The genus Echinophora (Apiaceae) ha

The genus Echinophora (Apiaceae) have four species in the flora of Iran including Echinophora orientalis Hedge et Lamond, Echinophora sibthorpiana Guss, Echinophora cinerea Boiss., and Echinophora platyloba DC. which two latter are exclusive of Iran ( Mozaffarian, 2004). The Mediterranean and Middle East regions seem to be the only areas where this genus is established ( Mazloomifar, Saber-Tehrani, Rustaiyan, & Masoudi, 2004). E. platyloba DC. (known as “Khosharizeh or Khosharouzeh” in Persian) ( Mozaffarian, 2004) is wild growing and could be found in different parts of central, northwestern and western of Iran ( Asghari et al., 2003, Entezari et al., 2009, Ghahreman, 1993 and Mozaffarian, 2004). E. platyloba is a perennial aromatic herb, which is well known for its favorable aromatic property. The fresh and dry aerial parts and essential oil of the plant are used as flavoring agent in food products, especially dairy ( Mazloomifar et al., 2004 and Sadrai et al., 2002). E. platyloba is used as seasoning and an anti-mold agent in pickled cauliflower, gherkin, and a kind of native cheese in Chaharmahal va Bakhtiari province ( Asghari et al., 2003, Avijgan et al., 2010, Ghasemi Pirbalouti et al., 2013 and Sadrai et al., 2002). E. platyloba has been used as a medicinal plant in Iranian folk medicine for many years. For therapeutic purposes, this plant and its essential oil have been used as an antimicrobial ( Asghari, Abedi, Jalali, & Farsi, 2007), antioxidant ( Ghasemi Pirbalouti et al., 2013), and antifungal activities ( Asghari et al., 2003 and Mazloomifar et al., 2004).

Herbal medicines are a branch of traditional medicine of countries such as Iran, which have been played vital role in treatment of diseases until a century ago. Among the plant products, essential oils have been widely investigated for their toxicities against various fungi, bacteria and insects (Bakkali, Averbeck, Averbeck, & Idaomar, 2008).

The antifungal activities of essential oils have been widely documented and suggested to be the effect of their major compounds or a synergistic or antagonistic effect of various compounds. The inhibitory activities of the essential oils from Carum carvi, Cymbopogon nardus, Pelargonium roseum, Pimenta dioica, and Thymus vulgaris against Fusarium oxysporum and Fusarium verticillioides were determined ( Zabka, Pavela, & Slezakova, 2009). Furthermore, Achillea gypsicola and Achillea biebersteinii oils were shown a broad spectrum of antifungal activity against Fusarium species ( Kordali et al., 2009). Results of previous studies indicated that the antifungal activities of the essential oils from Thymus zygis subsp. sylvestris, Salvia officinalis and Orthosiphon stamineus against some strains of Penicillium, Aspergillus, Cladosporium and Fusarium fungi ( Goncalves et al., 2010 and Pinto et al., 2007), and phytopathogenic fungi such as Botrytis cinerea, Rhizoctonia solani, Fusarium solani, Colletotricum capsici, and Phytophthora capsici ( Amzad Hossain, Ismail, Rahman, & Chul Kang, 2008).

For many years, a variety of different synthetic chemicals (benzimidazoles, aromatic hydrocarbons, and sterol biosynthesis inhibitors) has been used as antifungal agents to inhibit the growth of plant pathogenic fungi (Pavela, 2007). Plant components with antifungal properties are accounted as valuable resources in plant industrial and they can be beneficial in treating the diseases (Avijgan, Hafizi, Saadat, & Nilforoushzadeh, 2006). There is a growing interest on the research of the possible use of natural products such as plant-based essential oils and extracts, which may be less damaging for fungal pathogens control (Bouchra, Achouri, Hassani, & Hmamouchi, 2003). Many essential oils and their constituents are found to exhibit antifungal properties, but the high cost of production of essential oils and the low concentration of active principles often prevent their direct use in the control of fungal diseases of plants. In spite of this limitation, currently, there is much research performed for the development of safer antifungal agents such as plant-based essential oils to control phytopathogenic fungi causing severe destruction to crops in agriculture (Bouchra et al., 2003).

