Parkinson's diseaseParkinson’s dise

Parkinson's disease

Parkinson’s disease (PD) is an idiopathic, slowly progressive, degenerative CNS disorder characterized by slow and decreased movement, muscular rigidity, resting tremor, and postural instability.

Parkinson's disease is the fourth most common neurodegenerative disease of the elderly. It affects about 1% of those >= 65 yr old and 0.4% of those > 40 yr old. The mean age of onset is about 57 yr. It may begin in childhood or adolescence (juvenile parkinsonism).

History

PD affects the basal ganglia, and Hornykiewicz discovered its neurochemical origin in 1960, who showed that dopamine content of substantial nigra and corpus striatum in post-mortem brains of PD patients was extremely low, and these was later correlated with an almost complete loss of dopaminergic neurons from the substantial nigra and degeneration of nerve terminals in the striatum.

Characteristics of Parkinson's Disease

Tremor: The most unique and obvious sign of parkinson is the hand tremor, often described as "pill rolling". Uncontrollable shaking of a hand or arm occurs on one or both sides of the body. Tremors can also occur in the legs, feet, or chin. Shaking lessens as the affected area is used (Hence, it is called a resting tremor) and stops completely during sleep.

Muscle rigidity: Stiffness and cramping
Characteristics of Parkinson's Disease

Tremor: The most unique and obvious sign of parkinson is the hand tremor, often described as "pill rolling". Uncontrollable shaking of a hand or arm occurs on one or both sides of the body. Tremors can also occur in the legs, feet, or chin. Shaking lessens as the affected area is used (Hence, it is called a resting tremor) and stops completely during sleep.

Muscle rigidity: Stiffness and cramping

Bradykinesia: The word bradykinesia means simply slowed movements.

Etiology of Parkinson's Disease:

Primary Parkinson's Disease

Idiopathic Parkinson disease
Brain neoplasm
Drugs (e.g., haloperidol, metoclopramide, phenothiazines)
Infections (e.g., postencephalitic, human immunodeficiency virus associated, subacute sclerosing encephalitis)
Metabolic (e.g., hypothyroidism, hepatocerebral degeration, parathyroid abnormalities)
Normal pressure hydrocephalus
Toxins (e.g., carbon monoxide, manganese, methanol, 1-methyl-4-phenul-1,2,3,6-terahydropyridine (MPTP), organophosphate insecticides)
Head trauma
How Our Brain Controls Our Movement



In order to understand Parkinson's Disease, it is helpful to examine the function of the brain in controlling our movements.

Many different areas within the brain are involved in a complex chain of decisions required for even the smallest muscular movement. Take walking for example. The brain must first gather all the information it needs about your body position. Are you sitting, lying down, or already standing up? Where are your feet? Do you have your balance? Then, the brain must add in what it knows about where you will be going. Will you be crossing an open field of grass or a busy street (This information is sent by your eyes to the brain)? Is the ground is easy to walk on or could you lose your balance because it is bumpy or slippery (brain enlists the information sensed by your feet for this)?

In Parkinson's disease, for reasons that are not fully understood, nerve cells in the part of the brain that produces dopamine, the substantia nigra, begin to decrease in number. This causes a decrease in the amount of the available dopamine. Also, the chemical in the synapse that breaks down the dopamine (MAO-B) continues to deplete what little dopamine is left. The overall effect is a large loss of dopamine in the brain. This throws off the normal dopamine/acetylcholine balance, since the level of acetylcholine remains normal.and there is not enough dopamine to keep balance with the acetylcholine. The basal ganglia are thus prevented from modifying the nerve pathways that control muscle contraction. As a result, the muscles are overly tense, causing tremor, joint rigidity, and slow movement. Most drug treatments increase the level of dopamine in the brain or oppose the action of acetylcholine.
Acetylcholine is another neurotransmitter system that works in conjunction with the dopamine system to produce smooth movement. Some of the nerve cells in the brain are specialized to use either dopamine or acetylcholine to send different messages, depending on what it is you want to do.



What Happens in Parkinson's Disease

All this information is compiled by the brain in a central area of the brain, called the striatum, which controls many aspects of bodily motion. The striatum works with other areas of the brain, including a part called the substantia nigra, to send out the commands for balance and coordination. These commands go from the brain to the spinal cord through nerve networks to the muscles that will then help you to move.



The entire nervous system is made up of individual units called nerve cells. Nerve cells serve as a "communication network" within your body. To communicate with each other, nerve cells use a variety of chemical messengers called neurotransmitters. Neurotransmitters carry messages between nerve cells by crossing the space between cells, called the synapse.
Neurotransmitters also allow the nervous system to communicate with the body's muscles and translate thought into motion. One especially important messenger is dopamine, which is manufactured in the substantia nigra. Dopamine is crucial to human movement and is the neurotransmitter that helps transmit messages to the striatum that both initiate and control your movement and balance. These dopamine messages make sure that muscles work smoothly, under precise control, and without unwanted movement.


