Changhong anxiously raised his head

Changhong anxiously raised his head to argue: “Only younger by an hour!”
Oh, he was actually younger than her in that way as well. Ah Luo didn’t bicker with him over that, and shook the chicken between the chopsticks, “Are you eating or not? My hand is all sore from holding it up.”
Of course, Changhong ate it. As he chewed, he suddenly remembered, “The maidservant said you were brought back by a bodyguard. Who is he?”
He unexpectedly thought of the point that even Wei Kun hadn’t taken note of.
Wei Luo thought it really wasn’t an easy matter to explain, so from the thousand words, she formed a single sentence: a good-hearted person passed through there by chance, and conveniently rescued her.
Saying that, Zhu Geng was too cheap. Instead of saving her, he wanted to deliver her to his master for retribution.
Changhong didn’t think much of it and didn’t ask further. They sat on the bed and finished eating their meal. When the maidservant went forward to tidy up the tableware, they heard someone announce from outside that Madam Du had come back.
Finally back.
Ah Luo jumped down from the arhat bed full of enthusiasm, in a few steps ran up behind the sliding door, and pasted her ear to the surface with a mysterious appearance.
Changhong followed after her bewildered, “What are you doing?”
Ah Luo turned around, raised up a white and tender finger to place it on her lips, and hushed him, “Madam is back…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริษัทฉางหงเฝ้ายกหัวของเขาจะเถียง: "เท่าอายุ โดยชั่วโมง"โอ้ เขาเป็นจริงอายุน้อยกว่าเธอในทางที่ดี อา ลูไม่ได้ bicker กับเขาว่า และส่ายไก่ระหว่างตะเกียบ "ท่านรับประทานอาหาร หรือไม่ มือคือเจ็บทั้งโฮลดิ้งขึ้น"แน่นอน บริษัทฉางหงกินมัน ขณะที่เขาเคี้ยว เขาก็จำได้ "maidservant กล่าวว่า คุณถูกนำกลับมา โดยกำลังคุ้ม เขาเป็นใคร"โดยไม่คาดคิดเขาคิดว่า จุดที่แม้ Wei Kun ไม่ดำเนินการจดLuo เว่ยคิดจริง ๆ ไม่ใช่เรื่องง่ายต่อการอธิบาย ดังนั้นจากคำพัน เธอเกิดประโยคเดียว: คนใจผ่านนั่นโดยบังเอิญ และบริการช่วยเหลือเธอบอกว่า Zhu เกิงได้ราคาถูกเกินไป แทนที่จะบันทึกของเธอ เขาต้องส่งเธอไปเขาหลักสำหรับวิบากกรรมบริษัทฉางหงไม่คิดมากของมัน และไม่ได้สอบถามเพิ่มเติม พวกเขานั่งบนเตียง และรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เมื่อ maidservant ไปข้างหน้าขึ้นบนโต๊ะอาหาร พวกเขาได้ยินคนประกาศจากภายนอกที่ ดูม่ายได้กลับมากลับในที่สุดอา Luo กระโดดลงจากเตียงฮัตเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น สามขั้นตอนวิ่งขึ้นหลังประตูบานเลื่อน และวางหูไปพื้นผิวมีลักษณะลึกลับบริษัทฉางหงตามหลังเธอสับสน "กำลังทำอะไร"อา ลูหัน ยกนิ้วสีขาว และเงินวางบนริมฝีปากของเธอ และข่มเขา "ม่ายอยู่กลับ..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Changhong ใจจดใจจ่อยกศีรษะของเขาที่จะโต้แย้ง: "เท่านั้นที่อายุน้อยกว่าโดยชั่วโมง"
โอ้เขาเป็นจริงที่อายุน้อยกว่าเธอในทางที่ดี อาลูไม่ได้ทะเลาะกับเขามากกว่านั้นและส่ายไก่ระหว่างตะเกียบ "คุณกำลังรับประทานอาหารหรือไม่? มือของฉันคือเจ็บทั้งหมดจากผู้ถือมันขึ้น. "
แน่นอน Changhong กินมัน ในขณะที่เขาเคี้ยวเขาก็จำได้ว่า "สาวใช้บอกว่าคุณถูกนำตัวกลับโดยบอดี้การ์ด เขาเป็นใคร? "
เขาไม่คาดคิดคิดของจุดที่ว่าแม้ Wei คุนไม่ได้ดำเนินการจดบันทึก.
