คุณต่างหากล่A lot has been made of Liverpool signing unremarkable play การแปล - คุณต่างหากล่A lot has been made of Liverpool signing unremarkable play ไทย วิธีการพูด

คุณต่างหากล่A lot has been made of

คุณต่างหากล่A lot has been made of Liverpool signing unremarkable players from unremarkable clubs this summer, having sold their most remarkable player to the world’s most remarkable club (of recent years). There’s no doubt that Liverpool’s squad is stronger (on paper), but is the first XI?

Buying exceptional players also improves the squad, as previous first-choicers get demoted to the bench. But it’s not easy to procure such outstanding talents; we can all identify them, but fees and wages are often prohibitive to Liverpool, who, based on turnover, can’t afford to be amongst the country’s top three payers. And many of the best players are at clubs strong enough to hold onto them.

Remember, when Luis Suarez signed it was on around c.£70k per week. He earned new contracts that pushed him above the others in terms of take-home, topping out at around £200k a week (still well short of what United, Chelsea and City pay). If you parachute someone in on £300,000-a-week, then that player is being rewarded for his past career, not what he’s done at your club, and that can present a danger; not least if all your hitherto hard-working stars get pissed off. It can ruin unity, and it can kill a pay structure. It can have the extra cost of having to up everyone else’s wages too.

So far the confirmed signings are: Emre Can, 20 (£10m); Adam Lallana, 26 (£16m-£23m); Lazar Markovic, 20 (£20m); Rickie Lambert, 32 (£4m); and Dejan Lovren, 25 (£20m), with, I suspect, none of them on as much as £100,000-a-week. Divock Origi, 19 (£10m) has finally been confirmed, but will go back on loan to Lille for a year. With the deal for Loic Remy falling through, there’s time, and room, for more additions.

lazar-markovic-

None of those purchased in 2014 are superstars. Lambert aside, they are all at a good age, although Lallana, at 26, is on the cusp of what I’d pay big money for in positions other than goalkeeper or centre-back (where players are often regulars even after the age of 33). That said, you can’t fill your team with youngsters and expect it to flourish; there has to be a handful of older heads to guide them.

Liverpool now have Gerrard, Lambert and squad-man Kolo Toure as 30-somethings, with only Gerrard likely to be in the strongest XI, and a lot of outstanding youngsters, so buying one 26-year-old is hardly reckless.

I also don’t see why the club someone previously played for should define their potential. Southampton may not be fashionable, but you sense that if the exact same players were purchased from Udinese they’d instantly have more cachet. Although it’s true that you rarely find gems in lower divisions anymore, during Liverpool’s most successful period – 1977-1984 – they bought players from Coventry, Brighton (twice), Shamrock Rovers, Ayr United, Luton, Vancouver Whitecaps, Middlesbrough (three times), Chester, Home Farm, Hereford, Partick Thistle and St Mirren.

Was Graeme Souness limited to being a “Boro player”? Was Hansen a mere Partick Thistle player? It was a different era, obviously, but Bob Paisley, who bought better than any Liverpool manager, didn’t look to add “European Cup” players to his European Cup-winning sides. He added players who could improve the team even if they weren’t playing for big rivals or top continental clubs. Qualities were identified, not CVs. Prior big-club experience is probably helpful, but it’s all about the individual in question.

Southampton had an excellent season, based on a very good manager and five or six “top four” players surrounded by unremarkable journeymen and raw kids with a lot of potential. If they’d had eleven ‘top four’ players (plus ‘top four’ back-ups) then they would probably have ended up in the top four; but such a collection of players was never going to be possible at a club on such low resources. Based on last season’s performances, Lallana, Schneiderlin, Shaw, Lambert and Lovren were all doing as well as plenty of the better players at Champions League clubs, with Rodriguez and Wanyama arguably up there too, and Calum Chambers, just signed by Arsenal, another promising youngster. Like Jordan Henderson at Sunderland, they were doing well in a team that didn’t contain enough talent to get beyond a certain point in the league, but that’s not their fault. Based on the logic that a player is only as good as the team he plays for, Henderson would have been avoided at all costs. Crucially, Southampton’s players are used to playing in a hard-pressing, fast-passing style.

I do feel a little uneasy seeing Liverpool taking so many players from one relatively small club that, almost as the price of their success, immediately sold off pretty much all of its stars. But they didn’t have to be asset-stripped, and they aren’t exactly giving any of these players away, are they? They now have a lot of money to spend, and have already added a couple of potential future stars. (You just worry that they’ll be starting the season with just four players.

Atletico Madrid have been similarly plundered by Chelsea, yet they too seem to have already reinvested wisely; every time they sell a top striker – dating back to 2007 – they seem to find another, as they build success very much on the Lyon model of Soccernomics. Torres moved to Liverpool, Aguero stepped up. Aguero went to City, Falcao stole the show. Falcao moved to France, Diego Costa scored for fun – and now he too has been sold for a big profit. Costa is nowhere near as good as Torres (at his best), or Aguero, or Falcao before his holiday at Monaco, but the Atleti had their best season in decades with the Brazilian-cum-Spaniard.

On top of these, they’ve had high-value years from older pros in Diego Forlan and David Villa. This surely isn’t an accident. They are the one team to really break out of the wages/transfer fees straightjacket in recent years to significantly overachieve both domestically and in Europe in the same season (this is very rare, and the sign of true quality). They did it by being smart. Their luck may run out with future purchases, as happened at Lyon, but both clubs punched above their weight by scouting well and not being afraid to sell their stars.

Right now, Liverpool are caught in between two stools: fans want marquee signings with big fees for big names, but the approach is more prudent. It’s easy to forget that tomorrow’s marquee players aren’t always marquee signings.

After all, not even the mercurial Luis Suarez was a marquee signing when he arrived. Nor was Xabi Alonso, or even Fernando Torres. They were very promising players aged 23 or under, with, as I noted recently, clear question marks against their names. (Was Alonso quick enough? Was Torres prolific enough? Would Suarez eat someone?) Most neutrals didn’t even notice when Raheem Sterling was signed for £5m four years ago. Now that was good business. You need players for the here-and-now, but you have to take a holistic approach.

Indeed, as I pointed out on Twitter the other day, have Liverpool ever signed a world-class player who was considered world-class at the time?

