Xu Qing walked out from the valley

Xu Qing walked out from the valley and smiled up at Meng Hao, who hovered overhead.

When her gaze met his, it became a memory that would last for an eternity.

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Xu Qing เดินออกจากหุบเขา และยิ้มขึ้นที่เมงเฮา ที่วนเวียนอยู่เหนือศรีษะเมื่อเธอจ้องมองตามเขา มันเป็นความจำเป็นที่จะ—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสี่ยวชิงเดินออกมาจากหุบเขาและยิ้มขึ้นที่เม้งเฮาที่บินว่อนอยู่เหนือศีรษะ.

เมื่อจ้องมองเธอได้พบกับเขามันก็กลายเป็นหน่วยความจำที่จะมีอายุการใช้งานนิรันดร์ได้.

-