The effect of AT on the leaf water

The effect of AT on the leaf water status depended strongly on
the [CO2]. Win et al. (1991) found that AT treatments significantly
increased leaf w throughout the drought episode. Additionally,
Polley et al. (1999) stated that the effects of elevated [CO2] on OA
are minimal; hence, the maintenance of less-negative w in plants
grown at elevated [CO2] could be a result of stomatal control. Our
data clearly show that proline levels under severe drought at elevated
[CO2] were half of those under the same stress at standard
[CO2], indicating the role of stomatal resistance in regulating water
status and the response of photosynthesis.
It has often been proposed that numerous physiological processes
and growth are only optimal if bulk tissue turgor is above a
certain threshold value. However, the uncoupling of stomata from
the bulk tissue (Henson et al., 1983) due to the existence of a w
gradient between them makes this relationship less clear (Nonami
and Boyer, 1990). In glycophytes, OA, in order to maintain turgor,
primarily involves the synthesis and intracellular accumulation of
organic osmolytes such as proline, other amino acids, organic acids,
and soluble sugars, at the expense of growth (Sánchez et al., 2004).
Under stress conditions, the accumulation of the majority of amino
acids occurs in the vacuole (Büssis and Heineke, 1998). The buildup
of soluble carbohydrates and the decline in starch under water
stress, which was shown to occur in parallel with decreases in w
and RWC in pepper plants by Goicoechea et al. (2000), has been
shown to be due to starch degradation rather than de novo synthesis
of soluble sugars (Lee et al., 2008 and references therein).
Sugar accumulation may also function indirectly in ROS scavenging
(Cruz de Carvalho, 2008), and help to maintain membrane and
macromolecular structures (Lee et al., 2008).
In previous studies with different species, proline accumulation
occurred only when tissue dehydration reached a certain
threshold, around 75–88% RWC (Good and Zaplachinski, 1994). In
our pepper plants, proline accumulation had begun when RWC
had declined from control values of c. 90–95% to around 85% (at
380molmol−1 CO2), andwasmuchgreater atRWC≤60%. The role
of proline could be as a compatible osmolyte in the cytoplasm and
chloroplasts (Büssis and Heineke, 1998) thus maintaining intracellular
osmotic balance. Assuming a nearly exclusive cytoplasmic
localization of proline, and that the cytoplasm represents 5–6%
of total leaf volume (Büssis and Heineke, 1998), gives a cytoplasmic
proline concentration of 400–580mM (380molmol−1 CO2)
or 200–240mM (2000molmol−1) in leaves of plants from which
water was withheld for 8 d. There is evidence that proline also functions
as an anti-oxidant, in the redox control of plant metabolism,
in the conformational stabilization of cell membranes and proteins
and as a source of energy, reducing power, carbon, and nitrogen in
the recovery from stress (Cushman, 2001).
In summary, the application of AT was effective in managing
moderate, but not severe, drought stress, especially under high
[CO2] (2000molmol−1). This synergic effect of AT and high [CO2]
was also found for root respiration under the more stressful conditions
(8 d of drought). Leaf w was less affected by drought at high
[CO2], and withATapplication,w values were higher than for nonsprayed
leaves. Total soluble sugars showed a significant response
after application of AT, but only when moderate stress was imposed
at ambient [CO2], and spraying with AT augmented the amino acid
accumulation under water stress. Under severe drought, proline
accumulation was greatly decreased by the application of AT. In
conclusion, our findings imply that negative effects on pepper photosynthesis
resulting from drought can be mitigated by AT under
higher [CO2].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของการที่เกี่ยวกับสถานะของน้ำในใบขึ้นอย่างมากใน
[CO2] วินและคณะ (1991) พบว่าที่การรักษาอย่างมีนัยสำคัญ
ใบเพิ่มขึ้น? W ตลอดตอนภัยแล้ง นอกจากนี้
Polley และคณะ (1999) ระบุว่าผลกระทบของ [CO2] ยกระดับโอเอ
มีน้อย; ด้วยเหตุนี้การบำรุงรักษาน้อยลบ? W ในพืช
ที่ปลูกที่ [CO2] สูงอาจเป็นผลจากการควบคุมของปากใบ ของเรา
ข้อมูลที่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าระดับโพรลีนภายใต้ภัยแล้งรุนแรงที่สูง
[CO2] เป็นครึ่งหนึ่งของผู้อยู่ภายใต้ความเครียดเดียวกันในมาตรฐาน
[CO2] แสดงให้เห็นบทบาทของปากใบความต้านทานในการควบคุมน้ำ
สถานะและการตอบสนองของการสังเคราะห์.