A view of literature has revealed that there is no previous works on the essential oil of E. platyloba seed, and the essential oils from other Echinophora species ( Ahmad et al., 1999, Baser et al., 2000 and Baser et al., 1998), in addition, no studies have documented on the antifungal activity of this herb. Therefore, considering the folkloric application of E. platyloba and its biological properties, the aim of the present study was to examine the chemical composition of essential oil from E. platyloba seed and antifungal activity against six phytopathogens by two different screening methods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สกุล Echinophora (Apiaceae) มี 4 ชนิดในพืชอิหร่านรวมทั้ง Echinophora orientalis กั้น et Lamond, Echinophora sibthorpiana Guss, Echinophora cinerea Boiss. และ Echinophora platyloba DC สองที่หลังนี้ยังไม่รวมประเทศอิหร่าน (Mozaffarian, 2004) ภูมิภาคตะวันออกกลางและเมดิเตอร์เรเนียนที่ดูเหมือนต้อง การเพียงพื้นที่ที่พืชสกุลนี้ ขึ้น (Mazloomifar กระบี่-Tehrani, Rustaiyan, & Masoudi, 2004) E. platyloba DC (หรือที่เรียกว่า "Khosharizeh หรือ Khosharouzeh" ในเปอร์เซีย) (Mozaffarian, 2004) มีการเติบโตในป่า และพบในส่วนต่าง ๆ ของภาคกลาง ตะวันตกเฉียงเหนือ และตะวันตกของอิหร่าน (Asghari et al., 2003, Entezari et al. ปี 2009, Ghahreman, 1993 และ Mozaffarian, 2004) Platyloba ตะวันออกจะยืนต้นหอมสมุนไพร ที่เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับคุณสมบัติหอมดี ส่วนทางอากาศสด และแห้งและน้ำมันพืชที่ใช้เป็นตัวแทน flavoring ในผลิตภัณฑ์อาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งนม (Mazloomifar et al., 2004 และ Sadrai และ al., 2002) Platyloba ตะวันออกจะใช้เป็นเครื่องปรุงรสและตัวแทนต่อต้านแม่กะหล่ำดอง gherkin และชนิดของเนยแข็งท้องถิ่นใน Chaharmahal va Bakhtiari จังหวัด (Asghari et al., 2003, Avijgan et al., 2010, Ghasemi Pirbalouti et al., 2013 และ Sadrai และ al., 2002) ใช้ platyloba ตะวันออกเป็นพืชสมุนไพรในยาพื้นบ้านชาวอิหร่านหลายปี สำหรับการรักษา นี้พืชและน้ำมันหอมระเหยที่ใช้เป็นตัวยับยั้งจุลินทรีย์ (Asghari, Abedi, Jalali และฟาร์ ซี 2007), สารต้านอนุมูลอิสระ (Ghasemi Pirbalouti et al., 2013), และกิจกรรมต้านเชื้อรา (Asghari et al., 2003 และ Mazloomifar et al., 2004)Herbal medicines are a branch of traditional medicine of countries such as Iran, which have been played vital role in treatment of diseases until a century ago. Among the plant products, essential oils have been widely investigated for their toxicities against various fungi, bacteria and insects (Bakkali, Averbeck, Averbeck, & Idaomar, 2008).The antifungal activities of essential oils have been widely documented and suggested to be the effect of their major compounds or a synergistic or antagonistic effect of various compounds. The inhibitory activities of the essential oils from Carum carvi, Cymbopogon nardus, Pelargonium roseum, Pimenta dioica, and Thymus vulgaris against Fusarium oxysporum and Fusarium verticillioides were determined ( Zabka, Pavela, & Slezakova, 