the increasing prevalence of overwe

the increasing prevalence of overweight and obesity
has called for actions already in place for years.
Unfortunately, the results so far have been mostly
disappointing. The role of science in combating obesity is
to provide evidence for decision-making at political
(national and local) level, in food industry, in health
care settings and in educational planning. Evidently,
more data are needed to understand the detailed aetiology
of obesity and how to combat obesity at population
and individual levels.
In addition to physical activity, diet is a major factor
affecting energy balance and subsequently weight change.
Most of the studies looking at the impact of diet on
weight change have concentrated on the proportions of
macronutrients (as percent in total energy intake, E%) or
on consumption of specific foods.
Recently, several systematic reviews and meta-analyses
have addressed the role of carbohydrates in obesity.
Cross-sectional studies tend to show an inverse relation
between the proportion of dietary carbohydrates (E%)
and obesity (1). In contrast, cohort studies and randomised
intervention trials do not provide strong evidence
that increasing or decreasing the proportion of dietary
carbohydrates has a significant independent effect on
body weight maintenance (1).
Sugar-rich foods are usually low in dietary fibre and at
least moderately high in energy density. In theory, both
properties could link high sugar intake with obesity. In an
extensive narrative review, van Baak and Astrup (2)
concluded that there is insufficient evidence that an
exchange of sugar to nonsugar (starch- and/or fibrerich)
carbohydrateswould assist in body weight reduction.
Very few population studies report on the association
between sugar-rich food intake and weight gain. In a study
using the EPIC cohort in Potsdam, Schulz et al. (3)
reported that intake of high sugar foods, i.e. sweets, was
significantly predictive of large weight gain. However,
there is stronger epidemiological (1, 2) and less consistent
evidence from randomised intervention trials (4) that
sugar-sweetened beverages may induce obesity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชุกที่เพิ่มขึ้นของมีน้ำหนักเกินและโรคอ้วนมีเรียกสำหรับการดำเนินการแล้วในปีนี้อับ ผลจนได้เป็นส่วนใหญ่ชิว ๆ บทบาทของวิทยาศาสตร์ในการต่อสู้กับโรคอ้วนเพื่อให้หลักฐานสำหรับการตัดสินใจในทางการเมืองระดับที่เป็น (ชาติ และท้องถิ่น) อุตสาหกรรมอาหาร สุขภาพดูแลการตั้งค่าและ ในการวางแผนการศึกษา อย่างเห็นได้ชัดข้อมูลเพิ่มเติมจำเป็นต้องเข้าใจ aetiology รายละเอียดโรคอ้วนและวิธีการต่อสู้กับโรคอ้วนในประชากรและระดับบุคคลนอกเหนือจากกิจกรรมทางกายภาพ อาหารเป็นปัจจัยสำคัญส่งผลกระทบต่อสมดุลและภายหลังการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักส่วนใหญ่ของการศึกษาดูผลกระทบของอาหารบนการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักมีความเข้มข้นในสัดส่วนของธาตุอาหาร (เป็นเปอร์เซ็นต์ในปริมาณพลังงานทั้งหมด E %) หรือการบริโภคอาหารเฉพาะเมื่อเร็ว ๆ นี้ ปริทัศน์และเมตาวิเคราะห์หลายได้รับบทบาทของคาร์โบไฮเดรตในโรคอ้วนศึกษาที่ป่วยมักจะ แสดงความสัมพันธ์ผกผันระหว่างสัดส่วนของอาหารคาร์โบไฮเดรต (E %)และโรคอ้วน (1) คมชัด งานศึกษา และแบบสุ่มการทดลองการแทรกแซงไม่ให้หลักฐานที่เพิ่ม หรือลดสัดส่วนของอาหารคาร์โบไฮเดรตมีผลต่ออิสระสำคัญบนบำรุงรักษาน้ำหนักร่างกาย (1)อาหารที่อุดมด้วยน้ำตาลจะต่ำมักจะ ในเส้นใยอาหาร และน้อยปานกลางสูงในความหนาแน่นของพลังงาน ในทางทฤษฎี ทั้งสองคุณสมบัติสามารถเชื่อมโยงการบริโภคน้ำตาลสูงกับโรคอ้วน ในการextensive narrative review, van Baak and Astrup (2)concluded that there is insufficient evidence that anexchange of sugar to nonsugar (starch- and/or fibrerich)carbohydrateswould assist in body weight reduction.Very few population studies report on the associationbetween sugar-rich food intake and weight gain. In a studyusing the EPIC cohort in Potsdam, Schulz et al. (3)reported that intake of high sugar foods, i.e. sweets, wassignificantly predictive of large weight gain. However,there is stronger epidemiological (1, 2) and less consistentevidence from randomised intervention trials (4) thatsugar-sweetened beverages may induce obesity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกเพิ่มขึ้นของโรคอ้วนน้ำหนักเกินและ
ได้เรียกร้องให้ดำเนินการแล้วในสถานที่สำหรับปี.