Think of all the greats, and none arrived as a proven world-class talent. It almost happened with Michael Laudrup in 1983, but then again, his reputation as a world-class attacker came mostly in subsequent years. Jari Litmanen was once considered world-class, but was on the wane by the time he got to Anfield. (As was Ian Rush when he re-signed in 1988.) Maybe I’ve overlooked someone, but Liverpool’s best players only became recognised as greats after joining, never before.

Chelsea have once again gone big in the market with players like Fabregas and Costa, but Liverpool need to find these types at the same stage that Arsenal and Atletico originally unearthed them; when fees were low and wages could be paid at a sensible starting point, with increases to be earned. In other words, like when they found Sterling, and like they’ve hopefully done with Origi, who has already played well at a World Cup at the age of 19. Some say Origi reminds them of Thierry Henry, and while that may be fanciful, but why wait until he’s 23 and costing £50m?

Liverpool appear to have done things slightly differently from last summer, when the business ultimately proved a bit of a washout; longer term, perhaps only Sakho from that crop will endure, and even then he’s not yet settled into the commanding, confident player seen for France at the World Cup.

I honestly can’t see a clear reason to buy Premier League players ahead of overseas ones; at least in terms of how both categories performed during their full durations at a club following a transfer. I suspect it’s a myth that prior experience of our football is necessary; this certainly seemed the case when superficially judging the success and failure of around 3,000 transfers over the past 22 years (although I’d like to revisit it in more detail regarding this possible myth). But perhaps there is an initial settling-in period, when imports need to get used to the pace of the game over here.

Of course, Coutinho and Suarez, as just two recent examples of players who were thrown straight in after January arrivals (no pre-season to gel, no warm August games), didn’t need time to adjust, but it must add a layer of difficulty – or the possibility of that difficulty – if a player is moving country and doesn’t speak the language. In theory it shouldn’t take too long to realise you don’t get as much time on the ball as in Italy or Spain, but perhaps, depending on each individual’s style, they have to adapt the way they approach the game. Even so, the best players usually learn to cope, and for every import that took time there’s an import that settled immediately, and for every Brit who settled immediately there’s one who looked lost.

On paper, Can, Origi and Markovic look much better value than Lallana and Lovren (with Lambert a low-risk potential bargain), bu
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
คุณต่างหากล่A มากมีการทำของลิเวอร์พูลลงเล่น unremarkable จาก unremarkable ร้อนนี้ มีขายเครื่องเล่นโดดเด่นที่สุดของสโมสรโดดเด่นที่สุดในโลก (ของปีที่ผ่านมา) ไม่ต้องสงสัยว่า ทีมของลิเวอร์พูลแข็งแกร่ง (บนกระดาษ), แต่ XI แรก?

ซื้อผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมช่วยทีม เป็น choicers แรกก่อนหน้ารับ demoted จะม้านั่ง แต่ไม่ต้องจัดหาความสามารถโดดเด่นดังกล่าว เราทั้งหมดสามารถพวกเขา แต่ค่าธรรมเนียมและค่าจ้างมักห้ามปรามให้ลิเวอร์พูล ที่ ตามยอดขาย ไม่สามารถจะอยู่ในหมู่ประเทศรายงานผู้ชำระสามชั้น และจำนวนมากของผู้เล่นสุดแข็งแรงพอจะไปคลับ

จำ เมื่อ Luis ซูอาเรสลง ได้ในรอบราว £70k ต่อสัปดาห์ เขาได้รับสัญญาใหม่ที่ผลักดันเขาอยู่เหนือคนอื่น ๆ ในบ้านใช้ เติมออกที่ประมาณ £200 k สัปดาห์ (ยังดีขาดอะไรสหรัฐ เชลซี และเมืองจ่าย) ถ้าคุณร่มชูชีพบุคคลในใน £300,000 สัปดาห์ แล้ว ผู้เล่นคนนั้นจะมีรางวัลสำหรับอาชีพของเขาอดีต ไม่ว่าเขาจะกระทำในคลับของคุณ และที่สามารถนำเสนออันตราย ไม่น้อยถ้าดาวมาจนบัดทำงานหนักของคุณได้รับโกรธ มันสามารถทำลายความสามัคคี และมันสามารถฆ่าโครงสร้างค่าจ้าง ได้พิเศษต้นทุนมีการขึ้นค่าจ้างทุกคนเกินไป

จน signings ยืนยันได้: ชื่อสามารถ 20 (£10m); อาดัม Lallana, 26 (£16m-£23m); Lazar Markovic, 20 (£20m); Rickie Lambert, 32 (£4m); และ Dejan Lovren, 25 (£20 เมตร), กับ ฉันสงสัย ไม่มีของพวกเขาบนถึง £100000 สัปดาห์ Divock Origi, 19 (£10m) จนได้รับการยืนยัน แต่จะกลับไปกู้ยืมลีลสำหรับปี กับส่วนลดสุดพิเศษสำหรับ Loic เรมี่ตกผ่าน เป็นเวลา ห้อง เพิ่มเติม.

lazar - markovic-

ไม่มีของที่ซื้อในปี 2557 อยู่นอกสนาม Lambert ไว้ พวกเขาทั้งหมดดีอายุได้ แม้ว่า Lallana ที่ 26 อยู่ cusp ของอะไรจะจ่ายเงินสำหรับในตำแหน่งไม่ใช่ผู้รักษาประตูหรือศูนย์หลัง (ที่ผู้เล่นมัก regulars แม้หลังจากอายุ 33) ที่กล่าวว่า คุณไม่เติมของทีมเยาวชน และคาดหวังว่าจะรุ่งเรือง จะต้องหยิบของเก่าหัวพวกมี

ลิเวอร์พูลมี Gerrard, Lambert และทีมชาย Kolo Toure เป็น 30-somethings เฉพาะ Gerrard จะแข็งแกร่งที่สุดใน ซีอาน และจำนวนมากของเยาวชนดีเด่น ดังนั้น ซื้อหนึ่ง 26 ปีจะเสี่ยงแทบไม่

