Theme and ToneLike most writers, Em

Theme and Tone
Like most writers, Emily Dickinson wrote about what she knew and about what intrigued her. A keen observer, she used images from nature, religion, law, music, commerce, medicine, fashion, and domestic activities to probe universal themes: the wonders of nature, the identity of the self, death and immortality, and love. In this poem she probes nature's mysteries through the lens of the rising and setting sun.
Sometimes with humor, sometimes with pathos, Dickinson writes about her subjects. Remembering that she had a strong wit often helps to discern the tone behind her words.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธีมและเสียง
เช่นเดียวกับนักเขียนส่วนใหญ่เอมิลี่ดิกคินสันเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอรู้และเกี่ยวกับสิ่งที่เธอสนใจ สังเกตการณ์เธอใช้ภาพจากธรรมชาติ, ศาสนา, กฎหมาย, เพลง, การค้า, การแพทย์, แฟชั่น, และกิจกรรมในประเทศที่จะตรวจสอบรูปแบบสากล: ความมหัศจรรย์ของธรรมชาติที่ตัวตนของตัวเองเสียชีวิตและความเป็นอมตะและความรัก ในบทกวีนี้เธอ probes ความลึกลับของธรรมชาติผ่านเลนส์ของดวงอาทิตย์ขึ้นและการตั้งค่า.
บางครั้งด้วยอารมณ์ขันบางครั้งก็มีเรื่องน่าเศร้าดิกคินสันเขียนเกี่ยวกับเรื่องของเธอ ความทรงจำว่าเธอได้ปัญญาที่แข็งแกร่งมักจะช่วยในการแยกแยะเสียงที่อยู่เบื้องหลังคำพูดของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบและโทน
ชอบนักเขียนส่วนใหญ่ เอมิลี่ดิกคินสันเขียนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอรู้เกี่ยวกับสิ่งที่สนใจเธอ ผู้สังเกตการณ์กระตือรือร้น เธอใช้ภาพจากธรรมชาติ , ศาสนา , กฎหมาย , ดนตรี , พาณิชย์ , ยา , แฟชั่น , และกิจกรรมต่างๆภายในประเทศ เพื่อสอบสวนชุดรูปแบบสากล : สิ่งมหัศจรรย์ของธรรมชาติ อัตลักษณ์ของตนเอง ความตาย และความอมตะ และ ความรักในกลอนบทนี้เธอและความลึกลับของธรรมชาติผ่านเลนส์ของเพิ่มขึ้นและการตั้งค่าดวงอาทิตย์ .
บางครั้งมากบางครั้งกับสิ่งที่น่าสมเพช , ดิกคินสันเขียนเรื่องเธอ จำได้ว่าเธอมีปัญญาที่เข้มแข็งมักจะช่วยแยกแยะเสียงเบื้องหลังคำพูด