heating times of 4 min resulted in

heating times of 4 min resulted in the products all being burnt with
weight losses of about 64%. Only bacon slices in the defined range
of 39–53% weight loss were used for further tests, so that a sensory
panel could additionally evaluate the products for flavour. The HAA
contents were increased by increasing weight loss as a consequence
of the longer frying times (Table 2).
Similar results were found in a published study (Johansson &
Jaegerstad, 1994): The weight loss during the frying of bacon was
very high, being 50.3% and 71.4% for the moderate and well-done
products, respectively. Puangsombat, Gadgil, Houser, Hunt, and
Smith (2012) also reported that the cooking weight loss of fried
bacon in this study was very high with a level of 71.9%, and that
is one reason for the very high HAA levels in pan-fried bacon.
The formation of PhIP also dramatically increased in cooking conditions
that generated high weight loss (Murkovic, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความร้อนเวลา 4 นาทีส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ทั้งหมดที่เผาด้วยสูญเสียน้ำหนักประมาณ 64% เบคอนชิ้นในช่วงที่กำหนดเท่านั้นน้ำหนัก 39 – 53% ขาดทุนถูกใช้สำหรับการทดสอบเพิ่มเติม ให้การรับความรู้สึกแผงนอกจากนี้อาจประเมินผลผลิตภัณฑ์สำหรับรสชาติ ห้าเนื้อหาถูกเพิ่ม โดยการเพิ่มน้ำหนักผลของนานทอดเวลา (ตารางที่ 2)พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันในการศึกษาเผยแพร่ (Johansson และJaegerstad, 1994): การสูญเสียน้ำหนักในระหว่างการทอดเบคอนไม่สูงมาก 71.4% ปานกลาง และสุกและ 50.3 สา%ผลิตภัณฑ์ ตามลำดับ Puangsombat, Gadgil เฮา เซอร์ ล่า และสมิธ (2012) ยังรายงานว่า น้ำหนักอาหารของทอดเบคอนในการศึกษานี้มีสูงมากระดับ 71.9% และที่เป็นหนึ่งในเหตุผลสำหรับระดับห้าสูงในเบคอนทอดการก่อตัวของ PhIP ยังอย่างมากเพิ่มขึ้นในเงื่อนไขของการทำอาหารที่สร้างขึ้นสูงน้ำหนัก (Murkovic, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งความร้อน 4
นาทีส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ทั้งหมดจะถูกเผาด้วยการสูญเสียน้ำหนักของประมาณ64% ชิ้นเบคอนเฉพาะในช่วงที่กำหนดไว้ของ 39-53% การสูญเสียน้ำหนักถูกนำมาใช้สำหรับการทดสอบเพิ่มเติมเพื่อให้ประสาทสัมผัสแผงนอกจากนี้ยังสามารถประเมินผลิตภัณฑ์สำหรับรสชาติ HAA เนื้อหาเพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มการสูญเสียน้ำหนักเป็นผลในครั้งที่ทอดอีกต่อไป (ตารางที่ 2). ผลที่คล้ายกันที่พบในการศึกษาที่เผยแพร่ (Johansson และJaegerstad, 1994): การสูญเสียน้ำหนักในระหว่างการทอดเบคอนได้สูงมากเป็น 50.3% และ 71.4% ในระดับปานกลางและดีทำผลิตภัณฑ์ตามลำดับ Puangsombat, Gadgil, เจ้าของบ้าน, ฮันท์และสมิ ธ (2012) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าการสูญเสียน้ำหนักของการปรุงอาหารผัดเบคอนในการศึกษาครั้งนี้มีสูงมากที่มีระดับของ71.9% และที่เป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ระดับHAA ที่สูงมากในทะ เบคอนทอด. การก่อตัวของ PhIP ยังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในสภาพการปรุงอาหารที่สร้างการสูญเสียน้ำหนักสูง(Murkovic, 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความร้อนครั้งที่ 4 นาที ส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ทั้งหมดถูกเผาด้วยการสูญเสียน้ำหนักประมาณ 64 %
. แค่เบคอนชิ้นในการกำหนดช่วง
39 –การสูญเสียน้ำหนัก 53 ถูกใช้เพื่อการทดสอบต่อไป ดังนั้นแผงประสาทสัมผัส
สามารถนอกจากนี้ประเมินผลิตภัณฑ์ผงปรุงรส เนื้อหา Haa
เพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มการสูญเสียน้ำหนักเป็นผลของทอดเวลานาน

( ตารางที่ 2 )ผลที่คล้ายกันที่พบในการเผยแพร่การศึกษา ( Johansson &
jaegerstad , 1994 ) : การสูญเสียน้ำหนักในระหว่างการทอดเบคอนคือ
สูงมากเป็น 50.3 % และ 71.4 % ) และดีมาก
ผลิตภัณฑ์ ตามลำดับ puangsombat gadgil , เจ้าของบ้าน , ล่า , และ
สมิธ ( 2012 ) ยังมีรายงานว่าอาหารการสูญเสียน้ำหนัก
เบคอนทอดในการศึกษาสูงมากกับระดับ 71.9 % และที่
เป็นหนึ่งในเหตุผลสำหรับสูงมากถึงระดับในกระทะทอดเบคอน
การก่อตัวของ phip ยังเพิ่มขึ้นอย่างมากในการปรุงอาหารเงื่อนไข
ที่สร้างการสูญเสียน้ำหนักสูง ( murkovic , 2004 )