ยังไม่เห็นทำไมคลับคนก่อนหน้านี้เล่นควรกำหนดศักยภาพของพวกเขา เซาท์แธมป์ตันอาจจะไม่ทันสมัย แต่คุณรู้สึกว่า ถ้าซื้อเครื่องเล่นเดียวกันแน่นอนจาก Udinese จะทันทีมี cachet เพิ่มเติม ถึงแม้ว่ามันเป็นความจริงที่คุณไม่ค่อยหาอัญมณีในส่วนล่างอีกต่อไป ช่วงของลิเวอร์พูลประสบความสำเร็จมากที่สุด – 1977 - 1984 – พวกเขาซื้อเครื่องเล่นจากทุน ไบรท์ตัน (สอง), แชมร็อคโรเวอร์ ไอส์สห ลูตัน Whitecaps แวนคูเวอร์ มิดเดิลส์เบรอ (สามครั้ง), เชสเตอร์ บ้านฟาร์ม เฮริ ฟอร์ด ธิส Partick และเซนต์เมียร์เรน

ถูกแกรม Souness จำกัดเป็น "Boro เล่น" ถูกแฮนเซ่นเล่นธิส Partick เพียง มันเป็นยุคที่แตกต่างกัน อย่างชัดเจน ได้ Bob Paisley ที่ซื้อดีกว่าลิเวอร์พูลจัดการใด ๆ ไม่ได้ดูเพื่อเพิ่มเครื่องเล่น "ฟุตบอลยุโรป" ข้างเขาชนะถ้วยยุโรป เขาเพิ่มผู้เล่นที่สามารถปรับปรุงทีมแม้ว่าพวกเขาไม่ได้เล่นคู่แข่งใหญ่หรือคลับโรงแรมยอดนิยมในยุโรป ระบุคุณภาพ CVs ไม่ ก่อนคลับใหญ่ประสบการณ์เป็นประโยชน์อาจจะ แต่ก็เกี่ยวกับบุคคลในคำถามทั้งหมด

เซาท์แธมป์ตันมีฤดูกาลแห่ง ตามผู้จัดการที่ดีและห้า หรือหก "อันดับ 4" ผู้เล่นล้อมรอบ ด้วย unremarkable journeymen และเด็กดิบ มีศักยภาพ ถ้าพวกเขาเคยมี 11 ผู้เล่น 'อันดับสี่' (บวก 'อันดับสี่' หลัง-ups) แล้วพวกเขาจะคง ได้สิ้นสุดด้านบนสี่ แต่ชุดดังกล่าวของผู้เล่นที่ไม่เคยไปได้คลับดังกล่าวทรัพยากรต่ำ ขึ้นอยู่กับการแสดงของฤดูกาลล่าสุด Lallana, Schneiderlin, Shaw, Lambert และ Lovren ได้ทั้งหมดทำและเล่นดีในคลับแชมเปี้ยนส์ลีก มากมาย ร็อดริเกซและ Wanyama ว่าค่ามีมากเกินไป และแชมเบอร์ ส Calum เพียงลงนาม โดยอาร์เซนอล youngster สัญญาอื่น เช่น Jordan Henderson ที่ซันเดอร์แลนด์ พวกเขาได้ทำดีในกลุ่มคนที่ไม่ประกอบด้วยความสามารถเพียงพอจะได้รับนอกเหนือจากจุดซึ่ง แต่นั่นไม่ใช่ข้อบกพร่องของตน ตามตรรกะเครื่องเล่นนี้ดีเป็นทีมที่เขาเล่น Henderson จะมีการหลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทั้งหมด อำนาจ ผู้เล่นเซาท์แธมป์ตันจะใช้เล่นในการ กดยาก อย่างรวดเร็วผ่านรูปแบบ

รู้สึกไม่สบายใจเหมือนเห็นมีผู้เล่นจำนวนมากจากคลับหนึ่งค่อนข้างเล็กที่ ลิเวอร์พูลเกือบเป็นความสำเร็จของพวกเขา ทันทีขายออกทั้งหมดสวยมากของดาว แต่พวกเขาไม่ต้องมีสินทรัพย์ปล้น และพวกเขาไม่ตรงให้ของเล่นเหล่านี้ พวกเขา ตอนนี้พวกเขามีจำนวนมากของเงิน การใช้จ่าย แล้วเพิ่มคู่ของดาวเป็นไปได้ในอนาคต (คุณเพียงกังวลว่า พวกเขาจะได้เริ่มต้นฤดูกาล ด้วยผู้เล่นเพียง 4.

Atletico มาดริดได้รับการปล้นในทำนองเดียวกัน โดยเชลซี แต่พวกเขาเกินไปดูเหมือนจะมีแล้ว reinvested อย่างชาญฉลาด ทุกครั้งที่พวกเขาขายกองหน้าสุด – ลช่วย 2007 – เหมือนหาอื่น พวกเขาสร้างความสำเร็จอย่างมากในรูปแบบ Soccernomics ในลียง ทอร์เรสย้ายไปลิเวอร์พูล Aguero ก้าวขึ้น Aguero ไปเมือง Falcao ขโมยแสดง Falcao ย้ายไปฝรั่งเศส Diego คอสคะแนนสำหรับความสนุก- และตอนนี้ เขาไปมีขายสำหรับกำไรขนาดใหญ่ คอสเป็นกินดีเป็นทอร์เรส (ที่สุด), หรือ Aguero หรือ Falcao ก่อนวันหยุดของเขาที่โมนาโก แต่ Atleti ที่มีฤดูกาลของพวกเขาดีที่สุดในทศวรรษกับบราซิลที่-น้ำกาม-Spaniard.

บนเหล่านี้ พวกเขาได้มีมูลค่าสูงปีจากดีเก่าใน Diego Forlan และ David Villa นี้ย่อมไม่ใช่อุบัติเหตุ มีคนจริง ๆ แหก straightjacket ค่าโอน/ค่าจ้าง ในปีล่าสุดกับ overachieve อย่างมีนัยสำคัญทั้งในประเทศ และ ในยุโรปในฤดูกาลเดียวกัน (โดยยาก และเครื่องหมายคุณภาพจริง) พวกเขาไม่ได้เป็นสมาร์ท เสี่ยงโชคอาจรันออกซื้อในอนาคต เป็นที่เกิดขึ้นที่ลียง แต่คลับทั้งเจาะรูข้างบนน้ำหนักของพวกเขา โดยไม่กลัวขายดาวของพวกเขา. และเนตรนารีดี

ตอน ลิเวอร์พูลถูกจับระหว่างอุจจาระ 2: แฟนต้องวิ่ง signings กับค่าขนาดใหญ่ชื่อใหญ่ แต่วิธีจะระมัดระวังมากขึ้น ง่ายที่จะลืมว่า ในอนาคตผู้เล่นวิ่งไม่เสมอวิ่ง signings.

