Ebola virus disease (EVD; also Ebol

Ebola virus disease (EVD; also Ebola hemorrhagic fever, or EHF), or simply Ebola, is a disease of humans and other primates caused by ebolaviruses. Signs and symptoms typically start between two days and three weeks after contracting the virus with a fever, sore throat, muscle pain, and headaches. Then, vomiting, diarrhea and rash usually follow, along with decreased function of the liver and kidneys. At this time some people begin to bleed both internally and externally.[1] The disease has a high risk of death, killing between 25 and 90 percent of those infected with an average of about 50 percent.[1] This is often due to low blood pressure from fluid loss, and typically follows six to sixteen days after symptoms appear.[2]

The virus spreads by direct contact with body fluids, such as blood, of an infected human or other animals.[1] This may also occur through contact with an item recently contaminated with bodily fluids.[1] Spread of the disease through the air between primates, including humans, has not been documented in either laboratory or natural conditions.[3] Semen or breast milk of a person after recovery from EVD may still carry the virus for several weeks to months.[1][4] Fruit bats are believed to be the normal carrier in nature, able to spread the virus without being affected by it. Other diseases such as malaria, cholera, typhoid fever, meningitis and other viral hemorrhagic fevers may resemble EVD. Blood samples are tested for viral RNA, viral antibodies or for the virus itself to confirm the diagnosis.[1]

Control of outbreaks requires coordinated medical services, alongside a certain level of community engagement. The medical services include rapid detection of cases of disease, contact tracing of those who have come into contact with infected individuals, quick access to laboratory services, proper healthcare for those who are infected, and proper disposal of the dead through cremation or burial.[1][5] Samples of body fluids and tissues from people with the disease should be handled with special caution. Prevention includes limiting the spread of disease from infected animals to humans. This may be done by handling potentially infected bush meat only while wearing protective clothing and by thoroughly cooking it before eating it. It also includes wearing proper protective clothing and washing hands when around a person with the disease.[1]

