Do you have any idea how lame it is

Do you have any idea how lame it is to do that in front of people? Just let us dance!’ Woo Bin complained.

‘No way. I just realized that it will actually be cute if you dance. What’s more embarrassing is if you randomly re-enact a scene in the middle of the party without any warning,’ Shin Hye said. ‘You lost. You have to do it. And besides, this was your idea, Kim Woo Bin. If you so much as laugh, I’m going to make you two do this in the middle of a public road.’

‘Then why do I have to be Cha Eun Sang? I’m Choi Young Do! I’m the coolest character in the drama.’

‘YA. Don’t push it,’ Min Ho said, scowling at Woo Bin. ‘I don’t want you to be Eun Sang either.’

‘You can switch characters if you want. But one of you has to be me. Arachi? You better do it right.’ She narrowed her eyes at them before heading to the door.

As soon as she stepped outside, she noticed that the guests had almost doubled. How long were we in there? There were several people she recognized, but they were mostly Jong Suk’s friends. One guy came up to her and asked for a photo, which she gladly obliged. She scanned the area for Jong Suk, but she couldn’t find him. Where did he go?

‘Shin Hye,’ Bo Young came up to her. ‘I tried to go into the playroom a little while ago but it was locked. You guys didn’t do anything weird in there, right?’

‘Anya,’ she replied, smiling. ‘But I’m sure Min Ho oppa and Woo Bin are doing something weird in there right now.’ She looked past Bo Young and continued to eye the guests.

Bo Young followed her gaze and looked behind her. ‘Are you looking for someone?’

‘Ah yeah,’ Shin Hye replied. ‘Uhm did you see Jong Suk?’

‘I think I saw him go out the back a little while ago. He’s probably at the garden.’

Shin Hye thanked Bo Young and made her way to Jong Suk’s kitchen. A few more people greeted her, but she wiggled her way out of the crowd and to the back door. As soon as she opened it, cold breeze washed through her. She shuddered, her hands instinctively stroking her bare arms. Her coat was left in the play room and she was only wearing a shirt. She was about to go back inside when in the corner of her eye, she noticed Jong Suk sitting on one of the garden chairs. The lights from the ground lamp were dim that she almost didn’t see him. She paused and watched as he took a puff of his cigarette and leaned back.

Quietly, she walked to where he was sitting. When she was only a few feet away, Jong Suk looked up at her. He stood up and threw his cigarette on the ground, putting it out with his foot. ‘Shin Hye,’ he said softly. ‘It’s cold out here.’

Shin Hye creased her brows. ‘I should be the one telling you that,’ she took a few more steps closer and sat on the chair beside his. ‘What are you doing here all alone? The party’s inside.’

Jong Suk didn’t reply and instead took off his jacket and put it over Shin Hye’s shoulders.

‘Jong Suk-ah, I’m fine…’ Shin Hye reached up to take it off, but Jong Suk placed his hands on her shoulders firmly. ‘Take it, I’ll go get another one inside.’

Shin Hye watched as Jong Suk made his way to the door. She tugged the jacket so it covered all of her upper body. As she waited for him to come back, she looked around at the well-kept garden. She wondered if Jong Suk personally took care of the plants, or if his parents or siblings did. Since his house was elevated, if you looked straight ahead, you can actually see several houses below. She stood up and walked to the edge of the fence to get a clearer view. Apart from the noise that came from inside the house, the night was incredibly quiet. And cold, very cold.

‘Shin Hye,’ she turned around and saw Jong Suk holding two mugs. He strolled toward her and handed her one. ‘I thought maybe you’d like some coffee. You drank beer and you’re driving later.’

Shin Hye smiled and took it from him. ‘Thanks.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความคิดใด ๆ ว่าอ่อนแอก็จะทำหน้าคน เพียงให้เราเต้น!' วูช่องเปด.

