Plagiarism is not always a black an

Plagiarism is not always a black and white issue. The boundary between plagiarism and research is often unclear. Learning to recognize the various forms of plagiarism, especially the more ambiguous ones, is an important step towards effective prevention.

The Plagiarism Spectrum was developed as a way to define and distinguish the common ways in which plagiarism can take form. The Spectrum makes these forms memorable by tagging the types with “Digital 2.0” monikers, a gesture that both acknowledges the role that the internet plays in instances of content copying and makes the types more meaningful for a generation of writers who are “digital natives.”1

As part of the Plagiarism Spectrum project, a May 2012 survey of nearly 900 secondary and higher education instructors was also conducted to assess the frequency with which these types appear as well as the degree to which each type is problematic for instructors.

Each of the 10 most common types of plagiarism are defined below. The types are ranked in order of severity of intent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การขโมยความคิดไม่เคยออกสีดำและสีขาว เขตแดนระหว่างการขโมยความคิดและการวิจัยมักจะไม่ชัดเจน การเรียนรู้ที่จะยอมรับรูปแบบต่างๆของการขโมยความคิดโดยเฉพาะคนที่คลุมเครือมากขึ้นเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการป้องกันที่มีประสิทธิภาพ.

สเปกตรัมการขโมยความคิดการพัฒนาเป็นวิธีการกำหนดความแตกต่างและวิธีการทั่วไปในการขโมยความคิดซึ่งสามารถใช้รูปแบบสเปกตรัมทำให้แบบฟอร์มเหล่านี้ที่น่าจดจำโดยการติดแท็กชนิดด้วย "ดิจิตอล 2.0" monikers ท่าทางว่าทั้งสองยอมรับบทบาทว่าอินเทอร์เน็ตเล่นในกรณีของการคัดลอกเนื้อหาและทำให้ชนิดอื่น ๆ ที่มีความหมายสำหรับคนรุ่นของนักเขียนที่เป็น "ชาวพื้นเมืองดิจิตอล "1

เป็นส่วนหนึ่งของโครงการสเปกตรัมการขโมยความคิดพฤษภาคม 2012 การสำรวจเกือบ 900 มัธยมศึกษาและอุดมศึกษาอาจารย์ผู้สอนการศึกษาก็ยังดำเนินการเพื่อประเมินความถี่ที่มีชนิดเหล่านี้จะปรากฏเช่นเดียวกับระดับที่แต่ละประเภทเป็นปัญหาสำหรับครูผู้สอน.

แต่ละ 10 ชนิดที่พบมากที่สุดของการขโมยความคิดเป็น ที่กำหนดไว้ด้านล่าง ประเภทมีการจัดอันดับอยู่ในลำดับความรุนแรงของความตั้งใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจรกรรมทางวรรณกรรมเสมอไม่ใช่เรื่องสีดำและสีขาว เขตแดนระหว่างโจรกรรมทางวรรณกรรมและงานวิจัยมักจะไม่ชัดเจน เรียนรู้จดจำรูปแบบต่าง ๆ ของโจรกรรมทางวรรณกรรม คลุมเครือมากขึ้นคน เป็นขั้นตอนสำคัญต่อประสิทธิภาพป้องกัน

สเปกตรัมโจรกรรมทางวรรณกรรมได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการกำหนด และแยกวิธีการทั่วไปโจรกรรมทางวรรณกรรมสามารถใช้ฟอร์ม ทำแบบฟอร์มเหล่านี้อยู่เป็นชนิดที่มีการติดป้าย "ดิจิตอล 2.0 " ค้น ท่าที่ทั้งสองยอมรับว่า บทบาทที่อินเทอร์เน็ตเล่นในอินสแตนซ์ของการคัดลอกเนื้อหา และทำแบบมีความหมายมากขึ้นสำหรับการสร้างนักเขียนผู้ "ดิจิทัลมีเชื้อสาย"1

เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Plagiarism สเปกตรัม 2555 พฤษภาคมแบบสำรวจเกือบ 900 ผู้สอนมัธยมและอุดมศึกษาได้ดำเนินการหาความถี่ที่ดังปรากฏเป็นระดับ ซึ่งแต่ละประเภทจะมีปัญหาสำหรับผู้สอนยัง

แต่ละชนิดที่พบมากที่สุด 10 ของโจรกรรมทางวรรณกรรมไว้ด้านล่าง ชนิดมีการจัดอันดับลำดับความรุนแรงของความตั้งใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล่าวอ้างไม่ออกสีดำและสีขาว เขตที่อยู่ระหว่างการวิจัยและกล่าวอ้างคือมักจะไม่ชัดเจน การเรียนรู้ที่จะยอมรับรูปแบบต่างๆของกล่าวอ้างไม่ชัดเจนมากขึ้นโดยเฉพาะคนที่เป็นก้าวสำคัญไปสู่การป้องกันที่มี ประสิทธิภาพ .

กล่าวอ้างความถี่ที่ได้รับการพัฒนาขึ้นมาเป็นวิธีการหนึ่งที่จะกำหนดและแยกด้วยวิธีการที่พบบ่อยที่กล่าวอ้างสามารถนำเอารูปแบบสเปกตรัมที่ทำให้รูปแบบเหล่านี้อยู่ในความทรงจำโดยการแท็กชนิดที่พร้อมด้วย"ดิจิตอล 2.0 " monikers ท่าทีที่ทั้งสองยอมรับว่าบทบาทที่อินเตอร์เน็ตที่เล่นในบางกรณีของการคัดลอกเนื้อหาและทำให้ ประเภท ที่มีความหมายมากกว่าสำหรับรุ่นที่ของนักเขียนที่เป็น"ดิจิตอลชาวพื้นเมือง" 1

เป็นส่วนหนึ่งของสเปกตรัมกล่าวอ้างโครงการพฤษภาคม 2012 การสำรวจความคิดเห็นของเกือบ 900 ผู้สอนการศึกษาสูงขึ้นและได้รับการศึกษาในการประเมินความถี่ที่พร้อมด้วยซึ่ง ประเภท เหล่านี้จะปรากฏขึ้นและระดับที่แต่ละ ประเภท เป็นเรื่องที่ยังมีปัญหาสำหรับผู้สอน.

10 ประเภท ที่มีอยู่โดยทั่วไปมากที่สุดของแต่ละกล่าวอ้างเป็นไปตามที่กำหนดไว้ทางด้านล่างนอกจากนั้นยัง ประเภท ที่จะถูกจัดอันดับในการสั่งซื้อของความรุนแรงของความตั้งใจ