จะได้รับการเสนอมักจะ ว่ากระบวนการทางสรีรวิทยาหลาย
และการเจริญเติบโตที่ดีที่สุดเท่านั้นหาก turgor เนื้อเยื่อเป็นกลุ่มอยู่เหนือ
ค่าเกณฑ์บางอย่าง อย่างไรก็ตาม uncoupling ของปากใบจาก
เนื้อเยื่อที่เป็นกลุ่ม (เฮนสัน et al., 1983) เนื่องจากการดำรงอยู่ของ? W
ลาดระหว่างพวกเขาทำให้ความสัมพันธ์นี้ไม่ชัดเจน (Nonami
และบอยเยอร์, ​​1990) ใน glycophytes, โอเอ, เพื่อรักษา turgor,
ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์และการสะสมของเซลล์
osmolytes อินทรีย์เช่นโพรลีน, กรดอะมิโนอื่น ๆ กรดอินทรีย์
และน้ำตาลที่ละลายน้ำได้ที่ค่าใช้จ่ายของการเจริญเติบโต (Sánchez et al., 2004)
ภายใต้เงื่อนไขความเครียดสะสมของส่วนใหญ่ของอะมิโน
กรดเกิดขึ้นใน vacuole (Büssisและ Heineke, 1998) การสะสม
ของคาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำได้และลดลงในแป้งใต้น้ำ
ความเครียดซึ่งแสดงให้เห็นว่าจะเกิดขึ้นควบคู่ไปกับการลดลงของ? W
และ RWC ในพืชพริกไทยโดย Goicoechea และคณะ (2000) ได้รับการ
แสดงให้เห็นว่าจะเกิดจากการย่อยสลายแป้งมากกว่าเดอโนโวสังเคราะห์
ของน้ำตาลที่ละลายน้ำได้ (Lee et al., 2008 และการอ้างอิงนั้น).
การสะสมน้ำตาลอาจทำงานโดยทางอ้อมในการขับ ROS
(Cruz de Carvalho, 2008) และช่วยในการรักษาเยื่อหุ้มเซลล์และ
โครงสร้างโมเลกุลขนาดใหญ่ (Lee et al., 2008).
ในการศึกษาก่อนหน้านี้มีสายพันธุ์ที่แตกต่างกัน, การสะสมโพรลีน
เกิดขึ้นเฉพาะเมื่อขาดน้ำถึงเนื้อเยื่อบาง
เกณฑ์ประมาณ 75-88% RWC (ที่ดีและ Zaplachinski, 1994) ใน
พืชพริกของเราสะสมโพรลีนได้เริ่มเมื่อ RWC
ได้ลดลงจากค่าการควบคุมของค 90-95% เป็นประมาณ 85% (ที่
380? molmol-1 CO2), andwasmuchgreater atRWC≤60% บทบาท
ของโพรลีนอาจจะเป็น osmolyte เข้ากันได้ในพลาสซึมและ
คลอโรพลา (Büssisและ Heineke, 1998) ดังนั้นการรักษาเซลล์
สมดุลออสโมติก สมมติว่านิวเคลียสพิเศษเกือบ
ท้องถิ่นของโพรลีนและพลาสซึมหมายถึง 5-6%
ของปริมาณใบรวม (Büssisและ Heineke, 1998) ให้นิวเคลียส
ความเข้มข้นของโพรลีน 400-580mM (380? molmol-1 CO2)
หรือ 200 240mm (2000 molmol-1) ในใบของพืชจากการที่
น้ำถูกระงับเป็นเวลา 8 วัน มีหลักฐานว่ามีโพรลีนนอกจากนี้ยังทำหน้าที่
เป็นสารต้านอนุมูลอิสระในการควบคุมปฏิกิริยาการเผาผลาญอาหารพืช
ในการรักษาเสถียรภาพของโครงสร้างของเยื่อหุ้มเซลล์และโปรตีน
และเป็นแหล่งที่มาของพลังงานลดพลังงานคาร์บอนและไนโตรเจนใน
การกู้คืนจากความเครียด ( คุชแมน, 2001).