When a dopamine message is needed, a nerve cell that produces dopamine gathers packets within itself filled with dopamine particles. These packets carrying the dopamine move to the end of the nerve cell, open a "window and release the dopamine particles into the synapse. The dopamine particles flow across the synapse and fit into special pockets on the outside of the neighboring, or receiving, nerve cell.
The receiving cell is now stimulated to send on the message, so it gathers its own packets of dopamine and passes along the message to the next nerve cell in the same way.

After the receiving cell has been stimulated to pass along the message, the pockets then release the dopamine back into the synapse. To fine-tune coordination of movement, these "used" dopamine particles, along with any excess dopamine that did not originally fit into a pocket on the receiving cell, are broken down by a chemical in the synapse called MAO-B. This is an important step in the precise control of muscle movement. Too much or too little dopamine can disrupt the normal balance between the dopamine system and another neurotransmitter system, and interfere with smooth, continuous movement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคพาร์กินสันโรคพาร์กินสัน (PD) จะเป็น idiopathic ก้าวหน้าอย่างช้า ๆ เสื่อม CNS โรคโดยเคลื่อนไหวช้า และลดลง ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ พักสั่น และความไม่แน่นอนเนื้อ posturalโรคพาร์กินสันเป็นโรค neurodegenerative สี่ทั่วไปของผู้สูงอายุ มีผลต่อการประมาณ 1% ของ > =อายุ 65 ปีและ 0.4% ของเหล่า > 40 ปีเก่า เริ่มมีอาการอายุเฉลี่ยอยู่ประมาณ 57 ปี มันอาจเริ่มในวัยเด็กหรือวัยรุ่น (เยาวชน parkinsonism)ประวัติPD มีผลต่อมะเร็ง ganglia และ Hornykiewicz พบกำเนิด neurochemical 1960 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเนื้อหานั้นโดปามีนของ nigra พบ striatum คอร์พัสคริในพ้นลงสมองของผู้ป่วย PD ต่ำมาก และเหล่านี้ได้ในภายหลัง correlated กับการสูญเสีย dopaminergic neurons จาก nigra พบเกือบสมบูรณ์และเสื่อมของขั้วประสาทใน striatumลักษณะของโรคพาร์กินสันสั่น: พาร์กินเครื่องเฉพาะ และชัดเจนที่สุดคือ มือสั่น อธิบายมักจะเป็น "ยากลิ้ง" Uncontrollable สั่นของมือหรือแขนเกิดขึ้นหนึ่ง หรือทั้งสองด้านของร่างกาย Tremors สามารถยังเกิดขึ้นในขา เท้า หรือชิน สั่นลดการใช้พื้นที่ (ดังนั้น เรียกว่าสั่นห้อง) และหยุดอย่างสมบูรณ์ในระหว่างนอนหลับความแข็งแกร่งการฟื้นฟูกล้ามเนื้อ: ความแข็งแกร่งและตะคริวลักษณะของโรคพาร์กินสันสั่น: พาร์กินเครื่องเฉพาะ และชัดเจนที่สุดคือ มือสั่น อธิบายมักจะเป็น "ยากลิ้ง" Uncontrollable สั่นของมือหรือแขนเกิดขึ้นหนึ่ง หรือทั้งสองด้านของร่างกาย Tremors สามารถยังเกิดขึ้นในขา เท้า หรือชิน สั่นลดการใช้พื้นที่ (ดังนั้น เรียกว่าสั่นห้อง) และหยุดอย่างสมบูรณ์ในระหว่างนอนหลับความแข็งแกร่งการฟื้นฟูกล้ามเนื้อ: ความแข็งแกร่งและตะคริวBradykinesia: bradykinesia คำหมายถึง ความเคลื่อนไหวเพียงแค่ชะลอตัววิชาการของโรคพาร์กินสัน:หลักโรคพาร์กินสัน โรคพาร์กิน idiopathicเนื้องอกของสมองยาเสพติด (เช่น haloperidol, metoclopramide, phenothiazines)การติดเชื้อ (เช่น postencephalitic มนุษย์ไวรัสเอชไอวีสัมพันธ์ สมองอักเสบท่อน้ำดีกึ่ง)เผาผลาญ (เช่น พร่อง hepatocerebral degeration ความผิดปกติของ parathyroid)ความดันปกติ hydrocephalusสารพิษ (เช่น คาร์บอนมอนอกไซด์ แมงกานีส เมทานอล 1-methyl-4-phenul-1,2,3,6-terahydropyridine (MPTP) ยาฆ่าแมลง organophosphate)บาดเจ็บศีรษะว่าสมองของเราควบคุมการเคลื่อนไหวของเราความเข้าใจในโรคพาร์กินสัน