Survival in Auschwitz have meant to

Survival in Auschwitz have meant torture and certain death. As a Jew, I was sent to near Modena, where a vast detention camp, originally meant for English and American prisoners of war, collected all the numerous categories of people not approved of by the new-born Fascist Republic. is, at the end of January At the moment of my arriva that fifty Italian Jews in the 4, there were about one hundred and rose to over six camp, but within a few weeks their number hundred. For the most part they consisted of entire families captured by the Fascists or Nazis through their imprudence or following secret accusations. A few had given themselves up spontaneously, reduced to desperation by the vagabond life or because they lacked the means to survive or to avoid separa- tion from a captured relation, or even absurdly to be conformity with the law'. There were also about a hundred Jugoslavian military internees and a few other foreigners who were politically suspect have made The arrival of a squad of German ss men should even the optimists the boventy in various ways without drawing the most obvious conclusions Thus, despite everything, t announcement of the deportation caught us all unawares, on 20 February, the Germans had,inspected the camp with tion of the kitchen service and for the scarce amount of wood distribution for beating; they mary would soon be opened. But on the even said that an in morning of the 21st we learned that on the following day the Jews would be leaving. All the Jews, without exception. Even the children, even the old, even the ill. Our destination? Nobody knew. We should be prepared for a fortnight of travel. For every person missing at the roll-call, ten would be shot. Only a minority of ingenuous and deluded souls continued to hope; we others had often spoken with the Polish and Croat refugees and we knew what departure meant. For people condemned to death, tradition prescribes an austere ceremony, calculated to emphasize that all passions and anger have died down, and that the act of justice represents only a sad duty towards society which moves even the execu- tioner to pity for the victim. Thus the condemned man is shielded from all external cares, he is granted solitude and, should he want it, spiritual comfort; in short, care is taken that he should feel around bim neither hatred nor arbitrariness, only necessity and justice, and by means of punishment, pardon But to us this was not granted, for we were many and time was short. And in any case, what had we to repent, for what crime did we need pardon? The Italian commissar accordingly decreed that all services should continue to function until the final notice: the kitchens remained open, the corvées for clean- ing worked as usual, and even the teachers of the little school gave lessons until the evening, as on other days. But that ing the children were given no homework. And night came, and it was such a night that one knew that human eyes would not witness it and survive. Everyone felt this: not one of the guards, neither Italian nor German, had the courage to come and see what men do when they know they have to die All took leave from life in the manner which most suited them. Some praying, some deliberately drunk, others lustfully intoxicated for the last time. But the mothers stayed up to pre pare the food for the journey with tender care, and washed their children and packed the luggage; and at dawn the barbed wire was full of children's washing hung out in the wind to dry. Nor did they forget the diapers, the toys, the cushions and the hun dred other small things which mothers remember and which