' ไม่ ฉันเพิ่งรู้ว่า มันจริงจะน่ารักถ้าคุณเต้น อายมากคือ ถ้าคุณสุ่มใหม่ประกาศใช้เป็นฉากระหว่างบุคคลโดยไม่มีการเตือน Shin Hye กล่าวว่า ' คุณหายไป คุณต้องทำ และนอกจาก นี้เป็นความคิดของคุณ ช่องวูคิม ถ้าคุณดังมากที่หัวเราะ ฉันจะทำให้คุณ สองทำกลางถนนสาธารณะ '

' แล้ว ทำไมต้องเป็นชา Eun สัง ผมทำหนุ่ม Choi ฉันเป็นตัวละครที่ยอดเยี่ยมในละครเรื่องนั้น '

' ยา ไม่ผลักดัน ' โฮนาทีที่กล่าวว่า ที่ scowling ที่ช่องวู 'ไม่ต้องการคุณสามารถสาง Eun จะ'

' คุณสามารถเปลี่ยนอักขระถ้าคุณต้องการ แต่หนึ่งของคุณมีให้ฉัน Arachi ดีกว่าคุณอยู่ ' เธอจำกัดดวงตาของเธอที่ไปประตู

ทันทีที่เธอก้าวนอก เธอสังเกตเห็นว่า แขกได้สองเท่าเกือบ ระยะอยู่เรามี มีหลายคนที่รู้จักเธอ แต่พวกเขาส่วนใหญ่ Jong Suk เพื่อน ผู้ชายคนหนึ่งมาให้เธอ และขอภาพถ่าย ซึ่งเธอยินดี obliged เธอพบบริเวณ Jong Suk แต่เธอก็ไม่พบเขา ที่ได้เขาไป?

'Shin Hye,' Bo Young มาให้เธอ ' ฉันพยายามไปเด็กน้อยขณะที่ผ่านมา แต่มันถูกล็อก พวกคุณไม่ได้ทำอะไรแปลก ๆ มี ขวา?'

'Anya เธอตอบกลับ ยิ้ม 'แต่ฉันแน่ใจ oppa แล้วโฮจิมินห์และช่องวูจะทำอะไรแปลกมีขณะนี้' เธอมองผ่าน Bo Young และยังคงตาแขก

Bo Young ตามสายตาของเธอ และมองเธอ 'คุณกำลังมองหาใคร"

'Ah ใช่ Shin Hye ตอบกลับ ' Uhm ไม่ได้คุณดู Jong Suk ?'

' ฉันคิดว่า ฉันเห็นเขาไปออกด้านหลังเล็กน้อยขณะที่ผ่านมา เขาเป็นที่สวน '

ขอบคุณ Bo Young shin Hye และทำครัว Jong Suk เธอไป บางคนรับการต้อนรับเธอ แต่เธอ wiggled วิธีของเธอออก จากฝูงชน และประตูหลัง ทันทีที่เธอเปิด ลมเย็นล้างผ่านเธอ เธอ shuddered มือของเธอ instinctively ตบแขนเปลือย เสื้อของเธอที่ถูกทิ้งในห้องเล่น และเธอเพียงสวมเสื้อ เธอจะกลับไปภายในมุมของตาของเธอ เธอสังเกตเห็น Jong Suk นั่งอยู่บนเก้าอี้สวนอย่างใดอย่างหนึ่ง ไฟจากโคมไฟพื้นมิติที่เธอเกือบจะไม่ได้เห็นเขาได้ เธอหยุดชั่วคราว และดูเหมือนเขาเอาพัฟของบุหรี่ของเขา และก็เอนหลัง

อย่างเงียบ ๆ เธอเดินไปที่เขานั่ง เมื่อเธอไปเพียงไม่กี่ฟุต Jong Suk มองขึ้นที่เธอ เขายืนขึ้น และโยนบุหรี่ของเขาบนพื้นดิน มายากลกับเท้าของเขา 'Shin Hye เขากล่าวเบา ๆ 'มันเป็นเย็นที่นี่'

Shin Hye ผ้าเป็นรอยย่นของเธอเลือน ' ควรได้เล่าว่า' เธอเอาขั้นตอนอย่างใกล้ชิด และนั่งบนเก้าอี้ข้างเขา ' กำลังทำอะไรอยู่ที่นี่อยู่คนเดียว ภายในของบุคคล '

