Aggression is usually defined by be

Aggression is usually defined by behavioral scientists as behavior that is intended to harm another person. Common forms of aggression are physical (for example, punching), verbal (for example, saying or writing hurtful things to another person), and relational (for example, intentionally and publicly not inviting someone to a party to harm his social relationships). Violence usually is conceived as more extreme forms of physical aggression that are likely to result in physical injury. The most extreme form of violence is homicide, but any form of aggressive behavior that is likely to result in an injury serious enough to warrant medical attention is considered violence. Thus, fights involving weapons as well as fistfights by adolescents old enough to be able to inflict serious injuries are considered acts of violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักจะกำหนด โดยนักวิทยาศาสตร์พฤติกรรมความก้าวร้าวเป็นพฤติกรรมที่ตั้งใจจะทำร้ายผู้อื่น รูปแบบความก้าวร้าวที่พบอยู่ทางกายภาพ (เช่น เจาะ), วาจา (ตัวอย่าง พูด หรือเขียนสิ่งที่ดีให้กับบุคคลอื่น), และเชิงสัมพันธ์ (ตัวอย่างเช่น ตั้งใจ และต่อสาธารณชนไม่เชิญชวนให้คนไปงานเลี้ยงจะเป็นอันตรายต่อความสัมพันธ์ทางสังคมของเขา) ความรุนแรงมักจะรู้สึกเป็นฟอร์มรุกรานทางกายภาพอื่น ๆ ที่อาจส่งผลให้บาดเจ็บทางกายภาพ รูปแบบของความรุนแรงมากเป็นฆาตรกรรม แต่พฤติกรรมก้าวร้าวที่มีแนวโน้มที่จะส่งผลให้บาดเจ็บร้ายแรงพอที่จะรับประกันการรักษาพยาบาล ในรูปแบบใด ๆ ถือเป็นความรุนแรง ดังนั้น การต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธเป็น fistfights โดยวัยรุ่นเก่าสามารถสร้างบาดจะถือว่าเป็นความรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก้าวร้าวมักจะถูกกำหนดโดยนักวิทยาศาสตร์พฤติกรรมเป็นพฤติกรรมที่มีจุดมุ่งหมายที่จะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น รูปแบบทั่วไปของการรุกรานทางกายภาพ (เช่นเจาะ) วาจา (เช่นพูดหรือเขียนสิ่งที่เป็นอันตรายกับบุคคลอื่น) และเชิงสัมพันธ์ (ตัวอย่างเช่นจงใจและเปิดเผยต่อสาธารณชนไม่ได้เชิญชวนให้คนไปงานเลี้ยงจะเป็นอันตรายต่อความสัมพันธ์ทางสังคมของเขา) ความรุนแรงมักจะคิดว่าเป็นรูปแบบมากขึ้นของการรุกรานทางกายภาพที่มีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการบาดเจ็บทางกายภาพ รูปแบบที่มากที่สุดของความรุนแรงคือการฆาตกรรม แต่รูปแบบใด ๆ ของพฤติกรรมก้าวร้าวที่มีแนวโน้มว่าจะส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงพอที่จะรับประกันความสนใจทางการแพทย์ถือว่าเป็นความรุนแรง ดังนั้นการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธเช่นเดียวกับการชกต่อยโดยวัยรุ่นอายุมากพอที่จะสามารถทำดาเมจได้รับบาดเจ็บสาหัสได้รับการพิจารณาการกระทำความรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มักจะถูกกำหนดโดยนักวิทยาศาสตร์พฤติกรรม ก้าวร้าว เป็นพฤติกรรมที่มุ่งหวังจะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น รูปแบบทั่วไปของการบุกรุกทางกายภาพ ( เช่น เจาะ ) ทางวาจา ( ตัวอย่างเช่น พูดหรือเขียนสิ่งที่เป็นอันตรายกับบุคคลอื่น ) และความสัมพันธ์ ( เช่น โดยเจตนาและสาธารณชนไม่ชวนใครไปทำร้ายความสัมพันธ์ทางสังคมของเขา ) ความรุนแรงมักจะรู้สึกเป็นก้าวร้าวมากขึ้น ในรูปแบบของร่างกายที่ส่งผลให้บาดเจ็บทางกายภาพ รูปแบบมากที่สุดของความรุนแรงเป็นฆาตกรรม แต่รูปแบบของพฤติกรรมก้าวร้าวที่น่าจะมีผลในการบาดเจ็บร้ายแรงพอที่จะรับประกันการรักษาพยาบาลใด ๆที่ถือว่ารุนแรง ดังนั้น การต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธ ตลอดจน fistfights โดยวัยรุ่นอายุพอที่จะสามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บที่ร้ายแรง จะถือว่าการกระทำของความรุนแรง