเคราะห์ปัจจัยที่
ศึกษาโดยวัตสัน, et al (1995) ซึ่งตัวแปรที่สามแยกต่างหาก
(ความทุกข์ทั่วไป anhedonia เทียบกับผลกระทบต่อการบวกและ anx- ร่างกาย
iety) พบ.
มาตรการแบบดั้งเดิมได้ล้มเหลวในการแยกแยะความแตกต่างกันระหว่าง
ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า เป็นที่นิยมของแฮมิลตันเครื่องชั่งน้ำหนักสำหรับความวิตกกังวล
(แฮมิลตัน, 1959) และภาวะซึมเศร้า (แฮมิลตัน, i960) ได้รับ
การแสดงที่จะทับซ้อนกันอย่างมากในเนื้อหาและความสัมพันธ์กับคน
อื่นค่อนข้างสูง (คลาร์ก 1989; Moras ดิ Nardo และบาร์โลว์
1992) นอกจากนี้ผลการวิจัยของเรา (Bieling แอนโทนีและ Swinson ใน
กด) ชี้ให้เห็นว่ารุ่นลักษณะของรัฐที่เป็นลักษณะความวิตกกังวล
สินค้าคงคลัง (STAI-T; Spielberger 1983) เป็นอย่างน้อยที่มีความสำคัญ
กับอาการของภาวะซึมเศร้าที่มันเป็นไป อาการของความวิตกกังวล.
สุดท้ายแม้ว่าเบ็คความวิตกกังวลสินค้าคงคลัง (ตากใบ; เบ็คและ
ยืด, 1990) อาจทับซ้อนน้อยกับมาตรการของภาวะซึมเศร้าสั่ง
เทียบกับความวิตกกังวลมาตรการอื่น ๆ (เบ็ค Epstein, น้ำตาล, และ
ยืด, 1988) เราได้ที่ถกเถียงกันอยู่ อื่น ๆ (แอนโทนี Swinson, Pur-
ดอน & Downic 1997;. ค็อกซ์, โคเฮน Dircnfcld และ Swinson,
1996) ว่าเครื่องมือนี้มีข้อ จำกัด เป็นตัวชี้วัดทั่วไป
วิตกกังวลหลักเนื่องจากรายการที่มีแนวโน้มที่จะซ้อนทับกันเกือบอดีต
clusively กับ อาการหวาดกลัวการโจมตีและไม่เพียงพอ
จับคุณสมบัติที่สำคัญอื่น ๆ ของความวิตกกังวลเช่นกังวล agita-
การและตึงเครียดของกล้ามเนื้อ.