แต่น่าเสียดายที่ผลเพื่อให้ห่างไกลได้รับส่วนใหญ่เป็น
ที่น่าผิดหวัง บทบาทของวิทยาศาสตร์ในการต่อสู้กับโรคอ้วน
เพื่อให้มีหลักฐานการตัดสินใจในทางการเมือง
(ระดับชาติและระดับท้องถิ่น) ระดับในอุตสาหกรรมอาหารในการดูแลสุขภาพ
การตั้งค่าการดูแลและในการวางแผนการศึกษา เห็นได้ชัดว่า
ข้อมูลได้มากขึ้นมีความจำเป็นที่จะเข้าใจสาเหตุรายละเอียด
ของโรคอ้วนและวิธีการที่จะต่อสู้กับโรคอ้วนที่ประชากร
และระดับบุคคล.
นอกจากการออกกำลังกาย, การรับประทานอาหารเป็นปัจจัยสำคัญที่
ส่งผลกระทบต่อความสมดุลของพลังงานและภายหลังการเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก.
ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่กำลังมองหาที่ ผลกระทบของอาหารต่อ
การเปลี่ยนแปลงน้ำหนักได้จดจ่ออยู่กับสัดส่วนของ
ธาตุอาหารหลัก (ร้อยละในการบริโภคพลังงานทั้งหมด, E%) หรือ
การบริโภคอาหารที่เฉพาะเจาะจง.
เมื่อเร็ว ๆ นี้วิจารณ์หลายคนและอภิวิเคราะห์
มี addressed บทบาทของคาร์โบไฮเดรตในโรคอ้วน.
ครอส การศึกษา -sectional แนวโน้มที่จะแสดงความสัมพันธ์ผกผัน
ระหว่างสัดส่วนของคาร์โบไฮเดรตอาหาร (E%) เดอะ
และโรคอ้วน (1) ในทางตรงกันข้ามการศึกษาการศึกษาและการสุ่ม
ทดลองแทรกแซงไม่ให้หลักฐาน
ว่าการเพิ่มหรือลดสัดส่วนของอาหาร
คาร์โบไฮเดรตมีผลที่เป็นอิสระอย่างมีนัยสำคัญใน
การบำรุงรักษาน้ำหนักตัว (1).
อาหารที่อุดมด้วยน้ำตาลมักจะต่ำเส้นใยอาหารและที่
อย่างน้อยในระดับปานกลาง สูงในความหนาแน่นของพลังงาน ในทางทฤษฎีทั้ง
คุณสมบัติสามารถเชื่อมโยงการบริโภคน้ำตาลสูงกับโรคอ้วน ในการ
ตรวจสอบการเล่าเรื่องที่กว้างขวางรถตู้ Baak และ Astrup (2)
ข้อสรุปว่ามีหลักฐานเพียงพอที่
แลกเปลี่ยนของน้ำตาลที่ nonsugar (starch- และ / หรือ fibrerich)
carbohydrateswould ช่วยในการลดน้ำหนักของร่างกาย.
การศึกษาประชากรน้อยมากที่รายงานเกี่ยวกับความสัมพันธ์
ระหว่าง น้ำตาลที่อุดมไปด้วยการบริโภคอาหารและการเพิ่มน้ำหนัก ในการศึกษา
โดยใช้การศึกษาในมหากาพย์พอทสดัชัลส์, et al (3)
รายงานปริมาณของอาหารน้ำตาลสูงเช่นขนมที่เป็น
นัยสำคัญทำนายน้ำหนักขนาดใหญ่ แต่
มีทางระบาดวิทยาที่แข็งแกร่ง (1, 2) และสอดคล้องน้อย
หลักฐานจากการทดลองการแทรกแซงแบบสุ่ม (4) ว่า
เครื่องดื่มที่มีรสหวานน้ำตาลอาจก่อให้เกิดโรคอ้วน