as an ingredient and a recent analy

as an ingredient and a recent analysis of bottled waters also found low fluoride concentrations.17 When these beverages were removed, the average fluoride concentrations in the remaining beverages was 0.72 ± 0.16 ppm which falls within the Australian target for water fluoridation of 0.7 to 1.0 ppm fluo- ride.23 Heilman et al.21 examined the fluoride levels in carbonated beverages sold in the USA and made a similar finding with the majority of tested beverages having fluoride levels in excess of 0.60 ppm. They attributed this to the water used in production of the beverages.
Dental erosion should not occur when the DS with respect to enamel mineral of the solution in contact with the enamel is greater than one.24 The calcium, inorganic phosphate, fluoride and hydroxide concen- trations were used to determine the apparent DS with respect to HA and FA. All beverages that were undersaturated with respect to HA and FA produced erosion as measured by WL, SL and DCa. However, the amount of erosion was not correlated with the apparent DS. This contrasts with Jensdottir et al.25 who found a significant correlation between DSHA and DCa. Simi- larly, no significant correlation was found between DSHA and WL.25 As the majority of the beverages were highly undersaturated with respect to apatite and some of the beverages contained citrate, that would chelate calcium and hence not allow accurate determinations of DS, then this may help explain why no correlation of apparent DS with erosive potential was found in the current study.
No significant correlation between erosive potential and the calcium and inorganic phosphate content of the beverages tested was found either. This is in agreement with the findings of Jensdottir et al.25 Additionally, the beverage fluoride concentration was not correlated to any of the measures of erosion. As all of the beverages that produced measurable erosion were undersaturated with respect to FA and CaF2, the fluoride content of the beverage was alone insufficient to prevent erosion. This is in agreement with the findings of Larsen and Richards26 who found that only high concentrations of fluoride were able to prevent erosion when the beverage was supersaturated with respect to calcium fluoride.
The pH of the beverage was found to correlate with all measures of erosion (r > 0.80, p < 0.01). In this study, the titratable acidity showed no relationship to any measures of erosion except the titratable acidity to pH 5.5, which correlated with SL (r = )0.62, p < 0.05) but not with WL or DCa. Other researchers have had similar difficulties in obtaining significant correlations between this chemical parameter and erosion in vitro. Larsen and Nyvad8 were unable to show a significant correlation between titratable acidity and WL. Jens- dottir et al.25 found a correlation between titratable
acidity with 24-hour WL but could not correlate it with DCa. Titratable acidity is important, however, as can be seen in this study with the bottled water sample (Mount Franklin) which had a low pH (4.65) but negligible titratable acidity and hence no effective erosive potential. The in vivo environment contains many buffers in saliva and plaque that may neutralize acid and therefore beverage titratable acidity would have a greater role. Beverages with high titratable acidity would be better able to maintain a low pH and therefore a state of undersaturation necessary for the erosion process to progress.
In vitro studies of erosion have used WL, surface profilometry and ⁄ or DCa to quantify the effect of various foods and beverages.25,27 Frequently, WL is the measure of choice due to its simplicity although long treatment durations are necessary to produce measur- able changes. In this study, the three methods of WL, SL and DCa were compared. As surface profilometry has a high resolution, the duration of exposure could be reduced. All measures of erosion correlated highly with each other (r > 0.74, p < 0.01), justifying the use by other authors of one measure as an indicator of erosion. It is acknowledged that the in vitro environment studied would exaggerate the erosive potential of the beverages as it lacked the intrinsic buffering systems of saliva and the presence of plaque and pellicle that has been shown to provide a surface protective effect.28 Hence, caution is required in extrapolating these results to the intra- oral environment although the relative erosivity of the beverages should be a useful guide.
This study revealed no significant differences between the pH or erosivity of sugar and non-sugar-containing carbonated drinks. Therefore, banning sugar-contain- ing beverages from schools may have positive health effects for reducing obesity, diabetes and dental caries but it may not reduce the risk of dental erosion.
