For certain food applications, it m

For certain food applications, it may be advantageous for TDF concentrates to have balanced contents of soluble (SDF) and insoluble(IDF) fractions. In the case of the exotic fruit analysed here, only mango and passion fruit showed similar levels (p < 0.05) with IDF/SDF ratios of 1.5:1 and 1.3:1, respectively, as recommended by Spiller (1986), who indicated that the ratio should be in the range of 1.0–2.3 in order to obtain the physiological effects associated with both soluble and insoluble fractions. Pineapple showed the greatest difference between IDF and SDF content with an IDF/SDF ratio of 120:1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางโปรแกรมประยุกต์อาหาร มันได้ประโยชน์สำหรับสารสกัด TDF จะมีสมดุลเนื้อหาละลาย (SDF) และเศษส่วน insoluble(IDF) ในกรณีผลไม้แปลกใหม่ที่นี่ analysed มะม่วงและผลไม้เท่านั้นแสดงให้เห็นว่าคล้ายระดับ (p < 0.05) มีอัตราส่วนของ IDF/สตางค์ ของ 1.5:1 และ 1.3:1 ตามลำดับ ตามที่แนะนำ โดย Spiller (1986), ที่ระบุว่า อัตราส่วนควรจะอยู่ในช่วง 1.0-2.3 เพื่อให้ ได้ลักษณะสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเศษส่วนที่ละลายน้ำ และไม่ละลายน้ำ สับปะรดพบความแตกต่างมากที่สุดระหว่าง IDF และสตางค์เนื้อหา ด้วยอัตราการ IDF/สตางค์ ของ 120:1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับการใช้งานอาหารบางอย่างมันอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับ TDF มุ่งเน้นให้มีความสมดุลของเนื้อหาที่ละลายน้ำได้ (SDF) และไม่ละลายน้ำ (IDF) เศษส่วน ในกรณีของผลไม้ที่แปลกใหม่วิเคราะห์ที่นี่เพียงมะม่วงและเสาวรสแสดงให้เห็นว่าระดับที่คล้ายกัน (p <0.05) โดยมี IDF / อัตราส่วนของไอ้เวร 1.5:1 และ 1.3:1 ตามลำดับตามคำแนะนำของ Spiller (1986) ที่ชี้ให้เห็นว่า อัตราส่วนที่ควรจะอยู่ในช่วงของ 1.0-2.3 เพื่อที่จะได้รับผลกระทบทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเศษส่วนทั้งที่ละลายน้ำและไม่ละลายน้ำ สับปะรดที่แสดงให้เห็นความแตกต่างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดระหว่าง IDF และเนื้อหาไอ้เวรกับ IDF / อัตราส่วนของไอ้เวร 120:1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับโปรแกรมอาหารบางอย่าง มันอาจจะมีประโยชน์สำหรับ TDF เข้มข้น มีเนื้อหาสมดุลของปริมาณ ( SDF ) และไม่ละลาย ( IDF ) เศษส่วน ในกรณีของผลไม้แปลกใหม่นำมาที่นี่ มะม่วงและเสาวรส พบระดับใกล้เคียงกัน ( P < 0.05 ) กับ IDF / sdf อัตราส่วน 1.5 1.3:1 ตามลำดับเป็นที่แนะนำโดยซิกกี เฮลด์ ( 1986 )พบว่าอัตราส่วนที่ควรอยู่ในช่วง 1.0 และ 2.3 เพื่อให้ได้ผลทางสรีรวิทยาที่เกี่ยวข้องกับเศษส่วนทั้งสองและละลายไม่ละลาย สับปะรดพบมากที่สุดและความแตกต่างระหว่างเนื้อหากับ SDF IDF SDF IDF / อัตราส่วนของ 120:1 .