No specific treatment or vaccine for the virus is available, although a number of potential treatments are being studied. Supportive efforts, however, improve outcomes. This includes either oral rehydration therapy (drinking slightly sweetened and salty water) or giving intravenous fluids as well as treating symptoms. The disease was first identified in 1976 in two simultaneous outbreaks, one in Nzara, and the other in Yambuku, a village near the Ebola River from which the disease takes its name.[6] EVD outbreaks occur intermittently in tropical regions of sub-Saharan Africa.[1] Between 1976 and 2013, the World Health Organization reports a total of 24 outbreaks involving 1,716 cases.[1][7] As of February 2015 the largest outbreak is ongoing, the epidemic in West Africa centered in Guinea, Sierra Leone and Liberia.[8][9][10] As of 27 January 2015, this outbreak has 22,159 reported cases resulting in 8,844 deaths.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคไวรัสอีโบลา (อีวีดี ยังไข้เลือดออกอีโบลา หรือ EHF), หรือเพียงแค่อีโบลา เป็นโรคของมนุษย์และ primates อื่น ๆ เกิดจาก ebolaviruses อาการมักจะเริ่มระหว่างวันที่ 2 และสัปดาห์ที่สามหลังจากทำสัญญาไวรัส กับไข้ เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อ ปวดหัว แล้ว อาเจียน ท้องเสียและผื่นมักจะทำตาม รวมทั้งลดการทำงานของตับและไต เวลานี้ บางคนเริ่มออกทั้งภายใน และภายนอก[1] โรคมีความเสี่ยงสูงความตาย ฆ่าระหว่าง 25 และร้อยละ 90 ของผู้ติดเชื้อโดยเฉลี่ยประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์[1] ซึ่งมักเป็นเนื่องจากความดันโลหิตต่ำจากการสูญเสียของเหลว และตามหก-หกวันหลังจากปรากฏอาการโดยทั่วไป[2]ไวรัสแพร่กระจาย โดยติดต่อโดยตรงกับของเหลวในร่างกาย เลือด สัตว์มนุษย์ หรืออื่น ๆ การติดเชื้อเช่น[1] ซึ่งอาจเกิดขึ้นผ่านติดต่อสินค้าเพิ่ง ปนเปื้อนกับของเหลวที่ร่างกาย[1] การแพร่กระจายของโรคผ่านไปในอากาศระหว่าง primates รวมทั้งมนุษย์ ไม่มีการจัดทำเอกสารในห้องปฏิบัติการหรือสภาพธรรมชาติ[3] น้ำเชื้อหรือเต้านมนมตัวหลังจากฟื้นตัวจากอีวีดีอาจยังมีไวรัสหลายสัปดาห์เดือน[1][4] ค้างคาวผลไม้ที่เชื่อว่าเป็นผู้ขนส่งปกติในธรรมชาติ สามารถแพร่กระจายไวรัสโดยไม่รับผลกระทบจากมัน โรคอื่น ๆ เช่นมาลาเรีย อหิวาตกโรค ไข้ไทฟอยด์ เยื่อหุ้มสมองอักเสบ และ fevers เลือดออกไวรัสอื่น ๆ อาจมีลักษณะอีวีดี เลือดตัวอย่างที่ทดสอบในอาร์เอ็นเอไวรัส แอนตี้ไวรัส หรือไวรัสเพื่อยืนยันการวินิจฉัย[1]ควบคุมการแพร่ระบาดต้องประสานงานทางการแพทย์ บริการควบคู่ไปกับระดับความผูกพันของชุมชน บริการทางการแพทย์รวมถึงตรวจสอบอย่างรวดเร็วของโรค ติดตามผู้ติดต่อของผู้ที่ได้มาไปยังฝั่งติดเชื้อบุคคล ผู้ใช้บริการห้องปฏิบัติ การดูแลสุขภาพที่เหมาะสมสำหรับผู้ที่ติดเชื้อ และกำจัดเหมาะสมผ่านการเผาศพหรือฝังศพคดี[1][5] ตัวอย่างของของเหลวในร่างกายและเนื้อเยื่อจากผู้ที่มีโรคควรมีจัดการ ด้วยความระมัดระวังพิเศษ การป้องกันรวมถึงจำกัดการแพร่กระจายของโรคจากสัตว์ที่ติดเชื้อกับมนุษย์ นี้อาจจะทำ โดยการจัดการเนื้อบุชอาจติดไวรัสเฉพาะในขณะที่สวมเสื้อผ้าป้องกัน และทำอาหารก่อนกิน มันยังมีการสวมเสื้อผ้าป้องกันที่เหมาะสมและการซักมือใกล้บุคคลที่มีโรค[1]การรักษาหรือวัคซีนสำหรับไวรัสไม่ได้ แม้ว่าจำนวนการรักษาอาจมีการศึกษา อย่างไรก็ตาม ความพยายามสนับสนุน ปรับปรุงผลลัพธ์ นี้ รวมทั้งบำบัด rehydration ปาก (ดื่มน้ำหวาน และเค็มเล็กน้อย) หรือให้ของเหลวฉีดรักษาอาการ โรคมีการระบุไว้ก่อนในปี 1976 ในแพร่ระบาดพร้อมกันสอง หนึ่งใน Nzara และอื่น ๆ ใน Yambuku หมู่บ้านใกล้แม่น้ำอีโบลาซึ่งโรคนี้จะชื่อ[6] อีวีดีระบาดเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ ในภูมิภาคเขตร้อนของแอฟริกาใต้ซาฮารา[1] ระหว่างปี 1976 และ 2013 องค์การอนามัยโลกรายงานจำนวน 24 ระบาดที่เกี่ยวข้องกับกรณี 1,716[1][7] ณ 2015 กุมภาพันธ์ ระบาดใหญ่อย่างต่อเนื่อง โรคระบาดในแอฟริกาตะวันตกแปลกในกินี สาธารณรัฐเซียร์ราลีโอน และไลบีเรีย[8][9][10] ณ 27 2015 มกราคม ระบาดนี้มีกรณีรายงาน 22,159 ใน 8,844 เสียชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคไวรัสอีโบลา (EVD; ยังไข้เลือดออกอีโบลาหรือ EHF) หรือเพียง Ebola, เป็นโรคของมนุษย์และบิชอพอื่น ๆ ที่เกิดจากการ ebolaviruses อาการและอาการแสดงมักจะเริ่มต้นระหว่างสองวันสามสัปดาห์หลังจากที่ทำสัญญาไวรัสที่มีไข้เจ็บคอปวดกล้ามเนื้อและปวดหัว จากนั้นอาเจียนท้องเสียและมีผื่นมักจะทำตามพร้อมกับฟังก์ชั่นที่ลดลงของตับและไต ในเวลานี้บางคนเริ่มที่จะมีเลือดออกทั้งภายในและภายนอก. [1] โรคที่มีความเสี่ยงสูงของการตายฆ่าระหว่าง 25 และร้อยละ 90 ของผู้ที่ติดเชื้อมีค่าเฉลี่ยประมาณร้อยละ 50. [1] นี้มักจะเกิดจากการ ความดันโลหิตต่ำจากการสูญเสียน้ำและมักดังนี้ 6-16 วันหลังจากที่อาการปรากฏ. [2] ไวรัสแพร่กระจายโดยการสัมผัสโดยตรงกับของเหลวในร่างกายเช่นเลือดของมนุษย์ติดเชื้อหรือสัตว์อื่น ๆ . [1] นอกจากนี้ยังอาจเกิดขึ้น ผ่านการติดต่อกับรายการเมื่อเร็ว ๆ นี้ปนเปื้อนด้วยของเหลวในร่างกาย. [1] การแพร่กระจายของโรคผ่านทางอากาศระหว่างนมรวมทั้งมนุษย์ยังไม่ได้รับการบันทึกไว้ทั้งในห้องปฏิบัติการหรือสภาพธรรมชาติ. [3] น้ำเชื้อหรือเต้านมของคนหลังจากการกู้คืน จาก EVD ยังอาจนำเชื้อไวรัสมาเป็นเวลาหลายสัปดาห์เพื่อเดือน. [1] [4] ค้างคาวผลไม้เชื่อว่าจะเป็นผู้ให้บริการตามปกติในธรรมชาติสามารถที่จะแพร่กระจายไวรัสโดยไม่ได้รับผลกระทบจากมัน โรคอื่น ๆ เช่นโรคมาลาเรียอหิวาตกโรคไข้ไทฟอยด์, เยื่อหุ้มสมองอักเสบและไข้เลือดออกไวรัสอื่น ๆ อาจมีลักษณะ EVD ตัวอย่างเลือดจะมีการทดสอบสำหรับอาร์เอ็นเอไวรัสภูมิคุ้มกันไวรัสหรือไวรัสตัวเองเพื่อยืนยันการวินิจฉัย. [1] การควบคุมการระบาดของโรคต้องใช้บริการทางการแพทย์ประสานงานควบคู่ไปกับระดับหนึ่งของการมีส่วนร่วมของชุมชน บริการทางการแพทย์รวมถึงการตรวจสอบอย่างรวดเร็วของกรณีของโรค, การติดตามการติดต่อของผู้ที่ได้เข้ามาสัมผัสกับผู้ติดเชื้อเข้าถึงที่รวดเร็วในการบริการห้องปฏิบัติการ, การดูแลสุขภาพที่เหมาะสมสำหรับผู้ที่มีการติดเชื้อและการกำจัดที่เหมาะสมของความตายโดยการเผาศพหรือฝังศพ. [ 1] [5] ตัวอย่างของของเหลวในร่างกายและเนื้อเยื่อจากคนที่เป็นโรคควรได้รับการจัดการด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ การป้องกันรวมถึงการ จำกัด การแพร่กระจายของโรคจากสัตว์ที่ติดเชื้อไปยังมนุษย์ นี้อาจจะทำโดยการจัดการเนื้อพุ่มไม้ที่อาจติดเชื้อเท่านั้นในขณะที่สวมชุดป้องกันและการปรุงอาหารอย่างละเอียดก่อนที่จะรับประทานอาหารมัน นอกจากนี้ยังรวมถึงการได้สวมชุดป้องกันที่เหมาะสมและล้างมือเมื่อรอบคนที่มีโรค. [1] ไม่มีการรักษาที่เฉพาะเจาะจงหรือวัคซีนสำหรับไวรัสสามารถใช้ได้แม้ว่าจำนวนการรักษาที่มีศักยภาพมีการศึกษา ความพยายามในการสนับสนุน แต่การปรับปรุงการรักษา ซึ่งรวมถึงการรักษาด้วยการคืนทั้งในช่องปาก (การดื่มที่มีรสหวานเล็กน้อยและน้ำเค็ม) หรือให้ของเหลวทางหลอดเลือดดำเช่นเดียวกับการรักษาอาการ โรคที่ถูกระบุว่าเป็นครั้งแรกในปี 1976 ในสองการระบาดพร้อมกันหนึ่งใน Nzara, และอื่น ๆ ใน Yambuku หมู่บ้านใกล้แม่น้ำอีโบลาจากโรคซึ่งใช้ชื่อ. [6] การระบาดเกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ EVD ในภูมิภาคเขตร้อนของทะเลทรายซาฮารา แอฟริกา. [1] ระหว่างปี 1976 และปี 2013 องค์การอนามัยโลกรายงานทั้งหมด 24 การระบาดของโรคที่เกี่ยวข้องกับกรณีที่ 1,716. [1] [7] ณ กุมภาพันธ์ 2015 การระบาดใหญ่ที่สุดอย่างต่อเนื่องเป็นโรคระบาดในแอฟริกาตะวันตกเป็นศูนย์กลางในประเทศกินี, เซียร์รา ลีโอนและไลบีเรีย. [8] [9] [10] ขณะที่ 27 มกราคม 2015 การระบาดนี้ได้ 22159 รายงานกรณีที่เกิดขึ้นใน 8844 เสียชีวิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคอีโบลาไวรัส ( evd ; อีโบลาไข้เลือดออก หรือ ehf ) หรือเพียงแค่อีโบลาเป็นโรคของมนุษย์และสัตว์อื่น ๆที่เกิดจาก ebolaviruses . สัญญาณและอาการโดยทั่วไปจะเริ่มต้นระหว่างสองวันสามสัปดาห์หลังจากการทำสัญญาไวรัสไข้ เจ็บคอ ปวดกล้ามเนื้อและปวดหัว แล้ว อาเจียน ท้องเสีย และผื่นมักจะตามพร้อมกับลดการทำงานของตับและไต ตอนนี้บางคนเริ่มที่จะมีเลือดออกทั้งภายนอกและภายใน [ 1 ] โรคที่มีความเสี่ยงสูงของความตาย , ฆ่าระหว่าง 25 และ 90 เปอร์เซ็นต์ของผู้ติดเชื้อเฉลี่ยประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ [ 1 ] นี้มักจะเป็นเนื่องจากความดันต่ำจากการสูญเสียของเหลวและมักจะดังต่อไปนี้หกถึง 16 วัน หลังจากอาการปรากฏ [ 2 ]

ไวรัสแพร่กระจายโดยการสัมผัสกับของเหลวในร่างกาย เช่น เลือดของมนุษย์หรือสัตว์ที่ติดเชื้ออื่น ๆ [ 1 ] นี้ยังอาจเกิดขึ้นผ่านการติดต่อกับรายการนี้ปนเปื้อนกับของเหลวในร่างกาย [ 1 ] การแพร่กระจายของโรคผ่านอากาศระหว่างสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมรวมทั้งมนุษย์ ยังไม่ได้รับเอกสารทั้งในห้องปฏิบัติการ หรือ สภาวะธรรมชาติ[ 3 ] น้ำอสุจิหรือนมของคนหลังหายจาก evd อาจยังคงมีไวรัสหลายสัปดาห์เพื่อเดือน [ 1 ] [ 2 ] ผลไม้ค้างคาวถือเป็นผู้ให้บริการปกติในธรรมชาติ สามารถที่จะแพร่กระจายไวรัสโดยไม่ได้รับผลกระทบจากมัน โรคอื่นๆ เช่น มาเลเรีย อหิวาตกโรค ไข้ไทฟอยด์ เยื้อหุ้มสมองอักเสบ และไข้เลือดออก อาจคล้าย ๆไวรัส evd . ตัวอย่างเลือดใช้อาร์เอ็นเอไวรัส ,แอนติบอดีต่อไวรัสหรือไวรัสตัวเองเพื่อยืนยันการวินิจฉัย . [ 1 ]

ควบคุมการระบาดต้องประสานการบริการทางการแพทย์ควบคู่ไปกับระดับหนึ่งของชุมชนอย่างมีส่วนร่วม บริการทางการแพทย์ รวมถึงการตรวจสอบกรณีของโรคอย่างรวดเร็ว ติดต่อการติดตามของผู้ที่ได้เข้ามาสัมผัสกับผู้ติดเชื้อ การเข้าถึงที่รวดเร็วในการบริการทางห้องปฏิบัติการ