The importance of Napier grass (Pen

The importance of Napier grass (Pennisetum purpureum) can be seen from the role it plays as the major livestock feed in smallholder dairy production systems in Kenya. Because of high population pressure farms are small, with an average holding size of 0.9-2.0 ha (Gitau et al., 1994); sizes are still decreasing. Animals are therefore confined in stalls and fed mainly on Napier grass under zero grazing. In central Kenya over 80 percent of dairy animals are kept under zero grazing (Staal et al., 1998) and Napier grass is the main fodder grown by over 70 percent of smallholder farmers in the region and normally provides over 40 percent of feed (Stots, 1983; Potter, 1987; Bayer, 1990 and Staal et al., 1998). Napier grass has been the most promising and high yielding fodder (Anindo & Potter 1994) giving dry matter yields that surpass most tropical grasses (Humphreys, 1994; Skerman & Riveros, 1990). Reported on-farm dry matter yields from different regions of the country averaged about 16 tonnes/ha/year (Wouters, 1987) with little or no fertilizer, while according to Schreuder et al. (1993) yields on research stations vary between 10-40 tonnes dry matter per hectare depending on soil fertility, climate and management factors. These yields surpass those of Rhodes grass (Chloris gayana) Setaria (Setaria sphacelata) and Kikuyu grass (Pennisetum clandestinum) which are popular pasture grasses but which yield between 5 to 15 tonnes of DM per year (Boonman, 1993). High DM yields for Napier grass have been recorded elsewhere in the tropics (Ferraris & Sinclair, 1980: Woodard & Prine, 1991); exceptionally high yields up to 85 tonnes DM/ha have been cited when high rates of fertilizers were applied (Skerman & Riveros, 1990), for example under natural rainfall of 2000 mm per year where 897 kg of N fertilizer were applied per hectare per year and the grass was cut every 90 days the yield was 84, 800 kg DM/year (Vicente-Chandler et al., 1959). Dry matter yield alone, however, is of limited value if it is not closely related to the DM intake of the animals. At farm level, the combination of DM yield and observed DM intake can form the basis for estimating the number of livestock that can be supported