which is not directly attributable

which is not directly attributable to the welfare of individuals.
! If one person's welfare increases, and no-one else's decreases, there has
been an increase in social welfare. (This last point is contentious, because it
could mean that increased inequality is acceptable if it does not make others
worse off. The issues are discussed further in chapters 8 and 9.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซึ่งเป็นไปไม่ได้โดยตรงรวมถึงสวัสดิภาพของบุคคล! ถ้าสวัสดิการของบุคคลหนึ่งเพิ่มขึ้น และไม่มีผู้ใดอื่นของลดลง มีรับเพิ่มในสวัสดิการสังคม (จุดสุดท้ายจะโต้เถียง เนื่องจากมันอาจหมายถึง ว่า ความไม่เท่าเทียมกันเพิ่มขึ้นเป็นที่ยอมรับถ้าจะไม่ให้คนอื่นแย่ลงปิด ประเด็นจะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับการจัดสวัสดิการของประชาชน.!
หากมีการเพิ่มสวัสดิการของคนคนหนึ่งและไม่มีใครอื่นที่จะลดลงได้มีการเพิ่มขึ้นในการจัดสวัสดิการสังคม
(จุดสุดท้ายนี้เป็นที่ถกเถียงกันเพราะมันอาจหมายถึงความไม่เท่าเทียมกันที่เพิ่มขึ้นเป็นที่ยอมรับว่ามันไม่ได้ทำให้คนอื่นแย่ลง. ปัญหาที่จะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ไม่ได้โดยตรงจากสวัสดิการของประชาชน . . . . . .
! ถ้าเพิ่มสวัสดิการของบุคคลหนึ่ง และไม่มีใครอื่นลดลง มี
ถูกเพิ่มสวัสดิการสังคม ( จุดนี้สุดท้ายจะโต้เถียง เพราะมันเพิ่มความไม่เท่าเทียมกัน
อาจหมายความ ว่า ยอมรับได้ ถ้ามันไม่ทำให้คนอื่น
แย่กว่านี้ ประเด็นที่จะกล่าวถึงต่อไปในบทที่ 8 และ 9 )