The final goal of the study was to

The final goal of the study was to examine whether the relationship between perceived stress and high fat eating
behaviors is mediated by haphazard meal planning. The prediction was that if participants did not plan their meals
when stressed, it would result in greater participation in high fat eating behaviors. This prediction could only be tested
in part with emotional eating, and it was not supported. Haphazard planning does not appear to contribute to emotional eating

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายสุดท้ายของการศึกษาคือการ ตรวจสอบว่าความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเครียดและการรับประทานอาหารไขมันสูงลักษณะการทำงานเป็น mediated โดย haphazard อาหารวางแผน คำทำนายเป็นที่ถ้าผู้เรียนได้วางแผนการรับประทานอาหารเมื่อเน้น จะส่งผลในการมีส่วนร่วมมากขึ้นในพฤติกรรมการรับประทานอาหารไขมันสูง เฉพาะทดสอบทายนี้ส่วนกับกินอารมณ์ และไม่ได้รับการสนับสนุน วางแผน haphazard ไม่ไปกินอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายสุดท้ายของการศึกษาคือการตรวจสอบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดและการรับรู้การรับประทานอาหารที่มีไขมันสูง
พฤติกรรมการเป็นสื่อกลางโดยการวางแผนการรับประทานอาหารตามยถากรรม การคาดการณ์ที่ว่าหากผู้เข้าร่วมไม่ได้วางแผนอาหารของพวกเขา
เมื่อเครียดก็จะส่งผลให้เกิดการมีส่วนร่วมมากขึ้นในการที่มีไขมันสูงพฤติกรรมการรับประทานอาหาร คำทำนายนี้อาจได้รับการทดสอบ
ในส่วนหนึ่งกับการรับประทานอาหารอารมณ์และมันก็ไม่ได้รับการสนับสนุน การวางแผนส่งเดชไม่ปรากฏขึ้นเพื่อนำไปสู่การรับประทานอาหารอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายสุดท้ายของการวิจัย เพื่อศึกษาว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเครียดและพฤติกรรมการรับประทานอาหารไขมันสูงเป็นคนกลาง โดยการวางแผนอาหาร
จับจด . ทำนายได้ว่าถ้าเข้าร่วมไม่ได้แผนอาหาร
เมื่อเครียดก็จะส่งผลในการมีส่วนร่วมมากขึ้นในไขมันสูง พฤติกรรมการรับประทานอาหาร คำทำนายนี้อาจจะถูกทดสอบ
ในส่วนที่มีการรับประทานอาหารอารมณ์และมันไม่รองรับ การวางแผนจับจดไม่ปรากฏที่จะสนับสนุนการรับประทานอาหารอารมณ์