หลังจากที่ทุก ไม่ได้ mercurial รวบ Luis ซูอาเรสวิ่งลงเมื่อเขามาถึงได้ หรือ Xabi Alonso หรือแม้กระทั่ง Fernando ทอร์เรส พวกเขามีแนวโน้มมากผู้เล่นอายุ 23 หรือต่ำกว่า ด้วย ตามที่ผมกล่าวเมื่อเร็ว ๆ นี้ ล้างเครื่องหมายคำถามกับชื่อของพวกเขา (ถูก Alonso รวดเร็วเพียงพอหรือไม่ มีลูกทอร์เรสพอ จะซูอาเรสกินคน) อักขระปกติส่วนใหญ่ไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อ Raheem สเตอร์ลิงถูกเซ็นชื่อสำหรับ £5m เมื่อสี่ปีที่ผ่านมา ตอนนี้ที่เป็นธุรกิจที่ดี คุณต้องเล่นนี่ และตอนนี้ แต่คุณต้องใช้การรักษาแบบองค์รวมวิธีการ

แน่นอน ตามที่ผมชี้ให้เห็นใน Twitter ในวันอื่น ๆ มีลิเวอร์พูลเคยเซ็นผู้เล่นระดับโลกที่ถือเป็นระดับโลกในเวลา?

คิดว่า greats ทั้งหมด และไม่ถึงเป็นความสามารถพิเศษระดับโลกที่พิสูจน์ มันเกือบจะเกิดขึ้นกับ Michael เลาด์ดรู๊ปใน 1983 แต่แล้ว again ชื่อเสียงของเขาเป็นผู้โจมตีระดับโลกมามากในปีต่อ ๆ ไป Jari Litmanen ถูกครั้งเดียวถือระดับโลก แต่มีข้างแรมตามเวลาเขาได้ไปนฟีลด์ (เป็นเอียนรัชเมื่อเขาเซ็นชื่ออีกครั้งในปี 1988) บางทีฉันได้มองข้ามคน แต่ผู้เล่นที่ดีที่สุดของลิเวอร์พูลเท่านั้นกลายเป็นตราบ greats หลังจากเข้าร่วม ไม่เคยมาก่อน

เชลซีได้อีกไปใหญ่ในตลาด มีผู้เล่นเช่น Fabregas และคอสตา แต่ลิเวอร์พูลที่ต้องการค้นหาเหล่านี้ชนิดที่ว่าขั้นตอนที่อาร์เซนอล และ Atletico แรกขุดนั้น เมื่อค่าธรรมเนียมต่ำ และสามารถจ่ายค่าจ้างที่จุดเริ่มต้นเหมาะสม มีเพิ่มจะได้รับ ในคำอื่น ๆ เช่น เมื่อพวกเขาพบสเตอร์ลิง และ เหมือนพวกเขาหวังว่าได้ทำกับ Origi ผู้เล่นในฟุตบอลโลกด้วยอายุ 19 บางคนบอก Origi เตือนพวกเขาของ Thierry Henry และในขณะที่อาจเป็น fanciful แต่ทำไมต้องรอจนกว่า เขาจะ 23 และคิดต้นทุน £50 เมตร?

จะ ได้ทำสิ่งที่แตกต่างกันเล็กน้อยจากฤดูร้อนล่าสุด ลิเวอร์พูล เมื่อธุรกิจสุดพิสูจน์ความไปกวาดออก ระยะยาว บางที Sakho เท่านั้นจากนั้นพืชจะทน และแม้แล้ว เขายังไม่ได้ไว้ในเครื่องเล่นนั่ง มั่นใจประเทศฝรั่งเศสในฟุตบอลโลกได้เห็น

สุจริตอย่างไม่เห็นเหตุผลชัดเจนไปซื้อนักเตะก่อนคนต่างประเทศ พรีเมียร์ลีก น้อย ในแง่ของวิธี ทั้งสองประเภททำระหว่างช่วงเวลาของพวกเขาเต็มคลับต่อการโอนย้าย ฉันสงสัยว่า มันเป็นตำนานว่าประสบการณ์ก่อนหน้าของฟุตบอลของเราจำเป็น นี้แน่นอนประจักษ์กรณีเมื่อเผิน ๆ ตัดสินความสำเร็จและความล้มเหลวของโอน 3000 รอบ 22 ปีผ่านมา (แม้ว่าอยากจะมาทบทวนในรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้) แต่อาจจะมีเริ่มต้นชำระในรอบระยะเวลา เมื่อนำเข้าต้องได้ใช้จังหวะของเกมผ่านที่นี่

แน่นอน Coutinho และซูอาเรส เป็นเพียงสองตัวอย่างล่าสุดของผู้เล่นที่โยนตรง ๆ หลังจากมาถึงมกราคม (ไม่ก่อนฤดูเจ เกมสิงหาคมไม่อบอุ่น), ไม่ต้องใช้เวลาปรับปรุง แต่มันต้องเพิ่มชั้นของความยาก – หรือความเป็นไปได้ยากที่ – ถ้าผู้เล่นจะย้ายประเทศ และไม่พูดภาษา ในทางทฤษฎีมันไม่ควรใช้นานเกินไปตระหนักถึงคุณไม่ได้รับเป็นเวลาลูกในอิตาลีหรือสเปน แต่บางที ขึ้นอยู่กับลักษณะของแต่ละบุคคล พวกเขาจะต้องปรับวิธีเข้าเกม ถึงกระนั้น ผู้เล่นที่ดีที่สุดมักจะเรียนรู้เพื่อรับมือ และ สำหรับการนำเข้าทุกที่ใช้เวลาที่มีการนำเข้าที่ชำระได้ทันที และทุกอุโมงค์ที่ชำระทันทีมีหนึ่งคันหายไป

บนกระดาษ สามารถ Origi และ Markovic ดู มากดีกว่า Lallana และ Lovren (กับ Lambert มีความเสี่ยงต่ำอาจต่อรอง), bu
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
คุณต่างหากล่A lot has been made of Liverpool signing unremarkable players from unremarkable clubs this summer, having sold their most remarkable player to the world’s most remarkable club (of recent years). There’s no doubt that Liverpool’s squad is stronger (on paper), but is the first XI?

Buying exceptional players also improves the squad, as previous first-choicers get demoted to the bench. But it’s not easy to procure such outstanding talents; we can all identify them, but fees and wages are often prohibitive to Liverpool, who, based on turnover, can’t afford to be amongst the country’s top three payers. And many of the best players are at clubs strong enough to hold onto them.

