CHAPTER 2:First thing in the mornin

CHAPTER 2:
First thing in the morning have to do gymnastics, I have to look human and not protrude conspicuously , does not suit me.
After the mysterious boy, whose name happens to be Will I come under his eyes that does not intimidate me at all.
Realize the different exercises that the teacher sends and after finishing, I decide to sit and later I realize that my grade in class was the highest by far.

Not only in gymnastics, if not in other subjects is exactly the same.
Quickly awake envy in some, contempt and admiration in others a few, if they knew that I'm a vampire, would be more compressive, as we rub your perfection.

A lunchtime no one near me, sometimes I hate this situation, sometimes I like to be normal, like any other mortal. Unfortunately for me that is quite impossible, if only someone would not mind being by my side...
I look in all directions discreetly, groups and groups, laugh and talk about their things enjoying their warm company, something that I lack.

Couples, friends, brothers ... I have to do without human feelings that may never occur, and if it happens, would surely accept. It would be interesting to try to sit.

Until you touch the bell announcing the end of the break, I can freely go anywhere.
On the roof there is someone, someone I can not see as it is not in my field of vision, but if you feel, just ignore him and I'm leaning on the wall that is the only barrier that prevents you from falling to the ground.
Melancholy to observe anything.

- Look who we have here, perfect Dona 've heard they call you right? -Talk Will's voice, I do not need to look to know.
- It is the first time I hear it, and do not care. -I answer without looking.
- I do not like people who claim to be perfect, and I walk around rubbing. -Says as I try to glare.
- Then why are you talking about? -When the bell end. -Only I tell you what, I do not care what anyone says, that only I know my motives. -'I say as I come dangerously close to him, and lift up my eyes a split second to his neck, which awakens an exquisite fragrance.

Time passes slowly accompanied the minute that goes tick - tock, tick - tock... When school ends surprisingly finally get up the first to leave the classroom for today. As I walk away from the center along the various corridors that lead me to the exit, a wave of murmurs envelops me, piercing my ears sharp negative comments left feel the hatred for me.
In one corner look like Will argues with a couple of burly guys, and a girl is found outside the business environment. We exchanged glances, but quickly departs, it is clear he does not want me anymore.

I grab my bike, seeing before and in this approach some students, I imagine what will happen, but do not give more importance .
I turn to my house, and as I enter, I lie on the couch, where I do my daily imaginary nap, for I can not really sleep

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 2:
สิ่งแรกในตอนเช้าต้องทำยิมนาสติกผมต้องมองมนุษย์และไม่ได้ยื่นออกมาผงาดไม่เหมาะกับฉัน
หลังจากที่เด็กหนุ่มลึกลับที่มีชื่อที่จะเกิดขึ้นฉันจะมาอยู่ภายใต้สายตาของเขาที่ไม่ได้ข่มขู่. ฉันเลย.
ตระหนักถึงการออกกำลังกายที่แตกต่างกันว่าครูจะส่งและหลังจากจบ,ฉันจะตัดสินใจที่จะนั่งและหลังจากนั้นฉันรู้ว่าเกรดในชั้นเรียนของฉันเป็นที่สุดโดยไกล.

ไม่เพียง แต่ในยิมนาสติกถ้าไม่ได้อยู่ในวิชาอื่น ๆ คือตรงเดียวกัน.
อิจฉาตื่นขึ้นอย่างรวดเร็วในบางดูถูกและชื่นชมในบางคนอื่น ๆ ถ้าพวกเขารู้ว่าฉันแวมไพร์จะอัดมากขึ้นในขณะที่เราถูสมบูรณ์แบบของคุณ.

กลางวันไม่มีใครอยู่ใกล้ฉันบางครั้งฉันเกลียดสถานการณ์เช่นนี้บางครั้งฉันชอบที่จะปกติอื่น ๆ เช่นมนุษย์ โชคร้ายสำหรับผมว่าเป็นไปไม่ได้มากถ้ามีคนเพียงคนเดียวจะไม่คิดที่จะอยู่เคียงข้างฉัน ...
ผมมองในทุกทิศทางสุขุมกลุ่มและกลุ่มหัวเราะและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาเพลิดเพลินกับ บริษัท ที่อบอุ่นของพวกเขาบางสิ่งบางอย่างที่ฉันขาด.
คู่
เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ... ฉันต้องทำโดยไม่มีความรู้สึกของมนุษย์ที่อาจจะไม่เคยเกิดขึ้นและถ้ามันเกิดขึ้นก็จะยอมรับ มันจะน่าสนใจที่จะลองไปนั่ง.