by available forage. As Napier grass tolerates frequent defoliation, under good weather conditions it can be cut in Kenya every 6-8 weeks giving up to 8 cuts in a year, depending on fertilizer application, rainfall amount and distribution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสำคัญของหญ้าในนาเปีย (Pennisetum purpureum) จะเห็นได้จากบทบาทที่มันเล่นเป็นปศุสัตว์สำคัญอาหารในระบบการผลิตโคนมของเกษตรกรในเคนยา เนื่องจากความดันสูงประชากร ฟาร์มมีขนาดเล็ก เฉลี่ยถือขนาด 0.9-2.0 ฮา (Gitau et al., 1994); ยังมีการลดขนาด สัตว์ถูกขังในร้านดังนั้น และเลี้ยงส่วนใหญ่ในนาเปียหญ้าใต้ศูนย์ grazing ในเคนยากลางกว่า 80 เปอร์เซ็นต์สัตว์โคนมจะถูกเก็บไว้ภายใต้ศูนย์ grazing (Staal et al., 1998) และเปียหญ้าเป็นอาหารหลักที่เติบโตขึ้นกว่า 70 เปอร์เซ็นต์ของเกษตรกรเกษตรกร ในภูมิภาค และโดยปกติให้กว่า 40 เปอร์เซ็นต์ของอาหาร (Stots, 1983 พอตเตอร์ 1987 ไบเออร์ 1990 และ Staal et al., 1998) หญ้าในนาเปียได้รับสัญญามากที่สุดและสูงผลผลิตอาหารสัตว์ (Anindo & 1994 พอตเตอร์) ให้แห้งเรื่องอัตราผลตอบแทนที่เกินหญ้าเขตร้อนส่วนใหญ่ (Humphreys, 1994 Skerman & Riveros, 1990) ผลผลิตในฟาร์มรายงานเรื่องแห้งจากภูมิภาคต่าง ๆ ของประเทศ averaged ประมาณ 16 ตัน/ฮา/ปี (Wouters, 1987) ใส่ปุ๋ยน้อย หรือไม่ ขณะตามผลผลิต Schreuder et al. (1993) ในงานวิจัย สถานีแตกต่างกันระหว่าง 10-40 ตันเรื่องแห้งต่อ hectare ขึ้นอยู่กับปัจจัยความอุดมสมบูรณ์ สภาพภูมิอากาศ และการจัดการดิน ผลผลิตเหล่านี้เกินที่หญ้าโรดส์ (Chloris กายานา) Setaria (Setaria sphacelata) และหญ้าฮังการี (Pennisetum clandestinum) ซึ่งได้รับความนิยมทุ่งหญ้าหญ้าแต่ผลตอบแทนที่ระหว่าง 5-15 ตันของ DM ต่อปี (Boonman, 1993) DM ผลผลิตที่สูงสำหรับเปียหญ้าได้รับการบันทึกอื่น ๆ ในเขตร้อน (Ferraris และนแคลร์ 1980: Woodard & Prine, 1991); มีการอ้างถึงอัตราผลตอบแทนสูงถึง 85 ตัน DM/ฮา เมื่อราคาสูงของปุ๋ยที่ใช้ (Skerman & Riveros, 1990) , ตัวอย่างภายใต้ธรรมชาติปริมาณน้ำฝน 2000 มม.ต่อปีที่ใช้ 897 กิโลกรัมของปุ๋ย N ต่อ hectare ต่อปี และหญ้าถูกตัดทุก 90 วันผลผลิตได้ราคา 84, 800 kg ปี DM (Vicente Chandler et al , 1959) ผลตอบแทนเรื่องแห้งเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม เป็นค่าจำกัดถ้าไม่ใกล้ชิดสัมพันธ์กับการบริโภค DM ของสัตว์ ในระดับฟาร์ม ชุด DM ผลผลิต และบริโภค DM สามารถแบบฟอร์มข้อมูลพื้นฐานสำหรับการประเมินจำนวนปศุสัตว์ที่ได้รับการสนับสนุน โดยอาหารสัตว์มีสังเกต เป็นหญ้าเปีย tolerates defoliation บ่อย