จะเป็นประโยชน์เมื่อต้องการตรวจสอบการทำงานของสมองในการควบคุมการเคลื่อนไหวของเราในพื้นที่ต่าง ๆ ภายในสมองเกี่ยวข้องในห่วงโซ่ที่ซับซ้อนตัดสินใจที่ต้องการได้ที่น้อยที่สุดที่กล้ามเนื้อเคลื่อนไหว ใช้เวลาเดินเช่น สมองก่อนอื่นต้องรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นเกี่ยวกับตำแหน่งของร่างกาย รึนั่ง นอนลง หรือแล้วยืนขึ้น ของอยู่ที่ไหน คุณมียอดดุลของคุณ แล้ว สมองต้องเพิ่มในสิ่งที่มันรู้เรื่องที่คุณจะได้ไป จะคุณสามารถข้ามการฟิลด์เปิดของหญ้าหรือถนนวุ่นวาย (ข้อมูลนี้เป็นไป โดยตาสมอง) มีพื้นดินเป็นเดิน หรืออาจสูญเสียสมดุลของเนื่องจากเป็นหลุม หรือลื่น (สมองคนข้อมูลเหตุการณ์ โดยเท้านี้)ในโรคพาร์กินสัน เหตุผลที่จะไม่เต็มที่เข้าใจ เซลล์ประสาทในส่วนของสมองที่สร้างโดปามีน substantia nigra เริ่มลดจำนวนการ ทำให้โดปามีนมีจำนวนลดลง ยัง สารเคมีไซแนปส์ที่แบ่งโดพามีน (เหมา-B) ยังคงทำอะไรโดปามีนน้อยด้านซ้าย ผลโดยรวมคือ ขาดทุนขนาดใหญ่ของโดปามีนในสมอง นี้พ่นปิดดุลโดพามีนปกติ acetylcholine ตั้งแต่ระดับของ acetylcholine ยังคง normal.and ไม่พอโดพามีนให้สมดุลกับ acetylcholine Ganglia มะเร็งดังนั้นจะไม่สามารถปรับเปลี่ยนทางเดินของเส้นประสาทที่ควบคุมกล้ามเนื้อหดตัว ดัง กล้ามเนื้อจะตึงเกินไป ทำให้สั่น ความแข็งแกร่งร่วม และเคลื่อนไหวช้า ส่วนใหญ่ยารักษาเพิ่มระดับของโดปามีนในสมอง หรือต่อต้านการกระทำของ acetylcholineAcetylcholine เป็นอีกระบบสารสื่อประสาทที่ทำงานร่วมกับระบบโดพามีนการเคลื่อนไหวที่ราบรื่น ของเซลล์ประสาทในสมองเป็นผู้เชี่ยวชาญการใช้โดปามีนหรือ acetylcholine เพื่อส่งข้อความ ตามมันคืออะไรต้องทำสิ่งที่เกิดขึ้นในโรคพาร์กินสันข้อมูลทั้งหมดนี้ถูกคอมไพล์ โดยสมองในพื้นที่ส่วนกลางของสมอง striatum ซึ่งควบคุมลักษณะต่าง ๆ ของการเคลื่อนไหวร่างกายที่เรียกว่า Striatum ทำงานกับพื้นที่อื่น ๆ ของสมอง รวมทั้งเป็นส่วนหนึ่งที่เรียกว่า nigra substantia ส่งคำสั่งสำหรับยอดดุลและประสานงาน คำสั่งเหล่านี้ไปจากสมองสันหลังผ่านเครือข่ายเส้นประสาทกับกล้ามเนื้อซึ่งจะแล้วช่วยคุณย้าย ระบบประสาททั้งหมดทำขึ้นของแต่ละหน่วยเรียกว่าเซลล์ประสาท เซลล์ประสาททำหน้าที่เป็น"สื่อสาร" ภายในร่างกายของคุณ การสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆ เซลล์ประสาทใช้หลากหลายเพราะสารเคมีที่เรียกว่า neurotransmitters Neurotransmitters ดำเนินการข้อความระหว่างเซลล์ประสาทโดยข้ามช่องว่างระหว่างเซลล์ เรียกว่าไซแนปส์Neurotransmitters ยังช่วยให้ระบบประสาทให้สื่อสารกับกล้ามเนื้อของร่างกาย และแปลความคิดในการเคลื่อนไหว ร่อซู้ลที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งหนึ่งคือ โดพามีน ซึ่งถูกผลิตขึ้นใน substantia nigra โดพามีนเป็นสิ่งสำคัญการเคลื่อนไหวของมนุษย์ และเป็นสารสื่อประสาทที่ช่วยส่งข้อ striatum ที่เริ่มต้น และควบคุมการเคลื่อนไหวและสมดุล ข้อความเหล่านี้โดพามีนให้แน่ใจว่า กล้ามเนื้อทำงานได้อย่างราบรื่น แม่นยำ และ โดยที่ไม่ต้องเคลื่อนไหวเมื่อจำเป็นข้อความโดปามีน เซลล์ประสาทที่ผลิตโดปามีนรวบรวมแพคเก็ตภายในเต็มไป ด้วยอนุภาคโดพามีน แพคเก็ตเหล่านี้แบกโดปามีนไปตามเซลล์ประสาท เปิดเป็น "หน้าต่างปล่อยอนุภาคโดพามีนในไซแนปส์ อนุภาคโดพามีนไหลผ่านไซแนปส์ และพอดีกับกระเป๋าพิเศษด้านนอกของเซลล์เส้นประสาทใกล้เคียง หรือรับ สินค้าขณะนี้มีถูกกระตุ้นเซลล์รับส่งข้อความ จึงรวบรวมตัวเองแพคเก็ตของโดปามีน และผ่านตามข้อความไปยังเซลล์ประสาทต่อไปในลักษณะเดียวกันหลังจากที่เซลล์ได้รับมีการถูกกระตุ้นผ่านตามข้อ กระเป๋าปล่อยโดพามีนแล้วกลับไปไซแนปส์ การปรับ ประสานการเคลื่อนย้าย เหล่านี้ "ใช้" โดพามีนอนุภาค พร้อมกับโดปามีนมีส่วนเกินที่เดิมไม่พอดีในกระเป๋าบนเซลล์รับ จะแบ่งตามเคมีในไซแนปส์ที่เรียกว่าเมาบี นี่คือขั้นตอนสำคัญในการควบคุมความแม่นยำของการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ โดปามีนมากเกินไป หรือน้อยเกินไปสามารถรบกวนสมดุลระหว่างระบบโดปามีนและสารสื่อประสาทระบบอื่นปกติ และรบกวนการเคลื่อนไหวที่ราบรื่น ต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคพาร์กินสันโรคพาร์กินสัน (PD) เป็นสาเหตุก้าวหน้าช้าผิดปกติของระบบประสาทส่วนกลางเสื่อมที่โดดเด่นด้วยการเคลื่อนไหวช้าและลดความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ, พักผ่อนสั่นและความไม่แน่นอนทรงตัว. โรคพาร์กินสันเป็นโรคที่พบมากที่สุดที่สี่ระบบประสาทของผู้สูงอายุ มันมีผลต่อประมาณ 1% ของผู้> = 65 ปีเก่าและ 0.4% ของผู้> 40 ปีเก่า อายุเฉลี่ยของการโจมตีคือประมาณ 57 ปี มันอาจจะเริ่มต้นในวัยเด็กหรือวัยรุ่น (เด็กและเยาวชนพาร์กินสัน). ประวัติPD ส่งผลกระทบต่อฐานปมและ Hornykiewicz ค้นพบแหล่งที่มาของสารสื่อประสาทในปี 1960 ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเนื้อหาที่ต้องใจของนิโกรที่สำคัญและ striatum คลังในสมองภายหลังการตายของผู้ป่วย PD อยู่ในระดับต่ำมาก และสิ่งเหล่านี้มีความสัมพันธ์ต่อมากับการสูญเสียเกือบเสร็จสมบูรณ์ของเซลล์ประสาท dopaminergic จากนิโกรที่สำคัญและความเสื่อมของขั้วประสาทใน striatum. ลักษณะของโรคพาร์กินสันสั่น: เข้าสู่ระบบมากที่สุดไม่ซ้ำกันและที่เห็นได้ชัดของพาร์กินสันเป็นอาการมือสั่นอธิบายมักจะเป็น " ยากลิ้ง " ที่ไม่สามารถควบคุมการสั่นของมือหรือแขนที่เกิดขึ้นในหนึ่งหรือทั้งสองด้านของร่างกาย แรงสั่นสะเทือนยังสามารถเกิดขึ้นในขาเท้าหรือคาง เขย่าเบาบางลงเป็นพื้นที่ได้รับผลกระทบจะใช้ (จึงเรียกว่าสั่นพักผ่อน) และหยุดอย่างสมบูรณ์ระหว่างการนอนหลับ. ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ: ความแข็งและตะคริวลักษณะของโรคพาร์กินสันสั่น: เข้าสู่ระบบมากที่สุดไม่ซ้ำกันและที่เห็นได้ชัดของพาร์กินสันเป็นอาการมือสั่นมักจะ อธิบายว่า "กลิ้งยา" ที่ไม่สามารถควบคุมการสั่นของมือหรือแขนที่เกิดขึ้นในหนึ่งหรือทั้งสองด้านของร่างกาย แรงสั่นสะเทือนยังสามารถเกิดขึ้นในขาเท้าหรือคาง เขย่าเบาบางลงเป็นพื้นที่ได้รับผลกระทบจะใช้ (จึงเรียกว่าสั่นพักผ่อน) และหยุดอย่างสมบูรณ์ระหว่างการนอนหลับ. ความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ: ความแข็งและตะคริวbradykinesia: bradykinesia คำหมายถึงการชะลอตัวการเคลื่อนไหวเพียง. สาเหตุของโรคพาร์กินสัน: Primary พาร์กินสันโรคสาเหตุพาร์กินสัน โรคเนื้องอกสมองยาเสพติด (เช่น haloperidol, metoclopramide, phenothiazines) การติดเชื้อ (เช่น Postencephalitic, เชื้อไวรัสเอดส์ที่เกี่ยวข้อง, โรคไข้สมองอักเสบ sclerosing กึ่งเฉียบพลัน) เมตาบอลิ (เช่น hypothyroidism, hepatocerebral degeration ผิดปกติพาราไธรอยด์) ความดันปกติ hydrocephalus สารพิษ (เช่นคาร์บอนมอนอกไซด์ แมงกานีส, เมทานอล 1-methyl-4-phenul-1,2,3,6-terahydropyridine (MPTP), ยาฆ่าแมลง organophosphate) บาดเจ็บหัวสมองของเราวิธีการควบคุมการเคลื่อนไหวของเราเพื่อให้เข้าใจถึงโรคพาร์กินสันจะเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบการทำงาน ของสมองในการควบคุมการเคลื่อนไหวของเรา. พื้นที่ที่แตกต่างกันจำนวนมากในสมองมีส่วนร่วมในห่วงโซ่ที่ซับซ้อนของการตัดสินใจที่จำเป็นสำหรับการแม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อมีขนาดเล็กที่สุด ใช้เวลาเดินยกตัวอย่างเช่น สมองจะต้องรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นเกี่ยวกับตำแหน่งของร่างกายของคุณ คุณกำลังนั่งนอนลงหรือลุกขึ้นยืนแล้ว? ที่เท้าของคุณหรือไม่ คุณมีความสมดุลของคุณ? จากนั้นสมองจะต้องเพิ่มในสิ่งที่มันรู้เกี่ยวกับสถานที่ที่คุณจะไป คุณจะได้ข้ามทุ่งหญ้าหรือถนนที่วุ่นวาย (ข้อมูลนี้จะถูกส่งมาจากดวงตาของคุณไปยังสมอง) เป็นพื้นดินเป็นเรื่องง่ายที่จะเดินบนหรือคุณอาจจะสูญเสียความสมดุลของคุณเพราะมันเป็นหลุมเป็นบ่อหรือลื่น (สมอง enlists ข้อมูลรู้สึกโดยเท้าของคุณสำหรับการนี้) ในโรคพาร์กินสันด้วยเหตุผลที่ไม่ได้เข้าใจอย่างเต็มที่เซลล์ประสาทในส่วนหนึ่ง ของสมองที่ผลิตโดพามีน, substantia