Consider a thin glass plate of thic

Consider a thin glass plate of thickness t and refractive index n, inserted normal to the path of one of the two interfering beams in Michelson interferometer. The optical path length of the beam through the plate is nt, while the optical path length through an equal thickness of air is just t, so the increase in optical path length caused by inserting the plate is (n–1)t. The beam traverses the plate twice, so the total path difference will be 2(n–1)t. If N is the number of fringes displaced by inserting the plate, then Nλ = 2(n–1)t.

After adjusting the mirrors to obtain circular fringes with a single central dark spot, the plate is introduced into the path of one of the interfering beams and the fringes are displaced. M1 is moved a distance d closer, until a single central dark spot is again obtained. The distance d moved is noted and the number of fringes N that disappear is counted. Then, since the insertion of the glass plate increased the optical path length by 2(n–1)t, and the mirror motion decreased it by 2d, 2d must equal 2(n–1)t, so the refractive index n of the plate can be calculated from Nλ = 2d = 2(n–1)t.

With a laser, the light source is more precisely monochromatic, so the measurement of n can be more accurate. In the Michelson interferometer, if N fringes are displaced when the plate is rotated through an angle θ from its original orientation normal to the path, the refractive index of the plate is

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พิจารณาแผ่นแก้วบาง ๆ ความหนา t และดรรชนีหักเห n แทรกปกติเส้นทางหนึ่งของคานที่รบกวนสองใน Michelson interferometer ความยาวเส้นทางแสงของแสงผ่านแผ่นเป็น nt ความยาวเส้นทางแสง โดยที่ความหนาเท่าของอากาศเป็น เพียง t ดังนั้นการเพิ่มขึ้นของความยาวเส้นทางแสงที่เกิดจากการใส่แผ่น t (n-1) คาน traverses จานสอง ความแตกต่างของเส้นทางทั้งหมดจะอยู่ 2(n–1) t ถ้า N เป็นจำนวนอยู่พลัดถิ่น โดยการใส่แผ่น แล้ว Nλ = 2(n–1) t หลังจากปรับกระจกรับอยู่วงกลม มีจุดศูนย์กลางมืดเดียว จานถูกนำเข้าสู่เส้นทางของคานรบกวน และชานจะพลัดถิ่น M1 คือย้ายใกล้ ไกล d จนจุดดำกลางที่เดียวจะได้รับอีกด้วย สังเกตระยะห่าง d ย้าย และนับจำนวนอยู่ N ที่หายไป แล้ว เนื่องจากการแทรกของแผ่นแก้วเพิ่มความยาวเส้นทางแสงโดย 2(n–1) t และการเคลื่อนไหวของกระจกลดมันต้อง 2d, 2d เท่ากับ 2(n–1) t ดังนั้น n ดรรชนีหักเหของจานสามารถคำนวณได้จาก Nλ = 2d = 2(n–1) t ด้วยเลเซอร์ แหล่งกำเนิดแสงจะยังแม่นยำมากขึ้น เพื่อวัด n ได้อย่างแม่นยำมากขึ้น ใน Michelson interferometer, N อยู่จะพลัดถิ่นเมื่อจานจะหมุนผ่านθเป็นมุมจากแนวเดิมของปกติเส้นทาง ดรรชนีของจานว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พิจารณาแผ่นกระจกบาง ๆ ของเสื้อหนาและดัชนีหักเห n แทรกปกติไปยังเส้นทางของหนึ่งในสองคานเข้าไปแทรกแซงสันไมเคิล ความยาวเส้นทางแสงของแสงผ่านแผ่นที่เป็นเอ็นทีในขณะที่ความยาวเส้นทางแสงผ่านความหนาเท่ากันของอากาศเป็นเพียงเสื้อดังนั้นการเพิ่มขึ้นของความยาวเส้นทางแสงที่เกิดจากการใส่แผ่นคือ (n-1) เสื้อ ลำแสงลัดเลาะแผ่นละสองครั้งเพื่อให้แตกต่างเส้นทางรวมจะมี 2 (n-1) เสื้อ ถ้า N คือจำนวนริมแทนที่ด้วยการใส่แผ่นแล้วNλ = 2 (n-1) t. หลังจากปรับกระจกเพื่อให้ได้ขอบวงกลมที่มีจุดด่างดำเดียวกลางแผ่นจะถูกนำเข้าสู่เส้นทางของหนึ่งใน รบกวนคานและบริเวณที่มีการย้าย M1 ถูกย้ายระยะทาง d ที่ใกล้ชิดจนจุดด่างดำเดียวกลางจะได้รับอีกครั้ง งระยะทางย้ายไปตั้งข้อสังเกตและจำนวนของริมยังไม่มีข้อความที่หายไปจะถูกนับ จากนั้นตั้งแต่แทรกของแผ่นกระจกที่เพิ่มขึ้นความยาวเส้นทางแสง 2 (n-1) t และการเคลื่อนไหวกระจกลดลงได้โดย 2d, 2d ต้องเท่ากับ 2 (n-1) เสื้อดังนั้นดัชนีหักเห n ของ แผ่นสามารถคำนวณได้จากNλ = 2d = 2 (n-1) t. ด้วยเลเซอร์แหล่งกำเนิดแสงมากขึ้นเดียวอย่างแม่นยำเพื่อให้การวัดของ n สามารถถูกต้องมากขึ้น ในสันไมเคิลถ้าไม่มีขอบจะย้ายเมื่อจานหมุนผ่านมุมθจากการวางแนวทางเดิมปกติไปยังเส้นทางที่ดัชนีหักเหของแผ่นคือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พิจารณาแผ่นแก้วหนาและบางดัชนีหักเห n แทรกปกติเส้นทางของหนึ่งในสองรบกวนคานในไมเคิลสันอินเตอร์เฟียโรมิเตอร์ . เส้นทางแสงความยาวของคานผ่านแผ่นจ้า ส่วนแสงความยาวเส้นทางผ่านเท่ากับความหนาของอากาศ เป็นเพียงไม่ ดังนั้นการเพิ่มความยาวเส้นทางแสงที่เกิดจากการใส่แผ่น ( N ) 1 .คานลัดเลาะจานสองครั้ง ดังนั้นความแตกต่างของเส้นทางทั้งหมดจะเป็น 2 ( n - 1 ) . ถ้า N คือจำนวนของตะเข็บพลัดถิ่นโดยใส่จาน แล้วλ n = 2 ( n - 1 ) T .