Remember, when Luis Suarez signed it was on around c.£70k per week. He earned new contracts that pushed him above the others in terms of take-home, topping out at around £200k a week (still well short of what United, Chelsea and City pay). If you parachute someone in on £300,000-a-week, then that player is being rewarded for his past career, not what he’s done at your club, and that can present a danger; not least if all your hitherto hard-working stars get pissed off. It can ruin unity, and it can kill a pay structure. It can have the extra cost of having to up everyone else’s wages too.

So far the confirmed signings are: Emre Can, 20 (£10m); Adam Lallana, 26 (£16m-£23m); Lazar Markovic, 20 (£20m); Rickie Lambert, 32 (£4m); and Dejan Lovren, 25 (£20m), with, I suspect, none of them on as much as £100,000-a-week. Divock Origi, 19 (£10m) has finally been confirmed, but will go back on loan to Lille for a year. With the deal for Loic Remy falling through, there’s time, and room, for more additions.

lazar-markovic-

None of those purchased in 2014 are superstars. Lambert aside, they are all at a good age, although Lallana, at 26, is on the cusp of what I’d pay big money for in positions other than goalkeeper or centre-back (where players are often regulars even after the age of 33). That said, you can’t fill your team with youngsters and expect it to flourish; there has to be a handful of older heads to guide them.

Liverpool now have Gerrard, Lambert and squad-man Kolo Toure as 30-somethings, with only Gerrard likely to be in the strongest XI, and a lot of outstanding youngsters, so buying one 26-year-old is hardly reckless.

I also don’t see why the club someone previously played for should define their potential. Southampton may not be fashionable, but you sense that if the exact same players were purchased from Udinese they’d instantly have more cachet. Although it’s true that you rarely find gems in lower divisions anymore, during Liverpool’s most successful period – 1977-1984 – they bought players from Coventry, Brighton (twice), Shamrock Rovers, Ayr United, Luton, Vancouver Whitecaps, Middlesbrough (three times), Chester, Home Farm, Hereford, Partick Thistle and St Mirren.

Was Graeme Souness limited to being a “Boro player”? Was Hansen a mere Partick Thistle player? It was a different era, obviously, but Bob Paisley, who bought better than any Liverpool manager, didn’t look to add “European Cup” players to his European Cup-winning sides. He added players who could improve the team even if they weren’t playing for big rivals or top continental clubs. Qualities were identified, not CVs. Prior big-club experience is probably helpful, but it’s all about the individual in question.

Southampton had an excellent season, based on a very good manager and five or six “top four” players surrounded by unremarkable journeymen and raw kids with a lot of potential. If they’d had eleven ‘top four’ players (plus ‘top four’ back-ups) then they would probably have ended up in the top four; but such a collection of players was never going to be possible at a club on such low resources. Based on last season’s performances, Lallana, Schneiderlin, Shaw, Lambert and Lovren were all doing as well as plenty of the better players at Champions League clubs, with Rodriguez and Wanyama arguably up there too, and Calum Chambers, just signed by Arsenal, another promising youngster. Like Jordan Henderson at Sunderland, they were doing well in a team that didn’t contain enough talent to get beyond a certain point in the league, but that’s not their fault. Based on the logic that a player is only as good as the team he plays for, Henderson would have been avoided at all costs. Crucially, Southampton’s players are used to playing in a hard-pressing, fast-passing style.

I do feel a little uneasy seeing Liverpool taking so many players from one relatively small club that, almost as the price of their success, immediately sold off pretty much all of its stars. But they didn’t have to be asset-stripped, and they aren’t exactly giving any of these players away, are they? They now have a lot of money to spend, and have already added a couple of potential future stars. (You just worry that they’ll be starting the season with just four players.

Atletico Madrid have been similarly plundered by Chelsea, yet they too seem to have already reinvested wisely; every time they sell a top striker – dating back to 2007 – they seem to find another, as they build success very much on the Lyon model of Soccernomics. Torres moved to Liverpool, Aguero stepped up. Aguero went to City, Falcao stole the show. Falcao moved to France, Diego Costa scored for fun – and now he too has been sold for a big profit. Costa is nowhere near as good as Torres (at his best), or Aguero, or Falcao before his holiday at Monaco, but the Atleti had their best season in decades with the Brazilian-cum-Spaniard.

On top of these, they’ve had high-value years from older pros in Diego Forlan and David Villa. This surely isn’t an accident. They are the one team to really break out of the wages/transfer fees straightjacket in recent years to significantly overachieve both domestically and in Europe in the same season (this is very rare, and the sign of true quality). They did it by being smart. Their luck may run out with future purchases, as happened at Lyon, but both clubs punched above their weight by scouting well and not being afraid to sell their stars.

Right now, Liverpool are caught in between two stools: fans want marquee signings with big fees for big names, but the approach is more prudent. It’s easy to forget that tomorrow’s marquee players aren’t always marquee signings.

After all, not even the mercurial Luis Suarez was a marquee signing when he arrived. Nor was Xabi Alonso, or even Fernando Torres. They were very promising players aged 23 or under, with, as I noted recently, clear question marks against their names. (Was Alonso quick enough? Was Torres prolific enough? Would Suarez eat someone?) Most neutrals didn’t even notice when Raheem Sterling was signed for £5m four years ago. Now that was good business. You need players for the here-and-now, but you have to take a holistic approach.

Indeed, as I pointed out on Twitter the other day, have Liverpool ever signed a world-class player who was considered world-class at the time?

Think of all the greats, and none arrived as a proven world-class talent. It almost happened with Michael Laudrup in 1983, but then again, his reputation as a world-class attacker came mostly in subsequent years. Jari Litmanen was once considered world-class, but was on the wane by the time he got to Anfield. (As was Ian Rush when he re-signed in 1988.) Maybe I’ve overlooked someone, but Liverpool’s best players only became recognised as greats after joining, never before.

Chelsea have once again gone big in the market with players like Fabregas and Costa, but Liverpool need to find these types at the same stage that Arsenal and Atletico originally unearthed them; when fees were low and wages could be paid at a sensible starting point, with increases to be earned. In other words, like when they found Sterling, and like they’ve hopefully done with Origi, who has already played well at a World Cup at the age of 19. Some say Origi reminds them of Thierry Henry, and while that may be fanciful, but why wait until he’s 23 and costing £50m?