2009). Furthermore, Achillea gypsicola and Achillea biebersteinii oils were shown a broad spectrum of antifungal activity against Fusarium species ( Kordali et al., 2009). Results of previous studies indicated that the antifungal activities of the essential oils from Thymus zygis subsp. sylvestris, Salvia officinalis and Orthosiphon stamineus against some strains of Penicillium, Aspergillus, Cladosporium and Fusarium fungi ( Goncalves et al., 2010 and Pinto et al., 2007), and phytopathogenic fungi such as Botrytis cinerea, Rhizoctonia solani, Fusarium solani, Colletotricum capsici, and Phytophthora capsici ( Amzad Hossain, Ismail, Rahman, & Chul Kang, 2008).For many years, a variety of different synthetic chemicals (benzimidazoles, aromatic hydrocarbons, and sterol biosynthesis inhibitors) has been used as antifungal agents to inhibit the growth of plant pathogenic fungi (Pavela, 2007). Plant components with antifungal properties are accounted as valuable resources in plant industrial and they can be beneficial in treating the diseases (Avijgan, Hafizi, Saadat, & Nilforoushzadeh, 2006). There is a growing interest on the research of the possible use of natural products such as plant-based essential oils and extracts, which may be less damaging for fungal pathogens control (Bouchra, Achouri, Hassani, & Hmamouchi, 2003). Many essential oils and their constituents are found to exhibit antifungal properties, but the high cost of production of essential oils and the low concentration of active principles often prevent their direct use in the control of fungal diseases of plants. In spite of this limitation, currently, there is much research performed for the development of safer antifungal agents such as plant-based essential oils to control phytopathogenic fungi causing severe destruction to crops in agriculture (Bouchra et al., 2003).A view of literature has revealed that there is no previous works on the essential oil of E. platyloba seed, and the essential oils from other Echinophora species ( Ahmad et al., 1999, Baser et al., 2000 and Baser et al., 1998), in addition, no studies have documented on the antifungal activity of this herb. Therefore, considering the folkloric application of E. platyloba and its biological properties, the aim of the present study was to examine the chemical composition of essential oil from E. platyloba seed and antifungal activity against six phytopathogens by two different screening methods.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สกุล Echinophora (Apiaceae) มีสี่สายพันธุ์พืชของอิหร่านรวมทั้ง Echinophora orientalis Hedge เอมอนด์, Echinophora sibthorpiana Guss, Echinophora ซีเนเรีย Boiss. และ Echinophora platyloba ซี ซึ่งทั้งสองหลังเป็นพิเศษของอิหร่าน (Mozaffarian, 2004) เมดิเตอร์เรเนียนและตะวันออกกลางภูมิภาคตะวันออกดูเหมือนจะเป็นพื้นที่เดียวที่ชนิดนี้เป็นที่ยอมรับ (Mazloomifar, Saber-Tehrani, Rustaiyan และ Masoudi, 2004) อีซี