For the vast majority of us, The Ri

For the vast majority of us, The Riot Club is so far removed from our own experience as to be virtually irrelevant. The same is probably true with Scorsese's The Wolf of Wall Street, but while I spent the first half of that triumph wishing I could have Jordan Belfort's experiences and the second half thanking some unknown deity I haven't, there was something about him I couldn't help liking. In The Riot Cub, however, we are presented with an odious bunch of toffs with few, if any, redeeming features.

Alistair (Sam Claflin) and Miles (Max Irons), both aristocratic and with either latent or pronounced class prejudices, begin their first term at Oxford University. Their social standing makes them attractive prospects for the infamous Riot Club. With a maximum membership of ten at any time, mystery surrounds the exclusive, secret society that has a closer bond than the Masons and a legendary penchant for excess, debauchery and a privileged standing that means the members never suffer the consequences of their hedonism. Banned from Oxford's finer establishments, the Club prepares for their annual dinner and the investiture of their news members.

I'm not sure The Riot Club has anything much to say. Is it a piece of social commentary? If so, we already know there are those who are moneyed, privileged and get away with murder, sometimes literally. If it is to excite us and make us hanker for the greener grass on the other side of the fence, it fails; why would we want that? If director Lone Scherfig (One Day, An Education) is aiming to show us how fortunate we are not to be part of that world, then surely there are subtler ways of doing so.

The Riot Club isn't a bad film; it is just a largely unpleasant one. This is a voyeuristic look through a grimy window at a display of wanton abandon and viciousness at the expense of absolutely everyone who isn't, or wasn't, part of The Riot Club. While most naughty boys think they can get away with scrumping apples, bunking off school and firing catapults at innocent, harmless animals, these are loathsome, obnoxious boys who grew up on a campaign of hatred and swapped their misdemeanours for felonies like vandalism, violence, and rape.

Nice club! Perhaps for those who have been through that educational experience and are part of that tiny segment of society of privileged society it means something. Certainly the man behind me laughed periodically in apparent understanding. He was the only one in our small audience. Me? I felt uncomfortable through most of it, particularly with the pseudo morality of Miles when he apparently tries to do the right thing and rise above it, though his peers do not hold back in reminding him he, too, is there by choice.

The Riot Club is well performed by all, the attention to detail feels meticulous, from the perspective of one on the outside, and, yes, there is a part of me that enjoyed it. It was a fascinating experience that repulsed me frequently and left me feeling rather dirty; a little like the evening I had rotten.com inflicted on me by a long-eschewed former colleague.

I suspect The Riot Club will have a limited audience and most of those who venture out will find something within it to fascinate them. I can't imagine many in my circle of friends wanting a repeat viewing or wishing for a life in the inner circle of society afterwards, though.