children always need. Would you not do the same? If you and your child were going to be killed to would you not give him to eat today? In hut 6A old Gattegno lived with his wife and numerous children and grandchildren and his sons- and daughters-in-law. All the men were carpenters; they had come from many long journeys, and had always carried with them the tools of their trade, their kitchen utensils and their accordions and violins to play and dance to after the day's work. They were happy and pious folk were first to and rapidly finish the preparations for the journey in order to have time for mourning. When all was ready, the food cooked, the bundles tied together, they unloosened their hair, took off their shoes, placed the Yahrzeit candles on the ground and lit the according to the customs of their fathers, and sat on the b soil in a circle for the lamentations, praying and weeping all the night. We collected in a group in front of their door, and we experienced within ourselves a grief that was new for us, the ancient grief of the people that has no land, the grief without hope of the exodus which is renewed every century Dawn came on us like a betrayer; it seemed as though the new sun rose as an ally of our enemies to assist in our destruc- tion. The different emotions that overcame us, of resignation, of futile rebellion, of religious abandon, of fear, of despair, now joined together a a sleepless night in a collective, uncon trolled panic. The time for meditation, the time for decision was over, and all reason dissolved into a tumult, across which flashed the happy memories of our homes, still so near in time and space, as painful as the thrusts of a sword Many things were then said and done among us, but of these it is better that there remain no memory With the absurd precision to which we later had to accustom ourselves, the Germans held the roll At the end the officer asked Wieviel Stick?' The corporal saluted smartly and replied that there were six hundred a fifty 'pieces' and that all was in order. They then loaded us on to the buses and took us to the station of Carpi. Here the train was waiting for us, with our escort for the journey. Here we received the first blows: and it was so new and senseless that we felt no pain, neither in body nor in spirit. Only a profound amazement: how can one hit a man without anger? There were twelve goods wagons for six hundred and men; in mine we were only forty-five, but it was a small wagon Here then, before our very eyes, under our very feet, was one of those notorious transport trains, those which never return, and of which, shuddering and always a little incredulous, we ften heard speak. Exactly like this, detail for detailgoods wagons closed from the outside, with men, women and children pressed together without pity, like cheap merchandise, for a journey towards nothingness, a journey down there, to- wards the bottom. This time it is us who are inside Sooner or later in life everyone discovers that perfect happi- ness is unrealizable, but there are few who pause to consider that perfect unhappiness is equally unattain the antithesis able. The obstacles preventing the realization of both these ex- treme states are of the same nature: they derive from human condition which is opposed to everything infinite. Our ever-insufficient knowledge of the future opposes it: and this is called, in the one instance, hope, and in the other, uncertainty of the following day. The certainty of death opposes it: for it places a limit on every joy, but also on every grief. The in- evitable material cares oppose it: for as they poison every lasting happiness, they equally