platyloba (หรือที่เรียกว่า "Khosharizeh หรือ Khosharouzeh" ในภาษาเปอร์เซีย) (Mozaffarian, 2004) การเจริญเติบโตเป็นป่าและอาจจะพบในส่วนต่างๆของกลางทางตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันตกของประเทศอิหร่าน (Asghari et al., 2003 Entezari et al., 2009 Ghahreman 1993 และ Mozaffarian, 2004) อี platyloba เป็นสมุนไพรที่มีกลิ่นหอมยืนต้นซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทรัพย์สินที่มีกลิ่นหอมของดี ส่วนทางอากาศสดและแห้งและน้ำมันหอมระเหยจากพืชที่ใช้เป็นสารแต่งกลิ่นในผลิตภัณฑ์อาหารนมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง (Mazloomifar et al., 2004 และ Sadrai et al., 2002) อี platyloba ถูกนำมาใช้เป็นเครื่องปรุงรสและสารป้องกันเชื้อราในกะหล่ำดอง Gherkin และชนิดของชีสพื้นเมืองในจังหวัด Chaharmahal va Bakhtiari (Asghari et al., 2003 Avijgan et al., 2010 Ghasemi Pirbalouti et al, 2013 และ Sadrai et al., 2002) อี platyloba ถูกนำมาใช้เป็นพืชสมุนไพรในการแพทย์พื้นบ้านอิหร่านเป็นเวลาหลายปี เพื่อประโยชน์ในการรักษาโรคพืชและน้ำมันหอมระเหยที่ได้รับการใช้เป็นยาต้านจุลชีพ (Asghari, Abedi, Jalali และฟาร์ซี, 2007) สารต้านอนุมูลอิสระ (Ghasemi Pirbalouti et al., 2013) และกิจกรรมต้านเชื้อรา (Asghari et al., 2003 และ Mazloomifar et al., 2004). ยาสมุนไพรเป็นสาขาของยาแผนโบราณของประเทศเช่นอิหร่านซึ่งได้รับการเล่นบทบาทสำคัญในการรักษาโรคจนกระทั่งศตวรรษที่ผ่านมา ในบรรดาผลิตภัณฑ์พืชน้ำมันหอมระเหยที่ได้รับการตรวจสอบกันอย่างแพร่หลายสำหรับความเป็นพิษของพวกเขากับเชื้อราต่างๆแบคทีเรียและแมลง (Bakkali, Averbeck, Averbeck และ Idaomar 2008). กิจกรรมต้านเชื้อราของน้ำมันหอมระเหยได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางและข้อเสนอแนะที่จะเป็นผลกระทบ ของสารสำคัญของพวกเขาหรือผลเสริมฤทธิ์กันหรือเป็นศัตรูของสารต่างๆ กิจกรรมการยับยั้งของน้ำมันหอมระเหยจาก Carum Carvi, ตะไคร้หอม, Pelargonium roseum, Pimenta dioica และ Thymus vulgaris กับเชื้อรา Fusarium oxysporum และ verticillioides Fusarium ได้รับการพิจารณา (Zabka, Pavela และ Slezakova 2009) นอกจากนี้ gypsicola คิคิและน้ำมัน biebersteinii ที่มีการแสดงที่หลากหลายของกิจกรรมต้านเชื้อรา Fusarium กับสายพันธุ์ (Kordali et al., 2009) ผลการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมการต้านเชื้อราของน้ำมันหอมระเหยจากไธมัส subsp zygis sylvestris, ซัลเวีย officinalis และ Orthosiphon stamineus กับสายพันธุ์บางส่วนของ Penicillium, Aspergillus, Cladosporium และเชื้อรา Fusarium (เวส et al., 2010 และปินโต et al., 2007) และเชื้อราสาเหตุโรคพืชเช่น Botrytis ซีเนเรีย, Rhizoctonia solani, Fusarium solani, Colletotricum capsici และ Phytophthora capsici (Amzad Hossain, อิสมาอิลเราะห์มานและคังชอล, 2008). หลายปีที่ผ่านความหลากหลายของสารเคมีสังเคราะห์ที่แตกต่างกัน (benzimidazoles, ไฮโดรคาร์บอนและสารยับยั้งการสังเคราะห์ sterol) ได้ถูกนำมาใช้เป็นตัวแทนในการยับยั้งเชื้อรา การเจริญเติบโตของพืชเชื้อราที่ทำให้เกิดโรค (Pavela 2007) ส่วนประกอบของพืชที่มีคุณสมบัติต้านเชื้อราจะคิดเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในโรงงานอุตสาหกรรมและพวกเขาสามารถเป็นประโยชน์ในการรักษาโรค (Avijgan, Hafizi, Saadat และ Nilforoushzadeh 