Well constructed, fascinating and repulsive, The Riot Club is a classic example of a film that is good, despite the subject matter being thoroughly unpleasant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จนเอาออกเดอะคลับจลาจลสำหรับส่วนใหญ่ของเรา จากประสบการณ์ของเราเองไม่ได้เกี่ยวข้องกับความจริง ไม่น่าจะมีของสกอร์เซซีหมาป่าของวอลล์สตรีท แต่ในขณะที่ผมใช้เวลาครึ่งแรกที่ชัยชนะต้องสามารถมีประสบการณ์ความ Jordan และอีกครึ่งยังบางพระไม่ทราบที่ฉันไม่ได้ มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเขา ฉันไม่ช่วยชื่นชอบ ในเดอะจลาจล Cub อย่างไรก็ตาม เราจะนำเสนอเป็นพวง odious ของ toffs กับน้อย ถ้ามี redeeming คุณลักษณะAlistair (Sam Claflin) และไมล์ (สูงสุดด้วยเตารีด), ทั้งสองรูป และ มี อคติอย่างใดอย่างหนึ่งแฝงอยู่ หรือออกเสียงคลาส เริ่มวาระแรกที่มหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด ยืนของสังคมทำให้พวกเขาแนวโน้มที่น่าสนใจสำหรับคลับจลาจลอับอาย สมาชิกสูงสุดสิบตลอดเวลา ลึกลับล้อมสังคมลับเฉพาะ ที่มีพันธบัตรใกล้กว่า Masons และซาวน่าสำหรับ debauchery เกิน ตำนาน และยืนมีสิทธิ์ซึ่งหมายความว่า สมาชิกไม่เคยประสบผลของ hedonism ของพวกเขา ห้ามสถานประกอบการปลีกย่อยของอ๊อกซฟอร์ด สโมสรเตรียมอาหารค่ำประจำปีของพวกเขาและ investiture สมาชิกข่าวสารของพวกเขาผมไม่แน่ใจว่า เดอะจลาจลคลับมีอะไรมากว่านั้น เป็นชิ้นส่วนของการวิพากษ์วิจารณ์สังคม ถ้าดังนั้น เราแล้วรู้ว่า มีคนร่ำรวย สิทธิพิเศษและได้รับไปกับฆาตรกรรม บางอย่างแท้จริง ถ้าเป็น การกระตุ้นเราให้เรา hanker สำหรับหญ้าสีเขียวในด้านอื่น ๆ ของรั้ว มันล้มเหลว ทำไมเราต้องการที่ ถ้ากรรมการ Lone Scherfig (หนึ่งวัน การศึกษาอัน) จะมุ่งแสดงเราโชคดีว่าเราจะไม่เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้น แล้วก็มี subtler วิธีการทำเช่นนั้นคลับจลาจลไม่ฟิล์มไม่ดี เพียงหนึ่งส่วนใหญ่ไม่ได้ ดู voyeuristic ผ่านหน้าต่าง grimy แสดง wanton abandon และ viciousness ค่าใช้จ่ายจริง ๆ ทุกคนที่ไม่ใช่ หรือ ไม่ เป็นส่วนหนึ่งของคลับจลาจลอยู่ ในขณะที่เด็กผู้ชายซนส่วนใหญ่คิดว่า พวกเขาสามารถรับไปกับ scrumping แอปเปิ้ล bunking ปิดโรงเรียน และยิง catapults ที่สัตว์บริสุทธิ์ อันตราย เหล่านี้เป็น loathsome ชายฟถูกที่เติบโตในแคมเปญของความเกลียดชัง และสลับ misdemeanours ของพวกเขาใน felonies ชอบก่อกวน ความรุนแรง และข่มขืนคลับดี ทีสำหรับผู้ ที่เคยผ่านประสบการณ์การศึกษานั้น และเป็นส่วนหนึ่งของที่ส่วนเล็ก ๆ ของสังคมของสังคมอภิสิทธิ์หมายถึง สิ่งที่ แน่นอนผู้ชายข้างหลังหัวเราะเป็นระยะ ๆ ในความเข้าใจที่ชัดเจนขึ้น เขาเป็นเพียงหนึ่งในผู้ชมขนาดเล็ก ฉัน ผมรู้สึกอึดอัดผ่านมากที่สุดของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับศีลธรรมหลอกไมล์เมื่อเขาเห็นได้ชัดว่าพยายามทำในสิ่งที่ดี และสูงขึ้นนั้น แม้เพื่อนไม่เหนี่ยวรั้งในการเตือนเขาเขา เกินไป มี โดยเลือกคลับจลาจลดีดำเนินการ โดยทั้งหมด ความสนใจในรายละเอียดรู้สึกพิถีพิถัน จากมุมมองหนึ่งด้านนอก และ ใช่ เป็นส่วนหนึ่งของฉันที่ความสุขนั้นมี มันเป็นประสบการณ์น่าสนใจที่ repulsed ฉันบ่อย ๆ และซ้ายฉันรู้สึกค่อนข้างสกปรก น้อยเช่นตอนเย็นผม rotten.com ที่เกิดกับฉัน โดย eschewed ยาวอดีตผู้ร่วมงานฉันสงสัยว่า คลับจลาจลมีผู้ชมจำกัด และส่วนใหญ่ของคนเมืองเช่นจะพบบางสิ่งบางอย่างภายในนั้นเคลิบเคลิ้มไป ฉันไม่สามารถนึกหลายวงกลมของฉันเพื่อนอยากดูซ้ำ หรือปรารถนาชีวิตในวงสังคมภายหลัง แม้ว่าสร้าง น่าสนใจ และดี repulsive คลับจลาจลเป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของภาพยนตร์ที่ดี แม้ มีเรื่องการทำใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับส่วนใหญ่ของเราคลับการแข่งขันเพื่อให้ห่างไกลจากประสบการณ์ของเราเองให้เป็นความจริงที่ไม่เกี่ยวข้อง เดียวกันอาจจะเป็นจริงกับสกอร์เซซี่ของคนจะรวยช่วยไม่ได้ แต่ในขณะที่ผมใช้เวลาครึ่งแรกของความสำเร็จที่ต้องการฉันสามารถมีประสบการณ์จอร์แดนเบลฟอร์และครึ่งหลังขอบคุณบางเทพไม่รู้จักฉันไม่ได้มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเขาฉัน couldn 'T ช่วยเหลือชื่นชอบ ในศึกลูก แต่เรานั้นจะมีพวงน่าเกลียดของ toffs มีไม่กี่ถ้ามีคุณสมบัติไถ่. อลิสแต (แซมคลาฟลิน) และไมล์ (Max Irons) ทั้งชนชั้นสูงและมีทั้งที่ซ่อนเร้นหรือออกเสียงอคติระดับเริ่มต้นของพวกเขา ระยะแรกที่ Oxford University สถานะทางสังคมของพวกเขาทำให้พวกเขาโอกาสที่น่าสนใจสำหรับการแข่งขันที่น่าอับอายคลับ กับสมาชิกสูงสุดของสิบในเวลาใด ๆ ลึกลับล้อมรอบพิเศษสมาคมลับที่มีความผูกพันใกล้ชิดกว่าคนงานและชอบตำนานเกินมึนเมาและยืนสิทธิพิเศษนั่นหมายความว่าสมาชิกไม่ได้รับผลกระทบของการแสวงหาความสุขของพวกเขา ห้ามจากสถานประกอบการปลีกย่อยของฟอร์ด, คลับเตรียมความพร้อมสำหรับงานเลี้ยงอาหารค่ำประจำปีของพวกเขาและการลงทุนของสมาชิกข่าวของพวกเขา. ผมไม่แน่ใจว่าศึกคลับมีอะไรมากที่จะพูด มันเป็นชิ้นส่วนของความเห็นทางสังคมหรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นเรารู้อยู่แล้วว่ามีผู้ที่มีความร่ำรวย, สิทธิพิเศษและได้รับไปกับการฆาตกรรมบางครั้งตัวอักษร ถ้ามันคือการกระตุ้นเราและทำให้เราอยากได้สำหรับหญ้าสีเขียวในด้านอื่น ๆ ของรั้วที่มันล้มเหลว; ทำไมเราจะต้องการที่? ในกรณีที่กรรมการ Lone Scherfig (วันหนึ่งการศึกษา) มีเป้าหมายที่จะแสดงให้เราโชคดีที่เราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้นแล้วก็มีวิธีการที่แยบยลของการทำเช่นนั้น. คลับการแข่งขันไม่ได้เป็นหนังที่ไม่ดี มันเป็นเพียงหนึ่งที่ไม่พึงประสงค์ส่วนใหญ่ นี่คือลักษณะหาความผ่านหน้าต่างสกปรกที่จอแสดงผลของกามละทิ้งและความผิดพลาดที่ค่าใช้จ่ายของทุกคนอย่างที่ไม่ได้เป็นหรือไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสโมสรศึก ในขณะที่เด็กผู้ชายซนมากที่สุดคิดว่าพวกเขาได้รับไปกับ scrumping แอปเปิ้ล, bunking ปิดโรงเรียนและยิงยิงที่บริสุทธิ์สัตว์ที่ไม่เป็นอันตรายเหล่านี้เป็นที่น่าขยะแขยง, เด็กผู้ชายที่น่ารังเกียจที่เติบโตขึ้นมาในการรณรงค์ของความเกลียดชังและเปลี่ยนอาชญากรรมของพวกเขาสำหรับ felonies เช่นป่าเถื่อนรุนแรง และข่มขืน. สโมสร Nice! บางทีสำหรับผู้ที่ได้รับการผ่านประสบการณ์การศึกษาและเป็นส่วนหนึ่งของที่ส่วนเล็ก ๆ ของสังคมของสังคมได้รับการยกเว้นมันหมายถึงบางสิ่งบางอย่าง แน่นอนว่าคนที่อยู่ข้างหลังผมหัวเราะเป็นระยะ ๆ ในการทำความเข้าใจที่ชัดเจน เขาเป็นเพียงคนเดียวในกลุ่มผู้ชมขนาดเล็กของเรา ฉัน? ผมรู้สึกอึดอัดผ่านมากที่สุดของมันโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับศีลธรรมหลอกไมล์เมื่อเขาเห็นได้ชัดว่าพยายามที่จะทำสิ่งที่ถูกต้องและการเพิ่มขึ้นดังกล่าวข้างต้นมัน แต่คนรอบข้างไม่ถือกลับมาอยู่ในการเตือนเขาว่าเขาก็เป็นโดยมีทางเลือก. ศึก สโมสรจะดำเนินการอย่างดีจากทุกใส่ใจในรายละเอียดอย่างพิถีพิถันรู้สึกจากมุมมองของคนหนึ่งที่อยู่ข้างนอกและใช่มีส่วนหนึ่งของฉันที่มีความสุขก็คือ มันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจที่ผลักฉันบ่อยครั้งและทิ้งฉันรู้สึกค่อนข้างสกปรก; เล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นตอนเย็นผมได้ rotten.com ต่อสู้กับฉันโดยเพื่อนร่วมงานในระยะยาวคาดอดีต. ฉันสงสัยคลับการแข่งขันจะมีผู้ชมจำนวน จำกัด และส่วนใหญ่ของผู้ที่ร่วมออกจะพบสิ่งที่อยู่ภายในตรึงใจพวกเขา ฉันไม่สามารถจินตนาการมากมายในวงกลมของฉันเพื่อนอยากดูหรือทำซ้ำที่ต้องการสำหรับการใช้ชีวิตในวงในของสังคมหลังจากนั้นแม้ว่า. สร้างดีที่น่าสนใจและน่ารังเกียจคลับศึกเป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของหนังเรื่องนั้นเป็นสิ่งที่ดี แม้จะมีเรื่องการเป็นที่ไม่พึงประสงค์ได้อย่างทั่วถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับส่วนใหญ่ของเรา จลาจล คลับจึงห่างไกลจากประสบการณ์ของเราเองให้เป็นแทบไม่เกี่ยวข้องกัน ก็อาจจะจริงกับ Scorsese เป็นหมาป่าแห่งวอลล์สตรีท แต่ขณะที่ผมใช้เวลาครึ่งแรกของชัยชนะที่ประสงค์จะเป็น จอร์แดน เบลฟอร์ท ประสบการณ์และช่วงที่สอง ขอบคุณที่ไม่รู้จักพระเจ้า ฉันไม่ มีบางอย่างในตัวเขา ผมชื่นชอบ ช่วยไม่ได้ในศึกลูก อย่างไรก็ตาม เราจะแสดงที่น่ารังเกียจของพวก toffs ที่มีไม่กี่ถ้ามีแลกคุณสมบัติ .