นิโกรเริ่มที่จะลดลงในจำนวน นี้ทำให้เกิดการลดลงของปริมาณของโดพามีนที่มีอยู่ นอกจากนี้สารเคมีใน synapse ที่หยุดพักลง dopamine (MAO-B) ยังคงหมดสิ้นลงสิ่งที่ต้องใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือ ผลกระทบโดยรวมคือการสูญเสียขนาดใหญ่ของ dopamine ในสมอง นี้พ่นออก dopamine ปกติ / ความสมดุล acetylcholine เนื่องจากระดับของ acetylcholine normal.and ยังคงมีอยู่ไม่ต้องใจมากพอที่จะรักษาความสมดุลกับ acetylcholine ฐานปมจะมีการป้องกันจากการปรับเปลี่ยนจึงเดินของเส้นประสาทที่ควบคุมกล้ามเนื้อหดตัว เป็นผลให้กล้ามเนื้อมีความตึงเครียดมากเกินไปทำให้เกิดอาการสั่น, ความแข็งแกร่งร่วมกันและการเคลื่อนไหวช้า ส่วนใหญ่การรักษายาเสพติดเพิ่มระดับของ dopamine ในสมองหรือคัดค้านการกระทำของ acetylcholine. Acetylcholine เป็นระบบสารสื่อประสาทอื่น ๆ ที่ทำงานร่วมกับระบบ dopamine ในการผลิตการเคลื่อนไหวราบรื่น บางส่วนของเซลล์ประสาทในสมองมีความเชี่ยวชาญในการใช้อย่างใดอย่างหนึ่งต้องใจหรือ acetylcholine ในการส่งข้อความที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณต้องการจะทำ. อะไรจะเกิดขึ้นในโรคพาร์กินสันทั้งหมดข้อมูลนี้จะถูกรวบรวมโดยสมองในพื้นที่ตอนกลางของ สมองที่เรียกว่า striatum ซึ่งควบคุมหลายแง่มุมของการเคลื่อนไหวของร่างกาย striatum ทำงานร่วมกับพื้นที่อื่น ๆ ของสมองรวมทั้งส่วนหนึ่งที่เรียกว่า substantia นิโกรเพื่อส่งออกคำสั่งเพื่อความสมดุลและการประสานงาน คำสั่งเหล่านี้ไปจากสมองไปยังเส้นประสาทไขสันหลังผ่านเครือข่ายเส้นประสาทกล้ามเนื้อนั้นจะช่วยให้คุณที่จะย้าย. ระบบประสาททั้งหมดถูกสร้างขึ้นจากแต่ละหน่วยที่เรียกว่าเซลล์ประสาท เซลล์ประสาททำหน้าที่เป็น "เครือข่ายการสื่อสาร" ที่อยู่ในร่างกายของคุณ การสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆ เซลล์ประสาทใช้ความหลากหลายของผู้สื่อสารที่เรียกว่าสารเคมีสารสื่อประสาท สารสื่อประสาทนำข้อความระหว่างเซลล์ประสาทโดยการข้ามช่องว่างระหว่างเซลล์ที่เรียกว่าไซแนปส์. สารสื่อประสาทยังช่วยให้ระบบประสาทในการสื่อสารกับกล้ามเนื้อของร่างกายและแปลความคิดในการเคลื่อนไหว ทูตสวรรค์องค์หนึ่งที่สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือโดปามีนซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตใน substantia นิโกร ต้องใจเป็นสิ่งสำคัญต่อการเคลื่อนไหวของมนุษย์และเป็นสารสื่อประสาทที่ช่วยให้การส่งข้อความไปยัง striatum ที่ว่าทั้งสองเริ่มต้นและควบคุมการเคลื่อนไหวและความสมดุลของคุณ ข้อความ dopamine เหล่านี้ให้แน่ใจว่ากล้ามเนื้อทำงานได้อย่างราบรื่นภายใต้การควบคุมที่แม่นยำและไม่มีการเคลื่อนไหวที่ไม่พึงประสงค์. เมื่อข้อความ dopamine เป็นสิ่งจำเป็นเซลล์ประสาทที่ผลิต dopamine รวบรวมแพ็กเก็ตภายในตัวเองที่เต็มไปด้วยอนุภาคโดปามีน แพ็คเก็ตเหล่านี้ถือ dopamine ย้ายไปท้ายของเซลล์ประสาทให้เปิดหน้าต่าง "และปล่อยอนุภาค dopamine เป็น synapse. อนุภาคไหล dopamine ทั่ว synapse และพอดีกับกระเป๋าพิเศษที่ด้านนอกของเพื่อนบ้านหรือรับของเส้นประสาท มือถือ. มือถือที่ได้รับจะถูกกระตุ้นในขณะนี้ที่จะส่งข้อความจึงรวบรวมแพ็กเก็ตของตัวเองของโดปามีนและผ่านไปตามข้อความไปยังเซลล์ประสาทต่อไปในทางเดียวกัน. หลังจากที่เซลล์ที่ได้รับได้รับการกระตุ้นให้ผ่านพร้อมข้อความ กระเป๋าแล้วปล่อย dopamine กลับเข้ามาใน synapse. ในการประสานงานปรับการเคลื่อนไหวเหล่านี้ "ใช้" อนุภาคต้องใจพร้อมกับโดปามีนส่วนเกินใด ๆ ที่ไม่สร้างสรรค์พอดีในกระเป๋าในเซลล์ที่ได้รับจะถูกทำลายลงโดยใช้สารเคมี ใน synapse เรียก MAO-B. นี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญในการควบคุมที่แม่นยำของการเคลื่อนไหวของกล้ามเนื้อ. มากเกินไปหรือน้อยเกินไป dopamine สามารถทำลายความสมดุลตามปกติระหว่างระบบ dopamine และระบบสารสื่อประสาทอื่นและยุ่งเกี่ยวกับการเรียบการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคพาร์กินสัน

โรคพาร์กินสัน ( PD ) เป็นโรคทางพันธุกรรม ก้าวหน้าช้า เสื่อมหรือโรคลักษณะการเคลื่อนไหวช้าและลดลง กล้ามเนื้อเกร็ง อาการสั่น และท่าทางมั่นคง

โรคพาร์กินสันเป็นสี่ส่วนใหญ่ Neurodegenerative โรคของผู้สูงอายุ มันมีผลกระทบต่อประมาณ 1 % ของผู้ที่ > = 65 ปีเก่าและ 0.4% ของผู้ > 40 ปีเก่า .อายุเฉลี่ยของผู้ป่วยประมาณ 57 ปี มันอาจเริ่มต้นในวัยเด็กหรือวัยรุ่น ( เยาวชนสมใจ )

ประวัติ

PD มีผลต่อทั้งสองกลุ่ม และ hornykiewicz ค้นพบของการป้องกันประเทศในปี 1960 ที่พบว่าปริมาณของโดปามีนไนกร้าอย่างมากและคลังข้อมูลในการชันสูตรศพของผู้ป่วย PD แต่สมองต่ำมากและต่อมามีความสัมพันธ์กับการสูญเสียเกือบสมบูรณ์เกี่ยวกับโดปามีนเซลล์ประสาทจากความเสื่อมของเส้นประสาทขั้วไนกร้า และในแต่