หลังจากปรับกระจกเพื่อให้ได้ขอบวงกลมที่มีจุดเดียวกลางความมืด จานนําเข้าสู่เส้นทางของรบกวนคานและขอบถูกย้ายที่ M1 D ย้ายระยะทางใกล้ๆจนเดี่ยวกลางเข้มจุดอีกครั้งได้ ระยะทาง D ย้ายไว้และจำนวนของตะเข็บที่จะหายไป คือ นับ งั้น ตั้งแต่การแทรกของ แก้ว จาน เพิ่มเส้นทางแสงความยาว 2 ( n - 1 ) T , และกระจกเคลื่อนไหวลดลง โดย 2 มิติ 2D จะต้องเท่ากับ 2 ( n - 1 ) t ดังนั้นดรรชนีหักเหของจานสามารถคำนวณได้จาก N λ = 2D = 2 ( n ) 1 .

ด้วยเลเซอร์แหล่งกำเนิดแสงเป็นสีเดียวมากกว่าแน่นอน ดังนั้นการวัด N ได้ถูกต้องมากขึ้น ไมเคิลสันอินเตอร์เฟียโรมิเตอร์ N ใน ถ้าขอบเป็นผู้พลัดถิ่นเมื่อจานจะหมุนผ่านθมุมจากเดิมวางแนวปกติเส้นทาง , ดัชนีหักเหของจานคือ