จนกว่าคุณจะสัมผัสระฆังประกาศในตอนท้ายของการแบ่งผมได้อย่างอิสระสามารถไปได้ทุกที่.
บนหลังคามีคนคนที่ฉันไม่สามารถมองเห็นได้ในขณะที่มันไม่ได้อยู่ในสนามของฉัน วิสัยทัศน์ แต่ถ้าคุณรู้สึกว่าเพียงไม่สนใจเขาและฉันพิงบนผนังที่เป็นอุปสรรคเดียวที่ป้องกันไม่ให้คุณล้มลงไปที่พื้นดิน.
. เศร้าที่จะสังเกตเห็นอะไรที่

- มองที่เรามีที่นี่ที่สมบูรณ์แบบไป Dona 'ได้ยินพวกเขาโทรหาคุณใช่มั้ย? เสียงพูดคุยจะของฉันไม่จำเป็นต้องมองไปที่รู้
-. มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินมันและไม่สนใจ i-ตอบโดยไม่มอง
-. ฉันไม่ชอบคนที่อ้างว่าเป็นที่สมบูรณ์แบบและฉันเดินไปรอบ ๆ ถู -พูดว่าเป็นฉันพยายามที่จะแสงจ้า
-. แล้วทำไมคุณพูดถึง? เมื่อสิ้นเสียงระฆัง-เดียวที่ฉันบอกคุณว่าผมไม่สนใจสิ่งที่ทุกคนกล่าวว่ามีเพียงฉันรู้แรงจูงใจของฉัน - 'i บอกว่าที่ผมมารับอันตรายใกล้กับเขาและเงยหน้าขึ้นของฉันแยกที่สองที่คอของเขาซึ่งตื่นขึ้นมากลิ่นหอมที่สวยงาม

เวลาผ่านไปพร้อมกับค่อย ๆ นาทีที่จะไปติ๊ก -. Tock, ติ๊ก - ต็อก ... เมื่อโรงเรียนจบน่าแปลกใจที่ในที่สุดได้รับการขึ้นเป็นครั้งแรกที่จะออกจากห้องเรียนสำหรับวันนี้ที่ฉันเดินออกไปจากศูนย์ไปตามทางเดินต่างๆที่นำฉันไปสู่​​ทางออกคลื่นของฉันพึมพำซอง, เจาะหูของฉันความคิดเห็นเชิงลบคมออกจากความรู้สึกเกลียดชังสำหรับฉัน.
ในรูปลักษณ์ที่มุมหนึ่งเหมือนจะระบุกับคู่ของ ผู้ชายร่างกำยำและหญิงสาวคนหนึ่งถูกพบอยู่นอกสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ เราแลกเปลี่ยนสายตาอย่างรวดเร็ว แต่ออกก็เป็นที่ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการให้ฉันอีกต่อไป.

ผมคว้าจักรยานของผมเห็นก่อนและในแนวทางนี้นักเรียนบางคนผมคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ไม่ได้ให้ความสำคัญมากขึ้น.
ฉันหันไปที่บ้านของฉันและเป็นฉันป้อนผมนอนอยู่บนโซฟาที่ฉันทำของฉันทุกวัน งีบจินตนาการสำหรับฉันไม่สามารถจริงๆนอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 2:
สิ่งแรกในตอนเช้ามีการทำยิมนาสติก มี การมองมนุษย์ไม่ป่อง conspicuously เหมาะกับ me.
หลังจากเด็กชายลึกลับ ชื่อเกิดขึ้นจะ จะมาใต้ตาที่ข่มไม่ขู่ฉันที่ทั้งหมด
รู้ออกกำลังกายต่าง ๆ ที่ครูส่ง และหลังจากเสร็จ สิ้นการ ฉันตัดสินใจที่จะนั่ง และในภายหลังฉันตระหนักว่า ฉันเกรดในระดับที่สูง โดย far.

ไม่เพียง ในยิมนาสติก ผู้ทรง ในอีกเรื่องคือเดียวกัน
รวดเร็วตื่น envy ในบาง ดูถูก และชื่นชมคนอื่นกี่ ถ้าพวกเขารู้ว่า ฉันเป็นนักต้มตุ๋น จะเป็น compressive มาก เราถูความสมบูรณ์แบบของคุณ

ได้เวลาหนึ่งไม่ใกล้ฉันบางครั้งฉันเกลียดสถานการณ์นี้ บางครั้งฉันชอบเป็นปกติ เช่นมนุษย์อื่น ๆ แต่สำหรับผมที่ค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ ถ้าเพียงแต่คนจะไม่คิดว่าริมของฉัน...
ฉันมองไปในทิศทางสุขุม กลุ่มและกลุ่ม หัวเราะ และพูดคุยเกี่ยวกับกิจกรรมของบริษัทของพวกเขาอบอุ่น เพลิดเพลินกับสิ่งที่ฉันไม่

