only when temperatures exceeded 36

only when temperatures exceeded 36 8C that a decline
in efficiency was observed.
Previous research on the feed intake and growth of
juvenile barramundi at different temperatures (Williams
and Barlow, 1999) examined temperatures ranging
from 20 to 29 8C and observed a plateau in food
conversion ratio (FCR) and feed intake from 26 8C to
29 8C. This is consistent with the previous results
(Katersky and Carter, unpublished data), where feed
intake (%BWd day
1) remained constant between 27
and 30 8C but there was a significant increase between
30 and 33 8C. In the present study, feed intake was
significantly higher at 33 8C than at 27 8C.
There is an inverse relationship between SGR and
fish weight, SGR decreases as fish weight increases
(Jobling, 1994). The majority of research on barramundi
has been on larger slower growing juvenile
fish, this partly explains the higher SGR’s found in
the present study. Williams and Barlow (1999) determined
SGR of different size barramundi at 29 8C and
found SGR decreased from 3.6%d day
1 for 40 g fish,
through 1.7 for 100 g fish and 1.5 for 170 g fish to 1.1
for 270 g fish. A few studies have looked at growth
rates of small juvenile barramundi, Eusebio and
Coloso (2000) determined SGR to be 4.1%d day
1
for 40 g fish raised at 27–28 8C and Catacutan and
Coloso (1997) found SGR of 5.0%d day
1 when
water temperatures ranged from 26.5 to 29 8C for
57 g fish. In the present study, using 5 g fish, SGR
was 5.6%d day
1 at 27 8C and increased to
7.1%d day
1 at 33 and 36 8C.
Temperature has been shown to have an effect on
the biochemical composition of fish (Cui and Wootton,
1988; Koskela et al., 1997; Bendiksen et al.,
2003; Tidwell et al., 2003). In the present study, as
temperatures exceeded the optimal range for growth
efficiency there was a significant decrease in wholebody
protein. This differs from Baltic salmon reared at
high temperatures where protein did not change with
increasing temperature (Koskela et al., 1997). However,
whole-body lipid levels peaked at optimal
growth temperatures for Baltic salmon (Koskela et
al., 1997) and then significantly decreased as the
temperature continued to increase. In the present
study, lipid levels remained elevated up to 36 8C
and then significantly declined. The decrease in both
protein and lipid at the high temperatures can be
attributed to the increased metabolism which is encountered
at temperatures nearing the upper limits of
thermal tolerance (Jobling, 1997).
Growth efficiency has been shown to remain constant
over a wide range of temperatures (Forseth et
al., 2001). The present study showed this to be the
case for juvenile barramundi, with maximum growth
efficiency occurring between 27 and 36 8C. As temperatures
approached the upper limit for thermal tolerance
(39 8C), growth efficiency declined due to an
increase in metabolism and a decrease in feed intake
(Jobling, 1997). Previous research on barramundi has
been focused on temperatures between 27 and 30 8C
(Williams and Barlow, 1999; Murillo-Gurrea et al.,
2001; Tian and Qin, 2003; Williams et al., 2003) as
this was believed to be the extent of the optimal range
for growth efficiency, however, this research shows
that juvenile barramundi have a much wider optimal
range for culture than previously believed. This is
possibly a biological adaptation that barramundi have
developed based on their wide geographical distribution
around northern Australia and southeast Asia.
Barramundi are an incredibly robust fish thus allowing