Liverpool appear to have done things slightly differently from last summer, when the business ultimately proved a bit of a washout; longer term, perhaps only Sakho from that crop will endure, and even then he’s not yet settled into the commanding, confident player seen for France at the World Cup.

I honestly can’t see a clear reason to buy Premier League players ahead of overseas ones; at least in terms of how both categories performed during their full durations at a club following a transfer. I suspect it’s a myth that prior experience of our football is necessary; this certainly seemed the case when superficially judging the success and failure of around 3,000 transfers over the past 22 years (although I’d like to revisit it in more detail regarding this possible myth). But perhaps there is an initial settling-in period, when imports need to get used to the pace of the game over here.

Of course, Coutinho and Suarez, as just two recent examples of players who were thrown straight in after January arrivals (no pre-season to gel, no warm August games), didn’t need time to adjust, but it must add a layer of difficulty – or the possibility of that difficulty – if a player is moving country and doesn’t speak the language. In theory it shouldn’t take too long to realise you don’t get as much time on the ball as in Italy or Spain, but perhaps, depending on each individual’s style, they have to adapt the way they approach the game. Even so, the best players usually learn to cope, and for every import that took time there’s an import that settled immediately, and for every Brit who settled immediately there’s one who looked lost.

On paper, Can, Origi and Markovic look much better value than Lallana and Lovren (with Lambert a low-risk potential bargain), bu
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
คุณต่างหากล่มากได้รับการทำ ลิเวอร์พูล เซ็นไม่ มีอะไรแปลกเลย ผู้เล่นจากสโมสรไม่ มีอะไรแปลกเลย ช่วงหน้าร้อนนี้ มีผู้เล่นที่โดดเด่นที่สุดของพวกเขาที่จะขายสโมสรที่น่าทึ่งที่สุดของโลก ( ปีล่าสุด ) ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ลิเวอร์พูล ทีมที่แข็งแกร่ง ( บนกระดาษ ) แต่เป็นสีแรก

ซื้อผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมนอกจากนี้ยังปรับปรุงทีมเป็น choicers แรกก่อนหน้านี้ถูกย้ายไปเป็นผู้พิพากษา แต่มันไม่ง่ายที่จะจัดหาความสามารถที่โดดเด่นดังกล่าว เราสามารถระบุได้ แต่ค่าใช้จ่ายและค่าจ้างมักจะห้ามปรามกับ ลิเวอร์พูล ที่ บนพื้นฐานของการหมุนเวียน ไม่สามารถจะอยู่ด้านบนของประเทศสามจ่ายเงิน . และหลายผู้เล่นที่ดีที่สุดอยู่ที่คลับแข็งแรงพอที่จะถือมันไว้

จำได้ว่าเมื่อ Luis Suarez ลงนามในรอบกว่า 70 องศาเซลเซียส ต่อสัปดาห์ เขาได้รับสัญญาใหม่ที่ผลักเขาเหนือผู้อื่นในแง่ของใช้ในบ้าน , หน้าออกในรอบกว่า 200K สัปดาห์ ( ยังดีสั้นของสิ่งที่ ยูไนเต็ด เชลซี และ เมืองจ่าย ) ถ้าคุณร่มชูชีพบางคนในง 300000-a-week แล้วผู้เล่นที่ถูกรางวัลสำหรับการทำงานที่ผ่านมาของเขา ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำที่สโมสรของคุณ และที่สามารถนำเสนออันตราย ;ไม่น้อย ถ้าทั้งหมดนี้ ทำงานหนัก ดาว เมาหัวราน้ำ มันสามารถทำลายความสามัคคี และมันสามารถฆ่าโครงสร้างค่าจ้าง มันก็มีต้นทุนเพิ่มขึ้น ต้องขึ้นค่าจ้างของทุกคนด้วย

ดังนั้นไกลยืนยันการเซ็นสัญญา : Emre สามารถ 20 ได้รับ 10m ) ; อดัม lallana 26 ได้รับ 16M - งเนียนใสไร้สิว ) ; เลเซอร์ markovic 20 ได้รับ 20m ) , ริคกี้ แลมเบิร์ต , 32 ( กว่า 4 เมตร ) และ ดีจัน lovren 25 ได้รับ 20m ) ด้วย ผมสงสัยไม่มีของพวกเขามากที่สุด 100000-a-week . divock ริจิ 19 ได้รับ 10m ) ยืนยันมาแล้ว แต่จะกลับไปยืมไป ลีลล์เป็นปี มีการจัดการสำหรับ Loic Remy falling ผ่าน มีเวลา และห้องเพิ่มมากขึ้น ลาซาร์ markovic

-

ไม่มีที่ซื้อในปี 2014 เป็นซุปเปอร์สตาร์ แลมเบิร์ตเฉย พวกเขาทั้งหมดเป็นอายุที่ดี แม้ว่า lallana ที่ 26อยู่ใน cusp ของสิ่งที่ฉันต้องการจ่ายเงินใหญ่ในตำแหน่งอื่นนอกเหนือจากผู้รักษาประตูหรือศูนย์หลัง ( ที่ผู้เล่นมักจะเป็นขาประจำ แม้หลังจากอายุ 33 ) ที่กล่าวว่าคุณไม่สามารถเติมทีมงานของคุณกับเยาวชนและคาดหวังให้มันงอกงาม ; ต้องมีกำมือของหัวหน้าเก่าที่จะนำทางพวกเขา ลิเวอร์พูลตอนนี้

มีเจอร์ราร์ด Lambert และหมู่มนุษย์ kolo ตูเร่เป็น 30 เรื่องราวน่ามีเพียง เจอร์ราร์ดน่าจะใน Xi ที่แข็งแกร่ง , และมากของเยาวชนดีเด่น เพื่อซื้อหนึ่ง อายุ 26 ปี แทบจะไม่ประมาท