คู่รัก เพื่อน พี่น้อง... ต้องทำ โดยไม่มีความรู้สึกมนุษย์ที่อาจไม่เกิดขึ้น และถ้ามันเกิด ขึ้น จะยอมรับแน่นอน มันจะน่าสนใจเพื่อลองนั่งได้

จนคุณสัมผัสระฆังประกาศจุดสิ้นสุดของการหยุดพัก จะได้อย่างอิสระไปที่ใดได้
บนดาดฟ้า มีคน คนฉันไม่เห็นก็ไม่อยู่ในวิสัยทัศน์ของฉันของฟิลด์ แต่ถ้าคุณ รู้สึก เพียงละเว้นเขา และฉันกำลังพิงกับกำแพงที่เป็นอุปสรรคเท่านั้นที่ป้องกันคุณจากการล้มพื้นดิน ได้
ความเศร้าโศกจะสังเกตอะไร

- มอง ที่เรามีนี่ โกโดน่าเคยได้ยินพวกเขาเรียกคุณขวา -พูดจะของเสียง ไม่ต้องดูรู้
-เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินมัน และดูแลการ -ตอบโดยไม่มอง.
-ไม่ชอบคนร้องจะสมบูรณ์แบบ และเดินไปรอบ ๆ ถู -กล่าวว่า เป็นพยายามจะแสงจ้า
- แล้วทำไมคุณกำลังพูดถึง -เมื่อระฆังสิ้นสุด -เท่าที่ผมบอกว่า ฉันไม่สนใจอะไรใครว่า ที่เท่านั้นฉันรู้ว่าฉันไม่สนคำครหา -' ฉันว่า ฉันมาเลิฟใกล้เขา และยกขึ้นตาเป็นแยกที่สองให้คอของเขา ซึ่งปลุกสภาพเครื่องคอมพิวเตอร์งดงามหอม

เวลาผ่านมานาทีที่ไปขีด - tock ขีด - tock ช้า... เมื่อเรียนจบจู่ ๆ ก็รับค่าแรกจะออกจากห้องเรียนในวันนี้ ขณะที่ฉันเดินจากศูนย์ตามทางเดินต่าง ๆ ที่ฉันทำออก คลื่นของ murmurs envelops ฉัน เจาะฉันหูเห็นลบคมซ้ายรู้สึกชังสำหรับ me.
ในมุมหนึ่ง ดูเหมือนจะจนกับคู่ของพวก burly และสาวอยู่นอกสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ เราแลกเปลี่ยนสายตาแปลก แต่ ออกอย่างรวดเร็ว เป็นที่ชัดเจนไม่ต้องฉันอีก

ฉันคว้าจักรยานของฉัน ดูก่อน และ ในวิธีการนี้นักเรียนบางคน คิดอะไรจะเกิดขึ้น แต่ไม่ให้ความสำคัญ.
เปิดบ้านของฉัน และขณะที่ฉันป้อน นอนบนโซฟา ที่ฉันนับจำนวนจินตภาพของฉันทุกวัน สำหรับฉันไม่จริง ๆ นอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 2 :
สิ่งแรกในช่วงเช้าได้มีการทำกีฬายิมนาสติกก็มีการมองของมนุษย์และไม่ได้ยื่นแสดงให้เห็นได้ง่ายไม่เหมาะกับฉัน.
หลังจากเด็กที่น่ามหัศจรรย์ใจซึ่งมีชื่อจะเกิดอะไรขึ้นจะต้องฉันจะกลับมาอยู่ ภายใต้ สายตาของเขาที่ว่าจะไม่ข่มขวัญให้ผมที่ทั้งหมด.
ตระหนักถึงการออกกำลังกายที่แตกต่างกันไปที่ครูจะส่งและหลังจากจบผมตัดสินใจจะนั่งและหลังจากนั้นผมได้ทำความเข้าใจว่า คุณภาพ ของฉันในก็เป็นระดับสูงสุดที่อยู่ไม่ไกลจาก.

ไม่เฉพาะในกีฬายิมนาสติกหากไม่ได้อยู่ในเรื่องอื่นๆมีขนาดที่เท่ากันอย่างแท้จริง.อิจฉาตื่น
ได้อย่างรวดเร็วในบางความชื่นชมและการดูถูกคนอื่นที่ไม่มากนักหากพวกเขารู้ว่าผมเป็นค้างคาวดูดเลือดที่จะกำหนดน้ำหนักแรงกดมากขึ้นเนื่องจากเราขัดความสมบูรณ์แบบของคุณ.