them to grow and thrive in a wide range of
environmental conditions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉพาะ เมื่ออุณหภูมิเกิน 36 8C ที่ลดลงอย่างมีประสิทธิภาพได้ดำเนินการงานวิจัยก่อนหน้านี้ในการบริโภคอาหารและการเจริญเติบโตของปลากะพงขาวเยาวชนที่อุณหภูมิแตกต่างกัน (วิลเลียมส์และ Barlow, 1999) ตรวจสอบอุณหภูมิตั้งแต่จาก 20 ถึง 29 8C และสังเกตราบสูงในอาหารอัตราส่วนการแปลง (FCR) และบริโภคอาหารจาก 8C 26 ไป29 8C. โดยสอดคล้องกับผลก่อนหน้านี้(Katersky และคาร์เตอร์ ยกเลิกประกาศข้อมูล), ที่เลี้ยงปริมาณ (% BWd วันที่ 1) ยังคงคงที่ระหว่าง 27และ 8C 30 แต่มี การเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง30 และ 33 8C. ในการศึกษาปัจจุบัน บริโภคอาหารได้อย่างมีนัยสำคัญสูงที่ 8C 33 กว่าที่ 27 8C.มีความสัมพันธ์ผกผันระหว่าง SGR และปลาน้ำหนัก SGR ลดลงเป็นการเพิ่มขึ้นของน้ำหนักปลา(Jobling, 1994) ส่วนใหญ่การวิจัยบนปลากะพงขาวได้เยาวชนขนาดใหญ่เจริญเติบโตช้าปลา นี้บางส่วนอธิบาย SGR สูงของพบในการศึกษาปัจจุบัน วิลเลียมส์และ Barlow (1999) กำหนดSGR ของปลากะพงขาวขนาดแตกต่างกันที่ 29 8C และพบ SGR ลดลงจากวัน 3.6%d 1 40 g ปลาถึง 1.7 สำหรับปลา 100 g และ 1.5 สำหรับปลา 170 ก. 1.1สำหรับปลา 270 g มองกี่ศึกษาที่เจริญเติบโตราคาของปลากะพงขาวเด็กเล็ก Eusebio และColoso (2000) กำหนด SGR เป็น วัน 4.1%d 1สำหรับ 40 g ปลายก 8 27-28 C และ Catacutan และColoso (1997) พบ SGR วัน 5.0%d เมื่อ 1อุณหภูมิน้ำอยู่ในช่วงจาก 26.5 การ 8C 29 สำหรับปลา 57 g ในการศึกษาปัจจุบัน ใช้ 5 กรัมปลา SGRวัน 5.6%d 1 ที่ 27 8C และเพิ่มขึ้นวัน 7.1%d 1 ที่ 33 และ 36 8C.ได้รับการแสดงอุณหภูมิจะมีผลในองค์ประกอบชีวเคมีของปลา (Cui Wootton1988 Koskela และ al., 1997 Bendiksen et al.,2003 Tidwell และ al., 2003) ในการศึกษาปัจจุบัน เป็นอุณหภูมิเกินช่วงเหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตมีประสิทธิภาพถูกลดลงอย่างมีนัยสำคัญใน wholebodyโปรตีน ซึ่งแตกต่างจากปลาแซลมอนบอลติกผลิตภัณฑ์ที่ซึ่งโปรตีนได้ไม่เปลี่ยนแปลงกับอุณหภูมิสูงเพิ่มอุณหภูมิ (Koskela และ al., 1997) อย่างไรก็ตามระดับไขมันในร่างกายทั้งหมด peaked ที่เหมาะสมอุณหภูมิในการเจริญเติบโตสำหรับปลาแซลมอนบอลติก (Koskela etal., 1997) แล้ว อย่างมีนัยสำคัญลดลงเป็นการอุณหภูมิอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่ม ในปัจจุบันศึกษา ระดับไขมันยังคงสูงขึ้นถึง 36 8Cและอย่างมีนัยสำคัญปฏิเสธ ลดลงทั้งในโปรตีนและไขมันที่อุณหภูมิสูงสามารถเกิดจากการเผาผลาญเพิ่มขึ้นซึ่งจะพบที่อุณหภูมิที่ใกล้ถึงขีดจำกัดสูงสุดของความร้อนยอมรับ (Jobling, 1997)ได้รับการแสดงประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตคงช่วงกว้างของอุณหภูมิ (Forseth etal., 2001) การศึกษาปัจจุบันพบว่าเป็นการกรณีสำหรับปลากะพงขาวเยาวชน กับการเจริญเติบโตสูงสุดประสิทธิภาพที่เกิดขึ้นระหว่าง 27 และ 36 8C. เป็นอุณหภูมิใกล้ถึงขีดจำกัดบนสำหรับค่าเผื่อความร้อน(39 8C), ประสิทธิภาพในการเจริญเติบโตลดลงเนื่องการเพิ่มการเผาผลาญและลดลงในการบริโภคอาหาร(Jobling, 1997) มีงานวิจัยก่อนหน้านี้ในปลากะพงขาวการเน้นอุณหภูมิระหว่าง 27 และ 30 8C(วิลเลียมส์และ Barlow, 1999 Murillo Gurrea et al.,2001 เทียนและฉิน 2003 วิลเลียมส์และ al., 2003) เป็นนี้เป็นความเชื่อเป็น ขอบเขตของช่วงดีที่สุดเจริญเติบโตอย่างมีประสิทธิภาพ อย่างไร ตามงานวิจัยนี้แสดงปลากะพงขาวที่อารมณ์ได้เหมาะสมกว้างขวางมากขึ้นช่วงสำหรับวัฒนธรรมมากกว่าเชื่อกัน นี่คืออาจปรับเป็นชีวภาพที่มีปลากะพงขาวพัฒนาตามการกระจายทางภูมิศาสตร์กว้างออสเตรเลียและเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือปลากะพงขาวเป็นปลาแข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อจึง อนุญาตให้พวกเขาจะเติบโต และการเจริญเติบโตความหลากหลายของสภาพแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่ออุณหภูมิเกิน 36 8C ที่ลดลงในประสิทธิภาพ )
.
ก่อนหน้านี้งานวิจัยเกี่ยวกับการกินอาหารและการเจริญเติบโตของเด็กและเยาวชน Barramundi ที่อุณหภูมิต่าง ๆ (

