idea, mentioned in chapter 1, of ta

idea, mentioned in chapter 1, of taking other beings‘ interests as one‘s own. I shall appeal
to Śāntideva to show how this might be grounded, not on any ideas about sameness or
difference, but rather on a realization of emptiness, which, it is said, gives rise to
compassion, and causes the bodhisattva to remain in saṃsāra for the sake of other beings
(BCA 9:52).
I shall go on to ask whether the practice of identification, understood as extending
love and compassion to all sentient beings, can be used to support an environmentally
sound version of Mahāyāna Buddhism. In chapter 1, it was said that the problem of early
Buddhism‘s negative evaluation of the natural world—the description of it as pervaded
with suffering—could be resolved by taking solicitude as a subjective way of valuing
nature intrinsically. In brief, one could simply decide to value nature and natural beings
for their own sake, regardless of whether or not they ‗possessed‘ intrinsic value
objectively.
Finally, I shall take up once more the issues that we raised in chapter 1 concerning
these themes and explore whether a specifically Mahāyāna understanding could solve the
difficulties encountered. These included the problem that extending love and compassion
universally cannot serve as a method for deciding against competing interests, and neither
can it provide an ecologically sensitive approach. A second complaint was that suffering
is a natural and intrinsic part of ecological relations, and therefore, to the extent that
bodhisattvas aim at eliminating it altogether, their actions are unnatural and unecological.
Lastly, we will also need to consider the possibility of applying solicitude to non-sentient
and non-living beings, such as species, ecosystems, trees, and rocks, which are also
objects of concern for the environmentalist.
Identification and Solicitude
Apart from theories about oneness and internal relations, what is held in common by all
deep ecologists, according to Naess, is a way of experiencing nature ―through which the
interest or interests of another being are reacted to as our own interest or interests‖ (Naess
1995, 258–261). Warwick Fox describes this ―central intuition of deep ecology‖ as a
form of consciousness that does not perceive boundaries between oneself and other

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดที่กล่าวถึงในบทที่ 1 ของการผลประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่เป็นตัวของตัวเอง ฉันจะอุทธรณ์
ไปยัง Santideva จะแสดงวิธีการนี้อาจจะมีเหตุผลไม่ได้อยู่ในความคิดใด ๆ เกี่ยวกับความเหมือนหรือ
แตกต่างกัน แต่ในสำนึกของความว่างเปล่าที่ได้มีการกล่าวก่อให้เกิดความ
เห็นอกเห็นใจและเป็นสาเหตุที่ทำให้พระโพธิสัตว์ที่จะยังคงอยู่ในSaṃsāraสำหรับ ประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตอื่น
(BCA 09:52).
ฉันจะไปถามว่าการปฏิบัติของประชาชนเข้าใจการขยาย
ความรักและความเมตตาให้กับสิ่งมีชีวิตทั้งหมดสามารถนำมาใช้เพื่อสนับสนุนสิ่งแวดล้อม
รุ่นที่เสียงของพุทธศาสนามหายาน ในบทที่ 1 มันก็บอกว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในช่วงต้น
การประเมินผลเชิงลบพุทธศาสนาของธรรมชาติโลกคำอธิบายว่ามันเป็นอบอวล
ด้วยความทุกข์ทรมาน-สามารถแก้ไขได้โดยการห่วงใยเป็นวิธีอัตนัยของคุณค่า
ธรรมชาติจากภายใน ในช่วงสั้น ๆ หนึ่งก็สามารถตัดสินใจที่จะธรรมชาติคุณค่าและสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติ
เพื่อประโยชน์ของตัวเองโดยไม่คำนึงถึงหรือไม่พวกเขา‗possessed 'มูลค่าที่แท้จริง
อคติ.
สุดท้ายผมจะใช้เวลาถึงอีกครั้งหนึ่งปัญหาที่เราเติบโตขึ้นมาในบทที่ 1 เกี่ยวกับ
รูปแบบเหล่านี้ และสำรวจว่าเข้าใจมหายานโดยเฉพาะสามารถแก้
ปัญหาที่พบ เหล่านี้รวมถึงปัญหาที่ขยายความรักและความเมตตา
สากลไม่สามารถทำหน้าที่เป็นวิธีการในการที่จะตัดสินใจต่อผลประโยชน์ของการแข่งขันและไม่
สามารถให้วิธีการที่มีความสำคัญต่อระบบนิเวศ ร้องเรียนที่สองก็คือว่าความทุกข์ทรมาน
เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติและความสัมพันธ์ที่แท้จริงของระบบนิเวศและดังนั้นเท่าที่
พระโพธิสัตว์มีจุดมุ่งหมายที่การขจัดความมันทั้งหมดการกระทำของพวกเขาจะผิดธรรมชาติและ unecological.
สุดท้ายเรายังจะต้องพิจารณาความเป็นไปได้ของการใช้ความห่วงใย ไม่ใช่สัตว์
และสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีชีวิตเช่นสายพันธุ์ระบบนิเวศต้นไม้และโขดหินซึ่งยัง
วัตถุของความกังวลสำหรับสิ่งแวดล้อม.
การจำแนกชนิดและห่วงใย
นอกเหนือจากทฤษฎีที่เกี่ยวกับความเป็นหนึ่งเดียวกันและความสัมพันธ์ภายในสิ่งที่จะจัดขึ้นในการร่วมกันโดยทั้งหมด
นิเวศวิทยาลึกตาม Naess เป็นวิธีของการประสบธรรมชาติทะลุซึ่ง
ดอกเบี้ยหรือผลประโยชน์ของการเป็นอื่นจะมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นที่น่าสนใจของเราเองหรือinterests‖ (Naess
1995, 258-261) Warwick ฟ็อกซ์อธิบายสัญชาตญาณเซ็นทรัลนี้ecology‖ลึกเป็น
รูปแบบของการมีสติที่ไม่ได้รับรู้ขอบเขตระหว่างตนเองและผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความคิดที่กล่าวถึงในบทที่ 1 , สละมนุษย์อื่นหักเป็นหนึ่งเอง ผมจะยื่นอุทธรณ์ให้Śā
ntideva ที่จะแสดงวิธีการนี้อาจถูกกักบริเวณ ไม่มีความคิดใด ๆเกี่ยวกับความเหมือนกันหรือ
ความแตกต่าง แต่ในการรับรู้ของความว่างเปล่า ซึ่งว่ากันว่า ให้สูงขึ้น