สแตร์ ( แซม คลาฟลิน ) และไมล์ ( แมกซ์ ไอรอนส์ ) ทั้งชนชั้นสูงและทั้งแฝง หรือออกเสียงเรียนอคติ เริ่มเทอมแรกของพวกเขาที่มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด ความโด่งดังของพวกเขาให้พวกเขาโอกาสที่น่าสนใจสำหรับคลับจลาจลที่น่าอับอายกับสมาชิกสูงสุดของสิบในเวลาใด ๆ ลึกลับ โดยเฉพาะสมาคมลับที่มีสายสัมพันธ์ใกล้ชิดกว่า Masons และความชอบในตำนานสำหรับส่วนเกิน มึนเมา และสิทธิพิเศษที่ยืนอยู่นั่นหมายความว่าสมาชิกไม่เคยประสบผลของความสุขสบายของตน ห้ามจาก Oxford เป็นปลีกย่อย ชมเชยสโมสรเตรียมอาหารค่ำประจำปีของพวกเขาและการขึ้นครองบัลลังก์ของสมาชิกข่าว

ผมไม่แน่ใจว่าจลาจลคลับมีอะไรจะพูดมาก มันเป็นชิ้นส่วนของความเห็นทางสังคม ? ถ้าเรารู้ว่ามีคนที่มีเงิน อภิสิทธิ์ และหนีไปกับฆาตกรรม บางครั้งอย่างแท้จริง ถ้ามันคือการกระตุ้นให้เรา และทำให้เราถึงชอบหญ้าสีเขียวในด้านอื่น ๆของรั้วมันล้มเหลว ;ทำไมเราต้องการอย่างนั้นเหรอ ถ้าผู้อำนวยการ scherfig โดดเดี่ยว ( วันเดียวจบ ) มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงให้เราเห็นวิธีการที่โชคดีที่เราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้น ก็ย่อมมีวิธีการ subtler แบบนั้น