) และวิลเลียมบาร์โลว์ , 1999 ) ตรวจสอบอุณหภูมิตั้งแต่
จาก 20 ถึง 29 8C และสังเกตที่ราบสูงในอัตราส่วนการแปลงอาหาร
( FCR ) และปริมาณอาหารจาก 26 8C

29 8C ซึ่งสอดคล้องกับ
ผลก่อน( katersky และ คาร์เตอร์ , ข้อมูลเผยแพร่ ) ที่อาหารบริโภค (
% bwd วัน
1 ) คงที่ระหว่าง 27
30 8C แต่มีเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง
30 และ 33 8C ในการศึกษาครั้งนี้ คือ การบริโภคอาหาร
สูงกว่าที่ 33 8C กว่า 27 8C .
นั้นคือ ตรงกันข้ามความสัมพันธ์ระหว่างเมล็ดและ
น้ำหนักปลา เมล็ดลดลง เมื่อเพิ่มน้ำหนักปลา
( jobling , 1994 )ส่วนใหญ่ของการวิจัยในปลากะพงขาว
มีขนาดใหญ่เติบโตช้ากว่าเด็ก
ปลาที่สูงขึ้นนี้ส่วนหนึ่งอธิบายอื่นพบใน
การศึกษาปัจจุบัน วิลเลียมส์และบาร์โลว์ ( 1999 ) กำหนด
SGR แตกต่างกันขนาดปลาที่ 29 8C และ
พบ SGR ลดลงจาก 3.6 % D
1 วันสำหรับปลา 40 g ,
ผ่าน 1.7 100 กรัม 170 กรัม และ 1.5 สำหรับปลาปลา 1.1
ปลา 270 กรัมไม่กี่การศึกษาต้องดูที่อัตราการเจริญเติบโตของปลากะพงขาววัยรุ่นเอเซียโบหรอกนะคะ