assiduously distract us from our misfortunes and make our consciousness of them intermittent and hence supportable the thirst It was the very discomfort, the blows, the cold, during hat kept us aloft in the void of bottomless despair, both the journey and after. It was not the will to live, nor a conscious resignation: for few are the men capable of such resolution, and we were but a common sample of humanity. train did not The doors had been closed at once, but the move until evening. We had learnt of our destination with relief. Auschwitz: a name without significance for us at that time, but it at least implied some place on this earth. halts. The train travelled slowly, with long, unnerving Through the slit we saw the tall pale cliffs of the Adige Valley and the names of the last Italian cities disappear behind us. We passed the Brenner at midday of the second day and everyone stood up, but no one said a word. The thought of the return journey stuck in my heart, and I cruelly pictured to myself the inhuman joy of that other journey, with doors open, no one wanting to flee, and the first Italian names and I looked around and wondered how many, among that poor human dust, would be struck by fate. Among the forty-five people in

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อยู่รอดใน Auschwitz มีหมายความ ทรมานและความตายแน่นอน เป็นความรอด ฉันถูกส่งไปใกล้ราชินี ที่ค่ายกักกันมาก หมายเดิม ในภาษาอังกฤษ และอเมริกันเชลยศึก รวบรวมหลายประเภทคนไม่อนุมัติ โดยสาธารณรัฐ Fascist เกิดใหม่ แห่ง เดือนมกราคม arriva ของฉันขณะชาวยิวอิตาลีที่ 50 ใน 4 มีประมาณหนึ่งร้อยและกุหลาบค่ายกว่า 6 แต่ภาย ในไม่กี่สัปดาห์หมายเลขร้อย ส่วนใหญ่จะประกอบด้วยทั้งครอบครัวจับ Fascists หรือ Nazis ผ่าน imprudence หรือต่อข้อกล่าวหาความลับของพวกเขา กี่มีรับเองธรรมชาติ ลด โดย vagabond ชีวิตสิ้นหวังหรือเนื่อง จากพวกเขาขาดวิธีการ เพื่อความอยู่รอด หรือเพื่อหลีกเลี่ยงการ separa สเตรชันจากความสัมพันธ์จับ หรือแม้แต่ absurdly ต้อง ให้สอดคล้องกับกฎหมาย ' ยังมีประมาณร้อย Jugoslavian internees ทหาร และชาวอื่น ๆ กี่คนสงสัยทางการเมืองได้ทำการมาถึงของทีมของ ss เยอรมันผู้ชายควรแม้ optimists boventy ในรูปแบบต่าง ๆ โดยไม่มีบทสรุปชัดเจนที่สุดดังนี้ แม้ มีทุกอย่าง ประกาศทีพฤติกรรมการจับเราทั้งหมด unawares บน 20 กุมภาพันธ์ เยอรมันมีรูปวาด ตรวจสอบค่ายกับสเตรชันบริการครัว และจำนวนเต้น แจกไม้หายาก เขาเร็ว ๆ นี้จะสามารถเปิดแมรี แต่ในกรณีกล่าวว่า เช้าในของ 21 ที่เราได้เรียนรู้ว่า ในวันต่อไปนี้ ชาวยิวจะออกจากการ ทั้งหมดชาวยิว โดยไม่มีข้อยกเว้น แม้เด็ก แม้เก่า แม้จะป่วย ปลายทางของเราหรือไม่ ไม่มีใครรู้ เราควรเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางสั้น ๆ สำหรับทุกคนที่หายไปที่เรียกชื่อ สิบจะยิง ชาว ingenuous และ deluded วิญญาณยังคงหวัง เท่านั้น เราผู้อื่นมักจะบอกกับโปแลนด์ และ Croat ผู้ลี้ภัยและเรารู้ว่าหมายถึงอะไรออก ผู้คนเกือบตาย ประเพณีได้กำหนดพิธีน่ากลัว คำนวณเน้นที่ จิตใจและความโกรธทั้งหมดจะสงบ และว่า การกระทำของความยุติธรรมหมายถึงเฉพาะหน้าที่ต่อสังคมซึ่งย้ายแม้ใน execu-tioner สงสารสำหรับเหยื่อ เศร้า คนคนเกือบถูกป้องกันจากภายนอกดูแลทั้งหมด เขาจะได้รับความสันโดษ และ ควรเขาต้องการ ความสะดวกสบายทางจิตวิญญาณ ในระยะสั้น การนำมาดูแลว่าเขาควรรู้สึกรอบ bim ไม่ชังหรือ arbitrariness เฉพาะความจำเป็นและความยุติธรรม และวิธีการลงโทษ ยกโทษ แต่เรา นี้ได้ไม่ รับ เราถูกมาก และคำย่อ และ สิ่งเรากลับ อาชญากรรมอะไรไม่ได้เราต้องโทษหรือไม่ Commissar อิตาลีตาม decreed ว่า บริการทั้งหมดควรทำงานต่อไปจนกระทั่งสุดท้ายประกาศ: ครัวยังคงเปิดอยู่ corvées สำหรับบริษัททำความสะอาดทำงานตามปกติ และแม้กระทั่งครูโรงเรียนเล็กให้เรียนจนเย็น ตามวันอื่น ๆ แต่กำลังที่เด็ก ๆ ได้รับการบ้านไม่ คืนมา และมันเป็นเช่นคืนหนึ่งรู้ว่า ตาจะไม่เป็นพยานได้ และอยู่รอด ทุกคนรู้สึกนี้: ไม่หนึ่งยาม อิตาลีหรือเยอรมัน ไม่มีความกล้า มาพบผู้ชายทำอะไรเมื่อพวกเขารู้ว่า พวกเขาต้องตายทั้งหมดเอาจากชีวิตในลักษณะที่เหมาะสมที่สุดให้ บางอธิษฐาน เมาบางอย่างจงใจ อื่น ๆ lustfully intoxicated สำหรับครั้ง แต่แม่อยู่ถึงก่อนอาหารสำหรับเดินทางพร้อมชำระเงินดูแล pare และล้างลูก และบรรจุกระเป๋า และในตอนรุ่งอรุณ ลวดหนามก็เต็มไป ด้วยเด็กซักผ้าแขวนออกลมให้แห้ง หรือไม่พวกเขาลืมผ้าอ้อม การเล่น หมอนอิง และ dred ฮุนต่าง ๆ เล็กจำที่แม่ และเด็กที่จำเป็นต้องมี คุณจะไม่ทำเหมือนกัน หากคุณและลูกของคุณ กำลังจะถูกฆ่าเพื่อ จะคุณไม่ให้เขากินวันนี้ ใน 6A ฮัท Gattegno เก่าอาศัยอยู่กับภรรยา และเด็กจำนวนมาก และหลาน และพระบุตร และ daughters-in-law ทุกคนได้เดอะคาร์เพนเทอส์ พวกเขามาจากเจอร์นีย์ยาวมาก และมีเสมอดำเนินการด้วยเครื่องมือทางการค้าของพวกเขา ครัวของพวกเขา และอัลบั้ม และ violins การเล่นเต้นรำหลังจากวัน พวกเขามีความสุข และพื้นบ้านที่ผู้ศรัทธาได้ก่อน และเสร็จสิ้นการจัดเตรียมสำหรับการเดินทางอย่างรวดเร็วเพื่อให้มีเวลาสำหรับการไว้ทุกข์ เมื่อทั้งหมดพร้อม อาหาร อาหารรวมกลุ่มเชื่อมโยงกัน พวกเขา unloosened ผมของพวกเขา เอาออกจากรองเท้าของพวกเขา วางเทียน Yahrzeit บนพื้นดิน และสว่างตามการศุลกากรของบรรพบุรุษของพวกเขา และนั่งบนดิน b เป็นวงกลมสำหรับ lamentations อธิษฐาน และร้องไห้ทั้งคืน เรารวบรวมไว้ในกลุ่มหน้าประตูของพวกเขา และเรามีประสบการณ์ภายในตนเองเป็นความเศร้าโศกที่ใหม่สำหรับเรา ความเศร้าโศกโบราณของคนที่มีที่ดินไม่มี ความเศร้าโศกโดยไม่ต้องหวังอพยพซึ่งเป็นศตวรรษทุกรุ่งเช้ามาเราเช่น betrayer การต่ออายุ มันดูเหมือนว่าดวงอาทิตย์ใหม่โรสเป็นพันธมิตรของศัตรูของเราจะช่วยให้เรา destruc สเตรชัน อารมณ์ต่าง ๆ ที่ overcame เรา ลาออก ของกบฏลม ๆ แล้ง ๆ ของ abandon ศาสนา ความกลัว สิ้นหวัง ขณะนี้ ร่วมกันคืนสลีพเลสการ์ในรวม uncon ตื่น trolled เวลาสำหรับการทำสมาธิ เวลาสำหรับการตัดสินใจได้ และเหตุผลทั้งหมดส่วนยุบเข้าเป็น tumult ข้ามซึ่งถ่ายทรงบ้านของเรา ยังให้ใกล้ในเวลาและพื้นที่ เจ็บปวดที่ thrusts ดาบหลายสิ่งแล้วพูด และทำในหมู่พวกเรา แต่เหล่านี้ได้ดีกว่าความสุขที่มีอยู่ไม่จำกับความแม่นยำไร้สาระซึ่งในภายหลังเลยทำให้ตนเอง เยอรมันจัดการม้วนท้ายที่เจ้าหน้าที่ถามติด Wieviel ?' การ corporal saluted แยบคาย และตอบกลับว่า มีหกร้อยห้าสิบเป็น 'ชิ้นส่วน' และที่ทั้งหมดถูกสั่ง นอกจากนี้พวกเขาแล้วโหลดเราไปรถ และก็พาเราไปยังสถานีของเนื้อ นี่รถไฟไม่รอเรา กับพิทักษ์ของเราสำหรับการเดินทาง ที่นี่เรารับหมัดแรก: และหมดสติที่เรารู้สึกว่าปวด ไม่มี ในร่างกาย หรือ ในจิตวิญญาณ และใหม่เพื่อให้ เท่ากับความประหลาดใจที่ลึกซึ้ง: วิธีสามารถหนึ่งตีคนไม่โกรธ มีเกวียนสินค้าสิบหกร้อยและคน ในเหมือง เรามีเพียง forty-five แต่มันเป็นแหล่งขนาดเล็กที่นี่แล้ว ก่อนถูกตามาก ภายใต้เท้าของเรามาก หนึ่งที่ รถไฟขนส่งอื้อฉาว ผู้ที่ไม่เคยกลับ และ การ ตัว และเสมอน้อย พิศวง เรา ften ได้ยินพูด แน่นอนเช่นนี้ รายละเอียดเกวียน detailgoods ปิดจากด้านนอก ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กที่กดกันเหี้ยมเกรียม เช่นสินค้าราคาประหยัด เดินทางสู่ nothingness การเดินทางลงไปข้างล่าง ไปเขตการปกครองด้านล่าง เวลานี้มันเป็นเราที่อยู่ภายในไม่ช้าก็เร็วในชีวิตที่ทุกคนพบว่า โก happi ness เป็น unrealizable แต่มีไม่กี่ที่หยุดพิจารณาทุกข์โกว่าเท่าเทียมกัน unattain แอนติเธซิสได้ อุปสรรคที่ขัดขวางการรับรู้ทั้งอดีต-treme รัฐเหล่านี้มีลักษณะเดียวกัน: พวกเขาได้รับจากสภาพมนุษย์ซึ่งตรงข้ามกับทุกอย่างไม่ ความรู้ในอนาคตของเราเคยพอ opposes มัน: และนี้เรียกว่า ในอิน สแตนซ์ที่หนึ่ง ความหวัง และ อื่น ๆ ความไม่แน่นอนของวันต่อไป แน่นอนความตาย opposes มัน: สำหรับวางข้อจำกัด ในทุกสุข แต่ยังอยู่ ในความเศร้าโศกทุก ปรามการใน - evitable วัสดุดูแล: เป็นพวกสารพิษทุกความสุขที่ยั่งยืน พวกเขาเท่าเทียมกันวิชาธรรมกวนใจเราจาก misfortunes ของเรา และทำให้สติของเรานั้นไม่ต่อเนื่อง และ supportable จึงกระหายก็สบายมาก พัด เย็น ระหว่างหาดใหญ่เก็บเราโรงแรมอลอฟท์โมฆะ bottomless ร้าย ทั้งการเดินทาง และหลังการ ไม่ใช่จะอยู่ หรือลาออกสติ: สำหรับน้อยคือความสามารถในการแก้ปัญหาดังกล่าว และเรามีแต่ตัวอย่างทั่วไปของมนุษย์ รถไฟทำประตูไม่ได้ปิดครั้ง แต่ไปจนถึงเย็น เราได้เรียนรู้ปลายทางของเราอย่างโล่งอก Auschwitz: ชื่อไม่สำคัญสำหรับเราในเวลานั้น แต่น้อย นัยบางวางบนโลกนี้ หยุด รถไฟเผื่อเวลาช้า ลอง unnerving