ภายใต้สภาพที่ดีที่จะสามารถตัดในเคนยาทุก 6-8 สัปดาห์ให้ถึง 8 ตัดในปี ปุ๋ย ยอดปริมาณน้ำฝน และการกระจาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสำคัญของหญ้าเนเปียร์ (Pennisetum purpureum) จะเห็นได้จากบทบาทเล่นเป็นอาหารสัตว์รายย่อยที่สำคัญในระบบการผลิตนมในประเทศเคนยา เพราะฟาร์มของประชากรสูงความดันที่มีขนาดเล็กที่มีขนาดการถือครองเฉลี่ย 0.9-2.0 ฮ่า (Gitau et al, 1994.); ขนาดยังคงลดลง สัตว์จะถูกคุมขังอยู่ในคอกม้าจึงและเลี้ยงส่วนใหญ่อยู่บนพื้นหญ้าเนเปียร์ภายใต้ศูนย์ทุ่งเลี้ยงสัตว์ ในภาคกลางของประเทศเคนยามากกว่าร้อยละ 80 ของสัตว์นมจะถูกเก็บไว้ภายใต้ศูนย์แทะเล็ม (Staal et al., 1998) และหญ้าเนเปียร์เป็นอาหารสัตว์หลักเติบโตขึ้นโดยกว่าร้อยละ 70 ของเกษตรกรรายย่อยในภูมิภาคและโดยปกติให้มากกว่าร้อยละ 40 ของฟีด (Stots 1983; พอตเตอร์, 1987. ไบเออร์, ปี 1990 และ Staal, et al, 1998) หญ้าเนเปียร์ได้รับอาหารสัตว์ที่ให้ผลผลิตที่มีแนวโน้มมากที่สุดและสูง (Anindo และพอตเตอร์ 1994) ให้ผลผลิตน้ำหนักแห้งที่เกินหญ้าเขตร้อนที่สุด (ฮัมเฟรย์, 1994; & Skerman Riveros, 1990) รายงานเมื่อวันที่ฟาร์มผลผลิตน้ำหนักแห้งจากภูมิภาคต่าง ๆ ของประเทศเฉลี่ยประมาณ 16 ตัน / ไร่ / ปี (Wo​​uters, 1987) กับปุ๋ยน้อยหรือไม่มีเลยในขณะที่ตาม Schreuder et al, (1993) อัตราผลตอบแทนในสถานีวิจัยแตกต่างกันระหว่าง 10-40 ตันแห้งต่อไร่ขึ้นอยู่กับความอุดมสมบูรณ์ของดินสภาพภูมิอากาศและปัจจัยการจัดการ อัตราผลตอบแทนเ​​หล่านี้เกินเหล่านั้นของหญ้าโรดส์ (Chloris Gayana) Setaria (Setaria sphacelata) และหญ้าคิคุ (Pennisetum clandestinum) ซึ่งเป็นหญ้าทุ่งหญ้าที่นิยม แต่ที่ให้ผลผลิตระหว่าง 5 ถึง 15 ตันต่อปี DM (Boonman, 1993) อัตราผลตอบแทนที่สูงสำหรับ DM หญ้าเนเปียร์ได้รับการบันทึกไว้ในที่อื่นในเขตร้อน (เฟอร์รารี่และซินแคล 1980: วูดาร์ดแอนด์นร์, 1991); อัตราผลตอบแทนที่สูงเป็นพิเศษถึง 85 ตัน DM / ไร่ได้รับการอ้างถึงเมื่ออัตราที่สูงของปุ๋ยถูกนำไปใช้ (Skerman และ Riveros, 1990) ตัวอย่างเช่นภายใต้ปริมาณน้ำฝนตามธรรมชาติของ 2,000 มิลลิเมตรต่อปีที่ 897 กิโลกรัมปุ๋ยไนโตรเจนถูกนำไปใช้ต่อไร่ต่อปี และหญ้าที่ถูกตัดทุก 90 วันผลผลิตเป็น 84, 800 กก. DM / ปี (แชนด์เลอเบง-et al., 1959) ผลผลิตน้ำหนักแห้งเพียงอย่างเดียว แต่เป็นค่า จำกัด ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกับการบริโภค DM ของสัตว์ ในระดับฟาร์มการรวมกันของผลผลิตและการบริโภค DM DM สังเกตสามารถเป็นพื้นฐานสำหรับการประเมินจำนวนของสัตว์ที่ได้รับการสนับสนุนโดยอาหารสัตว์ที่มีอยู่ ในฐานะที่เป็นหญ้าเนเปียร์ทนร่วงบ่อยภายใต้สภาพอากาศที่ดีจะสามารถตัดในเคนยาทุก 