In 2012, China adopted the Ambient

In 2012, China adopted the Ambient Air Quality Standard (9), and began development of
a national Air Reporting System that now includes 945 sites in 190 cities. These automated stations report hourly via the internet, and focus on six pollutants: particulate matter < 2.5
microns (PM2.5), particulate matter < 10 microns (PM10), sulfur dioxide (SO2), nitrogen dioxide
(NO2), ozone (O3), and carbon monoxide (CO). Provincial governments perform air quality
monitoring at 600 additional locations that are not yet integrated into the national system.
Previous studies of regional scale air pollution have generally relied on satellite data (10,11) or
modeling (12,13), but the high density of hourly data in China now allows regional patterns to be
constructed directly from ground observations

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 2012 จีนนำมาใช้ในสภาวะอากาศคุณภาพมาตรฐาน (9), และเริ่มพัฒนาอากาศแห่งชาติรายงานระบบที่ตอนนี้มีไซต์ 945 ในเมือง 190 เหล่านี้อัตโนมัติสถานีรายงานชั่วโมงผ่านอินเทอร์เน็ต การโฟกัสบนสารมลพิษ 6: เรื่องฝุ่น < 2.5microns (PM2.5), ฝุ่นเรื่อง < 10 microns (PM10), ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ (SO2), ไนโตรเจนไดออกไซด์(NO2), โอโซน (O3), และคาร์บอนมอนอกไซด์ (CO) รัฐบาลจังหวัดดำเนินการตรวจสอบคุณภาพอากาศตรวจสอบที่ตั้งเพิ่มเติม 600 ที่ไม่ได้รวมเข้ากับระบบแห่งชาติการศึกษาก่อนหน้านี้ของมลพิษทางอากาศระดับภูมิภาคได้โดยทั่วไปอาศัยข้อมูลดาวเทียม (10,11) หรือ(12,13), การสร้างโมเดลแต่ความหนาแน่นสูงของข้อมูลรายชั่วโมงในจีนขณะนี้ช่วยให้รูปแบบภูมิภาคเป็นสร้างขึ้นโดยตรงจากการสังเกตการณ์ภาคพื้นดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2012 จีนประกาศใช้มาตรฐานคุณภาพอากาศในบรรยากาศ ( 9 ) และเริ่มการพัฒนา
อากาศแห่งชาติระบบการรายงานว่าขณะนี้มี 945 แห่งใน 190 เมือง เหล่านี้ชั่วโมงสถานีรายงานโดยอัตโนมัติผ่านทางอินเทอร์เน็ต และมุ่งเน้นไปที่ 6 : ฝุ่นละอองมลพิษ
< 2.5 ไมครอน ( pm2.5 ) อนุภาค < 10 ไมครอน ( PM10 ) , ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ ( SO2 ) และไนโตรเจนไดออกไซด์ ( NO2 )
, โอโซน ( O3 )และ ก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์ ( CO ) รัฐบาลจังหวัดดำเนินการตรวจสอบคุณภาพอากาศ
ที่ 600 เพิ่มเติมสถานที่ที่ยังไม่ได้รวมเข้าไปในระบบการศึกษาแห่งชาติ .
มลพิษทางอากาศระดับภูมิภาคได้โดยอาศัยข้อมูลจากดาวเทียม ( 10,11 ) หรือ
โมเดลลิ่ง ( 12 , 13 ‘ ) , แต่ความหนาแน่นสูงของข้อมูลรายชั่วโมงในประเทศจีนในขณะนี้ช่วยให้รูปแบบในระดับภูมิภาคที่จะ
สร้างขึ้นโดยตรงจากการสังเกตดิน