ผมยังไม่เห็นว่าคลับใครเคยเล่นน่าจะกำหนดศักยภาพของพวกเขา เซาแธมตันอาจเป็นแฟชั่น แต่คุณรู้สึกว่า ถ้าที่แน่นอนเดียวกันผู้เล่นซื้อมาจากอูดิเนเซ่ จะได้มีรูปเพิ่มเติมแม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่คุณแทบจะหาอัญมณีในฝ่ายล่างอีกต่อไป ระหว่าง ลิเวอร์พูล ประสบความสำเร็จมากที่สุดในช่วง 1977-1984 ––พวกเขาซื้อผู้เล่นจาก โคเวนทรี ไบร ( สองครั้ง ) , แชมร็อค โรเวอร์ส Ayr , ยูไนเต็ด , ลูตัน , แวนคูเวอร์คลื่นที่แตกเป็นฟองสีขาว Middlesbrough , ( 3 ครั้ง ) , เชสเตอร์ , บ้านฟาร์ม , แพทริค และ เซนต์ เมียร์เรน Hereford Thistle , . แกรม ซูเนส จำกัด

คือเป็น " Boro เล่น "คือแฮนเซนเพียงแพทริค Thistle ผู้เล่น ? มันเป็นยุคที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด แต่บ็อบเพสลีย์ ผู้ที่ซื้อดีกว่า ผู้จัดการ ลิเวอร์พูล ใด ๆ , ไม่ได้ดูเพิ่ม " ถ้วยยุโรปผู้เล่นของเขาถ้วยยุโรปชนะทั้งสองฝ่าย เขาเป็นผู้เล่นที่สามารถปรับปรุงทีม แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เล่นคู่แข่งใหญ่หรือคลับแบบด้านบน คุณภาพที่ระบุ ไม่ใช่ CVSก่อนที่สโมสรใหญ่ประสบการณ์เป็นประโยชน์ อาจจะ แต่มันคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับบุคคลในคำถาม

Southampton มียอดเยี่ยมฤดูกาลตามผู้จัดการทีมที่ดีมาก และ ห้า หรือ หก " ท็อปโฟร์ " ผู้เล่นล้อมรอบด้วย journeymen ไม่ มีอะไรแปลกเลย และเด็กดิบที่มีศักยภาพมากถ้าพวกเขามีสิบเอ็ดด้านบนสี่ ' ผู้เล่น ( บวก ' สี่ ' กลับ ups ) แล้วพวกเขาก็อาจจะจบใน 4 อันดับแรก แต่คอลเลกชันของผู้เล่นไม่มีทางเป็นไปได้ที่คลับต่อทรัพยากรต่ำ ที่ใช้ในการแสดง เมื่อช่วง lallana schneiderlin , ชอว์ Lambert และ lovren ทั้งหมดถูกทำเช่นเดียวกับความอุดมสมบูรณ์ของผู้เล่นที่ดีในแชมเปี้ยนส์ ลีก คลับกับ โรดิเกรซและสัตว์อย่างตรงนั้นด้วย และ calum ห้องเพิ่งลงนาม โดย อาร์เซน่อล อีกว่า พ่อหนุ่ม อย่างจอร์แดน เฮนเดอร์สัน ที่ ซันเดอร์แลนด์ พวกเขาทำได้ดีในทีมที่ไม่ได้มีความสามารถเพียงพอที่จะได้รับเกินจุดหนึ่งในลีก แต่มันไม่ใช่ความผิดของพวกเขา ตามตรรกะ ที่ผู้เล่นเป็นเพียงที่ดีเป็นทีมที่เขาเล่นให้เฮนเดอร์สัน จะได้หลีกเลี่ยงค่าใช้จ่ายทั้งหมด ส่วนใหญ่ผู้เล่น เซาท์แธมป์ตัน จะใช้เล่นในการกดหนัก รวดเร็ว ผ่านสไตล์

ฉันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยที่เห็นลิเวอร์พูล พาผู้เล่นมากมายจากหนึ่งที่ค่อนข้างเล็ก คลับ ที่ เกือบเท่าราคาของความสำเร็จของพวกเขาทันทีขายสวยมากทั้งหมดของดาวของ แต่พวกเขาไม่ได้เป็นสินทรัพย์ที่ยึดไปและพวกเขาจะไม่ตรงให้ใด ๆของผู้เล่นเหล่านี้ไปที่พวกเขา ? ตอนนี้พวกเขามีมากของเงินเพื่อใช้จ่าย และได้เพิ่มคู่ของดาวที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต คุณก็กังวลว่าพวกเขาจะเริ่มต้นฤดูกาลด้วยเพียงสี่ผู้เล่น

แอตเลติโก มาดริดได้เหมือนกับขโมย โดย เชลซี แต่พวกเขาก็ดูเหมือนจะได้นำกลับไปลงทุนอย่างชาญฉลาด ;เวลาที่พวกเขาขายยอดดาวยิง และย้อนกลับไป 2007 –พวกเขาดูเหมือนจะหาทุก พวกเขาสร้างความสำเร็จมากในรูปแบบของ ลียง soccernomics . ตอร์เรส ย้ายไป ลิเวอร์พูล aguero ก้าวขึ้น aguero ไปเมือง ฟัลเกาขโมยแสดง ฟัลเกา ย้ายไปฝรั่งเศส ดีเอโก้ คอสต้า คะแนน เพื่อความสนุก และตอนนี้เขาก็มีการขายสำหรับกำไรใหญ่Costa คือไม่มีที่ไหนเลยใกล้ดีเท่า ตอร์เรส ( ดีที่สุด ) หรือ aguero หรือ ฟัลเกาก่อนวันหยุดของเขาที่โมนาโก แต่ แอทเลติมีฤดูกาลที่ดีที่สุดของพวกเขาในทศวรรษกับชาวส cum บราซิล

ด้านบนของเหล่านี้ พวกเขามีทุกปี จากข้อดีเก่าใน Diego Forlan และ David Villa นี่ย่อมไม่ใช่อุบัติเหตุพวกเขาเป็นทีมเดียวที่จะแบ่งออกจากค่าจ้าง / ค่าโอนทั้งเป็นใน ปี ล่าสุดทาง overachieve ทั้งในประเทศและในยุโรปในฤดูกาลเดียวกัน ( นี้หายากมากและเครื่องหมายคุณภาพที่แท้จริง ) พวกเขาทำมันด้วยความฉลาด โชคของพวกเขาอาจจะหมดกับการซื้อในอนาคต เกิดขึ้นที่ลีอองแต่ทั้งสองสโมสรชกข้างต้นน้ำหนักของพวกเขาโดยการหัวเราะเยาะดี และไม่กลัวที่จะขายดาวของพวกเขา .

