Next let us shift our attention to the government administration. Political and economic reforms have moved forward in the three years since the transition to “civilian” rule. Diplomatic relations have improved dramatically with the West, with which Myanmar had had very unfriendly ties. The Asian Development Bank predicts that Myanmar’s economy will grow at a rate of 7.8% in fiscal 2014 as well as 2015. That is a high figure. Of course, when one begins referring to the reforms’ inadequacies, the list becomes long: delays in developing the legal system, infrastructure development behind schedule, an inadequate environment for investment, soaring land prices, an insufficient pool of labor, the government’s lacking competency in policy formation, corruption, human rights violations, restrictions on civil freedoms… There is a mountain of issues. However, when one recalls that it was difficult even to publicly point out such problems under the junta, it is not out of place to commend the government’s performance since transitioning to “civilian” rule. Those who genuinely merit such praise are President Thein Sein and the ruling USDP. But that is not what happens. The administration’s successes do not necessarily directly translate into support for the ruling party. Why is this?
The biggest reason is that Myanmar’s shift to “civilian” rule was implemented without an adequate reckoning of its past. The transition in 2011 was carried out under the supervision of the junta according to the 7-Step Roadmap announced in 2003. In the process, a major anti-government protest led by Buddhist monks broke out in 2007, which the government suppressed with considerable violence. The protest ended up becoming part of the impetus for the transition to “civilian” rule that achieved the “reform and opening up” of Myanmar, yet on the other hand the government has hardly sought to assign responsibility for the variety of problems that occurred under the junta and it is transforming the system in a destructive manner. That is why resentment toward the junta still smolders in society. A movement has recently sprung up in many regions in which farmers are demanding the return of farmland confiscated during the junta’s rule. This serves as one example of the insufficient handling of the junta’s past mismanagement.
The USDP is a political party formed through the restructuring of the Union Solidarity and Development Association (USDA), originally a mass mobilization organization of the junta. Former generals sit in every leadership post of the party. Even if they change their dress from military uniforms to longyi, a Burmese skirt that is part of the traditional ethnic costume, people see the USDP as being under the junta’s shadow. There are many who speculate that Than Shwe, who ruled the country as a dictator from 1992 until the institution of “civilian” rule, is still behind the current administration. No matter how far Thein Sein implements reforms, they will not bring forgiveness for the junta’s oppressive rule that lasted for approximately 50 years. In that case, the 2015 general election will probably not be an election that assesses the record of the ruling party since 2011, but rather one that judges the junta that began with a coup d’etat on September 18, 1988. For Burmese citizens, the general election will be a chance to exact punishment, so to speak, on the ruling party that stands in the shadow of the junta’s influence. Even though the USDP by far outmatches the NLD in organizational strength and financial resources, the former is at a disadvantage. The key for the USDP will be how well it can separate itself from its old image as an organization linked to the junta and promote its achievements under “civilian” rule. Under these circumstances, Thein Sein’s popularity is said to be relatively high among the people, and he may try to elicit support for the party by again assuming the USDP’s top post, although he did say that he would retire in 2015.