คลับจลาจลไม่ใช่หนังเลวร้าย ; มันเป็นเพียงส่วนใหญ่ไม่เป็นหนึ่งนี้เป็น voyeuristic มองผ่านทางหน้าต่างสกปรกที่แสดงและละทิ้งความชั่วร้ายป่าเถื่อนที่ค่าใช้จ่ายของทุกคนอย่างที่ไม่ได้ หรือ ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการจลาจลคลับ ในขณะที่ ซุกซน เด็กผู้ชายส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาสามารถไป scrumping แอปเปิ้ล , bunking ปิดโรงเรียนและยิงหนังสติ๊กที่บริสุทธิ์ สัตว์อันตราย เหล่านี้ น่าขยะแขยงและเด็กผู้ชายที่โตในแคมเปญของความเกลียดชังและเปลี่ยนพวกเขา misdemeanours สำหรับอาชญากรรมอย่างป่าเถื่อนทารุณ ข่มขืน

ดีคลับ บางทีผู้ที่ได้รับผ่านทางการศึกษา ประสบการณ์ และเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเล็ก ๆของสังคม ของสังคมอภิสิทธิ์ มันมีความหมายบางอย่าง แน่นอนผู้ชายที่อยู่ข้างหลังฉันหัวเราะเป็นระยะ ๆ ความเข้าใจแจ่มแจ้งเขาเป็นคนเดียวในกลุ่มเล็ก ๆของเรา ฉันเหรอ ? ฉันรู้สึกอึดอัดตลอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคุณธรรมเทียมไมล์ เมื่อเขาพยายามที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้อง และขึ้นเหนือ แต่เพื่อนเขาไม่ได้ถือกลับเตือนเขา เขาก็มี โดยเลือก

จลาจลคลับเป็นอย่างดี โดยทั้งหมด สนใจรายละเอียด รู้สึก พิถีพิถันจากมุมมองของหนึ่งในภายนอก และ ใช่ มันเป็นส่วนหนึ่งของผม ที่ชอบมัน มันเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจและผมรู้สึกขยะแขยงผมบ่อยแล้วค่อนข้างสกปรก ; เหมือนตอนเย็นผม rotten.com ทำโทษผมโดยยาว eschewed

อดีตเพื่อนร่วมงานผมสงสัยว่า จะมีผู้ชมจลาจล คลับ จำกัด และส่วนใหญ่ของผู้ที่ร่วมออกจะพบบางสิ่งบางอย่างภายในเพื่อตรึงใจ . ฉันไม่สามารถจินตนาการได้มากมายในวงกลมของฉันเพื่อน อยากดูซ้ำ หรือปรารถนาชีวิตในวงกลมภายในสังคมหลังจากนั้น แม้ว่า

สร้างได้ดี น่าสนใจและน่ารังเกียจ , จลาจลคลับเป็นตัวอย่างคลาสสิกของภาพยนตร์ที่เป็นสิ่งที่ดีแม้เรื่องการถี่ถ้วน
ไม่พอใจ