ช่วงเวลากลางวันที่ไม่มีใครอยู่ใกล้กับฉันอยู่ในบางครั้งฉันเกลียดสถานการณ์นี้บางครั้งผมต้องการที่จะตามปกติเหมือนกับคนอื่นๆ แต่เป็นที่น่าเสียดายสำหรับผมว่าเป็นไปไม่ได้เลยถ้าหากเท่านั้นใครบางคนจะไม่ได้กังวลว่าจะเป็นทางด้านของฉัน
ผมดูในทุกทิศทางไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้วและกลุ่มกลุ่มหัวเราะและพูดเรื่องของบริษัทอันอบอุ่นของพวกเขาเพลิดเพลินใจไปกับบางสิ่งบางอย่างที่ผมไม่มี.

สำหรับเพื่อนๆพี่น้อง ฉันต้องทำอย่างไรที่ไม่มีความรู้สึกของมนุษย์อาจจะไม่เกิดขึ้นและหากจะเกิดอะไรขึ้นจะยอมรับอย่างแน่นอน มันจะเป็นเรื่องน่าสนใจที่จะลองไปนั่ง.

จนกว่าคุณแตะที่เสียงระฆังที่ประกาศการสิ้นสุดของการหยุดพักที่ผมสามารถเดินทางไปได้ทุกที่ที่ได้อย่างอิสระ.
บนชั้นหลังคาที่มีผู้คนที่ฉันไม่สามารถเห็นเป็นไม่ได้อยู่ในวิสัยทัศน์ของผมแต่ถ้าคุณรู้สึกว่าเพียงไม่สนใจเขาและผมยืนพิงผนังที่เป็นแนวกั้นเท่านั้นที่จะช่วยป้องกันไม่ให้คุณลดลงไปจากชั้นล่างที่.
เศร้าเพื่อสังเกตอะไร.

- ดูผู้ที่เรามีอยู่ที่นี่ Dona สมบรูณ์แบบแยบยลมากจริง!!ได้ยินมาโทรหาคุณหรือไม่ - พูดจะเสียง,ฉันไม่จำเป็นต้องไปดูจะรู้.
- - มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องนี้และไม่ได้รับการดูแล. - ผมจะตอบโดยไม่ต้องดู.
- - ผมไม่ชอบคนที่อ้างว่าเป็นสมบรูณ์แบบและผมเดินเล่นโดยรอบถู. - กล่าวว่าเป็นผมพยายามที่จะลดแสงจ้า.
- - แล้วทำไมคุณพูดถึง - เมื่อเสียงระฆังที่ปลายอีกด้านหนึ่ง- เท่านั้นผมบอกว่าผมไม่สนใจว่าใครจะพูดว่าอะไรที่เท่านั้นผมรู้ถึงสาเหตุของฉัน - 'ผมพูดว่าผมมาเป็น ภัย ใกล้ตัวเขา,และยกขึ้นของฉันตาแยกที่สองของเขาคอ,หลับใหลที่ดีเยี่ยมกลิ่นหอม.

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆพร้อมที่จะถูกนาทีที่ - ป้าย,ถูก - ป้าย... เมื่อทางโรงเรียนจะสิ้นสุดลงได้เป็นครั้งแรกในการออกไปจากในห้องเรียนสำหรับในวันนี้อย่างน่าอัศจรรย์ใจในที่สุดที่ผมอยู่ห่างออกไปในระยะเวลาเดินจากศูนย์กลางเมืองเพื่อมาถึงได้ไปตามเฉลียงทางเดินที่นำไปสู่ให้ผมออกจากคลื่นที่ปฎิเสธเสียงพึมพำของฉันแบบเจาะหูของผมความเห็นเชิงลบความคมด้านซ้ายความรู้สึกความเกลียดชังที่สำหรับผม.
ในมุมหนึ่งมีลักษณะที่คล้ายกับจะได้ให้เหตุผลว่ามีคนกำยำและสาวน้อยที่พบได้ทางด้านนอก สภาพแวดล้อม ทางธุรกิจ เราหันมามองตากันได้อย่างรวดเร็วแต่จะออกเดินทางเป็นที่ชัดเจนเขาไม่ต้องการให้ผมอีกต่อไป.

ผมจับรถมอเตอร์ไซค์ของผมได้เห็นก่อนและในการนี้นักเรียนบางคนผมคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นแต่ไม่ได้ให้ความสำคัญมากขึ้น..
จะเปิดไปที่บ้านและเมื่อผมป้อนผมนอนอยู่บนโซฟาที่ผมจินตนาการไม่หลับทุกวันของเราเพราะเราไม่สามารถนอนหลับพักผ่อนจริงๆ