According to MacCallum, Widaman, Zh

According to MacCallum, Widaman, Zhang, and Hong (1999), cited in Henson and Roberts such rules of thumb can at times be misleading and often do not take into account many of the complex dynamics of a factor analysis. “They illustrated that when communalities are high (greater than .60) and each factor is defined by several items, sample sizes can actually be
relatively small”. p. 402 Others such as Guadagnoli and Velicer found that solutions with correlation coefficients >.80 require smaller sample sizes, while Sapnas and Zeller point out that even 50 cases may be adequate for factor analysis. As can be seen, the suggested sample size required to complete a factor analysis of a group of items that participants have responded to, varies greatly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาม MacCallum, Widaman จาง และ Hong (1999), Henson อ้างอิงใน และโรเบิตส์เช่นกฎของหัวแม่มือบางครั้งจะเข้าใจผิด และมักใช้ที่เป็นบัญชีของเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนของการวิเคราะห์ปัจจัย "พวกเขาแสดงที่เมื่อ communalities สูง (สูงกว่า.60) และแต่ละตัวจะถูกกำหนด โดยหลายรายการ กลุ่มตัวอย่างขนาดจริงได้เล็ก" p. 402 อื่น ๆ เช่น Guadagnoli และ Velicer พบว่าโซลูชั่น ด้วยสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ > .80 ต้องใช้ขนาดตัวอย่างเล็กลง ในขณะที่ Sapnas และ Zeller ชี้ว่า กรณี 50 แม้อาจเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ปัจจัย สามารถมองเห็น ตัวอย่างแนะนำขนาดที่จะทำการวิเคราะห์ปัจจัยของกลุ่มสินค้าที่ตอบสนองผู้เรียน ไปจนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาม MacCallum, WIDAMAN จางและฮ่องกง (1999), อ้างในเฮนสันและโรเบิร์ตกฎระเบียบดังกล่าวของหัวแม่มือสามารถในเวลาที่อาจทำให้เข้าใจผิดและมักจะไม่คำนึงถึงหลายเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนของการวิเคราะห์ปัจจัย "พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเมื่อ communalities สูง (มากกว่า 0.60) และแต่ละปัจจัยที่ถูกกำหนดโดยหลายรายการขนาดตัวอย่างสามารถจริงจะ
ค่อนข้างเล็ก " พี 402 อื่น ๆ เช่น Guadagnoli และ Velicer พบว่าโซลูชั่นที่มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์> .80 ต้องใช้ขนาดตัวอย่างที่มีขนาดเล็กในขณะที่ Sapnas และเซลเลอร์ชี้ให้เห็นว่าแม้ 50 กรณีอาจจะเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์ปัจจัย ที่สามารถมองเห็นขนาดของกลุ่มตัวอย่างแนะนำที่จำเป็นในการดำเนินการวิเคราะห์ปัจจัยของกลุ่มผู้เข้าร่วมรายการที่มีการตอบสนองที่แตกต่างกันมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่กแคลเลิ่ม widaman ตาม , Zhang และฮง ( 1999 ) , อ้างใน เฮนสัน กับ โรเบิร์ต กฎของหัวแม่มือ เช่นในช่วงเวลาที่สามารถเข้าใจ และมักจะไม่พิจารณามากของการเปลี่ยนแปลงที่ซับซ้อนของการวิเคราะห์องค์ประกอบ " พวกเขาพบว่า เมื่อ communalities สูง ( มากกว่า 60 ) และแต่ละองค์ประกอบจะถูกกำหนดโดยหลายรายการ ขนาดตัวอย่างจริงได้
ค่อนข้างเล็ก " หน้าแต่คนอื่น ๆเช่น guadagnoli velicer และพบว่าโซลูชั่นที่มีสหสัมพันธ์เท่ากับ . 80 ต้องใช้ขนาดตัวอย่างมีขนาดเล็กลง ในขณะที่ sapnas และเซลเลอร์ชี้ให้เห็นว่าแม้ 50 ราย น่าจะเพียงพอสำหรับการวิเคราะห์องค์ประกอบ ทั้งนี้ แนะนำให้ใช้ขนาดต้องสมบูรณ์การวิเคราะห์องค์ประกอบของกลุ่มรายการที่เข้าร่วม มีการตอบสนอง แตกต่างกันอย่างมาก