6-8 สัปดาห์ให้ได้ถึง 8 บาดแผลในปีที่ขึ้นอยู่กับการใส่ปุ๋ยจำนวนปริมาณน้ำฝนและการกระจาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำคัญของหญ้าเนเปียร์ ( ร์ 3 ) จะเห็นได้จากบทบาทที่สำคัญมันเล่นเป็นอาหารของปศุสัตว์ในระบบโครงสร้างการผลิตนมในเคนยา เพราะความดันสูง ฟาร์ม ประชากรมีขนาดเล็กที่มีการถือครองเฉลี่ยขนาดของ 0.9-2.0 ฮา ( gitau et al . , 1994 ) ; ขนาดยังคงลดลงสัตว์จึงถูกกักอยู่ในคอกม้าและเลี้ยงส่วนใหญ่เป็นหญ้าเนเปียร์ใต้ศูนย์กินหญ้า ในภาคกลางของเคนยากว่า 80 เปอร์เซ็นต์ของสัตว์นมจะถูกเก็บไว้ภายใต้ศูนย์ปศุสัตว์ ( staal et al . , 1998 ) และหญ้าเนเปียร์ เป็นหลัก มากกว่า 70 เปอร์เซ็นต์ของอาหารสัตว์ที่ปลูกโดยเกษตรกรในภูมิภาคและโครงสร้างปกติมีมากกว่าร้อยละ 40 ของอาหาร ( stots , 1983 ; พอตเตอร์ , 1987 ; ไบเออร์ , 1990 และ staal et al , .1998 ) หญ้าเนเปียร์ มีศักยภาพมากที่สุด และให้ผลผลิตสูงอาหารสัตว์ ( anindo &พอตเตอร์ 1994 ) ให้แห้ง ผลผลิตที่เกินหญ้าเขตร้อนมากที่สุด ( ฮัมฟรีย์ , 1994 ; skerman &ริเวร , 2533 ) รายงานฟาร์มแห้ง ผลผลิตจากภูมิภาคต่างๆ ของประเทศ เฉลี่ยประมาณ 16 ตัน / ไร่ / ปี วูเทอร์ , 1987 ) กับ น้อย หรือ ไม่ใส่ปุ๋ย ขณะที่ตาม schreuder et al .( 1993 ) ผลผลิตที่สถานีวิจัยแตกต่างกันระหว่าง 10-40 ตันแห้งต่อไร่ขึ้นอยู่กับความอุดมสมบูรณ์ของดิน สภาพภูมิอากาศ และปัจจัยด้านการจัดการ ผลผลิตเหล่านี้เกินเหล่านั้นของโรดส์หญ้า ( โดยกายานา ) setaria ( setaria sphacelata ) และช่วยกัน ( ร์ clandestinum ) ซึ่งเป็นอาหารยอดนิยม แต่หญ้าซึ่งผลผลิตระหว่าง 5 ถึง 15 ตันต่อปี ( บุญแม้น DM , 1993 )ผลผลิตน้ำนมสูง หญ้าเนเปียร์ ได้รับการบันทึกไว้ที่อื่นในเขตร้อน ( เฟอร์รารี่& ซินแคลร์ , 1980 : วุเดิร์ด&เจ้าชาย , 1991 ) ; สูงเป็นพิเศษผลผลิต DM ถึง 85 ตัน / ไร่ได้รับการอ้างถึงเมื่อสูงอัตราปุ๋ยที่ใช้ ( skerman &ริเวร , 2533 )ตัวอย่างเช่นภายใต้ฝนธรรมชาติ 2000 มิลลิเมตรต่อปีซึ่งตอนนี้กิโลกรัมของปุ๋ยที่ใช้ต่อไร่ต่อปี และหญ้าที่ถูกตัดทุก 90 วัน ผลผลิต คือ 84 , 800 kg DM / ปี ( Vicente Chandler et al . , 1959 ) ผลผลิตน้ำหนักแห้งเพียงอย่างเดียว อย่างไรก็ตาม มีจำกัด ถ้ามันไม่ได้เกี่ยวข้องกับ DM การบริโภคของสัตว์ ระดับฟาร์มการรวมกันของผลผลิตและการบริโภค สังเกต DM DM สามารถเป็นพื้นฐานสำหรับการประเมินจำนวนของปศุสัตว์ที่ได้รับการสนับสนุน โดยมีพืชอาหารสัตว์ เป็นหญ้าเนเปียร์ยอมรับการตัดบ่อย ภายใต้สภาพอากาศที่ดี มันสามารถตัดในเคนยาทุก 6-8 สัปดาห์ ให้ตัดใน 8 ปี ขึ้นอยู่กับอัตราการใช้ปุ๋ย , ปริมาณน้ำฝนและการกระจายสินค้า