2006) มีความสนใจที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการวิจัยในการใช้งานเป็นไปได้ของผลิตภัณฑ์ธรรมชาติเช่นจากพืชน้ำมันหอมระเหยและสารสกัดซึ่งอาจจะสร้างความเสียหายน้อยลงสำหรับการควบคุมเชื้อโรคเชื้อราคือ (Bouchra, Achouri, Hassani และ Hmamouchi 2003) น้ำมันหอมระเหยจำนวนมากและองค์ประกอบของพวกเขาจะพบว่าแสดงคุณสมบัติต้านเชื้อรา แต่ค่าใช้จ่ายสูงของการผลิตของน้ำมันหอมระเหยและความเข้มข้นต่ำของหลักการที่ใช้งานมักจะป้องกันการใช้โดยตรงของพวกเขาในการควบคุมของโรคเชื้อราของพืช ทั้งๆที่มีข้อ จำกัด นี้ในขณะนี้มีการดำเนินการวิจัยมากสำหรับการพัฒนาของตัวแทนต้านเชื้อราที่ปลอดภัยเช่นจากพืชน้ำมันหอมระเหยในการควบคุมเชื้อราสาเหตุโรคพืชที่ก่อให้เกิดการทำลายอย่างรุนแรงให้กับพืชในการเกษตร (Bouchra et al., 2003). มุมมองของ วรรณกรรมได้เปิดเผยว่าไม่มีผลงานก่อนหน้านี้น้ำมันหอมระเหยจากเมล็ดอี platyloba และน้ำมันหอมระเหยจากชนิดอื่น ๆ Echinophora (Ahmad et al., 1999 Baser et al., 2000 และ Baser et al., 1998) นอกจากนี้การศึกษายังไม่มีเอกสารเกี่ยวกับกิจกรรมของเชื้อราสมุนไพรนี้ ดังนั้นการพิจารณาคำขอ folkloric ของอี platyloba และคุณสมบัติทางชีวภาพของจุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาองค์ประกอบทางเคมีของน้ำมันหอมระเหยจากเมล็ดอี platyloba และกิจกรรมการต้านเชื้อรากับหก phytopathogens โดยสองวิธีการตรวจคัดกรองที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สกุล echinophora ( Apiaceae ) มี 4 ชนิดในพืชของอิหร่าน รวมทั้ง echinophora orientalis ป้องกัน et มอนด์ echinophora , sibthorpiana กัส echinophora boiss , ขาว และ echinophora platyloba DC ซึ่งสองคนหลังเป็นพิเศษของอิหร่าน ( mozaffarian , 2004 ) ทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและตะวันออกกลางภูมิภาคดูเหมือนจะเป็นในพื้นที่ที่พืชสกุลนี้ ( mazloomifar ก่อตั้งขึ้น ,tehrani rustaiyan & masoudi , เซเบอร์ , 2004 ) E . platyloba DC ( เรียกว่า " khosharizeh หรือ khosharouzeh " ในภาษาเปอร์เซีย ) ( mozaffarian , 2004 ) เป็นป่าที่เติบโตและสามารถพบได้ในส่วนต่างๆของส่วนกลาง ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือและตะวันตกของอิหร่าน ( asghari et al . , 2003 , entezari et al . , 2009 , ghahreman , 2536 และ mozaffarian , 2004 ) E . platyloba เป็นไม้ยืนต้นกลิ่นหอมสมุนไพรซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับคุณสมบัติหอมของมันดี สดและแห้ง ส่วนทางอากาศและน้ำมันหอมระเหยของพืชที่ใช้เป็นเครื่องปรุงตัวแทนในผลิตภัณฑ์อาหาร โดยเฉพาะนม ( mazloomifar et al . , 2004 และ sadrai et al . , 2002 ) E . platyloba ใช้เป็นเครื่องปรุงรสและการต่อต้านแม่พิมพ์เจ้าหน้าที่ในการดองกะหล่ำปลี แตงกวาลูกเล็ก ,และชนิดของชีสพื้นเมืองใน chaharmahal VA bakhtiari จังหวัด ( asghari et al . , 2003 , avijgan et al . , 2010 , ghasemi pirbalouti et al . , 2013 และ sadrai et al . , 2002 ) E . platyloba ถูกใช้เป็นพืชสมุนไพรในยาพื้นบ้านของอิหร่านเป็นเวลาหลายปี เพื่อประโยชน์ในการรักษาโรคพืชและน้ำมันของมันจำเป็นได้รับการใช้เป็นยาต้านจุลชีพ ( asghari abedi &ญะลาลี @ item Calendar system , , , Farsi , 2007 )สารต้านอนุมูลอิสระ ( ghasemi pirbalouti et al . , 2013 ) และฤทธิ์ ( asghari et al . , 2003 และ mazloomifar et al . , 2004 ) .

