Prussian Patent No. 19 was granted

Prussian Patent No. 19 was granted to Wilhelm Friedrich Wieprecht and Johann Gottfried Moritz (1777–1840)[5] on September 12, 1835 for a "basstuba" in F1. The original Wieprecht and Moritz instrument used five valves of the Berlinerpumpen type that were the forerunners of the modern piston valve. The first tenor tuba was invented in 1838 by Carl Wilhelm Moritz (1810–1855), son of Johann Gottfried Moritz.

The addition of valves made it possible to play low in the harmonic series of the instrument and still have a complete selection of notes. Prior to the invention of valves, brass instruments were limited to notes in the harmonic series, and were thus generally played very high with respect to their fundamental pitch. Harmonics starting three octaves above the fundamental pitch are about a whole step apart, making a useful variety of notes possible.

The ophicleide used a bowl-shaped brass instrument mouthpiece but employed keys and tone holes similar to those of a modern saxophone. Another forerunner to the tuba was the serpent, a bass instrument that was shaped in a wavy form to make the tone holes accessible to the player. Tone holes changed the pitch by providing an intentional leak in the bugle of the instrument. While this changed the pitch, it also had a pronounced effect on the timbre. By using valves to adjust the length of the bugle the tuba produced a smoother tone that eventually led to its popularity.

Adolphe Sax, like Wieprecht, was interested in marketing systems of instruments from soprano to bass, and developed a series of brass instruments known as saxhorns. The instruments developed by Sax were generally pitched in E♭ and B♭, while the Wieprecht "basstuba" and the subsequent Cerveny contrabass tuba were pitched in F and C (see below on pitch systems). Sax's instruments gained dominance in France, and later in Britain and America, as a result of the popularity and movements of instrument makers such as Gustave Auguste Besson (who moved from France to Britain) and Henry Distin (who eventually found his way to America).[6] Afterwards there have been many other various types of the Tuba including some with different types of valves different numbers and more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรัสเซียสิทธิบัตรเลขที่ 19 ได้รับ Wilhelm Friedrich Wieprecht และ Johann Gottfried Moritz (1777 – 1840) [5] บน 12 กันยายน 1835 "basstuba" ใน F1 เครื่องดนตรี Wieprecht และ Moritz เดิมใช้วาล์วห้าชนิด Berlinerpumpen ที่ถูกประชาชนในอาณานิคมของวาล์วลูกสูบที่ทันสมัย ทูบาอายุแรกถูกคิดค้นนำ โดยคาร์ลวิลเฮล์มมอริตซ์ (1810 – 1855), บุตรของ Johann Gottfried Moritzการเพิ่มของวาล์วทำให้สามารถเล่นต่ำในชุด harmonic ของตราสาร และยัง สามารถเลือกที่สมบูรณ์ของบันทึกย่อ ก่อนการประดิษฐ์ของวาล์ว เครื่องทองเหลืองเพื่อบันทึกย่อในชุดฮาร์โมนิค และโดยทั่วไปจึงเล่นสูงมากตามระดับพื้นฐานของพวกเขา ฮาร์โมนิกที่สาม octaves ข้างสนามพื้นฐานเริ่มต้นที่เกี่ยวกับขั้นตอนทั้งหมดออกจากกัน ทำให้หลากหลายประโยชน์ของบันทึกย่อได้Ophicleide ที่ใช้ปากเป่าเป็นรูปชามเครื่องเป่าทองเหลืองแต่ส่วนแป้นและรูโทนคล้ายคลึงกับของสมัยใหม่แซกโซโฟน เอกสารอื่นก่อนหน้าทูบาถูกพญานาค มือเบสที่รูปในรูปแบบหยักให้หลุมเสียงสามารถเข้าถึงโปรแกรมเล่น เสียงรูเปลี่ยนสนาม โดยการให้การรั่วไหลโดยตั้งใจในแตรเดี่ยวของเครื่องดนตรี ขณะนี้เปลี่ยนสนาม มันมีผลเด่นชัดในการต่ำ โดยใช้วาล์วปรับความยาวของตัวแตรเดี่ยว ทูบาที่ผลิตเสียงนุ่มนวลที่สุดนำไปสู่ความนิยมAdolphe Sax, like Wieprecht, was interested in marketing systems of instruments from soprano to bass, and developed a series of brass instruments known as saxhorns. The instruments developed by Sax were generally pitched in E♭ and B♭, while the Wieprecht "basstuba" and the subsequent Cerveny contrabass tuba were pitched in F and C (see below on pitch systems). Sax's instruments gained dominance in France, and later in Britain and America, as a result of the popularity and movements of instrument makers such as Gustave Auguste Besson (who moved from France to Britain) and Henry Distin (who eventually found his way to America).[6] Afterwards there have been many other various types of the Tuba including some with different types of valves different numbers and more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรัสเซียนสิทธิบัตรเลขที่ 19 ได้รับอนุญาตให้วิลเฮล์ฟรีดริชและฮัน Wieprecht Gottfried มอริตซ์ (1777-1840) [5] ใน 12 กันยายน 1835 สำหรับ "basstuba" ใน F1 เดิม Wieprecht และมอริตซ์เครื่องมือที่ใช้ห้าวาล์วประเภท Berlinerpumpen ว่าประชาชนในอาณานิคมของวาล์วลูกสูบที่ทันสมัย ทูบาเทนเนอร์ครั้งแรกที่ถูกคิดค้นขึ้นในปี 1838 โดยคาร์ลวิลเฮล์มอริตซ์ (1810-1855) บุตรชายของโยฮันน์กอทท์ฟรีมอริตซ์. นอกเหนือจากวาล์วทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเล่นในระดับต่ำในประสานชุดเครื่องมือและยังคงมีการเลือกที่สมบูรณ์ของการบันทึก ก่อนที่จะมีการประดิษฐ์ของวาล์วเครื่องมือทองเหลืองถูก จำกัด ให้บันทึกในซีรีส์ฮาร์โมนิและทำให้มีการเล่นโดยทั่วไปสูงมากที่เกี่ยวกับสนามพื้นฐาน ฮาร์มอนิเริ่มต้นสามเลอะเลือนเหนือสนามพื้นฐานเกี่ยวกับขั้นตอนทั้งหมดออกจากกันทำให้ความหลากหลายที่มีประโยชน์ของบันทึกที่เป็นไปได้. ophicleide ใช้ปากเป่าเครื่องดนตรีทองเหลืองชามรูป แต่กุญแจและหลุมเสียงคล้ายกับของแซกโซโฟนที่ทันสมัยลูกจ้าง ผู้เบิกทางให้กับทูบาอีกประการหนึ่งคือพญานาค, เครื่องดนตรีเบสที่เป็นรูปในรูปแบบหยักที่จะทำให้หลุมเสียงที่สามารถเข้าถึงได้ให้กับผู้เล่น รูโทนเปลี่ยนสนามโดยการให้ความตั้งใจที่รั่วไหลในเสียงแตรของเครื่องดนตรี ขณะนี้เปลี่ยนสนามก็ยังมีผลเด่นชัดบนต่ำ โดยใช้วาล์วเพื่อปรับความยาวของเสียงแตรแตรผลิตเสียงเรียบว่าในที่สุดจะนำไปสู่ความนิยมของมัน. Adolphe Sax เช่น Wieprecht กำลังให้ความสนใจในระบบการตลาดของเครื่องมือจากนักร้องเสียงโซปราโนเสียงเบสและพัฒนาชุดเครื่องมือทองเหลืองรู้จักกันในชื่อ saxhorns เครื่องมือที่ใช้ในการพัฒนาโดยแซ็กโซโฟนถูกแหลมทั่วไปใน E ♭และข♭ขณะที่ Wieprecht "basstuba" และต่อมา Cerveny เบสแตรถูกแหลมใน F และ C (ดูด้านล่างในระบบสนาม) เครื่องมือของแซ็กได้รับการปกครองในประเทศฝรั่งเศสและต่อมาในอังกฤษและอเมริกาเป็นผลมาจากความนิยมและการเคลื่อนไหวของผู้ผลิตเครื่องดนตรีเช่นกุสตาฟออ Besson (ที่ย้ายจากฝรั่งเศสไปอังกฤษ) และเฮนรี่แต็ง (ซึ่งในที่สุดก็พบทางของเขาไปอเมริกา) . [6] หลังจากนั้นมีหลายประเภทต่างๆอื่น ๆ ของทูบารวมถึงบางคนที่มีความแตกต่างของวาล์วตัวเลขที่แตกต่างและอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรัสเซียสิทธิบัตรเลขที่ 19 ได้รับ wieprecht โยฮันน์กอทท์ฟรีด วิลเฮล์ม ฟรีดริช และมอริตซ์ ( อย่า– 1840 ) [ 5 ] เมื่อวันที่ 12 , 835 สำหรับ " basstuba " F1 . การ wieprecht เดิมและที่ใช้วาล์วของ berlinerpumpen ห้าประเภทที่ forerunners ของวาล์วลูกสูบที่ทันสมัย ส่วนทูบาเทเนอร์แรกถูกคิดค้นในปี 1838 โดย คาร์ล วิลเฮล์ม มอริทซ์ ( 1810 – 1855 ) บุตรชายของโยฮันน์กอทท์ฟรีด มอริทซ์ .นอกจากนี้ของวาล์วทำให้มันเป็นไปได้ที่จะเล่นต่ำในชุดฮาร์มอนิกของอุปกรณ์ และยังมีการเลือกที่สมบูรณ์ของบันทึกย่อ ก่อนการประดิษฐ์ของวาล์ว , เครื่องมือทองเหลืองจำนวน จำกัด เพียงบันทึกในชุดฮาร์มอนิก และดังนั้นโดยทั่วไปเล่นสูงมากด้วยความเคารพระยะห่างพื้นฐานของพวกเขา ฮาร์มอนิก เริ่ม 3 octaves เหนือสนามพื้นฐานเกี่ยวกับขั้นตอนทั้งหมด นอกจากการสร้างความหลากหลายที่เป็นประโยชน์ของบันทึกย่อที่เป็นไปได้พระพิคเลียดใช้ชามรูปปากเครื่องดนตรีทองเหลืองแต่ใช้ปุ่มและเสียงรูคล้ายกับบรรดาของแซ็กโซโฟนที่ทันสมัย เอกสารอื่นกับทูบาเป็นพญานาค , เบสเครื่องดนตรีที่มีรูปในรูปแบบหยักเพื่อให้โทนหลุมสามารถเข้าถึงผู้เล่น รูเสียงเปลี่ยนระดับเสียงโดยให้รั่วโดยเจตนาในแตรของเครื่องดนตรี ขณะนี้เปลี่ยนสนาม มันก็ออกเสียงมีผลต่อคุณภาพเสียง . โดยการใช้วาล์วปรับความยาวของแตรที่ทูบาผลิตเรียบโทน ที่ในที่สุดนำไปสู่ความนิยมของอาดอล์ฟ แซ็ค เหมือน wieprecht , สนใจในระบบการตลาดของเครื่องมือจากโซปราโน่ เบส และพัฒนาชุดของเครื่องดนตรีทองเหลืองที่เรียกว่า saxhorns . เครื่องมือที่พัฒนาโดยแซ็กโซโฟนโดยทั่วไป คิดว่า ♭ E และ B ♭ในขณะที่ wieprecht " basstuba " และต่อมา cerveny คอนทราเบสทูบากำลังตั้งค่ายอยู่ที่ F และ C ( ดูด้านล่างในระบบสนาม ) เครื่องดนตรีแซ็กโซโฟนรับการปกครองในประเทศฝรั่งเศสและต่อมาในอังกฤษ และอเมริกา เป็นผลจากความนิยมและการเคลื่อนไหวของเครื่องดนตรี เช่น กุสตาฟ โอกุสต์ เบซ ( ที่ย้ายมาจาก ฝรั่งเศส อังกฤษ และ เฮนรี่ distin ( ที่พบในที่สุดทางของเขาไปยังอเมริกา ) [ 6 ] หลังจากนั้น มีหลาย ๆชนิดต่าง ๆ การบูชา รวมถึงบางชนิดที่แตกต่างของวาล์วตัวเลขที่แตกต่างกันและมากขึ้น