Jong Suk ไม่ตอบแต่เอาออกจากเสื้อของเขา และวางเหนือไหล่ Shin Hye

'จงสุขอา ดี...' Hye ชินถึงจะออก แต่ Jong Suk วางมือบนไหล่ของเธออย่างแน่นหนา ' มัน ฉันจะไปรับอีกด้านหนึ่ง '

ชิน Hye ดูเหมือนสุขจงทำให้เขาไปประตู นาง tugged เสื้อนอกให้ครอบคลุมทั้งหมดของร่างกายของเธอด้านบน ขณะที่เธอรอให้เขากลับมา เธอมองสถานที่สวนงาม เธอสงสัยว่า Jong Suk เองค่ะพืช หรือ ถ้าพ่อแม่หรือพี่น้องของเขาได้ เนื่องจากบ้านของเขาถูกยกระดับ ถ้าคุณมองตรงไปข้างหน้า คุณสามารถจริงเห็นหลายบ้านด้านล่าง เธอลุกขึ้นยืน และเดินไปขอบของกรอบจะได้รับมุมมองชัดเจน นอกจากเสียงที่มาจากภายในบ้าน คืนเงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ และเย็น เย็นมาก

'Shin Hye เธอหันไปรอบ ๆ และเห็น Jong Suk ถือสองแก้ว เขา strolled ต่อเธอ และมอบหนึ่งของเธอ ' ฉันคิดว่า บางทีคุณต้องการให้กาแฟบางอย่าง คุณดื่มเบียร์ และคุณกำลังขับรถต่อไป '

Hye ชินยิ้ม และเอาจากเขา 'ขอบคุณ'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณมีความคิดใด ๆ ไม่ได้เรื่อง มันทำแบบนั้นต่อหน้าผู้คน ? แค่ให้เราได้เต้น ' วูบินบ่น

' วิธี ฉันแค่คิดว่า มันจะจริงจะน่ารัก ถ้าคุณเต้น สิ่งที่น่าอายมากกว่า ถ้าคุณสุ่มอีกครั้งเฉพาะฉากในช่วงกลางของพรรคโดยไม่มีการเตือนใด ๆ " ชินเฮพูด ' คุณหายไป คุณต้องทำมัน และอีกอย่าง นี่เป็นความคิดของคุณ คิม วู บินถ้านายทำให้หัวเราะ ผมจะทำให้พี่สองคนนี้อยู่ตรงกลางของถนนสาธารณะ '

งั้น ทำไมฉันต้องเป็นชาอึนซัง ? ผม ชอย ยอง ! ผมตัวที่เจ๋งที่สุดในละคร '

'ya . อย่าผลักสิ " มินโฮพูด หน้าบึ้งที่วูบิน ' ผมไม่อยากให้คุณอึนซังให้ '

คุณสามารถสลับตัวอักษรหากคุณต้องการ แต่คุณต้องเป็นผม อราชิ ?คุณต้องทำมันขวา . ' เธอคอด ตาของเธอที่พวกเขาก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ประตู

ทันทีที่เธอก้าวออกมา เธอสังเกตเห็นว่าแขกได้เกือบสองเท่า นานแค่ไหนที่เราอยู่ในนั้น มีหลายๆ คน เธอยอมรับ แต่ส่วนใหญ่ จอง ซุก เพื่อน คนหนึ่งเข้ามาหาเธอ และขอถ่ายรูป ซึ่งเธอยินดีมาก . เธอสแกนพื้นที่ จอง ซุกแต่เธอยังหาเขาไม่เจอ เขาไปที่ไหน ?

