Wild and hell training.Many student

Wild and hell training.

Many students were hungry as they gathered on the sand when time called for it. The professors came first and waited for everyone to come.
“One lap around the beach and that’ll end today’s hell training.”
The students felt at ease.
‘We have until 5 to leisurely make it back.’
‘It’d be like a tour around Silmido in this case.’
During this, the freshman Kim Hyeonjun hand went up.
“Professor, I have a question. Our group did not eat. If we still have time after then lap around the island, can we eat then?”
The professor readily agreed.
“Sure. If you have time at the end of hell’s training, then it’s free time until the next item on the schedule. So, everybody ready?”
“Yes!”
The students wore comfortable running shoes; they did so in preparation for the running on the beach.
“Then, you run. GO!”
At the drop of the professor’s command, more than 100 students rumbled forward.
“With the sea breeze being fine like this, it’s good enough with a jog.”
“For your health, I think it’s good that we came to the MT. right, senior?”
“Yea, I’m thinking that as well.”
The student ran as if it was a leisure walk or stroll.
Even with the scorching sand below their feet, it wasn’t a hard terrain.
The fined grains of sands meshed as they trampled on.
But, some of the students led by their returning seniors were running with conviction.
“Heokheok!”
“Faster, faster, let’s go!”
The majority of the students did not understand their seniors’ reasoning.
“Run a bit slower, please.”
“Following that pace is too hard.”
Minor complaints erupted.
But, the seniors looked back while smiling brightly.
“Oh, then you can go slowly.”
“We won’t wait and are going ahead.”
The students eased off and asked.
“Is there some sort of reason?”
Then these returning students strongly shook their heads.
“It’s nothing. I just want to run, yeah.”
“Don’t you think it’s good to run in such a rare event to have such a nice sea breeze blowing into the island?”
“That’s right, we just want to run.”
With that, the seniors ran like fleeing arrows.
Lee Hyun too, didn’t care too much about having to run.
He was thinking that it was just one comfortable lap around the island.
However, he was watching the odd behavior of the returnees and became suspicious.
‘There’s something.’
Lee Hyun did not believe in anybody.
Everything was for the sake of his family’s well being!
He had long abandon trust in humanity and sympathetic compassion.
Once he learned of the harsh reality, he no longer had naivety.
He acted hard on himself as he lived while reciting ‘money money money’ in abundance.
But as if the world was truly trying to drag him to the bottom, his harsh life wasn’t just that.
It gave him experienced a temporary feel of 30 billion Won in his grasp, only just to take it away moments later.
Reality hits!
Having truly fallen once into the pits, he will not easily put absolute faith in others.
‘Be careful as to not get hit in the back of the head. There’s no way I’ll easily believe these guys.’
While Lee Hyun kept close eyes on these seniors, he raised his running speed.
This physical attribute didn’t come from his time in the Dojang; it was already instilled in him by default before then, as he never once threw money to ride the bus for the good amount of distance.
With time to cherished, he raised his physical ability up a notch to turn walking into a running pace in this place.
Dadadadadadak!
His speed rose far beyond those of the students!
Pretty soon after, he caught up with the returning seniors.
However, he didn’t care for the lead role while remained in their vicinity to find out the reason why.
He quickly found out the reason for the seniors course of actions.
No matter how much they ran, they couldn’t see the end of Silmido’s beach.
“Heokheok! I’m sure at this point we must have screwed up the direction somehow? Why are we going straight and seems to be going nowhere.”
“I think it’s already been way over 15 minutes.”
“I’m hungry.”
“Shit I’m hella hungry.”
Several of the seniors knew.
With just a quick glance, most people are often not mistaken to think that the islands in Yellow Sea as small.
But, having to run from one end to another is not an easy task.
The circumference of Silmido’s beach is more than six kilometers!
After having to run just one lap, you’ll never want to do it again.
‘I’m sorry. You young’uns’
For these knowing seniors, it was the first come first serve basis.
The effect took its toll as the other students also increased their running speed.
Their mind became impatient as they tread on continuously on the endless beach.
Physical limitations of hunger!
There were several students who were trying to catch up, but a while after, their overall speed quickly fell with shortness of breath.
For the students that neglected exercise, there was no other way to call the event but hellish.
From the once running speed they had, eventually they all came to a walking halt later.
As for Lee Hyun, the one lap was easily accomplished within the first set of 30 people.
Among this first come first server basis group, there were good amounts of returning students, seniors, and even freshmen still seemingly fresh.
Seoyoon was among them. This was easier comparing to the usual morning jog with Cha Eunhee that became a habit.
For those that didn’t make it within this group, they had to do another lap around Silmido.
From the exhaustion to the hunger, it was a proliferation of endlessness!
“Man, shit.”
“Somebody please help me, anybody.”
The students sought a helping hand from within their group, but nobody tried to lend one out.
The distance of six kilometers!
Although it seemed to be short at first sight, it was a very long distance.
It goes without saying for those that had to do it twice.
Now they finally understood why the given time was three hours.
If you cannot run, then you’d be better walk profusely to finish!
But during this second bit, they had little power to even walk, and were on the verge of collapsing.
“I…please help me. I’m really sorry but please, can you take my place.”
Hong Seonye was having a hard time and asked Lee Hyun.
She was at her physical limit and waned to rely on Lee Hyun as he seemed to be still fine.
Lee Hyun, of course, said.
“Well…I don…”
He was trying to find the right moment to reject!
“Sure.”
Lee Hyun changed his mind and ran.
It was due to the fact he had finished the lap quickly and had no particular work to do.
He figured it was better off to do a bit more physical training.
For those who had to do the second wheel, almost all of the students walked.
To be forced to do 12 kilometers was very difficult for those that didn’t exercise normally.
The only people who were running were those who returned from the service where they were forced to do so.
“Keoheuheuk.”
“Yaheuheung.”
Among the students who were still running, strange moans and groans came about here and there.
Each was forcing their heavy footsteps as the tread.
They wanted to give up. But for the sake of their group members, they could not do so at all costs.
They had not have lunch, and they could very well forgo dinner for their entire group.
‘This is why it’s called training of hell.’
‘Very fittingly put on the timetable.’
While contemplating again and again, they were forcing themselves to keep moving.
At this time, Min Sura sank to the floor in exhaustion. She sat there for a long time while panting.
“No, no more…I can’t do it anymore.”
At the sight of this, Lee Hyun who was far in front, came back.
“Piggyback.”
“Huh?”
“Piggyback. It didn’t mention anything about this on the board so I think it’s ok.”
“Yes, but…I’m heavy.”
“Don’t worry, you’re prolly not as much as before since you’ve spent a lot already.”
Lee Hyun had experience in rice delivery.
Giving a person a piggyback ride was much easier than carry a bag of rice!
‘In comparison to bringing up loads of brick up the stairs, this is much easier.’
Min Sura, with conflicted emotions, leaned on Lee Hyun’s back carefully.
“If it gets heavy…please let me off.”
“Okay.”
It wasn’t hard for Lee Hyun to carry.
He rested both hands on his thighs to push himself up and was moving slowly at first. This attracted the eyes of the students around them.
Some envied, some praised!
It was already a tough thing to carry a girl when one was already physically spent!
But what they saw after was the real surprise.
Dadadadadak.
Lee Hyun was holding onto Min Sura as he ran.
“Huh?”
“What th…”
They were already having a hard time walking!
If they had known Lee Hyun had to adjust his speed in consideration, they’d be in for a real surprise.
‘If I try to get back as soon as possible, I’ll have nothing to do but act appropriately with those people. I’ll just roughly match the leading ones and that’ll do.’
Lee Hyun ran within the leading group of the second lap.
“Aaa, so hard.”
“I’m dying, dying. If it have ice cream to eat right now would be wonderful.”
“Even if it’s just some cold water…”
As soon as the other students arrived, they dropped to the ground and sounded sickly.
Min Sura’s face also strained.
‘He really gave me a piggyback and ran.’
She was filled with anxiety when she thought that she would be put back down if she was too heavy.
But they really arrived running steadfastly.
She knew he had lots of male friends, but she just realized that the sheet anchor she thought she had wasn’t there.
That projected onto Lee Hyun; and Lee Hyun appeared much more favorable in her eyes.
Having returned after two laps around the island, before long it was already time for dinner.
Lee Hyun immediately started preparing food.
The foods he was making this time were grilled chops covered in rosemary sauce and Mediterranean shellfish soup.
Although he could have just made the grilled pork to eat, he but specifically opted out for the more labor intensive dishes b

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าและฝึกนรกนักเรียนหลายคนหิวรวบรวมรถเมื่อเวลาเรียกมัน อาจารย์ที่มาก่อน และรอให้ทุกคนมา"ตักหนึ่งรอบชายหาดและจะสิ้นสุดวันนี้ฝึกนรก"นักเรียนรู้สึกอุ่นใจ'เราได้จนกว่า 5 ให้สบาย ๆ ทำให้กลับมา''มันจะเหมือนทัวร์รอบ Silmido ในกรณีนี้'ในระหว่างนี้ วิชาฯ คิม Hyeonjun มือไปค่า"ศาสตราจารย์ แล้วคำถาม กลุ่มของเราไม่ได้กิน ถ้าเรายังมีเวลาหลังจากนั้นตักรอบเกาะ เรากินแล้ว"อาจารย์ตกลงพร้อม"แน่ใจ ถ้าคุณมีเวลาที่สิ้นสุดของการฝึกอบรมของนรก เป็นเวลาว่างจนรายการถัดไปในกำหนดการ ดังนั้น ทุกคนพร้อมหรือไม่""ใช่"นักเรียนสวมสบายรองเท้า พวกเขาไม่ได้เตรียมพร้อมสำหรับการทำงานบนชายหาด"นั้น คุณ ไป"ที่วางของคำสั่งของอาจารย์ นักเรียนกว่า 100 rumbled ไปข้างหน้า"อ่อน ๆ กำลังดีเช่นนี้ มันมีดีพอกับแซม""เพื่อสุขภาพของคุณ ฉันคิดว่า มันดีที่เรามาถึงอาวุโสขวา ภูเขา""ใช่ ฉันคิดที่ดี"นักเรียนวิ่งตามถ้าเดินพักผ่อนหรือเดินเล่นแม้จะ มีทราย scorching ใต้เท้าของพวกเขา มันไม่ได้ภูมิประเทศที่ยากธัญพืชปรับหาดทราย meshed เป็นอวสานบนแต่ ของนักเรียนที่นำ โดยรุ่นพี่ของพวกเขากลับมาเรียกใช้ ด้วยใจ"Heokheok""เร็ว เร็ว ไปกันเหอะ"ส่วนใหญ่นักเรียนได้เข้าใจเหตุผลของผู้สูงอายุของพวกเขา"รันบิตช้าลง โปรด""ตามจังหวะที่เป็นยากเกินไป"ข้อร้องเรียนรองได้ระเบิดแต่ รุ่นพี่กลับมองขณะยิ้มสดใส"โอ้ แล้วคุณสามารถไปช้า""เราจะไม่รอ และไปข้างหน้า"นักเรียนบรรเทาปิด และถาม"มีบางจัดเรียงของเหตุผลหรือไม่"แล้วนักเรียนเหล่านี้กลับมาขอจับศีรษะของพวกเขา"มันคืออะไร ฉันเพียงต้องการเรียกใช้ ใช่""ไม่คุณคิดว่า มันเป็นการทำงานในกรณีดังกล่าวหายากมีเช่นบรรยากาศลมทะเลพัดเข้าเกาะ""ถูกต้อง เราเพียงต้องการเรียกใช้"กับ รุ่นพี่วิ่งเช่นหลบลูกศรลีฮยอนมากเกินไป ไม่ได้ดูแลมากเกี่ยวกับการทำงานเขาคิดว่า เป็นตักพักเดียวรอบเกาะอย่างไรก็ตาม เขามองดูพฤติกรรมแปลกของ returnees ที่ และเป็นที่น่าสงสัย'ได้เรื่อง'ลีฮยอนไม่เชื่อในใครทุกอย่างได้เพื่อครอบครัวของเขาถูกดีเขายาว abandon เชื่อมั่นในมนุษยชาติและความเมตตาเห็นอกเห็นใจกันเมื่อเขาได้เรียนรู้ของจริงรุนแรง เขาไม่ได้ naivetyเขาดำเนินการหนักตนเองขณะที่เขาอาศัยอยู่ในขณะที่อ่าน "เงินเงินเงิน' ในความอุดมสมบูรณ์แต่ว่าโลกแท้จริงพยายามที่จะลากเขาไปด้านล่าง ชีวิตรุนแรงไม่เพียงว่าให้เขามีประสบการณ์เข้าใจความรู้สึกชั่วคราวของ 30 พันล้านวอนในเขา เพียงเท่านั้น จะว่าไปช่วงเวลาภายหลังฮิตจริงมีแท้จริงลดลงครั้งเดียวเป็นหลุม เขาจะไม่ได้แน่นอนมั่นใจในผู้อื่น' ต้องระวังว่าไม่ได้รับการตีด้านหลังของศีรษะ มีวิธีง่าย ๆ จะเชื่อคนเหล่านี้ 'ในขณะที่ลีฮยอนเก็บปิดตาในผู้สูงอายุเหล่านี้ เขายกความเร็วของเขาทำงานแอตทริบิวต์นี้มีอยู่จริงไม่ได้มาจากเวลาของเขาใน Dojang มันถูก instilled แล้วในพระองค์ โดยค่าเริ่มต้นก่อน แล้ว ดังที่เขาเคยครั้งเดียวโยนเงินขี่รถที่ระยะทางดีมีเวลาหัวแก้วหัวแหวน เขาขึ้นเขาทางกายภาพสามารถขึ้นรอยเปิดเดินเป็นก้าวที่ทำงานในสถานที่แห่งนี้Dadadadadadakความเร็วของเขากุหลาบไกลเหนือกว่านักเรียนสวยหลังจาก เขาจับขึ้นกับรุ่นพี่กลับมาอย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ดูแลสำหรับบทบาทนำในขณะที่ยังคงอยู่ในปริมณฑลของตนเพื่อหาเหตุผลว่าทำไมการเขาได้อย่างรวดเร็วพบเหตุผลสำหรับผู้สูงอายุหลักสูตรการดำเนินการไม่เท่าพวกเขาวิ่ง พวกเขาไม่สามารถเห็นจุดสิ้นสุดของ Silmido หาด"Heokheok ผมมั่นใจว่า ณจุดนี้ เราต้องมีเรื่องค่าทิศทางอย่างใด ทำไมใจเราจะตรง และดูเหมือนว่า จะไม่มีที่ไหน""ผมคิดว่า มันได้ถูกวิธีกว่า 15 นาที""ฉันหิว""Shit ฉัน hella หิว"ต่าง ๆ จากรุ่นพี่รู้มีเพียงตัวล่ะ คนส่วนใหญ่มักจะไม่ดาวตามปกติว่าหมู่เกาะในทะเลเหลืองเป็นขนาดเล็กแต่ ไม่มีการเรียกใช้จากปลายด้านหนึ่งไปยังอีกเป็นอย่างละเอียดThe circumference of Silmido’s beach is more than six kilometers!After having to run just one lap, you’ll never want to do it again.‘I’m sorry. You young’uns’For these knowing seniors, it was the first come first serve basis.The effect took its toll as the other students also increased their running speed.Their mind became impatient as they tread on continuously on the endless beach.Physical limitations of hunger!There were several students who were trying to catch up, but a while after, their overall speed quickly fell with shortness of breath.For the students that neglected exercise, there was no other way to call the event but hellish.From the once running speed they had, eventually they all came to a walking halt later.As for Lee Hyun, the one lap was easily accomplished within the first set of 30 people.Among this first come first server basis group, there were good amounts of returning students, seniors, and even freshmen still seemingly fresh.Seoyoon was among them. This was easier comparing to the usual morning jog with Cha Eunhee that became a habit.For those that didn’t make it within this group, they had to do another lap around Silmido.From the exhaustion to the hunger, it was a proliferation of endlessness!“Man, shit.”“Somebody please help me, anybody.”The students sought a helping hand from within their group, but nobody tried to lend one out.The distance of six kilometers!Although it seemed to be short at first sight, it was a very long distance.It goes without saying for those that had to do it twice.Now they finally understood why the given time was three hours.If you cannot run, then you’d be better walk profusely to finish!But during this second bit, they had little power to even walk, and were on the verge of collapsing.“I…please help me. I’m really sorry but please, can you take my place.”Hong Seonye was having a hard time and asked Lee Hyun.She was at her physical limit and waned to rely on Lee Hyun as he seemed to be still fine.Lee Hyun, of course, said.“Well…I don…”He was trying to find the right moment to reject!“Sure.”Lee Hyun changed his mind and ran.It was due to the fact he had finished the lap quickly and had no particular work to do.He figured it was better off to do a bit more physical training.For those who had to do the second wheel, almost all of the students walked.To be forced to do 12 kilometers was very difficult for those that didn’t exercise normally.The only people who were running were those who returned from the service where they were forced to do so.“Keoheuheuk.”“Yaheuheung.”Among the students who were still running, strange moans and groans came about here and there.Each was forcing their heavy footsteps as the tread.They wanted to give up. But for the sake of their group members, they could not do so at all costs.They had not have lunch, and they could very well forgo dinner for their entire group.‘This is why it’s called training of hell.’‘Very fittingly put on the timetable.’While contemplating again and again, they were forcing themselves to keep moving.At this time, Min Sura sank to the floor in exhaustion. She sat there for a long time while panting.“No, no more…I can’t do it anymore.”At the sight of this, Lee Hyun who was far in front, came back.“Piggyback.”“Huh?”“Piggyback. It didn’t mention anything about this on the board so I think it’s ok.”“Yes, but…I’m heavy.”“Don’t worry, you’re prolly not as much as before since you’ve spent a lot already.”Lee Hyun had experience in rice delivery.Giving a person a piggyback ride was much easier than carry a bag of rice!‘In comparison to bringing up loads of brick up the stairs, this is much easier.’Min Sura, with conflicted emotions, leaned on Lee Hyun’s back carefully.“If it gets heavy…please let me off.”“Okay.”It wasn’t hard for Lee Hyun to carry.He rested both hands on his thighs to push himself up and was moving slowly at first. This attracted the eyes of the students around them.Some envied, some praised!It was already a tough thing to carry a girl when one was already physically spent!But what they saw after was the real surprise.Dadadadadak.Lee Hyun was holding onto Min Sura as he ran.“Huh?”“What th…”They were already having a hard time walking!If they had known Lee Hyun had to adjust his speed in consideration, they’d be in for a real surprise.‘If I try to get back as soon as possible, I’ll have nothing to do but act appropriately with those people. I’ll just roughly match the leading ones and that’ll do.’Lee Hyun ran within the leading group of the second lap.“Aaa, so hard.”“I’m dying, dying. If it have ice cream to eat right now would be wonderful.”“Even if it’s just some cold water…”As soon as the other students arrived, they dropped to the ground and sounded sickly.Min Sura’s face also strained.‘He really gave me a piggyback and ran.’She was filled with anxiety when she thought that she would be put back down if she was too heavy.But they really arrived running steadfastly.She knew he had lots of male friends, but she just realized that the sheet anchor she thought she had wasn’t there.That projected onto Lee Hyun; and Lee Hyun appeared much more favorable in her eyes.Having returned after two laps around the island, before long it was already time for dinner.Lee Hyun immediately started preparing food.The foods he was making this time were grilled chops covered in rosemary sauce and Mediterranean shellfish soup.Although he could have just made the grilled pork to eat, he but specifically opted out for the more labor intensive dishes b

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การฝึกอบรมป่าและนรก. นักเรียนหลายคนหิวที่พวกเขารวมตัวกันบนหาดทรายที่เรียกว่าเมื่อถึงเวลาสำหรับมัน อาจารย์มาก่อนและรอให้ทุกคนที่จะมา. "หนึ่งรอบรอบชายหาดและที่จะจบการฝึกอบรมนรกวันนี้." นักเรียนรู้สึกสบายใจ. "เรามีเวลาจนถึงวันที่ 5 สบายทำให้มันกลับ. '' มันต้องการจะ เช่นทัวร์รอบ Silmido ในกรณีนี้. ในช่วงนี้น้องคิม Hyeonjun มือก็ขึ้น. "ศาสตราจารย์ฉันมีคำถาม กลุ่มของเราไม่ได้กิน ถ้าเรายังมีเวลาหลังจากนั้นตักรอบเกาะที่เราสามารถที่จะกินแล้ว? "ศาสตราจารย์ตกลงกันได้อย่างง่ายดาย." แน่นอน หากคุณมีเวลาในตอนท้ายของการฝึกอบรมนรกจากนั้นก็ถึงเวลาที่ฟรีจนกว่ารายการถัดไปในช่วงเวลาที่ ดังนั้นทุกคนพร้อม"" ใช่ "นักเรียนสวมรองเท้าวิ่งที่สะดวกสบาย; พวกเขาทำเช่นนั้นในการเตรียมการสำหรับการทำงานบนชายหาด. "จากนั้นคุณเรียก GO! "ที่ลดลงของคำสั่งของอาจารย์ที่มากกว่า100 คนแล่นไปข้างหน้า." ด้วยลมทะเลถูกปรับเช่นนี้จะดีพอกับเขย่าเบา ๆ . "" สำหรับสุขภาพของคุณผมคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่เรามาถึง มอนแทนา ขวาอาวุโส? "" เออฉันคิดว่าเช่นกัน. "นักเรียนวิ่งราวกับว่ามันเป็นเวลาเดินพักผ่อนหรือเดินเล่น. ถึงแม้จะมีหาดทรายร้อนด้านล่างเท้าของพวกเขามันไม่ได้เป็นภูมิประเทศที่ยาก. สัญญาธัญพืชปรับ ทรายตาข่ายขณะที่พวกเขาเหยียบย่ำ. แต่บางส่วนของนักเรียนที่นำโดยผู้สูงอายุที่กลับมาของพวกเขาทำงานด้วยความเชื่อมั่น. "Heokheok!" "เร็วขึ้นเร็วขึ้นให้เป็นไป!" ส่วนใหญ่ของนักเรียนที่ไม่เข้าใจเหตุผลของผู้สูงอายุของพวกเขา"วิ่งช้าลงเล็กน้อยโปรด." "ต่อไปนี้ก้าวที่ยากเกินไป." ร้องเรียนไมเนอร์ปะทุขึ้น. แต่ผู้สูงอายุมองย้อนกลับไปในขณะที่รอยยิ้มสดใส. "โอ้แล้วคุณสามารถไปอย่างช้า ๆ ." "เราจะไม่รอและมีความ ไปข้างหน้า. "นักเรียนปลดเปลื้องออกและถาม." มีการจัดเรียงของเหตุผลบางอย่าง? "จากนั้นนักเรียนเหล่านี้กลับมาอย่างยิ่งส่ายหัวของพวกเขา." มันไม่มีอะไร ผมแค่อยากจะทำงานใช่. "" คุณไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่จะทำงานในเหตุการณ์ดังกล่าวที่หายากที่จะมีลมทะเลเช่นดีพัดเข้าสู่เกาะ? "" นั่นขวาเราเพียงต้องการที่จะทำงาน. "กับที่ผู้สูงอายุวิ่งหนีเหมือนลูกศร. ลีฮยอนมากเกินไปไม่ได้ดูแลมากเกินไปเกี่ยวกับการทำงาน. เขาคิดว่ามันเป็นเพียงหนึ่งตักสะดวกสบายรอบเกาะ. แต่เขากำลังเฝ้าดูพฤติกรรมแปลกของ returnees และกลายเป็น ที่น่าสงสัย. 'มีอะไรบางอย่าง. ลีฮยอนไม่เชื่อในใคร. ทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของครอบครัวของเขาได้ดีถูก! เขามานานละทิ้งความไว้วางใจในความเป็นมนุษย์และความเมตตาสงสาร. ทันทีที่เขาได้เรียนรู้จากความจริงอันโหดร้ายที่เขาไม่ได้มีความไร้เดียงสา . เขาทำหน้าที่อย่างหนักในตัวเองในขณะที่เขามีชีวิตอยู่ในขณะที่ท่อง 'เงินเงินเงิน' ในความอุดมสมบูรณ์. แต่ในขณะที่ถ้าโลกได้อย่างแท้จริงพยายามที่จะลากเขาไปที่ด้านล่างที่รุนแรงในชีวิตของเขาไม่ได้เพียงแค่ว่า. มันทำให้เขามีประสบการณ์ความรู้สึกชั่วคราว ของ 30 พันล้านวอนในความเข้าใจของเขาเพียงเพื่อจะเอาไปช่วงเวลาต่อมา. ความเป็นจริงฮิต! มีการลดลงอย่างแท้จริงครั้งเดียวลงไปในหลุมที่เขาจะไม่สามารถนำความเชื่อแน่นอนในคนอื่น ๆ . 'โปรดใช้ความระมัดระวังที่จะไม่ได้รับการตีในด้านหลังของ หัว. ไม่มีทางที่ฉันได้อย่างง่ายดายจะเชื่อว่าคนเหล่านี้เป็น '. ในขณะที่ลีฮยอนเก็บไว้ตาใกล้ชิดกับผู้สูงอายุเหล่านี้เขายกความเร็วในการทำงานของเขา. นี้แอตทริบิวต์ทางกายภาพไม่ได้มาจากเวลาที่เขาอยู่ใน Dojang; มันถูกปลูกฝังอยู่แล้วในตัวเขาโดยเริ่มต้นก่อนหน้านั้นในขณะที่เขาไม่เคยโยนเงินที่จะนั่งรถบัสสำหรับจำนวนเงินที่ดีของระยะทาง. ด้วยเวลาที่จะหวงแหนเขายกความสามารถทางกายภาพของเขาขึ้นบากที่จะเปิดเดินเข้ามาในก้าวที่ทำงานในเรื่องนี้ สถานที่. Dadadadadadak! ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นนอกเหนือจากที่ห่างไกลของนักเรียน! สวยไม่นานหลังจากที่เขาเกิดขึ้นกับผู้สูงอายุที่กลับมา. แต่เขาไม่ได้ดูแลบทบาทนำในขณะที่ยังคงอยู่ในบริเวณใกล้เคียงของพวกเขาที่จะหาเหตุผลว่าทำไม. เขา ได้อย่างรวดเร็วพบเหตุผลสำหรับหลักสูตรผู้สูงอายุของการกระทำ. ไม่ว่าพวกเขาวิ่งพวกเขาไม่สามารถมองเห็นในตอนท้ายของชายหาด Silmido ของ. "Heokheok! ฉันแน่ใจว่าที่จุดที่เราจะต้องได้เมาขึ้นอย่างใดทิศทางนี้หรือไม่? ทำไมเราจะตรงและดูเหมือนว่าจะไปที่ไหน. "" ผมคิดว่าจะได้รับแล้วทางกว่า 15 นาที. "" ฉันหิว. "" อึฉันเฮลลาหิว. "หลายของผู้สูงอายุรู้ว่า. มีเพียง อย่างรวดเร็วคนส่วนใหญ่มักจะไม่ผิดที่จะคิดว่าหมู่เกาะในทะเลเหลืองที่มีขนาดเล็ก. แต่มีการเรียกใช้จากปลายด้านหนึ่งไปยังอีกที่ไม่ได้เป็นงานง่าย. เส้นรอบวงของชายหาด Silmido คือเกินกว่าหกกิโลเมตร! หลังจากที่มีการ ทำงานเพียงหนึ่งตักคุณจะไม่ต้องการที่จะทำมันอีกครั้ง. 'ฉันขอโทษ คุณ young'uns 'สำหรับผู้สูงอายุรู้เหล่านี้จะเป็นพื้นฐานแรกมาก่อนให้บริการ. ผลเอาอย่างเป็นนักเรียนคนอื่น ๆ ยังเพิ่มความเร็วในการทำงานของพวกเขา. ใจของพวกเขากลายเป็นใจร้อนที่พวกเขาเหยียบอย่างต่อเนื่องบนชายหาดที่ไม่มีที่สิ้นสุด. ข้อ จำกัด ทางกายภาพ ของความหิว! มีนักเรียนหลายคนที่กำลังพยายามที่จะจับขึ้นได้ แต่ในขณะที่หลังจากนั้นความเร็วโดยรวมของพวกเขาได้อย่างรวดเร็วลดลงด้วยหายใจถี่. สำหรับนักเรียนที่ละเลยการออกกำลังกายก็ไม่มีทางอื่นที่จะเรียกเหตุการณ์ แต่ชั่วร้าย. จาก ที่ครั้งหนึ่งเคยใช้ความเร็วที่พวกเขาได้ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดมาหยุดเดินต่อมา. ในฐานะที่เป็นลีฮยอนหนึ่งตักก็ประสบความสำเร็จได้อย่างง่ายดายภายในชุดแรกของ 30 คน. ท่ามกลางนี้มาก่อนกลุ่มพื้นฐานเซิร์ฟเวอร์ตัวแรกมีจำนวนเงินที่ดีของการกลับมา นักเรียนผู้สูงอายุและแม้กระทั่งนักศึกษายังคงดูเหมือนสด. Seoyoon เป็นหนึ่งในพวกเขา นี้ได้ง่ายขึ้นเมื่อเทียบกับการเขย่าเบา ๆ เช้าวันปกติกับชะอำฮีที่กลายเป็นนิสัย. สำหรับผู้ที่ไม่ได้ทำให้มันที่อยู่ในกลุ่มนี้พวกเขาต้องทำรอบรอบ Silmido อีก. จากความเหนื่อยหิวก็คือการแพร่กระจายของ สิ้นสุด! "ชายอึ." "ใครโปรดช่วยฉันทุกคน." นักเรียนขอความช่วยเหลือจากภายในกลุ่มของพวกเขา แต่ไม่มีใครพยายามที่จะให้ยืมหนึ่ง. ระยะทางหกกิโลเมตร The! แม้ว่ามันจะดูเหมือนจะสั้นในตอนแรก สายตามันเป็น. ระยะทางยาวมากมันไปโดยไม่บอกว่าสำหรับผู้ที่จะทำมันเป็นครั้งที่สอง. ตอนนี้พวกเขาเข้าใจในที่สุดว่าทำไมเวลาที่กำหนดเป็นเวลาสามชั่วโมง. ถ้าคุณไม่สามารถเรียกใช้แล้วคุณต้องการจะใช้เวลาเดินที่ดีขึ้นอย่างล้นเหลือที่จะเสร็จสิ้น! แต่ในช่วงที่สองบิตนี้พวกเขามีอำนาจน้อยที่จะได้เดินและอยู่บนปากเหวของการยุบ. "ผม... โปรดช่วยฉัน ฉันขอโทษจริงๆ แต่โปรดคุณสามารถใช้สถานที่ของฉัน. "ฮ่องกงSeonye ก็มีช่วงเวลาที่ยากและขอให้ลีฮยอน. เธอเป็นคนที่ขีด จำกัด ทางกายภาพของเธอและจางหายไปพึ่งพาลีฮยอนในขณะที่เขาดูเหมือนจะยังคงดี. ลีฮยอน ของหลักสูตรกล่าวว่า. "อืม ... ฉันไม่ ... " เขาพยายามที่จะหาช่วงเวลาที่เหมาะสมที่จะปฏิเสธ! "แน่นอน." ลีฮยอนเปลี่ยนความคิดของเขาและวิ่ง. มันเป็นเพราะความเป็นจริงเขาได้เสร็จสิ้นการตักได้อย่างรวดเร็วและมี ไม่มีการทำงานโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะทำ. เขาคิดว่ามันเป็นดีกว่าที่จะทำฝึกอบรมทางกายภาพอื่น ๆ อีกนิด. สำหรับผู้ที่ต้องทำล้อสองเกือบทั้งหมดของนักเรียนเดิน. ที่จะบังคับให้ทำ 12 กิโลเมตรเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้ที่ ไม่ได้ออกกำลังกายได้ตามปกติ. คนเท่านั้นที่กำลังวิ่งผู้ที่กลับมาจากการบริการที่พวกเขาถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น. "Keoheuheuk." "Yaheuheung." ในหมู่นักศึกษาที่ยังคงทำงานที่ครวญครางแปลกและครางออกมาเกี่ยวกับที่นี่ และมี. แต่ละคนบังคับให้รอยเท้าหนักของพวกเขาเป็นดอกยาง. พวกเขาต้องการที่จะให้ขึ้น แต่เพื่อประโยชน์ของสมาชิกในกลุ่มของพวกเขาพวกเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นค่าใช้จ่ายทั้งหมด. พวกเขาไม่เคยได้รับประทานอาหารกลางวันและพวกเขาเป็นอย่างดีอาจละเลยการรับประทานอาหารค่ำสำหรับกลุ่มทั้งหมดของพวกเขา. 'นี่คือเหตุผลที่มันเรียกว่าการฝึกอบรมจากนรก.' 'มากกระเสียน วางบนตารางเวลา. ในขณะที่ใคร่ครวญอีกครั้งและอีกครั้งที่พวกเขาถูกบังคับให้ตัวเองเพื่อให้ย้าย. ในเวลานี้มินสุระจมลงไปกองกับพื้นในความอ่อนล้า เธอนั่งอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานในขณะที่หอบ. "ไม่มีไม่มาก ... ฉันไม่สามารถทำมันได้อีกต่อไป." ในสายตาของนี้, ลีฮยอนก็ยังห่างไกลที่อยู่ตรงหน้ากลับมา. "Piggyback." "หือ?" "Piggyback มันไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในคณะกรรมการดังนั้นฉันคิดว่ามันโอเค. "" ใช่ แต่ ... ฉันหนัก. "" ไม่ต้องกังวลคุณ prolly ไม่มากเท่าก่อนตั้งแต่ที่คุณได้ใช้เวลา จำนวนมากอยู่แล้ว. "ลีฮยอนมีประสบการณ์ในการส่งมอบข้าว. ให้คนนั่งวิ่งเป็นเรื่องง่ายกว่าที่พกถุงข้าว! 'ในการเปรียบเทียบกับนำขึ้นโหลดของอิฐขึ้นบันไดนี้เป็นเรื่องง่าย. มินสุระ กับอารมณ์ขัดแย้งโน้มตัวอยู่บนหลังของลีฮยอนอย่างระมัดระวัง. "หากได้รับหนัก ... โปรดให้ฉันออก." "โอเค." มันไม่ได้เป็นเรื่องยากสำหรับลีฮยอนที่จะดำเนินการ. เขาวางมือทั้งสองข้างบนต้นขาของเขาที่จะผลักดันตัวเองขึ้นและ กำลังจะย้ายไปอย่างช้า ๆ ในตอนแรก นี้ดึงดูดสายตาของนักเรียนรอบตัวพวกเขา. บางคนอิจฉาบางยกย่อง! มันก็เป็นสิ่งที่ยากที่จะดำเนินการเป็นสาวเมื่อได้แล้วใช้เวลาร่างกาย! แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นว่าหลังจากที่เป็นแปลกใจจริง. Dadadadadak. ลีฮยอนถือบน มินสุระขณะที่เขาวิ่ง. "หือ?" "สิ่งที่ th ... " พวกเขามีอยู่แล้วมีเวลาที่ยากเดิน! ถ้าพวกเขาได้รู้จักลีฮยอนมีการปรับความเร็วของเขาในการพิจารณาพวกเขาต้องการจะแปลกใจในการที่แท้จริง. ถ้า ฉันพยายามที่จะได้รับกลับมาโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ผมจะมีอะไรที่จะทำ แต่ทำหน้าที่อย่างเหมาะสมกับคนเหล่านั้น ฉันเพิ่งจะประมาณตรงกับคนชั้นนำและที่จะทำ. ลีฮยอนวิ่งในกลุ่มชั้นนำของรอบที่สอง. "Aaa จึงยาก." "ฉันกำลังจะตายตาย ถ้ามันมีไอศครีมที่จะกินในขณะนี้จะเป็นที่ยอดเยี่ยม. "" แม้ว่าจะเป็นเพียงบางส่วนน้ำเย็น ... "ทันทีที่นักเรียนคนอื่นๆ มาถึงพวกเขาลดลงถึงพื้นดินและฟังอ่อนแอ. ใบหน้ามิสุระยังเครียด. 'เขาจริงๆ ให้ฉันวิ่งและวิ่ง. เธอเป็นคนที่เต็มไ