ต่อ ให้เราเปลี่ยนความสนใจของเราไปบริหารราชการ ปฏิรูปการเมือง และเศรษฐกิจได้ย้ายไปข้างหน้าในสามปีนับตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงกฎ "พลเรือน" ความสัมพันธ์ทางการทูตมีการปรับปรุงอย่างมากกับตะวันตก ที่พม่าเคยมีความสัมพันธ์ที่สะอาด ธนาคารพัฒนาเอเชียทำนายว่า เศรษฐกิจของพม่าจะเจริญเติบโตในอัตรา 7.8% ในเงิน 2014 2015 ที่เป็นตัวเลขที่สูง แน่นอน หนึ่งจะอ้างอิงถึงการปฏิรูป inadequacies รายการเมื่อยาว: ความล่าช้าในการพัฒนากฎหมาย การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานหลังกำหนดการ สภาพแวดล้อมไม่เพียงพอสำหรับลงทุน ราคาที่ดินสูงถึง มีสระว่ายน้ำไม่เพียงพอของแรงงาน ความสามารถด้าน lacking ของรัฐบาลในการก่อตัวนโยบาย การทุจริต การ ละเมิดสิทธิมนุษยชน ข้อจำกัดเกี่ยวกับเสรีภาพพลเรือน... ภูเขาของปัญหาได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อหนึ่งเรียกคืนก็ยากที่แม้จะชี้ให้เห็นปัญหาดังกล่าวภายใต้ยึดสาธารณะ มันไม่ได้ออกจากสถานฝากฝังประสิทธิภาพการทำงานของรัฐบาลตั้งแต่เปลี่ยนการปกครอง "พลเรือน" คนที่จริงใจบุญดังกล่าวสรรเสริญเป็นประธานาธิบดี Thein Sein และปกครอง USDP แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น ความสำเร็จของการจัดการไม่จำเป็นต้องตรงแปลสนับสนุนฝ่ายปกครอง ทำไมเป็นเช่นนั้นเหตุผลที่ใหญ่ที่สุดคือ ว่า กะพม่ากฎ "พลเรือน" ได้ดำเนินการ โดย reckoning ความเพียงพอของอดีต การเปลี่ยนแปลงในปี 2011 ที่ดำเนินภายใต้การดูแลของยึดตามแผน 7 ขั้นตอนประกาศใน 2003 ในกระบวนการ ประท้วงต่อต้านรัฐบาลสำคัญที่นำ โดยพระสงฆ์ร้องไห้ใน 2007 ซึ่งรัฐบาลระงับ ด้วยความรุนแรงมากขึ้น ปฏิเสธการสิ้นสุดการเป็น ส่วนหนึ่งของแรงผลักดันการเปลี่ยนแปลงกฎ "พลเรือน" ที่ได้ "ปฏิรูปและเปิดค่า" ของพม่า แต่ใน รัฐบาลได้ไม่พยายามที่จะกำหนดความรับผิดชอบสำหรับความหลากหลายของปัญหาที่เกิดขึ้นภายใต้การยึด และมันจะเปลี่ยนระบบในลักษณะที่ทำลาย นั่นคือเหตุผลที่แค้นใจไปยึดยังคง smolders ในสังคม การเคลื่อนไหวมีล่าสุดผุดในหลายภูมิภาคที่เกษตรกรเรียกร้องการกลับมาของที่ยึดมาได้ในระหว่างยึด นี้ทำหน้าที่เป็นตัวอย่างหนึ่งของการจัดการไม่เพียงพอของ mismanagement อดีตยึดThe USDP is a political party formed through the restructuring of the Union Solidarity and Development Association (USDA), originally a mass mobilization organization of the junta. Former generals sit in every leadership post of the party. Even if they change their dress from military uniforms to longyi, a Burmese skirt that is part of the traditional ethnic costume, people see the USDP as being under the junta’s shadow. There are many who speculate that Than Shwe, who ruled the country as a dictator from 1992 until the institution of “civilian” rule, is still behind the current administration. No matter how far Thein Sein implements reforms, they will not bring forgiveness for the junta’s oppressive rule that lasted for approximately 50 years. In that case, the 2015 general election will probably not be an election that assesses the record of the ruling party since 2011, but rather one that judges the junta that began with a coup d’etat on September 18, 1988. For Burmese citizens, the general election will be a chance to exact punishment, so to speak, on the ruling party that stands in the shadow of the junta’s influence. Even though the USDP by far outmatches the NLD in organizational strength and financial resources, the former is at a disadvantage. The key for the USDP will be how well it can separate itself from its old image as an organization linked to the junta and promote its achievements under “civilian” rule. Under these circumstances, Thein Sein’s popularity is said to be relatively high among the people, and he may try to elicit support for the party by again assuming the USDP’s top post, although he did say that he would retire in 2015.
การแปล กรุณารอสักครู่..