ลักษณะของโรคพาร์กินสัน

สั่น : ที่ไม่ซ้ำกันมากที่สุดและชัดเจน สัญญาณของพาร์กินสันคือ มือสั่น มักจะอธิบายว่า " เม็ดกลิ้ง " แก่นสั่นของมือหรือแขนที่เกิดขึ้นในหนึ่งหรือทั้งสองด้านของร่างกายแรงสั่นสะเทือนยังสามารถเกิดขึ้นได้ในช่วง ขา เท้า หรือ คาง สั่นลดลงเป็นบริเวณที่ใช้ ( จึงเรียกว่าอาการสั่น ) และหยุดอย่างสมบูรณ์ในขณะนอนหลับ กล้ามเนื้อเกร็ง

: stiffness และตะคริว
ลักษณะของโรคพาร์กินสัน

สั่น : ที่ไม่ซ้ำกันมากที่สุดและชัดเจน สัญญาณของพาร์กินสันคือ มือสั่น มักจะอธิบายว่า " เม็ดกลิ้ง "แก่นสั่นของมือหรือแขนที่เกิดขึ้นในหนึ่งหรือทั้งสองด้านของร่างกาย แรงสั่นสะเทือนยังสามารถเกิดขึ้นได้ในช่วง ขา เท้า หรือ คาง สั่นลดลงเป็นบริเวณที่ใช้ ( จึงเรียกว่าอาการสั่น ) และหยุดอย่างสมบูรณ์ในขณะนอนหลับ กล้ามเนื้อเกร็ง

: stiffness และตะคริว

หน้าที่การสอบถาม : คำว่า หน้าที่การสอบถามหมายถึงเพียงแค่ชะลอความเคลื่อนไหว

สาเหตุของโรคพาร์กินสัน :

หลักโรคพาร์กินสันโรคพาร์กินสันสาเหตุ



สมองเนื้องอกยา ( เช่น ฮาโลเพอริดอล , เมโทโคลพราไมด์ ฟีโนไทอาซีน )
เชื้อ ( เช่น postencephalitic มนุษย์ภูมิคุ้มกันบกพร่องไวรัสที่เกี่ยวข้อง sclerosing อักเสบกึ่งเฉียบพลัน )
เมตา ( เช่น hypothyroidism , hepatocerebral degeration พาราไทรอยด์ผิดปกติ , ความดันปกติ hydrocephalus )

สารพิษ เช่น คาร์บอนมอนอกไซด์แมงกานีส , เมทานอล , 1-methyl-4-phenul-1,2,3,6-terahydropyridine ( mptp ) , ปรอท ยาฆ่าแมลง )

ว่าบาดแผลที่ศีรษะสมองการควบคุมของเราเคลื่อนไหว



เพื่อเข้าใจสาเหตุของโรคจะเป็นประโยชน์ในการตรวจสอบการทำงานของสมองในการควบคุมการเคลื่อนไหวของเรา

พื้นที่ต่าง ๆภายในสมองที่เกี่ยวข้องในห่วงโซ่ที่ซับซ้อนของการตัดสินใจที่จำเป็นสำหรับแม้แต่น้อยที่สุดของกล้ามเนื้อ การเคลื่อนไหว พาเดิน เป็นต้น สมองจะต้องรวบรวมข้อมูลทั้งหมดที่มันต้องการ เกี่ยวกับตำแหน่งของร่างกายของคุณ คุณจะนั่ง นอน หรือยืนแล้ว ? ที่เท้าของคุณ คุณมีความสมดุลของคุณ จากนั้นสมองต้องเพิ่มในสิ่งที่รู้เกี่ยวกับสถานที่ที่คุณจะได้ไป คุณจะข้ามเปิดสนามหญ้า หรือ ถนนว่าง ( ข้อมูลนี้จะถูกส่งโดยตาไปยังสมอง ) คือพื้นเป็นเรื่องง่ายที่จะเดินหรือคุณอาจสูญเสียความสมดุลของคุณเพราะมันเป็นหลุมเป็นบ่อ หรือลื่น ( สมองรวบรวมข้อมูลได้ โดยเท้าของคุณสำหรับเรื่องนี้ )