ในการสรุปการประยุกต์ใช้ที่มีประสิทธิภาพในการบริหารจัดการ
ในระดับปานกลาง แต่ไม่รุนแรงความเครียดภัยแล้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้สูง
[CO2] (2000 molmol-1) นี้ผล Synergic ของ AT และสูง [CO2]
ยังพบสำหรับการหายใจรากภายใต้สภาวะเครียดมากขึ้น
(8 งของภัยแล้ง) ใบ? W ได้รับผลกระทบน้อยจากภัยแล้งที่สูง
[CO2] และ withATapplication? W ค่าสูงกว่าสำหรับ nonsprayed
ใบ น้ำตาลที่ละลายน้ำได้ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าการตอบสนองอย่างมีนัยสำคัญ
หลังจากการประยุกต์ของเอที แต่เมื่อความเครียดในระดับปานกลางถูกกำหนด
ที่อุณหภูมิ [CO2] และการฉีดพ่นด้วย AT เติมกรดอะมิโน
สะสมภายใต้ความเครียดน้ำ ภายใต้ภัยแล้งอย่างรุนแรงโพรลีน
สะสมลดลงอย่างมากโดยการประยุกต์ใช้ AT ใน
การสรุปผลการวิจัยของเราบ่งบอกว่าผลกระทบในทางลบต่อการสังเคราะห์แสงของพริก
ที่เกิดจากภัยแล้งจะลดลงโดย AT ภายใต้
สูงขึ้น [CO2]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของน้ำบนใบสถานะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
[ CO2 ] ชนะ et al . ( 1991 ) พบว่า ในการรักษาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
ใบ  W ตลอดแล้ง ) นอกจากนี้
พอลลี่ย์ et al . ( 2542 ) กล่าวว่า ผลของการยกระดับ [ CO2 ] ใน OA
น้อยที่สุด ดังนั้น การรักษาเชิงลบน้อยลง  W ในพืช
โตที่ยกระดับ [ CO2 ] อาจเป็นผลของการควบคุมของ . ของเรา
ข้อมูลแสดงให้เห็นชัดเจนว่า การเปลี่ยนแปลงระดับภายใต้ภัยแล้งรุนแรงที่ยกระดับ
[ CO2 ] เป็นครึ่งหนึ่งของผู้ที่อยู่ภายใต้ความเครียดที่มาตรฐานเดียวกัน
[ CO2 ] แสดงบทบาทของความต้านทานในการควบคุมน้ำ
สถานะและการตอบสนองของการสังเคราะห์แสง
มักจะได้รับการเสนอว่า
กระบวนการทางสรีรวิทยาและการเติบโตเพียงที่สุดถ้ามากมาย แล้วรู้สึกเนื้อเยื่อขนาดใหญ่อยู่เหนือ
ค่าเกณฑ์บางอย่างอย่างไรก็ตาม พบของปากใบ จาก
เนื้อเยื่อขนาดใหญ่ ( Henson et al . , 1983 ) เนื่องจากการดำรงอยู่ของ  W
ลาดระหว่างพวกเขาทำให้ความสัมพันธ์นี้ชัดเจนน้อยลง และ nonami
Boyer , 2533 ) ใน glycophytes OA , เพื่อรักษาแล้วรู้สึก
, หลักเกี่ยวข้องกับการสังเคราะห์และการสะสมภายในเซลล์ของ
osmolytes อินทรีย์ เช่น โพรลีน , อื่น ๆ กรดอะมิโน กรดอินทรีย์ และน้ำตาลละลาย
,ที่ค่าใช้จ่ายของการเจริญเติบโต ( ซันเชซ et al . , 2004 ) .
ภายใต้สภาวะความเครียด การสะสมของกรดอะมิโน
ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในแวคิวโอล ( B ü SSIS และ heineke , 1998 ) การสะสมของคาร์โบไฮเดรตที่ละลายน้ำได้และ

แป้งลดลงในน้ำภายใต้ความเครียดที่ถูกแสดงขึ้นในขนานกับการลดลงของ  W
ทั้งในและพริกไทยพืชโดย goicoechea et al . ( 2000 ) ได้