CONCLUSIONS
The greatest determinant of erosive potential identified in this study was the pH of the beverage. Other factors such as calcium, inorganic phosphate and fluoride content and titr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นส่วนผสมและวิเคราะห์ล่าสุดของขวดน้ำยัง พบ concentrations.17 ฟลูออไรด์ต่ำเมื่อมีเอาเครื่องดื่มเหล่านี้ ความเข้มข้นเฉลี่ยฟลูออไรด์ในเครื่องดื่มที่เหลือถูก 0.72 ± 0.16 ppm ซึ่งอยู่ภายในเป้าหมายออสเตรเลียสำหรับน้ำ fluoridation ของ 0.7-1.0 ppm fluo ride.23 Heilman et al.21 ตรวจสอบระดับฟลูออไรด์ในอัดลมเครื่องดื่มที่ขายในสหรัฐอเมริกา และทำการค้นหาที่คล้ายกันกับส่วนใหญ่ของเครื่องดื่มที่ทดสอบมีฟลูออไรด์ระดับเกินกว่า 0.60 ppm พวกเขาเกิดจากนี้น้ำที่ใช้ในการผลิตของเครื่องดื่มพังทลายของฟันจะไม่เกิดขึ้นเมื่อ DS กับเคลือบแร่ของโซลูชันกับเคลือบมีค่ามากกว่า one.24 แคลเซียม ฟลูออไรด์ ฟอสเฟตอนินทรีย์ และไฮดรอกไซด์ concen trations ถูกใช้เพื่อกำหนด DS ชัดเจนกับ HA และ FA เครื่องดื่มทั้งหมดที่มี undersaturated กับ HA และ FA ผลิตกัดเซาะวัดจาก WL, SL และ DCa อย่างไรก็ตาม จำนวนพังทลายถูกไม่ correlated กับ DS ชัดเจน ซึ่งความแตกต่าง Jensdottir et al.25 ที่พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง DSHA และ DCa Simi larly ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญพบระหว่าง DSHA และ WL.25 เป็นส่วนใหญ่ของเครื่องดื่มมี undersaturated สูงกับอะพาไทต์และบางส่วนของซิเตรตเครื่องดื่มที่อยู่ ที่จะ chelate แคลเซียมดังนั้น ห้ามถูกต้อง determinations ของ DS แล้วนี้อาจช่วยอธิบายทำไมไม่สัมพันธ์ของ DS ชัดเจนมีศักยภาพ erosive พบในการศึกษาปัจจุบันไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างศักยภาพ erosive แคลเซียม และฟอสเฟตอนินทรีย์เนื้อหาของเครื่องดื่มที่ผ่านทดสอบพบอย่างใดอย่างหนึ่ง นี้เป็นข้อตกลงกับผลการวิจัยของ Jensdottir et al.25 นอกจากนี้เครื่องดื่มฟลูออไรด์ความเข้มข้นไม่ correlated ของวัดพังทลาย เป็นเครื่องดื่มที่ผลิตวัดพังทลายทั้งหมดถูก undersaturated กับ FA และ CaF2 เนื้อหาฟลูออไรด์ของเครื่องดื่มได้เพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอเพื่อป้องกันการกัดเซาะ จึงยังคงพบ Larsen และ Richards26 ซึ่งพบว่า สูงความเข้มข้นของฟลูออไรด์สามารถป้องกันการกัดเซาะเมื่อเครื่องดื่มถูก supersaturated กับแคลเซียมฟลูออไรด์พบ pH ของเครื่องดื่มสร้างความสัมพันธ์กับวัดทั้งหมดพังทลาย (r > 0.80, < p 0.01) ในการศึกษานี้ ว่า titratable พบความสัมพันธ์ใด ๆ กับมาตรการใด ๆ ของพังทลายยกเว้นว่า titratable ให้ pH 5.5 ซึ่ง correlated กับ SL (r =) 0.62, p < 0.05) แต่ไม่ส่งหรือ DCa นักวิจัยอื่น ๆ มีปัญหาคล้ายกันในการรับความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างพารามิเตอร์ทางเคมีและการกัดเซาะในนี้ Larsen และ Nyvad8 ไม่สามารถแสดงความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างว่า titratable และ WL หญิง dottir et al.25 พบความสัมพันธ์ระหว่าง titratableมีพร้อมส่งตลอด 24 ชั่วโมง แต่อาจไม่เชื่อมโยงมันกับ DCa ว่า titratable ก็ตาม อย่างไรก็ตาม เป็นสามารถมองเห็นในการศึกษานี้มีตัวอย่างน้ำดื่มบรรจุขวด (แฟรงคลินภูเขา) ซึ่งมี pH ต่ำ (4.65) แต่มีระยะ titratable และ erosive ศักยภาพดังนั้นไม่มีประสิทธิภาพได้ สภาพแวดล้อมในสัตว์ทดลองประกอบด้วยบัฟเฟอร์มากในน้ำลายและหินปูนที่อาจแก้กรด และจึง ว่า titratable เครื่องดื่มจะมีบทบาทมากขึ้น เครื่องดื่ม ด้วยว่า titratable สูงจะสามารถรักษา pH ต่ำ และรัฐ undersaturation จำเป็นสำหรับกระบวนการกัดเซาะความก้าวหน้าศึกษาการเพาะเลี้ยงของพังทลายใช้ WL, profilometry ผิว และ⁄ หรือ DCa วัดปริมาณผลของอาหารต่าง ๆ และ beverages.25,27 บ่อย WL เป็นการวัดที่เลือกเนื่องจากความเรียบง่ายถึงแม้ว่าระยะเวลารักษานานจะผลิต measur - สามารถเปลี่ยนแปลง วิธีการสามของ WL, SL และ DCa ได้เปรียบเทียบในการศึกษานี้ เป็น profilometry ที่ผิวมีความละเอียดสูง ระยะเวลาของการสัมผัสอาจจะลดลง วัดทั้งหมดพังทลาย correlated สูงกัน (r > 0.74, p < 0.01), justifying ใช้ โดยคนหนึ่งวัดเป็นตัวบ่งชี้ของการกัดเซาะ ขอยอมรับว่า สภาพแวดล้อมในการเรียนจะโอ้อวดศักยภาพ erosive ของเครื่องดื่มมันขาดระบบ intrinsic บัฟเฟอร์ของน้ำลาย และของหินปูนและ pellicle ที่มีให้กับผิวป้องกัน effect.28 ดังนั้น ข้อควรระวังต้อง extrapolating ผลลัพธ์เหล่านี้สภาพแวดล้อมภายในช่องปากแม้ว่า erosivity สัมพัทธ์ของเครื่องดื่มควรจะแนะนำที่เป็นประโยชน์การศึกษานี้เปิดเผยไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง pH หรือ erosivity น้ำตาลและเครื่องดื่มอัดลมที่ไม่ใช่-น้ำตาลประกอบด้วย ดังนั้น ห้ามดื่มน้ำตาลประกอบด้วย-ing จากโรงเรียนอาจมีผลบวกสุขภาพสำหรับโรคอ้วน โรคเบาหวาน และฟันผุที่ลดลง แต่ก็ไม่อาจลดความเสี่ยงของการพังทลายของฟันบทสรุปดีเทอร์มิแนนต์สุดศักยภาพ erosive ที่ระบุในการศึกษานี้มีค่า pH ในเครื่องดื่ม ปัจจัยอื่น ๆ เช่นแคลเซียม อนินทรีย์ฟอสเฟตและฟลูออไรด์เนื้อหา และ titr

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นส่วนผสมและการวิเคราะห์ล่าสุดของน้ำดื่มบรรจุขวดนอกจากนี้ยังพบ concentrations.17 ลูออไรด์ในระดับต่ำเมื่อเครื่องดื่มเหล่านี้ถูกถอดออกความเข้มข้นฟลูออไรเฉลี่ยในเครื่องดื่มที่เหลือเป็น 0.72 ± 0.16 ppm ซึ่งอยู่ในเป้าหมายที่ออสเตรเลีย fluoridation น้ำจาก 0.7-1.0 ppm fluo- ride.23 Heilman et al.21 ตรวจสอบระดับฟลูออไรในเครื่องดื่มอัดลมขายในสหรัฐอเมริกาและทำให้การค้นพบคล้ายกับส่วนใหญ่ของการทดสอบในเครื่องดื่มที่มีระดับฟลูออไรในส่วนที่เกิน 0.60 ppm พวกเขามาประกอบนี้เพื่อน้ำที่ใช้ในการผลิตเครื่องดื่ม.
