Most canyons were formed by a proce

Most canyons were formed by a process of long-time erosion from a plateau or table-land level. The cliffs form because harder rock strata that are resistant to erosion and weathering remain exposed on the valley walls.

Canyons are much more common in arid than in wet areas because physical weathering has a more localized effect in arid zones. The wind and water from the river combine to erode and cut away less resistant materials such as shales. The freezing and expansion of water also serves to help form canyons. Water seeps into cracks between the rocks and freezes, pushing the rocks apart and eventually causing large chunks to break off the canyon walls, in a process known as frost wedging.[3] Canyon walls are often formed of resistant sandstones or granite. Submarine canyons form underwater, generally at the mouths of rivers.

Sometimes large rivers run through canyons as the result of gradual geological uplift. These are called entrenched rivers, because they are unable to easily alter their course. In the United States, the Colorado River in the Southwest and the Snake River in the Northwest are two examples of tectonic uplift.

Canyons often form in areas of limestone rock. As limestone is soluble to a certain extent, cave systems form in the rock. When these collapse, a canyon is left, as in the Mendip Hills in Somerset and Yorkshire Dales in Yorkshire, England.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หุบเขาส่วนใหญ่จึงเกิดกระบวนการกัดเซาะนานจากระดับราบสูงหรือที่ดินตาราง หน้าผารูปเนื่องจากชั้นหินยากที่ทนต่อการกัดกร่อนและผุกร่อนยังคงสัมผัสบนผนังหุบเขาหุบเขาจะพบมากในแห้งแล้งมากกว่าในพื้นที่เปียกเนื่องจากสภาพอากาศทางกายภาพมีผลต่อท้องถิ่นมากในเขตแห้งแล้ง ลมและน้ำจากแม่น้ำรวมถึงการกัดกร่อน และตัดวัสดุต้านทานน้อยเช่นจากหินออกไป แช่แข็งและขยายตัวของน้ำยังทำหน้าที่ช่วยหุบเขาแบบฟอร์ม น้ำติดกระดูกเป็นรอยแตกระหว่างหินและหยุดการทำงาน ผลักดันหินออกจากกัน และในที่สุดก่อให้เกิดชิ้นใหญ่ตัดผนังแคนยอน ในกระบวนการรู้จักกันเป็นฟรอสท์ยัด [3] ยอนผนังมักจะเกิดขึ้นทนลแบกหรือหินแกรนิต เมทฟอร์มหุบเขาใต้น้ำ โดยทั่วไปที่ปากแม่น้ำแม่น้ำขนาดใหญ่บางครั้งวิ่งผ่านหุบเขาเป็นผลลัพธ์ของไหลน้อยธรณีค่อย ๆ เหล่านี้จะเรียกว่าแม่น้ำยึดที่มั่น เพราะพวกเขาไม่สามารถได้อย่างง่ายดายปรับเปลี่ยนหลักสูตร ในสหรัฐอเมริกา แม่น้ำโคโลราโดในและแม่งูในตะวันตกเฉียงเหนือมีเปลือกโลกยกตัวอย่างที่สองหุบเขามักจะสร้างในพื้นที่หินปูนหิน เป็นหินปูนละลายน้ำได้ในระดับหนึ่ง ถ้ำระบบฟอร์มในหิน เมื่อเหล่านี้ยุบ แคนยอนที่เป็นซ้าย ฮิลล์ Mendip เงื่อนไขและยอร์คเชียร์มารีในยอร์ค อังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หุบเขาส่วนใหญ่ที่เกิดขึ้นจากกระบวนการของการกัดเซาะเป็นเวลานานจากที่ราบสูงหรือตารางที่ดินระดับ หน้าผารูปแบบเพราะยากที่ชั้นหินที่มีความทนทานต่อการชะล้างพังทลายและสภาพดินฟ้าอากาศยังคงสัมผัสบนผนังหุบเขา. แคนยอนกันมากขึ้นในแห้งแล้งกว่าในบริเวณที่เปียกชื้นเพราะสภาพดินฟ้าอากาศทางกายภาพมีผลเป็นภาษาท้องถิ่นมากขึ้นในเขตแห้งแล้ง ลมและน้ำจากแม่น้ำรวมถึงการกัดเซาะและตัดออกวัสดุทนน้อยเช่น shales แบบแช่แข็งและการขยายตัวของน้ำก็จะทำหน้าที่ช่วยหุบเขารูปแบบ น้ำจะซึมเข้าไปในรอยแตกระหว่างหินและค้างผลักดันก้อนหินออกจากกันและในที่สุดทำให้ชิ้นใหญ่ที่จะทำลายการปิดผนังแคนยอนในกระบวนการที่เรียกว่าน้ำค้างแข็ง Wedging. [3] ผนังหุบเขาลึกที่เกิดขึ้นมักจะทนหินทรายหรือหินแกรนิต เรือดำน้ำหุบเขารูปแบบใต้น้ำโดยทั่วไปที่ปากของแม่น้ำ. แม่น้ำใหญ่บางครั้งวิ่งผ่านหุบเขาเป็นผลมาจากการยกธรณีวิทยาค่อยๆ เหล่านี้เรียกว่าแม่น้ำที่ยึดที่มั่นเพราะพวกเขาไม่สามารถที่จะปรับเปลี่ยนได้อย่างง่ายดายแน่นอนของพวกเขา ในประเทศสหรัฐอเมริกา, แม่น้ำโคโลราโดในตะวันตกเฉียงใต้และงูแม่น้ำในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเป็นสองตัวอย่างของเปลือกโลกยก. แคนยอนมักจะก่อตัวในพื้นที่ของหินปูนหิน ในฐานะที่เป็นหินปูนละลายในระดับหนึ่งระบบถ้ำในรูปแบบร็อค เมื่อการล่มสลายเหล่านี้หุบเขาที่เหลืออยู่ในขณะที่ดิพเนินตีลังกาและยอร์คเดลส์ใน Yorkshire อังกฤษ