เห็นใจ ทำให้พระโพธิสัตว์ อยู่ใน ซา รา อุบาสกṃ s เพื่อประโยชน์ของมนุษย์
อื่น ๆ (
9:52 BCA )ผมจะเข้าไปถามว่า การปฏิบัติของการเข้าใจเป็นขยาย
ความรักและความเมตตาต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด สามารถใช้เพื่อสนับสนุนสิ่งแวดล้อม
เสียงรุ่นของแบตเตอรี่ อุบาสกอุบาสก Y นา พุทธศาสนา ในบทที่ 1 ได้กล่าวว่า ปัญหาของต้น
พระพุทธศาสนาการประเมินผลเชิงลบของธรรมชาติรายละเอียดมันอบอวล
กับความทุกข์ที่อาจจะได้รับการแก้ไขโดยการห่วงใยเป็นวิธีอัตวิสัยของมูลค่า
ธรรมชาติภายใน . สังเขป หนึ่งอาจตัดสินใจที่จะธรรมชาติค่า และสิ่งมีชีวิตตามธรรมชาติ
เพื่อประโยชน์ของตนเอง โดยไม่คำนึงถึงหรือไม่พวกเขา‗สิง ' มูลค่าที่แท้จริง

ทาง สุดท้าย ผมจะเอาขึ้นอีก ครั้ง ประเด็นที่เราเลี้ยงในบทที่ 1 เกี่ยวกับ
รูปแบบเหล่านี้และสำรวจว่าอุบาสกอุบาสกนาความเข้าใจโดยเฉพาะ mAh Y สามารถแก้ปัญหา
อุปสรรค . เหล่านี้รวมถึงปัญหาที่ขยายความรักและความเห็นอกเห็นใจ
2 ไม่สามารถใช้เป็นแนวทางการตัดสินใจกับผลประโยชน์การแข่งขัน และไม่ได้ให้แนวทางนิเวศวิทยา
มันอ่อนไหว ร้องเรียนที่สองคือทุกข์
เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ และแท้จริงของความสัมพันธ์ทางนิเวศวิทยา และดังนั้นจึง เท่าที่
พระโพธิสัตว์มุ่งกําจัดมันทั้งหมด การกระทำของพวกเขาจะประหลาดและ unecological .
สุดท้ายเราก็จะต้องพิจารณาความเป็นไปได้ของการห่วงใยไม่มีความรู้สึก
และไม่ใช่สิ่งมีชีวิต เช่น ชนิด , ระบบนิเวศ , ต้นไม้ , และ หิน ซึ่งยังมี
วัตถุห่วงนัก ระบุและห่วงใย

นอกจากทฤษฎีเอกภาพและความสัมพันธ์ภายในที่จัดขึ้นร่วมกันโดย ecologists ลึกทั้งหมด
ตาม naess เป็นวิธีธรรมชาติที่ผมอยากพบดอกเบี้ยหรือผลประโยชน์อื่น
ถูกเป็นสามารถเป็นดอกเบี้ยหรือผลประโยชน์‖ ( ของเราเอง naess
1995 , 258 ( 261 )วอร์วิกจิ้งจอกอธิบายนี้ผมอยากกลางสัญชาตญาณของนิเวศวิทยาแนวลึก‖เป็น
แบบฟอร์มสติที่ไม่รับรู้ขอบเขตระหว่างตนเองและผู้อื่น