การพังทลายของทันตกรรมที่ไม่ควรเกิดขึ้นเมื่อเอสที่เกี่ยวกับแร่เคลือบฟันของการแก้ปัญหาในการติดต่อกับเคลือบฟันมากกว่า one.24 แคลเซียมฟอสเฟตนินทรีย์และฟลูออไร concen ไฮดรอกไซ - trations ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบดีเอสที่ชัดเจนเกี่ยวกับ HA และเอฟเอ เครื่องดื่มทั้งหมดที่ถูก undersaturated ที่เกี่ยวกับ HA และเอฟเอคัผลิตการกัดเซาะเป็นวัดโดย WL, SL และ DCA อย่างไรก็ตามจำนวนของการกัดเซาะที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับดีเอสที่เห็นได้ชัด ความขัดแย้งนี้ด้วย Jensdottir et al.25 ที่พบว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่าง DSHA และ DCA larly Simi- ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญได้รับการพบกันระหว่าง DSHA WL.25 และในฐานะที่เป็นส่วนใหญ่ของเครื่องดื่มเป็นอย่างมาก undersaturated ที่เกี่ยวกับอะพาไทต์และบางส่วนของเครื่องดื่มที่มีซิเตรตที่จะคีเลตแคลเซียมและด้วยเหตุนี้ไม่อนุญาตให้พิจารณาความถูกต้องของดีเอสแล้ว นี้อาจช่วยอธิบายได้ว่าทำไมไม่มีความสัมพันธ์ของ DS ที่เห็นได้ชัดที่มีศักยภาพกรดที่พบในการศึกษาในปัจจุบัน.
ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญที่อาจเกิดขึ้นระหว่างการกัดกร่อนและแคลเซียมและเนื้อหาฟอสเฟตอนินทรีของเครื่องดื่มที่ผ่านการทดสอบก็พบว่าทั้ง นี้อยู่ในข้อตกลงกับผลการวิจัยของ Jensdottir et al.25 นอกจากนี้ความเข้มข้นของฟลูออไรเครื่องดื่มที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ ของมาตรการของการกัดเซาะ เป็นทั้งหมดของเครื่องดื่มที่ผลิตการกัดเซาะที่วัดได้ถูก undersaturated ที่เกี่ยวกับเอฟเอและ CaF2 เนื้อหาฟลูออไรของเครื่องดื่มคนเดียวไม่เพียงพอที่จะป้องกันการพังทลาย นี้อยู่ในข้อตกลงกับผลการวิจัยของเสนและ Richards26 ที่พบว่ามีความเข้มข้นสูงเพียงอย่างเดียวของฟลูออไรก็สามารถที่จะป้องกันการพังทลายเมื่อเครื่องดื่มที่ได้รับการอิ่มตัวที่เกี่ยวกับฟลูออไรแคลเซียม.
พีเอชของเครื่องดื่มที่ได้รับพบว่ามีความสัมพันธ์กับมาตรการทั้งหมดของการกัดเซาะ ( อา> 0.80, p <0.01) ในการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นความเป็นกรดที่ไทเทรตความสัมพันธ์ไม่มีมาตรการใด ๆ ของการกัดเซาะยกเว้นปริมาณกรดจะมีค่า pH 5.5 ซึ่งมีความสัมพันธ์กับ SL (r =) 0.62, p <0.05) แต่ไม่ได้มี WL หรือ DCA นักวิจัยคนอื่นมีปัญหาที่คล้ายกันในการได้รับความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างพารามิเตอร์สารเคมีนี้และการพังทลายในหลอดทดลอง เสนและ Nyvad8 ไม่สามารถที่จะแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างความเป็นกรดที่ไทเทรตและ WL Jens- dottir et al.25
พบความสัมพันธ์ระหว่างการไตเตรความเป็นกรดที่มีWL 24 ชั่วโมง แต่ไม่สามารถมีความสัมพันธ์กับ DCA ปริมาณกรดเป็นสิ่งสำคัญ แต่สามารถมองเห็นได้ในการศึกษาครั้งนี้กับตัวอย่างน้ำดื่มบรรจุขวด (ภูเขาแฟรงคลิน) ซึ่งมีค่า pH ต่ำ (4.65) แต่ปริมาณกรดเล็กน้อยและด้วยเหตุนี้ไม่มีศักยภาพกัดกร่อนที่มีประสิทธิภาพ ในสภาพแวดล้อมที่ร่างกายมีบัฟเฟอร์จำนวนมากในน้ำลายและคราบจุลินทรีย์ที่อาจแก้กรดและดังนั้นจึงดื่มปริมาณกรดจะมีบทบาทมากขึ้น เครื่องดื่มที่มีปริมาณกรดสูงจะดีกว่าสามารถที่จะรักษาค่า pH ต่ำและดังนั้นจึงรัฐของ undersaturation จำเป็นสำหรับกระบวนการกัดเซาะเพื่อความคืบหน้า.
ในหลอดทดลองศึกษาการกัดเซาะได้ใช้ WL, profilometry พื้นผิวและ / หรือ DCA จะหาจำนวนผลของอาหารต่างๆ และ beverages.25,27 ที่พบบ่อย, WL เป็นตัวชี้วัดของทางเลือกอันเนื่องมาจากความเรียบง่ายแม้ว่าระยะเวลาการรักษาระยะยาวเป็นสิ่งที่จำเป็นในการผลิตสามารถเปลี่ยนแปลง measur- ในการศึกษานี้สามวิธีของ WL, SL และ DCA เปรียบเทียบ ในฐานะที่เป็นพื้นผิว profilometry มีความละเอียดสูงในช่วงระยะเวลาของการเปิดรับอาจจะลดลง มาตรการทั้งหมดของการกัดเซาะความสัมพันธ์อย่างมากกับแต่ละอื่น ๆ (R> 0.74, p <0.01) เหตุผลการใช้งานโดยผู้เขียนอื่น ๆ ของวัดหนึ่งเป็นตัวบ่งชี้ของการกัดเซาะ เป็นที่ยอมรับว่าสภาพแวดล้อมในหลอดทดลองศึกษาจะอวดศักยภาพกัดกร่อนของเครื่องดื่มในขณะที่มันขาดระบบบัฟเฟอร์ที่แท้จริงของน้ำลายและการปรากฏตัวของคราบจุลินทรีย์และฝ้าที่ได้รับการแสดงเพื่อให้พื้นผิวป้องกัน effect.28 ดังนั้นต้องระมัดระวัง ในคะเนผลลัพธ์เหล่านี้กับสภาพแวดล้อมในช่องปาก intra- แม้ว่า erosivity ญาติของเครื่องดื่มที่ควรจะเป็นคู่มือที่มีประโยชน์.
การศึกษาครั้งนี้เปิดเผยว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างค่า pH หรือ erosivity ของน้ำตาลและไม่ใช่น้ำตาลที่มีเครื่องดื่มอัดลม ดังนั้นการห้ามเครื่องดื่มไอเอ็นจีน้ำตาลภาชนะจากโรงเรียนอาจจะมีผลกระทบต่อสุขภาพในเชิงบวกสำหรับการลดความอ้วน, โรคเบาหวานและโรคฟันผุ แต่มันอาจจะไม่ได้ช่วยลดความเสี่ยงของการกัดเซาะทางทันตกรรม.
สรุปปัจจัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศักยภาพกัดกร่อนที่ระบุไว้ในการศึกษาครั้งนี้มีค่า pH ของ เครื่องดื่ม
ปัจจัยอื่น ๆ เช่นแคลเซียมฟอสเฟตนินทรีย์และเนื้อหาและฟลูออไร titr