ผ่านร่องเราเห็นหุบเขา Adige ซีดหน้าผาสูงและชื่อเมืองอิตาลีล่าสุดหายไปหลังเรา เราผ่าน Brenner ที่ในตอนกลางวันของวันที่สอง และทุกคนยืนขึ้น แต่ไม่มีผู้ใดกล่าวคำ ความคิดในการเดินทางกลับติดอยู่ในหัวใจของฉัน ฉัน cruelly ภาพให้ตัวเองสุข inhuman ที่อื่น ๆ เดินทาง มีประตูเปิด ไม่มีใครอยากหนี และอิตาลีชื่อแรกและมองรอบ ๆ และสงสัยว่า จำนวน ระหว่างว่า จะหลงจนมนุษย์ฝุ่น โดยชะตากรรม คน forty-five ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอยู่รอดใน Auschwitz มีความหมายทรมานและความตายบาง ในฐานะที่เป็นชาวยิวผมถูกส่งไปยังที่อยู่ใกล้ Modena ซึ่งเป็นค่ายกักกันกว้างใหญ่ แต่เดิมหมายถึงภาษาอังกฤษและอเมริกันเชลยศึกเก็บทุกประเภทของผู้คนจำนวนมากไม่ได้รับการอนุมัติจากโดยเกิดใหม่ฟาสซิสต์สาธารณรัฐ คือเมื่อปลายเดือนมกราคมในขณะที่อริของฉันที่ห้าสิบอิตาลีชาวยิวใน 4 ที่มีอยู่ประมาณหนึ่งร้อยและเพิ่มขึ้นเป็นกว่าหกค่าย แต่ภายในไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมาจำนวนของพวกเขาร้อย ส่วนใหญ่พวกเขาประกอบด้วยทั้งครอบครัวจับโดยพวกนาซีฟาสซิสต์หรือผ่านความไม่รอบคอบของพวกเขาต่อไปหรือข้อกล่าวหาที่เป็นความลับ ไม่กี่ได้ให้ตัวเองขึ้นตามธรรมชาติลดลงจากสิ้นหวังชีวิตร่อนเร่หรือเพราะพวกเขาขาดวิธีการที่จะอยู่รอดหรือเพื่อหลีกเลี่ยงการ separa- จากความสัมพันธ์ที่ถูกจับหรือแม้กระทั่งไร้เหตุผลที่จะเป็นไปตามกฎหมายว่าด้วย ' นอกจากนั้นยังมีประมาณร้อย internees ทหาร Jugoslavian และชาวต่างชาติอื่น ๆ ไม่กี่คนที่เป็นผู้ต้องสงสัยในทางการเมืองได้ทำให้การมาถึงของทีมของคนเยอรมันเอสเอสควรแม้แง่ที่ boventy ในรูปแบบต่างๆโดยไม่ต้องวาดข้อสรุปที่ชัดเจนที่สุดดังนั้นแม้จะมีทุกอย่างที การประกาศเนรเทศจับเราไม่รู้ตัวทุกวันที่ 20 กุมภาพันธ์ชาวเยอรมันได้รับการตรวจสอบค่ายที่มีการให้บริการของห้องครัวและสำหรับจำนวนเงินที่หายากของการกระจายไม้สำหรับการตี; พวกเขา mary เร็ว ๆ นี้จะเปิด แต่แม้จะบอกว่าในตอนเช้าของวันที่ 21 ที่เราได้เรียนรู้ว่าในวันต่อไปนี้ชาวยิวจะออกจาก ชาวยิวทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่เด็กที่แม้เก่าแม้ไม่ดี ปลายทางของเรา? ไม่มีใครรู้ว่า เราควรจะเตรียมไว้สำหรับสัปดาห์ของการเดินทาง สำหรับทุกคนที่หายไปม้วนสายสิบจะถูกยิง มีเพียงส่วนน้อยของวิญญาณและลม ๆ แล้ง ๆ ตรงไปตรงมาอย่างต่อเนื่องเพื่อหวังว่า; คนอื่น ๆ ที่เราได้พูดมักจะมีผู้ลี้ภัยชาวโปแลนด์และโครเอเชียและเรารู้ว่าสิ่งที่หมายถึงการเดินทาง สำหรับคนที่ลงโทษประหารประเพณีกำหนดพิธีเคร่งครัดคำนวณจะเน้นว่าทุกความรักและความโกรธมีผู้เสียชีวิตลงและว่าการกระทำของความยุติธรรมเป็นเพียงหน้าที่เศร้าต่อสังคมซึ่งย้ายแม้ tioner execu- จะสงสารเหยื่อ ดังนั้นคนที่ถูกตราหน้าเป็นเกราะป้องกันจากการใส่ใจภายนอกทั้งหมดที่เขาจะได้รับความสันโดษและเขาควรจะต้องการความสะดวกสบายจิตวิญญาณ ในระยะสั้นจะได้รับการดูแลว่าเขาควรจะรู้สึกรอบ Bim ไม่เกลียดชังหรือความเด็ดขาดจำเป็นเท่านั้นและความยุติธรรมและโดยวิธีการของการลงโทษ แต่การที่จะให้อภัยเรานี้ไม่ได้รับเพราะเราเป็นจำนวนมากและเวลาที่สั้น และในกรณีใด ๆ สิ่งที่เราได้กลับใจสำหรับสิ่งที่เกิดอาชญากรรมไม่เราต้องให้อภัย? บังคับการตำรวจอิตาลีตามคำสั่งว่าให้บริการทุกคนควรจะทำงานต่อไปจนกว่าจะมีประกาศสุดท้าย: ห้องครัวยังคงเปิดcorvéesสำหรับการทำความสะอาดไอเอ็นจีทำงานเป็นปกติและแม้กระทั่งครูของโรงเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เรียนจนถึงเวลาเย็นที่เป็นในวันอื่น ๆ . แต่ที่ไอเอ็นจีเด็กที่ได้รับการบ้านไม่มี และคืนมาและมันก็เป็นเช่นคืนที่ใครรู้ที่ตามนุษย์จะไม่ได้เป็นสักขีพยานและอยู่รอด ทุกคนรู้สึกว่านี่: ไม่ได้หนึ่งในยามที่ทั้งอิตาลีหรือเยอรมันมีความกล้าหาญที่จะมาและดูสิ่งที่ผู้ชายทำอย่างไรเมื่อพวกเขารู้ว่าพวกเขาจะต้องตายทั้งหมดเอาออกจากชีวิตในลักษณะที่เหมาะกับพวกเขามากที่สุด บางคนสวดมนต์บางเมาจงใจอื่น ๆ เมา lustfully เป็นครั้งสุดท้าย แต่แม่อยู่ถึงก่อนตัดอาหารสำหรับการเดินทางด้วยความระมัดระวังซื้อและล้างเด็กของพวกเขาและเต็มกระเป๋า; และในยามเช้าลวดหนามก็เต็มไปด้วยซักผ้าเด็กแขวนออกในลมให้แห้ง หรือไม่พวกเขาลืมผ้าอ้อม, ของเล่น, หมอนอิงและฮั่นเบื่อสิ่งเล็ก ๆ อื่น ๆ ที่จำและแม่ที่เด็กมักจะต้อง คุณจะไม่ทำเหมือนกันหรือไม่ หากคุณและบุตรหลานของคุณกำลังจะถูกฆ่าตายในการที่คุณจะไม่ให้เขากินวันนี้? ในกระท่อมเก่า 6A Gattegno อาศัยอยู่กับภรรยาและลูก ๆ จำนวนมากของเขาและลูกหลานและ sons- ของเขาและลูกสาวในกฎหมาย มนุษย์ทุกคนเป็นช่างไม้; พวกเขาได้มาจากการเดินทางไกลมากและได้ดำเนินการเสมอกับพวกเขามีเครื่องมือของการค้าของพวกเขา, เครื่องใช้ในครัวของพวกเขาและพวกเขาและ accordions ไวโอลินที่จะเล่นและเต้นไปหลังเลิกงานของวัน พวกเขามีความสุขและชาวบ้านที่เคร่งศาสนาเป็นครั้งแรกที่จะได้อย่างรวดเร็วและเสร็จสิ้นการเตรียมการสำหรับการเดินทางเพื่อที่จะได้มีเวลาสำหรับการไว้ทุกข์ เมื่อทุกคนก็พร้อมที่สุกอาหาร, การรวมกลุ่มเชื่อมโยงกันพวกเขา unloosened ผมของพวกเขาเอาออกรองเท้าของพวกเขาวางเทียน Yahrzeit บนพื้นดินและไฟตามประเพณีของบรรพบุรุษของพวกเขาและนั่งอยู่บนดินขใน วงกลมสำหรับคร่ำครวญภาวนาและร้องไห้ทุกคืน เราเก็บรวบรวมไว้ในกลุ่มที่อยู่หน้าประตูของพวกเขาและเรามีประสบการณ์ภายในตัวเราเองความเศร้าโศกที่ใหม่สำหรับเราความเศร้าโศกโบราณของคนที่มีที่ดินไม่มีความเศร้าโศกโดยไม่ต้องหวังว่าจะอพยพที่มีการต่ออายุทุกศตวรรษที่รุ่งอรุณมาบน เราชอบทรยศ; มันดูเหมือนกับว่าดวงอาทิตย์ใหม่เพิ่มขึ้นเป็นพันธมิตรของศัตรูของเราที่จะช่วยในการ destruc- ของเรา อารมณ์ความรู้สึกที่แตกต่างกันที่เอาชนะเราของการลาออกของการปฏิวัติไร้ประโยชน์ของศาสนาละทิ้งความกลัวของความสิ้นหวังตอนนี้ร่วมกันกกคืนนอนไม่หลับในกลุ่มความตื่นตระหนก trolled uncon เวลาสำหรับการทำสมาธิ, เวลาสำหรับการตัดสินใจที่ถูกกว่าและเหตุผลทั้งหมดหายเข้าไปวุ่นวายข้ามซึ่งประกายความทรงจำที่มีความสุขของบ้านเรายังคงเพื่อให้ใกล้ในเวลาและพื้นที่เป็นเจ็บปวดเป็นจังหวะดาบหลายสิ่งหลายอย่างได้แล้วที่ พูดและทำในหมู่พวกเรา แต่ของเหล่านี้มันจะดีกว่าที่ยังคงมีหน่วยความจำที่มีความแม่นยำไร้สาระที่เราต่อมามีการติดปากตัวเอง, เยอรมันจัดขึ้นในตอนท้ายม้วนเจ้าหน้าที่ถาม Wieviel ติดหรือไม่ ' ลงโทษเคารพอย่างชาญฉลาดและตอบว่ามีหกร้อยห้าสิบชิ้นและที่ทุกอย่างเป็นไปในการสั่งซื้อ จากนั้นพวกเขาเต็มไปเราได้ที่รถเมล์และพาเราไปยังสถานีของคาร์ นี่คือรถไฟกำลังรอเราด้วยคุ้มกันของเราสำหรับการเดินทาง ที่นี่เราได้รับพัดครั้งแรกก็เป็นดังนั้นใหม่และหมดสติที่เรารู้สึกเจ็บปวดเลยและไม่ได้อยู่ในร่างกายหรือในจิตวิญญาณ เพียงความประหลาดใจอย่างลึกซึ้ง: วิธีการหนึ่งที่สามารถตีคนที่ไม่มีความโกรธ? มีรถบรรทุกสิบสองสินค้าสำหรับหกร้อยคนเป็น; ในเหมืองที่เรามีเพียงสี่สิบห้า แต่มันก็เป็นรถบรรทุกขนาดเล็กที่นี่แล้วต่อหน้าต่อตาของเราอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเราเป็นหนึ่งในบรรดารถไฟขนส่งฉาวโฉ่ผู้ที่ไม่เคยกลับมาและจากการที่ตัวสั่นและมักจะเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่เชื่อเรา ften ได้ยินพูด แน่นอนเช่นนี้สำหรับรายละเอียดรถ detailgoods ปิดจากภายนอกกับผู้ชายผู้หญิงและเด็กโดยไม่ต้องกดเข้าด้วยกันน่าเสียดายเช่นเดียวกับสินค้าที่มีราคาถูกสำหรับการเดินทางไปสู่​​ความว่างเปล่าที่เดินทางลงที่นั่นหวอร์ดด้านล่าง เวลานี้มันเป็นเราที่อยู่ภายในไม่ช้าก็เร็วทุกคนในชีวิตพบว่าภาวะที่สมบูรณ์แบบเป็น happi- ไม่สามารถเอาได้ แต่มีไม่กี่คนที่หยุดเพื่อพิจารณาว่ามีความสุขที่สมบูรณ์แบบเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามอย่างเท่าเทียมกัน unattain สามารถ อุปสรรคการป้องกันการก่อให้เกิดของทั้งสองเหล่านี้รัฐ treme อดีตที่มีลักษณะเดียวกันที่พวกเขาเป็นผลมาจากสภาพของมนุษย์ที่เป็นศัตรูกับทุกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ความรู้ที่เคยไม่เพียงพอของเราในอนาคตตรงข้ามกับมันและนี่จะเรียกว่าในหนึ่งตัวอย่างความหวังและในอีกไม่แน่นอนของวันรุ่งขึ้น ความเชื่อมั่นของการเสียชีวิตตรงข้ามกับมันมันวางข้อ จำกัด เกี่ยวกับความสุขที่ทุกคน แต่ยังอยู่ในความเศร้าโศกทุก หใส่ใจวัสดุ evitable ต่อต้านมันเพราะพวกเขาเป็นความสุขที่ยั่งยืนพิษทุกอย่างเท่าเทียมกันที่พวกเขาเพียรพยายามหันเหความสนใจของเราจากความโชคร้ายของเราและทำให้จิตสำนึกของเราของพวกเขาเป็นระยะ ๆ และค้ำจึงกระหายมันเป็นความรู้สึกไม่สบายมากพัดเย็นในช่วง หมวกทำให้เราสูงขึ้นในช่องว่างของความสิ้นหวังลึกทั้งการเดินทางและหลัง มันไม่ได้จะมีชีวิตอยู่หรือลาออกสติ: สำหรับไม่กี่คนที่มีความสามารถในการแก้ปัญหาดังกล่าวและเรามี แต่ตัวอย่างที่พบบ่อยของมนุษยชาติ รถไฟไม่ได้ประตูถูกปิดในครั้งเดียว แต่ย้ายจนถึงเวลาเย็น เราได้เรียนรู้จากปลายทางของเราด้วยความโล่งอก Auschwitz: ชื่อโดยไม่มีความสำคัญสำหรับเราในเวลานั้น แต่อย่างน้อยนัยบางสถานที่บนโลกนี้ หยุดพัก รถไฟเดินทางช้ามีความยาวตกใจผ่านช่องที่เราเห็นหน้าผาสูงสีซีดของหุบเขา Adige และชื่อของเมืองอิตาลีที่ผ่านมาหายไปอยู่ข้างหลังเรา เราผ่านเบรนเนอร์ตอนเที่ยงของวันที่สองและทุกคนลุกขึ้นยืน แต่ไม่มีใครกล่าวคำ ความคิดของการเดินทางกลับติดอยู่ในหัวใจของฉันและฉันภาพโหดร้ายกับตัวเองความสุขที่มนุษย์ของการเดินทางอื่น ๆ ที่มีประตูเปิดไม่มีใครต้องการที่จะหลบหนีและชื่อของอิตาลีแรกและฉันมองไปรอบ ๆ และสงสัยว่าหลายหมู่ ฝุ่นของมนุษย์ที่ไม่ดีจะได้รับการตีด้วยชะตากรรม ในบรรดาสี่สิบห้าคนที่อยู่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอยู่รอดในค่ายเอาชวิตซ์ หมายถึงการทรมานและความตาย ในฐานะที่เป็นยิว ผมถูกส่งไปที่ใกล้โมเดนาที่กว้างใหญ่ค่ายกักกันแต่เดิมหมายถึงภาษาอังกฤษและเชลยศึกชาวอเมริกัน ที่รวบรวมทุกหมวดหมู่มากมายของผู้คนไม่ได้รับการอนุมัติโดยฟาสซิสต์ใหม่ของสาธารณรัฐ คือ เมื่อปลายเดือนมกราคมที่ช่วงเวลาของอริของฉันห้าสิบอิตาลีชาวยิวใน 4มีประมาณหนึ่งร้อย และเพิ่มขึ้นเป็นกว่าหกค่าย แต่ภายในไม่กี่สัปดาห์ จำนวน 100 สำหรับส่วนใหญ่ที่พวกเขาประกอบด้วยทั้งครอบครัวถูกจับโดยฟาสซิสต์หรือนาซีผ่านรอบคอบซักที หรือตามข้อกล่าวหาลับ ไม่กี่มีให้ตัวเองเป็นธรรมชาติ ,ลดภาวะโดยพเนจรชีวิตหรือเพราะพวกเขาขาดวิธีเพื่อความอยู่รอด หรือเพื่อหลีกเลี่ยง separa - tion จากบันทึกความสัมพันธ์ หรือแม้แต่ช่างให้สอดคล้องกับกฎหมาย 'มีประมาณร้อย jugoslavian ทหาร internees และไม่กี่อื่น ๆที่มีผู้ต้องสงสัยชาวต่างชาติที่ทำให้การมาถึงของทีม SS คนเยอรมันควรแม้ optimists และ boventy ในรูปแบบต่างๆโดยไม่ต้องวาดข้อสรุปที่ชัดเจนที่สุด ดังนั้น แม้จะมีทุกอย่าง ไม่ประกาศเนรเทศจับเราอย่างไม่รู้ตัว เมื่อวันที่ 20 กุมภาพันธ์ , เยอรมันมีตรวจค่าย กับผ่านบริการห้องครัวและสำหรับปริมาณที่หายากของการกระจายไม้สำหรับตี เขา แมรี่กำลังจะเปิด แต่เมื่อได้กล่าวว่า ในเช้าของวันที่ 21 เราได้เรียนรู้ว่า ในวันต่อมา ชาวยิวจะต้องไปแล้ว ยิวทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่เด็กอย่างเก่า แม้ป่วย ปลายทางของเรา ไม่มีใครรู้เลยเราควรจะเตรียมไว้สำหรับสองสัปดาห์ของการเดินทาง สำหรับทุกๆคนที่หายไปที่ขานชื่อ สิบจะถูกยิง มีเพียงส่วนน้อยและวิญญาณยังคงหวังว่าาอย่างบริสุทธิ์ใจ เราคนอื่น ๆมักจะพูดกับโปแลนด์และผู้อพยพชาวโครเอเชีย และเรารู้ว่าการเดินทางหมายถึง สำหรับผู้ที่ถูกลงโทษประหาร ประเพณี เน้นพิธีเคร่งขรึมคำนวณเพื่อเน้นที่อารมณ์และความโกรธได้ตายลง และกระทำความยุติธรรมเป็นเพียงเศร้าหน้าที่ที่มีต่อสังคมซึ่งย้ายแม้ execu - tioner ที่จะสงสารเหยื่อ ดังนั้น ชายผู้เคราะห์ร้ายเป็นเกราะป้องกันจากสนภายนอกทั้งหมด เขาได้รับ ความเหงาและ ถ้าเขาต้องการมัน จิตใจสบาย ในสั้นสนใจถ่ายที่เขาควรจะรู้สึกรอบ BIM หรือความเกลียดชัง หรือตามอำเภอใจ ความจำเป็นเท่านั้น และความยุติธรรม และโดยวิธีการของการลงโทษ ขอโทษนะ แต่เราไม่ได้รับ สำหรับพวกเรามาก และเวลาสั้น และในกรณีใด ๆ สิ่งที่เรากลับใจ อาชญากรรมอะไรที่เราต้องการครับ เอาตัวที่อิตาลีตามกำหนดว่าบริการทั้งหมดควรต่อการทำงานจนสังเกตเห็นสุดท้าย :ครัวยังคงเปิด corv é es สะอาดไอเอ็นจีทำงานตามปกติ และแม้แต่ครูของโรงเรียนให้เรียนจนถึงเย็น เช่น ในวันอื่น ๆ แต่สำหรับเด็กที่ได้รับไม่มีการบ้าน คืนมา และมันก็เป็นคืนที่รู้ว่าดวงตาของมนุษย์จะไม่เจอมันแล้วรอด ทุกคนรู้สึกแบบนี้ : ไม่มีทหารหรืออิตาลีหรือเยอรมันมีความกล้าที่จะมาและเห็นสิ่งที่พวกผู้ชายทำเมื่อพวกเขารู้ว่าพวกเขาได้ตายจากไปจากชีวิตในลักษณะที่เหมาะกับพวกเขา สวดมนต์ บางคนตั้งใจเมาๆมึน lustfully ครั้งสุดท้าย แต่มารดาอยู่ก่อนตัดอาหาร สำหรับการเดินทาง ด้วยการดูแลอ่อนโยนและล้างเด็ก และบรรจุที่เก็บ ;และรุ่งอรุณลวดหนามเต็มของเด็กซักแขวนออกในลมให้แห้ง หรือเค้าลืมผ้าอ้อม ของเล่น หมอน และฮันเดรดขนาดเล็กอื่น ๆ สิ่งที่มารดาจำและเด็กซึ่งมักจะต้อง เธอจะไม่ทำเหมือนกันล่ะ ถ้าคุณและลูกของคุณกำลังจะตาย เพื่อจะไม่ให้เขาไปกินในกระท่อม 6A เก่า gattegno อาศัยอยู่กับภรรยาของเขาและเด็กจำนวนมากและลูกหลานและลูกหลานของเขาและลูกสาวในกฎหมาย ผู้ชายทั้งหมดเป็นช่างไม้ เขากลับมาจากการเดินทางไกลมากและมักจะดำเนินการกับพวกเขาเครื่องมือของการค้าของตนและของ accordions , เครื่องครัว และไวโอลิน เล่น เต้น หลังจากวันงานพวกเขามีความสุข และมีชาวบ้านเป็นคนแรกอย่างรวดเร็วและเสร็จสิ้นการเตรียมการเดินทางเพื่อให้มีเวลาสำหรับการไว้ทุกข์ เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้ว อาหารปรุงสุก ห่อไว้ด้วยกัน พวกเขา unloosened ผม ถอดรองเท้าที่วางไว้ yahrzeit เทียนบนพื้นดินและไฟ ตามประเพณีของบรรพบุรุษและนั่งอยู่บน B ดินเป็นวงกลมสำหรับการคร่ำครวญอธิษฐานและร้องไห้ ทั้งคืน เราเก็บข้อมูลในกลุ่มอยู่หน้าประตู และเราก็มีประสบการณ์ภายในตัวเรา ความเศร้าโศกที่ใหม่สำหรับเรา ความโบราณของประชาชนที่ไม่มีที่ดิน ความเศร้าโศกไม่มีความหวังของพระธรรมซึ่งมีการต่ออายุทุกศตวรรษฟ้าสางเราเหมือนคนทรยศ ;ดูเหมือนว่าดวงอาทิตย์ใหม่เพิ่มขึ้นเป็นพันธมิตรของศัตรูของเรา เพื่อช่วยใน destruc ของเรา - tion . ต่างอารมณ์ ที่เอาชนะเราลาออก ของกบฏที่ไร้ประโยชน์ , ของทิ้ง , ศาสนาของความหวาดกลัว สิ้นหวัง ตอนนี้เข้าด้วยกันเป็นคืนนอนไม่หลับในส่วนรวม , uncon trolled ตื่นตระหนก เวลานั่งสมาธิ เวลา การตัดสินใจ และเหตุผลทั้งหมดละลายไปทั่วไปหมดซึ่งโชว์ในความทรงจำดีๆ ของบ้าน ยังใกล้ในเวลาและพื้นที่ที่เจ็บปวดและ thrusts ของดาบหลายเรื่องแล้วพูดและทำในหมู่พวกเรา แต่นี่ก็ยังเหลือไม่มีความทรงจำกับความไร้สาระที่เราต่อมาได้คุ้นเคยกับตัวเรา เยอรมัน จัดงาน ม้วนสุดท้าย เจ้าหน้าที่ถาม wieviel ติด ?' สิบโทคำนับอย่างชาญฉลาดและตอบว่ามีหกร้อยห้าสิบชิ้น ' ' และทุกอย่างในการสั่งซื้อ จากนั้นพวกเขาโหลดเราบนรถโดยสารและพาเราไปยังสถานีของคาร์ปิ . ที่นี่รถไฟ รอเราด้วยเป็นเพื่อนของเรา สำหรับการเดินทาง ที่นี่เราได้รับพัดแรก : และมันก็ใหม่และสติที่เรารู้สึกเจ็บปวด ทั้งในร่างกายและจิตวิญญาณเพียงความประหลาดใจที่ลึกซึ้ง : วิธีหนึ่งสามารถตีคนได้โดยไม่มีความโกรธ มีสิบสองสินค้าเกวียนหกร้อยคน ในเหมืองเราแค่ สี่สิบห้า แต่มันเป็นรถขนาดเล็กที่นี่ แล้วก่อนที่ตาของเรามาก ภายใต้เท้าของเรามาก เป็นหนึ่งในผู้ฉาวโฉ่รถไฟขนส่ง ผู้ซึ่งไม่เคยกลับมา และที่ตัวสั่นและมักจะไม่เชื่อเรา ften ได้ยินเล็กน้อย พูดเหมือนนี้ รายละเอียด detailgoods wagons ปิดจากด้านนอก กับ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กกดเข้าด้วยกันโดยไม่ต้องสงสาร เหมือนสินค้าราคาถูก สำหรับการเดินทางสู่ความว่างเปล่า , การเดินทางลงไป , - ตึกด้านล่าง แล้วนี่เราเป็นใครในไม่ช้าก็เร็วในชีวิตทุกคนค้นพบความสุขที่สมบูรณ์แบบเป็น unrealizable - Ness ,แต่มีไม่กี่คนที่หยุดเพื่อพิจารณาว่าทุกข์เป็นอย่างเท่าเทียมกันที่สมบูรณ์แบบ unattain ตรงกันข้ามได้ อุปสรรคขัดขวางการรับรู้ของทั้งสองนี้ อดีต treme สหรัฐอเมริกามีลักษณะเดียวกัน : พวกเขาได้รับจากสภาพมนุษย์ซึ่งตรงข้ามกับทุกอย่างที่อนันต์ ความรู้ของเราได้ไม่เพียงพอ ในอนาคตก็คัดค้าน และนี้เรียกว่าในหนึ่งอินสแตนซ์ , ความหวัง , และในอื่น ๆความไม่แน่นอนของวันต่อไป ความแน่นอนของความตายก็คัดค้าน เพราะสถานที่จำกัด ทุกความสุข แต่ยังทุกโศก - สนใจในวัสดุซึ่งหลีกเลี่ยงได้ออกมาคัดค้าน เพราะเขาติดพิษทุกความสุขที่พวกเขาอย่างเท่าเทียมกันเพียรพยายามดึงเราจากความโชคร้ายของเรา และทำให้สติของเราให้ต่อเนื่องและสนับสนุนดังนั้นความอยากมันไม่สบายมาก พัดเย็น ระหว่างหมวกเก็บเรา Aloft ในโมฆะของลึกสิ้นหวัง ทั้งการเดินทาง และหลังจาก มันไม่ได้จะอยู่หรือลาออก เพราะสติไม่กี่คน ความสามารถในการแก้ปัญหาดังกล่าว และเรามีแต่ ตัวอย่างทั่วไปของมนุษยชาติ รถไฟไม่ได้ประตูก็ถูกปิดอีกครั้ง แต่ย้ายจนกว่าจะเย็น เราได้เรียนรู้ปลายทางของเราด้วยความโล่งอก ค่ายเอาชวิตซ์ :ชื่อที่ไม่มีความสำคัญสำหรับเราในตอนนั้น แต่อย่างน้อยนัยบางสถานที่บนโลกนี้ หยุด . รถไฟเดินทางช้า ยาว น่าตกใจผ่านร่องเราเห็นหน้าผาสูงซีดของอาดีเกหุบเขาและชื่อสุดท้ายของอิตาลีเมืองหายไปอยู่ข้างหลังเรา เราผ่าน เบรนเนอร์ เที่ยงวันของวันที่สอง ทุกคนลุกขึ้นยืน แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรสักคำความคิดของการเดินทางกลับติดอยู่ในหัวใจของฉันและฉันอย่างโหดร้ายนั้นเอง ความสุขของการเดินทางอื่น ๆที่ไร้มนุษยธรรม มีประตูเปิด ไม่มีใครอยากหนี และเป็นครั้งแรกที่ชาวอิตาลีชื่อ และผมมองไปรอบ ๆและสงสัยว่าหลายกลุ่มที่ยากจนมนุษย์ฝุ่นจะถูกโชคชะตา ระหว่างสี่สิบห้าคน