ยาสมุนไพรเป็นสาขาหนึ่งของการแพทย์พื้นบ้านของประเทศ เช่น อิหร่าน ซึ่งได้รับการเล่นที่สำคัญบทบาทในการรักษาโรค จนถึงศตวรรษที่ผ่านมา ในผลิตภัณฑ์ของโรงงานน้ํามันหอมระเหยได้รับอย่างกว้างขวางเพื่อความเป็นพิษต่อ เชื้อราต่างๆ แบคทีเรีย และแมลง ( bakkali averbeck averbeck & , , , idaomar , 2008 ) .

ฤทธิ์ของน้ำมันหอมระเหยได้รับอย่างกว้างขวางและเอกสารแนะนำเป็น ผลของสารประกอบหลักของพวกเขาหรือผลเสริมฤทธิ์ หรือ ปฏิปักษ์ของสารประกอบต่าง ๆกิจกรรมการออกฤทธิ์ของน้ำมันหอมระเหยจากตะไคร้ใน คารัม , nardus Pelargonium roseum , พริกไทย , dioica และต่อมไทมัสขิงกับ Fusarium oxysporum Fusarium verticillioides และวิเคราะห์ ( zabka pavela & , , slezakova , 2009 ) นอกจากนี้และ achillea gypsicola achillea biebersteinii น้ำมันถูกแสดงสเปกตรัมกว้างของกิจกรรมของเชื้อรา Fusarium ~ กับ kordali et al . , 2009 ) ผลการศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ฤทธิ์ของน้ำมันหอมระเหยจากต่อมไทมัส zygis subsp . sylvestris Salvia officinalis , และ stamineus orthosiphon กับบางสายพันธุ์ของเชื้อ Penicillium , ,พฤติกรรม และ Fusarium เชื้อรา ( goncalves et al . , 2010 และปิ่นโต et al . , 2007 ) และเชื้อรา Botrytis cinerea phytopathogenic เช่นเชื้อรา Fusarium solani , , , colletotricum เชื้อราและโรคเชื้อรา ( amzad Hossain Ismail ราห์มาน &ชอล คัง , 2551 ) .

หลายปี ความหลากหลายของ สารเคมีสังเคราะห์ที่แตกต่างกัน ( รายได้ต่อเดือนในปัจจุบัน หอมไฮโดรคาร์บอนสเตอรอลใน inhibitors ) และถูกใช้เป็นยาต้านเชื้อรา ยับยั้งการเจริญเติบโตของเชื้อราที่ก่อโรคในพืช ( pavela , 2007 ) ส่วนประกอบของพืชที่มีคุณสมบัติในการ คิดเป็นทรัพยากรที่มีคุณค่าในอุตสาหกรรมโรงงาน และพวกเขาสามารถเป็นประโยชน์ในการรักษาโรค ( avijgan hafizi saadat & , , , nilforoushzadeh , 2006 )มีความสนใจในงานวิจัยการใช้เป็นไปได้ของผลิตภัณฑ์ธรรมชาติเช่นน้ำมันหอมระเหยและสารสกัดจากพืช ซึ่งอาจจะน้อยกว่าความเสียหายควบคุมเชื้อโรคเชื้อรา ( บูชรา achouri ซซานี , , , hmamouchi & , 2003 ) น้ํามันหอมระเหยมากและองค์ประกอบของพวกเขาจะพบการจัดแสดงคุณสมบัติเชื้อราแต่ต้นทุนการผลิตสูงของน้ำมันหอมระเหยและความเข้มข้นต่ำของหลักการที่ใช้งานบ่อยๆ ป้องกันการใช้โดยตรงของพวกเขาในการควบคุมโรคของเชื้อราในพืช ทั้งๆที่มีข้อ จำกัด นี้ในปัจจุบันมีการวิจัยดําเนินการพัฒนาปลอดภัยกว่ายาต้านเชื้อรา เช่น น้ำมันหอมระเหยจากพืชในการควบคุมเชื้อราที่ก่อให้เกิดการทำลายรุนแรง phytopathogenic พืชผลการเกษตร ( บูชรา et al . , 2003 ) .

มุมมองของวรรณกรรมได้เปิดเผยว่าไม่มีหน้าที่การทํางานในน้ำมันหอมระเหยของ E . platyloba เมล็ด