coloso ขนาดเล็กและ SGR ( 2000 ) กำหนดให้วันที่ 1
4.1 % D
40 กรัม ปลาเลี้ยงที่ 27 – 28 8C และ และ catacutan
coloso ( 1997 ) พบ SGR 5.0 % D
1 วัน
เมื่ออุณหภูมิของน้ำมีค่าจากทั้งสิ้น 29 8C สำหรับ
ปลา 57 กรัม ในการศึกษา โดยใช้ปลา 5 กรัม , SGR
คือ 5.6 % D
1 วันที่ 27 8C และเพิ่มขึ้น
71 % D วัน
1 ใน 33 และ 36 8C .
อุณหภูมิได้รับการแสดงที่จะมีผลต่อองค์ประกอบทางชีวเคมีของปลา
( j Wootton
1988 ; และ , koskela et al . , 1997 ;
bendiksen et al . , 2003 ; ทิดเวล et al . , 2003 ) ในการศึกษาครั้งนี้เป็น
อุณหภูมิเกินช่วงที่เหมาะสมประสิทธิภาพการเจริญเติบโต
มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในโปรตีนประสิทธิภาพ

นี้แตกต่างจากปลาแซลมอนที่เลี้ยงใน
ทะเลบอลติกอุณหภูมิสูงที่โปรตีนไม่เปลี่ยน
เพิ่มอุณหภูมิ ( koskela et al . , 1997 ) อย่างไรก็ตาม ระดับของไขมันร่างกาย
แหลมที่อุณหภูมิการเจริญเติบโตที่เหมาะสมสำหรับปลาแซลมอนทะเลบอลติก ( koskela

et al . , 1997 ) และลดลงเป็น
อุณหภูมิยังคงเพิ่มขึ้น ในการศึกษา
, ระดับไขมันยังคงสูงถึง 36 8C
แล้วอย่างมีนัยสำคัญลดลงปริมาณโปรตีนและไขมันที่ทั้งคู่

อุณหภูมิสูงสามารถประกอบกับเพิ่มอัตราการเผาผลาญซึ่งจะพบ
ที่อุณหภูมิใกล้ขีดจำกัดบนของ
ทนความร้อน ( jobling , 1997 ) .
ประสิทธิภาพการเจริญเติบโตได้แสดงให้คงที่ในช่วงกว้างของอุณหภูมิ

( forseth et al . , 2001 ) การศึกษาแสดงนี้เป็น
สำหรับกรณีเยาวชน Barramundi ,ด้วยประสิทธิภาพของการเจริญเติบโต
สูงสุดเกิดขึ้นระหว่าง 27 และ 36 8C ขณะที่อุณหภูมิสูงสุดด้านบน

ก็ทนความร้อน ( 39 8C ) , ประสิทธิภาพของการเจริญเติบโตลดลง เนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการเผาผลาญ
และลดปริมาณอาหาร
( jobling , 1997 ) การวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับปลาได้
ถูกเน้นในอุณหภูมิระหว่าง 27 และ 30 8C
( วิลเลียมส์และ บาร์โลว์ , 1999 ; โย่ gurrea et al . ,
2001เทียนและฉิน , 2003 ; วิลเลี่ยม et al . , 2003 )
นี้เชื่อว่าจะเป็นขอบเขตของ
ช่วงที่เหมาะสมประสิทธิภาพการเจริญเติบโต อย่างไรก็ตาม การวิจัยพบว่าเด็กและเยาวชน
Barramundi มีกว้างมากที่สุด
ช่วงวัฒนธรรมมากกว่าเชื่อก่อนหน้านี้ นี่อาจเป็นทางให้ปลาปรับตัว


มีการพัฒนาบนพื้นฐานของการกระจายทางภูมิศาสตร์ของพวกเขากว้างรอบภาคเหนือของออสเตรเลียและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ปลากะพงขาวเป็นปลาที่แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ

จึงช่วยให้พวกเขาเติบโตและเจริญเติบโตในช่วงกว้างของ

สภาพสิ่งแวดล้อม