ตอนนี้ ลิเวอร์พูล จะถูกจับระหว่างสองตั่ง : แฟนอยากเซ็นสัญญากับปะรำค่าธรรมเนียมใหญ่ชื่อใหญ่ แต่วิธีการที่สุขุมมากขึ้น มันง่ายที่จะลืมว่าผู้เล่นปะรำปะรำ - พรุ่งนี้ไม่เสมอ

หลังจากทั้งหมดไม่ได้หลายใจ Luis Suarez เป็นปะรำลงนามเมื่อเขามาถึง ชาบี อลอนโซ่ หรือ หรือแม้กระทั่ง เฟอร์นานโด ตอร์เรส พวกเขามีแนวโน้มมากผู้เล่นอายุ 23 หรือตามด้วย ดังที่ผมกล่าวไว้เมื่อเร็ว ๆนี้ชัดเจนเครื่องหมายคำถามกับชื่อของพวกเขา ( คือ อลอนโซ่ รวดเร็วเพียงพอหรือไม่ คือ ตอร์เรส อุดมสมบูรณ์พอ ซัวเรซจะกินใคร) สื่อส่วนใหญ่ไม่สังเกตเห็น เมื่อ ราฮีม สเตอริงได้ลงนามกว่า 5 ปีแล้ว ตอนนี้ว่าเป็นธุรกิจที่ดี ที่คุณต้องการสำหรับการเล่นที่นี่ และตอนนี้ แต่คุณจะต้องใช้วิธีการแบบองค์รวม .

ที่จริงผมชี้ให้เห็นในทวิตเตอร์เมื่อวันก่อน มีลิเวอร์พูลเคยเซ็นสัญญากับนักเตะระดับโลกที่เป็นระดับโลกในเวลา

คิดถึงสักทั้งหมดและไม่มีผู้ใดมาถึงเป็นแหล่งที่มีพรสวรรค์ มันเกือบจะ เกิด ขึ้น กับ ไมเคิล เลาดรู๊ป ในปี ค.ศ. 1983 แต่แล้วอีกครั้ง , ชื่อเสียงของเขาในฐานะกองหน้าระดับโลกมาส่วนใหญ่ในปีถัดไป . จารีย์ litmanen ครั้งหนึ่งถือว่าระดับโลก แต่เมื่อถึงเวลาที่เขาได้จากแอนฟิลด์ ( คือ เอียน รัช เมื่อเขาจะลงนามใน 1988 ) อาจจะเคยมองข้ามใครบางคนแต่ผู้เล่นที่ดีที่สุดของลิเวอร์พูลกลายเป็นยอมรับเป็นสักคนหลังจากเข้าร่วมไม่เคยมาก่อน

เชลซี อีกครั้งไปใหญ่ในตลาด ด้วยนักเตะอย่าง ฟาเบรกาส และ แต่ ลิเวอร์พูล ต้องการที่จะพบเหล่านี้ประเภทในเวทีเดียวกันว่า อาร์เซนอล และแอตเลติโก แต่เดิมค้นพบพวกเขา เมื่อค่าต่ำและค่าจ้างจะจ่ายที่ จุดเริ่มต้นที่เหมาะสมกับการเพิ่มขึ้นที่จะได้รับในคำอื่น ๆเมื่อพวกเขาพบ สเตอร์ลิง และเหมือนที่ฉันหวังทำริจิ ใครได้เล่นได้ดีในฟุตบอลโลกที่อายุ 19 บางคนบอกว่า ริจิเตือนพวกเขาของ Thierry Henry และในขณะที่มันอาจจะเพ้อฝัน แต่ทำไมรอจนกระทั่งเขา 23 และต้นทุนกว่า 50m ?

Liverpool ก็ทำสิ่งที่แตกต่างกันเล็กน้อยจากฤดูร้อนครั้งล่าสุดเมื่อธุรกิจในที่สุดพิสูจน์บิตของการชะล้าง ; ยาว บางทีสาคอเดียวจากพืชจะทนได้ และในตอนนั้นเขาก็ยังไม่ได้ตัดสินในสั่ง มั่นใจผู้เล่นเห็นฝรั่งเศสในฟุตบอลโลก

ฉันสุจริตไม่สามารถมองเห็นเหตุผลที่ชัดเจนที่จะซื้อนักเตะ พรีเมียร์ ลีก ข้างหน้าของคนต่างประเทศ ;อย่างน้อยในแง่ของวิธีการทั้งสองประเภทแสดงในระหว่างระยะเวลาเต็มของพวกเขาที่คลับหลังโอน ฉันสงสัยว่ามันเป็นตำนานที่ประสบการณ์ฟุตบอลของเราเป็นสิ่งจำเป็น นี้ก็เหมือนกรณีเมื่อมองเผินๆ ตัดสินความสำเร็จหรือความล้มเหลวของรอบ 3000 โอนที่ผ่านมา 22 ปี ( แม้ว่าฉันต้องการทบทวนในรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นไปได้ )แต่บางทีมีการเริ่มต้นในช่วงเวลาที่นำเข้าต้องใช้จังหวะของเกมตรงนี้

แน่นอน coutinho และ ซัวเรซ เป็นเพียงสองตัวอย่างล่าสุดของผู้เล่นที่ถูกขว้างตรงหลังวันที่เข้าพัก ( ไม่ต้องเจลก่อน ไม่มีเกมส์สิงหาคมอบอุ่น ) , ไม่จำเป็นต้อง เวลาปรับตัวแต่มันต้องเพิ่มชั้นของ–ยากหรือมันจะเป็นไปได้ยากหากผู้เล่นจะย้ายทั้งประเทศ และไม่พูดภาษา ในทางทฤษฎีมันคงใช้เวลาไม่นานนักหรอกที่จะรู้ว่าคุณไม่ได้รับเวลามากที่ลูกเป็นในอิตาลีหรือสเปน แต่บางที ขึ้นอยู่กับสไตล์ของแต่ละคน จะต้องปรับวิธีที่พวกเขาเข้าหาเกม ดังนั้นแม้ ,ผู้เล่นที่ดีที่สุดมักจะเรียนรู้ที่จะรับมือและทุกนำเข้าที่ใช้เวลามีนำเข้าที่ตัดสินได้ทันที และทุกบริทที่ตัดสินได้ทันทีมีคนที่มองหายไป

บนกระดาษ สามารถ ริจิ markovic และดูค่าดีกว่า lallana lovren ( แลมเบิร์ตมีความเสี่ยงต่ำและมีศักยภาพต่อรอง ) บู
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: