The Beetle in a Box is a famous tho

The Beetle in a Box is a famous thought experiment that Wittgenstein introduces in the context of his investigation of pains.[16]

Pains occupy a distinct and vital place in the philosophy of mind for several reasons.[17] One is that pains seem to collapse the appearance/reality distinction.[18] If an object appears to you to be red it might not be so in reality, but if you seem to yourself to be in pain you must be so: there can be no case here of seeming at all. At the same time, one cannot feel another person’s pain, but only infer it from their behavior and their reports of it.

If we accept pains as special qualia known absolutely but exclusively by the solitary minds that perceive them, this may be taken to ground a Cartesian view of the self and consciousness. Our consciousness, of pains anyway, would seem unassailable. Against this, one might acknowledge the absolute fact of one's own pain, but claim skepticism about the existence of anyone else's pains. Alternatively, one might take a behaviorist line and claim that our pains are merely neurological stimulations accompanied by a disposition to behave.[19]

Wittgenstein invites readers to imagine a community in which the individuals each have a box containing a "beetle". "No one can look into anyone else's box, and everyone says he knows what a beetle is only by looking at his beetle."[16]

If the "beetle" had a use in the language of these people, it could not be as the name of something - because it is entirely possible that each person had something completely different in their box, or even that the thing in the box constantly changed, or that each box was in fact empty. The content of the box is irrelevant to whatever language game it is used in.

By analogy, it does not matter that one cannot experience another's subjective sensations. Unless talk of such subjective experience is learned through public experience the actual content is irrelevant; all we can discuss is what is available in our public language.

By offering the "beetle" as an analogy to pains, Wittgenstein suggests that the case of pains is not really amenable to the uses philosophers would make of it. "That is to say: if we construe the grammar of the expression of sensation on the model of 'object and designation," the object drops out of consideration as irrelevant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ด้วงในกล่องเป็นการทดสอบความคิดที่มีชื่อเสียงที่แนะนำ Wittgenstein ในบริบทของการตรวจสอบของเขาปวด [16]ปวดครอบครองแตกต่างกัน และที่สำคัญในปรัชญาของจิตใจด้วยเหตุผลหลายประการ [17] คือว่า ปวดดูเหมือนจะ ยุบแตกลักษณะ/ความเป็นจริง [18] ถ้าวัตถุปรากฏขึ้นคุณจะแดง มันอาจไม่ได้ในความเป็นจริง แต่ถ้าคุณดูเหมือนจะ ตัวเองจะเจ็บปวดคุณต้องให้: อาจมีกรณีที่นี่ไม่มีของด้วยเลย ในเวลาเดียวกัน หนึ่งไม่รู้สึกเจ็บปวดของผู้อื่น แต่เพียง อนุมานจากพฤติกรรมและการรายงานของมันถ้าเรายอมรับปวดเป็นควอพิเศษที่รู้จักกันอย่างแน่นอน แต่ โดยจิตใจโดดเดี่ยวที่รับรู้นั้น นี้อาจถูกนำไปพื้นดินมองคาร์ทีเซียนของตนเองและจิตสำนึก จิตสำนึกของเรา อาการปวดเมื่อยอย่างไรก็ตาม จะดูเหมือนจะ unassailable กับนี้ หนึ่งอาจยอมรับความจริงที่แน่นอนของความเจ็บปวดของตัวเอง แต่เรียกร้องสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของอาการปวดของผู้อื่น อีกวิธีหนึ่งคือ หนึ่งอาจใช้สาย behaviorist และอ้างว่า ปวดของเรามีระบบประสาทเพียงดึงมาจัดการการทำงาน [19]Wittgenstein เชิญผู้อ่านจินตนาการถึงชุมชนซึ่งบุคคลแต่ละมีกล่องที่ประกอบด้วย "ด้วง" "ไม่มีใครสามารถมองเข้าไปในกล่องของผู้อื่น และทุกคนบอกว่า เขารู้ว่าอะไรคือด้วงเท่านั้น โดยดูที่ด้วงเขา" [16]หาก "ด้วง" มีการใช้ในภาษาของคนเหล่านี้ มันไม่สามารถเป็นชื่อของสิ่ง - เนื่องจากเป็นไปได้ทั้งหมดว่า แต่ละคนมีสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงในกล่องของพวกเขา หรือแม้กระทั่งว่า สิ่งที่ในกล่องที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา หรือว่าในความเป็นจริงเปล่าแต่ละกล่อง เนื้อหาของกล่องไม่เกี่ยวข้องไม่ว่าเกมภาษาที่ใช้ในโดยการเปรียบเทียบ มันไม่สำคัญว่า หนึ่งไม่สามารถสัมผัสความรู้สึกตามอัตวิสัยของผู้อื่น เว้นแต่เป็นการเรียนรู้พูดคุยประสบการณ์เรื่องดังกล่าวผ่านสาธารณะประสบการณ์ เนื้อหาจริงมีความเกี่ยวข้อง ทั้งหมดที่เราสามารถสนทนาเป็นสิ่งที่มีอยู่ในภาษากลางโดย "ด้วง" เป็นการเปรียบเทียบการปวด Wittgenstein ชี้ให้เห็นว่า กรณีของการปวดไม่คล้อยตามจริง ๆ การใช้ปรัชญาจะทำให้มัน "กล่าวคือ: ถ้าเราตีความไวยากรณ์ของการแสดงออกของความรู้สึกแบบ ' วัตถุและชื่อ, " วัตถุลดลงจากพิจารณาเกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วงในกล่องเป็นทดลองทางความคิดที่มีชื่อเสียงที่ Wittgenstein แนะนำในบริบทของการสืบสวนของเขาปวด. [16]

ปวดครอบครองเป็นสถานที่ที่แตกต่างกันและที่สำคัญในปรัชญาของจิตใจด้วยเหตุผลหลาย. [17] หนึ่งคือการที่ปวดดูเหมือนจะยุบแตกต่างลักษณะ / ความเป็นจริง. [18] ถ้าวัตถุปรากฏขึ้นเพื่อให้คุณเป็นสีแดงมันอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นในความเป็นจริง แต่ถ้าคุณดูเหมือนจะตัวเองจะอยู่ในความเจ็บปวดที่คุณจะต้องเป็นอย่างนี้อาจมีกรณีที่ไม่มีของที่นี่ดูเหมือนที่ทั้งหมด ในเวลาเดียวกันหนึ่งไม่สามารถรู้สึกถึงความเจ็บปวดของคนอื่น แต่อนุมานได้จากพฤติกรรมและการรายงานของพวกเขาของมันของพวกเขา.

ถ้าเรายอมรับความเจ็บปวดเป็น qualia พิเศษที่เรียกอย่าง แต่โดยเฉพาะจิตใจที่โดดเดี่ยวที่รับรู้พวกเขานี้อาจถูกนำไปที่พื้นดิน มุมมองคาร์ทีเซียนของตัวเองและมีจิตสำนึก จิตสำนึกของเรา, ปวดแล้วก็ดูเหมือนจะทำร้ายไม่ได้ ต่อนี้หนึ่งอาจจะได้รับทราบความจริงที่แน่นอนของความเจ็บปวดของตัวเองหนึ่ง แต่เรียกร้องความสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของคนอื่นของอาการปวด อีกทางเลือกหนึ่งอาจใช้เส้น behaviorist และอ้างว่าปวดของเราจะกระตุ้นระบบประสาทเพียงมาพร้อมกับการจำหน่ายการปฏิบัติตนได้. [19]

Wittgenstein เชิญผู้อ่านที่จะจินตนาการของชุมชนในการที่บุคคลแต่ละคนมีกล่องที่มี "ด้วง" เป็น "ไม่มีใครสามารถมองเข้าไปในกล่องของคนอื่นและทุกคนบอกว่าเขารู้ว่าสิ่งที่ด้วงคือการมองหาที่ด้วงของเขาเท่านั้น." [16]

ถ้า "ด้วง" มีการใช้งานในภาษาของคนเหล่านี้ก็อาจจะไม่เป็นที่ ชื่อของบางสิ่งบางอย่าง - เพราะมันเป็นไปได้ทั้งหมดว่าแต่ละคนมีสิ่งที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงในกล่องของพวกเขาหรือแม้กระทั่งว่าสิ่งที่อยู่ในกล่องที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องหรือว่าแต่ละกล่องในความเป็นจริงที่ว่างเปล่า เนื้อหาของกล่องเป็นสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับเกมภาษาที่ใช้ใน.

โดยการเปรียบเทียบมันไม่สำคัญว่าไม่สามารถสัมผัสกับความรู้สึกของผู้อื่นอัตนัย เว้นแต่จะได้พูดคุยของประสบการณ์ส่วนตัวดังกล่าวจะได้เรียนรู้ผ่านประสบการณ์สาธารณะเนื้อหาจริงไม่เกี่ยวข้อง; ทั้งหมดที่เราสามารถพูดคุยเป็นสิ่งที่มีอยู่ในภาษาสาธารณะของเรา.

โดยนำเสนอว่า "ด้วง" เป็นเปรียบเทียบกับปวด Wittgenstein แสดงให้เห็นว่ากรณีของอาการปวดไม่ได้จริงๆคล้อยตามนักปรัชญาที่จะทำให้การใช้งานของมัน "นั่นคือจะบอกว่าถ้าเราตีความไวยากรณ์ของการแสดงออกของความรู้สึกในรูปแบบของ 'วัตถุและการแต่งตั้งที่" วัตถุที่หยดออกมาจากการพิจารณาเป็นที่ไม่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วงในกล่องเป็นการทดลองทางความคิดที่มีชื่อเสียงที่วิทเก้นสไตน์แนะนำในบริบทของการสืบสวนของเขาปวด [ 16 ]ปวดครอบครองสถานที่ที่แตกต่าง และที่สำคัญในปรัชญาของจิตใจสำหรับหลายเหตุผล [ 17 ] คือว่าปวดเหมือนจะยุบ ลักษณะความเป็นจริงความแตกต่าง [ 18 ] ถ้าวัตถุจะปรากฏให้คุณเป็นสีแดง มันอาจไม่ได้ดังนั้นในความเป็นจริง แต่ถ้าคุณดูเหมือนตัวเองจะเจ็บปวด เธอต้องเป็นอย่างนั้นจะไม่มีกรณีนี้ของที่เห็นทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน , หนึ่งไม่สามารถรู้สึกถึงความเจ็บปวดของคนอื่น แต่อนุมานได้จากพฤติกรรม และรายงานของพวกเขาเองถ้าเรายอมรับความเจ็บปวดเป็นพิเศษ ควาเลียรู้จักแน่นอน แต่เฉพาะ โดยโดดเดี่ยว จิตใจที่รับรู้พวกเขา นี้อาจนำดินของมุมมองของตนเอง และสติ สติของเราปวดอยู่ดี ดูเหมือน จะไม่สามารถโจมตีได้ . กับนี้หนึ่งอาจยอมรับความเป็นจริงสัมบูรณ์ของหนึ่งของความเจ็บปวด แต่เรียกร้องความสงสัยเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของความเจ็บปวดของคนอื่น อีกวิธีหนึ่งคือ หนึ่งอาจจะ behaviorist บรรทัดและอ้างว่าปวดประสาทของเราเป็นเพียงตัวกระตุ้นที่มีการจัดการที่จะทำ [ 19 ]วิทเก้นสไตน์ ขอเชิญผู้อ่านจินตนาการถึงชุมชนที่บุคคลแต่ละกล่องประกอบด้วย " " ด้วง " ไม่มีใครสามารถมองเข้าไปในกล่องทุกคน และทุกคนบอกว่าเขารู้ว่าด้วงเป็นเพียงโดยดูที่ด้วงของเขา . " [ 16 ]ถ้า " ด้วง " มีใช้ในภาษาของคนเหล่านี้ก็อาจไม่ต้องเป็นชื่อของอะไร เพราะมันเป็นไปได้ทั้งหมดว่า แต่ละคน มีสิ่งที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์ในกล่องของพวกเขา หรือแม้แต่ สิ่งที่อยู่ในกล่องตลอดเวลา เปลี่ยนไป หรือ ว่า แต่ละกล่องได้ในความเป็นจริงที่ว่างเปล่า เนื้อหาของกล่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับเกมมันเป็นภาษาที่ใช้ในโดยการเปรียบเทียบ , มันไม่สำคัญว่าไม่สามารถพบอีกเป็นอัตนัยไก่ . ถ้าพูดถึงประสบการณ์อัตวิสัย เช่นได้เรียนรู้ผ่านประสบการณ์จริง ประชาชน เนื้อหามีความเกี่ยวข้อง ทั้งหมดที่เราสามารถพูดคุยเป็นสิ่งที่สามารถใช้ได้ในภาษาของเราที่สาธารณะโดยเสนอ " ด้วง " เป็นคล้ายคลึงกับเพียร วิทเก้นสไตน์ ชี้ให้เห็นว่า กรณีเพียรไม่ได้จริงๆซูฮกให้ใช้ปรัชญาจะทำให้มัน . คือว่า ถ้าเราวิเคราะห์ไวยากรณ์ของการแสดงออกของความรู้สึกในรูปแบบของวัตถุและชื่อ " วัตถุออกจากการเป็นคนวงนอก