ในโรคพาร์กินสันเหตุผลที่ไม่เข้าใจ เซลล์ประสาทใน สมองส่วนที่สร้างโดปามีน , substantia ไนกร้าเริ่มลดลงในตัวเลข นี้ทำให้ลดปริมาณของโดปามีน พร้อมใช้งาน นอกจากนี้ ทางเคมีในไซแนปส์ที่แบ่งลงโดพามีน ( mao-b ) ยัง deplete อะไรเล็กๆแบบซ้ายผลโดยรวมคือการสูญเสียขนาดใหญ่ของโดพามีนในสมอง นี้เสียความสมดุลโด / เวทีปกติ ตั้งแต่ระดับของอะเซทิลโคลีน ยังคง normal.and ไม่มีโดพามีนเพียงพอเพื่อให้สมดุลกับสารอะเซติลโคลีน . มีปมประสาทแรกเริ่มจึงป้องกันได้จากการปรับเปลี่ยนวิถีประสาทที่ควบคุมกล้ามเนื้อหดเกร็ง เป็นผลให้กล้ามเนื้อจะตึงมากเกินไปทำให้สั่น ข้อต่อ ความแข็งแกร่ง และเคลื่อนไหวช้า การรักษาด้วยยาที่สุด เพิ่มระดับของ dopamine ในสมอง หรือคัดค้านการกระทำของอะเซทิลโคลีนแอซิติลโคลีนเป็นสารสื่อประสาท .
อีกระบบที่ทํางานร่วมกับระบบโดปามีนในการผลิตการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นบางส่วนของเซลล์ประสาทในสมองเป็นผู้เชี่ยวชาญที่จะใช้โดพามีน หรือเวทีที่จะส่งข้อความที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสิ่งที่คุณต้องการจะทำ .



สิ่งที่เกิดขึ้นในโรคพาร์กินสัน

ทั้งหมดนี้เป็นข้อมูลที่รวบรวมโดยสมองในพื้นที่ส่วนกลางของสมองที่เรียกว่าแต่ ซึ่ง ควบคุมหลายด้านของร่างกาย การเคลื่อนไหว แต่ที่ใช้ได้กับพื้นที่อื่น ๆของสมองรวมทั้งส่วนที่เรียกว่า substantia ไนกร้าจะส่งคำสั่งเพื่อความสมดุลและการประสานงาน . คำสั่งเหล่านี้ไปจากสมอง ไขสันหลัง ผ่านเครือข่ายเส้นประสาทไปยังกล้ามเนื้อซึ่งจะช่วยให้คุณย้าย .



ทั้งระบบประสาทขึ้นมาของแต่ละหน่วยเรียกว่าเซลล์ประสาท เซลล์ประสาททําหน้าที่เป็น " เครือข่าย " การสื่อสารภายในร่างกายของคุณเพื่อสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆ เซลล์ประสาทใช้ความหลากหลายของสารเคมีที่เรียกว่าสารสื่อประสาทสาร . สารสื่อประสาทมีข้อความระหว่างเซลล์ประสาท โดยข้ามช่องว่างระหว่างเซลล์เรียกว่าไซแนปส์ .
สารสื่อประสาทยังช่วยให้ระบบประสาท เพื่อสื่อสารกับกล้ามเนื้อของร่างกาย และแปลว่า ในการเคลื่อนไหว หนึ่งที่สำคัญ โดยเฉพาะสารโดพามีนซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตใน substantia ไนกร้า . โดปามีนเป็นสําคัญกับการเคลื่อนไหวของมนุษย์และเป็นสารสื่อประสาทที่ช่วยส่งข้อความไปแต่ทั้งเริ่มต้นและการควบคุมการเคลื่อนไหวและการทรงตัว สารโดพามีน เหล่านี้ให้แน่ใจว่ากล้ามเนื้อทำงานได้อย่างราบรื่น ภายใต้การควบคุมที่แม่นยำและไม่มีการเคลื่อนไหวที่ไม่พึงประสงค์ .

เมื่อโดพามีนข้อความที่ต้องการเป็นเซลล์ประสาทที่ผลิตโดพามีนรวบรวมแพ็กเก็ตภายในตัวเองที่เต็มไปด้วยอนุภาคโดพามีน แพ็กเก็ตเหล่านี้แบกโดย้ายไปยังจุดสิ้นสุดของเซลล์ประสาท เปิด " หน้าต่างและปลดปล่อยโดพามีนอนุภาคเข้าไปในไซแนป . โดพามีนอนุภาคไหลผ่านไซแนปส์และพอดีในกระเป๋าพิเศษบนด้านนอกของประเทศเพื่อนบ้าน หรือการรับ
เซลล์ประสาทการกระตุ้นเซลล์ตอนนี้ส่งในข้อความ จึงได้รวบรวมแพ็กเก็ตของตัวเองของโดปามีนและผ่านพร้อมข้อความไปยังเซลล์ประสาทต่อไป ในทางเดียวกัน

หลังจากได้รับเซลล์ได้รับการกระตุ้นผ่านพร้อมข้อความในกระเป๋าแล้วปล่อยโดพามีนกลับไปในทันที . เพื่อปรับการประสานงานของการเคลื่อนไหวเหล่านี้ " ใช้ " อนุภาคโดพามีนพร้อมกับส่วนเกินใด ๆที่ไม่ต้องใจเดิมใส่ในกระเป๋าที่ได้รับเซลล์เสีย โดยทางเคมีในแนป เรียกว่า mao-b. นี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญในการควบคุมที่แม่นยำของการเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อ มากเกินไปหรือน้อยเกินไปโดพามีนสามารถรบกวนสมดุลระหว่างระบบปกติและระบบสารสื่อประสาทโดปามีนอีก และกระทบกับเรียบการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง