n literature, an antagonist is a ch

n literature, an antagonist is a character or a group of characters which stand in opposition to the protagonist or the main character. The term antagonist comes from Greek word “antagonistēs” that means opponent, competitor or rival.

It is common to refer to an antagonist as a villain (the bad guy) against whom a hero (the good guy) fights in order to relieve himself or others. In some cases, an antagonist may exist within the protagonist that causes an inner conflict or a moral conflict inside his mind. This inner conflict is a major theme of many literary works e.g. Doctor Faustus by Christopher Marlowe, Hamlet by William Shakespeare, and A Portrait of an Artist as a Young Man by James Joyce etc. Generally, an antagonist appears as a foil to the main character embodying qualities that are in contrast with the qualities of the main character.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วรรณกรรม n เป็นปฏิปักษ์เป็นอักขระหรือกลุ่มของอักขระที่ยืนในการต่อต้านกับตัวเอกหรือตัวละครหลัก เป็นศัตรูคำมาจากคำภาษากรีก "antagonistēs" ที่หมายถึงฝ่ายตรงข้าม คู่แข่ง หรือคู่แข่งไปถึงเป็นปฏิปักษ์เป็นวายร้าย (คนเลว) กับพระเอก (คนดี) ผู้ ที่ต่อสู้เพื่อบรรเทาอาการตัวเองหรือผู้อื่นได้ ในบางกรณี ปฏิปักษ์ที่อาจมีอยู่ภายในตัวเอกที่ทำให้เกิดการขัดแย้งภายในหรือความขัดแย้งทางศีลธรรมภายในจิตใจของเขา ความขัดแย้งภายในนี้เป็นรูปแบบหลักของงานวรรณกรรมมากมายเช่นแพทย์ Faustus โดยคริสโตเฟอร์มาร์โลว์ แฮมเลต โดยเชกสเปียร์ William, A ภาพเหมือนของศิลปินชายหนุ่มโดย James Joyce ฯลฯ ทั่วไป เป็นปฏิปักษ์ปรากฏเป็นฟอยล์ให้ตัวละครหลักชงคุณภาพที่ in contrast with ของตัวละครหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วรรณกรรม n, ศัตรูเป็นตัวละครหรือกลุ่มของตัวละครที่โดดเด่นในการต่อสู้กับตัวละครหรือตัวละครหลัก ศัตรูคำมาจากภาษากรีกคำว่า "antagonistēs" นั่นหมายความว่าฝ่ายตรงข้ามคู่แข่งหรือคู่แข่ง. มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะอ้างถึงศัตรูเป็นจอมวายร้าย (เป็นคนเลว) กับผู้ที่เป็นพระเอก (คนดี) ต่อสู้เพื่อบรรเทาตัวเองหรือ คนอื่น ๆ ในบางกรณีศัตรูอาจมีอยู่ในตัวละครที่เป็นสาเหตุของความขัดแย้งภายในหรือความขัดแย้งทางศีลธรรมในใจของเขา ความขัดแย้งภายในนี้เป็นรูปแบบที่สำคัญของวรรณกรรมจำนวนมากเช่นหมอเฟาสตุสคริสโตเฟอร์มาร์โลว์จากหมู่บ้านโดยวิลเลียมเช็คสเปียร์และภาพของศิลปินเป็นชายหนุ่มเจมส์จอยซ์ ฯลฯ โดยทั่วไปศัตรูปรากฏเป็นฟอยล์กับตัวละครหลัก เชิงคุณภาพที่มีในทางตรงกันข้ามกับคุณภาพของตัวละครหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- วรรณกรรม ศัตรูคือตัวละครหรือกลุ่มตัวละครที่ยืนในการต่อสู้กับพระเอกหรือตัวละครหลัก คำที่มาจากคำกรีก”ปฏิปักษ์ปฏิปักษ์ē S " นั่นหมายถึงคู่แข่ง คู่แข่ง หรือคู่แข่ง

โดยทั่วไปหมายถึงศัตรูเป็นนางมาร ( ร้าย ) กับคนที่เป็นพระเอก ( คนดี ) ต่อสู้เพื่อบรรเทาตัวเองหรือคนอื่น ๆในบางกรณี ศัตรูอาจอยู่ในตัวเอกที่เป็นสาเหตุของความขัดแย้งภายใน หรือมีความขัดแย้งภายในจิตใจของเขา ความขัดแย้งนี้เป็นธีมหลักของหลายงานวรรณกรรม เช่น ด็ เตอร์ ฟาวตัสโดย Christopher Marlowe , หมู่บ้านโดย วิลเลี่ยม เช็คสเปียร์ และภาพเหมือนของศิลปินขณะที่ชายหนุ่มโดยเจมส์ จอยซ์ ฯลฯ โดยทั่วไปศัตรูจะปรากฏเป็นฟอยล์กับตัวละครหลักเชิงคุณภาพที่เป็นในทางตรงกันข้ามกับลักษณะของตัวละครหลัก