'shin เฮ " โบยองมาที่เธอ ผมพยายามจะเข้าไปเล่นได้สักพัก แต่มันถูกล็อคเอาไว้ พวกนายไม่ได้ทำอะไรประหลาดๆ ในนั้น ใช่มั้ย ? '

'anya " เธอตอบยิ้มๆ ' แต่ฉันว่าพี่มินโฮกับวูบินจะทำอะไรแปลก ๆอยู่ในตอนนี้ เธอมองผ่านบ่อหนุ่มต่อ

ตาแขกบ่อหนุ่มมองตามและมองข้างหลังของเธอ ' คุณกำลังมองหาใคร ? '

'ah ใช่ ชิน เฮ ตอบ ' เอ่อคุณเห็นจุงซุกเหรอ ? '

ฉันคิดว่าฉันเห็นเขาออกไปด้านหลังแล้ว เขาอาจจะอยู่ที่สวน . . .

ชิน เฮ ขอบคุณโบเล็กและทำทางของเธอเพื่อจองซุกอยู่ในครัว คนไม่กี่เพิ่มเติมทักทายเธอ แต่เธอ wiggled ทางของเธอออกมาจากฝูงชน และประตูหลังทันทีที่เธอเปิดมัน สายลมเย็นพัดผ่านเธอ เธอตัวสั่น มือของเธอลูบแขนตามสัญชาตญาณเปลือยของเธอ เสื้อของเธอถูกทิ้งอยู่ในห้องเล่น และก็ใส่แค่เสื้อ เธอกำลังจะกลับเข้าไปข้างใน เมื่ออยู่ในมุมตาของเธอ เธอสังเกตเห็น จุงซุก นั่งอยู่บนหนึ่งในสวนเก้าอี้ แสงจากโคมไฟดินอยู่ที่ริบหรี่ เธอแทบจะไม่เห็นเขาเธอหยุดและเฝ้ามองเขาเอาพายของบุหรี่ของเขาและพิงกลับ

อย่างเงียบๆ เธอเดินไปที่ที่เขานั่งอยู่ เมื่อเธอเพิ่งออกไปไม่กี่ฟุต จอง ซุก มองเธอ เขาลุกขึ้นยืนโยนก้นบุหรี่บนพื้น วางมันออกด้วยเท้าของเขา ' ชินเฮ ' เขาพูดเบาๆ ' ข้างนอกมันหนาวนะ "

ชินเฮตูดของเธอ คิ้ว ฉันควรจะบอกคุณว่า' เธอไม่กี่ก้าวเข้ามาใกล้และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ เขา ' มาทำอะไรที่นี่คนเดียวล่ะ ของพรรคใน '

จองซุกไม่ตอบแต่เอาเสื้อแจ็คเก็ตและวางลงบนไหล่ของชินเฮ

'jong ซุก , ผมสบายดี . . . " ชินเฮถึงถึงถอดออก แต่จองซุกก็วางมือของเขาบนไหล่ของเธอแน่น " เอาแล้ว ผมจะเข้าไปข้างในอีก . . .

ชินเฮดูจุงซุก ทำให้ทางของเขาไปที่ประตู เธอดึงเสื้อมันครอบคลุมทั้งหมดของร่างกายส่วนบนของเธอ ที่เธอรอให้เขากลับมา เธอมองไปรอบๆที่เก็บไว้อย่างดี สวน เธอสงสัยว่า ถ้า จอง ซุก เองเอาดูแลพืช หรือถ้าพ่อแม่หรือพี่น้องได้ เพราะบ้านเขาสูง ถ้าคุณมองตรงไปข้างหน้า คุณจะเห็นบ้านหลายด้านล่างเธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปริมรั้วที่จะได้รับมุมมองที่ชัดเจนขึ้น นอกจากเสียงที่ออกมาจากข้างในบ้าน คืนอย่างเงียบ หนาว หนาวมาก . . .

'shin เฮ ' เธอหันไปรอบ ๆและเห็นจุงซุกถือสองแก้ว เขากลับมาสู่เธอและคนหนึ่งของเธอ ฉันคิดว่าเธออาจจะชอบดื่มกาแฟ คุณดื่มเบียร์และคุณกำลังขับรถต่อมา '

ชินเฮยิ้มและเอามันไปจากเขา ' ขอบคุณนะ '
.