Wei Luo คิดว่ามันจริงๆก็ไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่จะอธิบายดังนั้นจากพันคำที่เธอกลายเป็นประโยคเดียว: ดี คน -hearted ผ่านโดยมีโอกาสและสิ่งอำนวยความสะดวกช่วยชีวิตเธอ.
บอกว่าจู้เกิงราคาถูกเกินไป แทนการบันทึกของเธอเขาต้องการที่จะส่งเธอไปยังเจ้านายของเขาสำหรับการลงโทษ.
Changhong ไม่คิดว่ามากของมันและไม่ได้ถามต่อไป พวกเขานั่งอยู่บนเตียงและรับประทานอาหารเสร็จอาหารของพวกเขา เมื่อสาวใช้เดินไปข้างหน้าเพื่อเป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้นบนโต๊ะอาหารที่พวกเขาได้ยินคนประกาศจากภายนอกที่ท่านผู้หญิง Du ได้กลับมา.
สุดท้ายกลับ.
อาลูกระโดดลงจากเตียงอรหันต์เต็มความกระตือรือร้นในไม่กี่ขั้นตอนวิ่งขึ้นหลังประตูบานเลื่อน, และวางหูของเธอกับพื้นผิวที่มีลักษณะลึกลับ.
Changhong ตามหลังเธองุนงง "คุณกำลังทำอะไร?"
อาลูหันไปรอบ ๆ ยกขึ้นสีขาวและนุ่มลายนิ้วมือที่จะวางไว้บนริมฝีปากของเธอและเงียบเขา "ท่านผู้หญิง กลับมา…"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Changhong ใจจดใจจ่อยกหัวเถียง " แต่อายุน้อยกว่า 1 ชั่วโมง "โอ้ จริงๆแล้วเขาเป็นเด็กกว่าเธอแบบนั้นเช่นกัน อาหลัวไม่ได้ทะเลาะกับเขา และก็ไก่ระหว่างตะเกียบ " จะกินหรือไม่กิน ? มือของฉันมันเจ็บจากการถือมันขึ้น " .แน่นอน , Changhong กินมัน เขาเคี้ยว เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ " หญิงกล่าวว่าเธอถูกนำกลับมาโดยมีบอดี้การ์ด เขาคือใคร ? "เขาไม่คิดว่าจุดที่แม้แต่เว่ยคุงไม่ได้เอาโน้ต .Wei หลัวคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะอธิบาย ดังนั้น จากพัน เธอเกิดประโยคเดียว : เป็นคนจิตใจดี คนผ่านไปที่นั่นโดยบังเอิญ และสะดวกสามารถช่วยเธอได้บอกว่าจูเกิงก็ราคาถูกด้วย แทนที่จะช่วยชีวิตเธอ เขาอยากไปส่งเธอ อาจารย์ของเขาเพื่อแก้แค้นChanghong ไม่ได้คิดถึงมันมากนัก และไม่ได้ถามเพิ่มเติม พวกเขานั่งบนเตียงและกินอาหารของพวกเขา เมื่อหญิงรับใช้ก็เดินหน้าทำความสะอาดโต๊ะอาหาร เขาได้ยินเสียงคนประกาศจากภายนอกว่า มาดาม ดู ได้กลับมาในที่สุดก็กลับมาอาหลัว กระโดดลงจากเตียง พระอรหันต์ เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น ไม่กี่ก้าวเข้าไปหลังประตูบานเลื่อน แล้ววางหูของเธอไปยังพื้นผิวมีลักษณะลึกลับChanghong ตามหลังเธองุนงง " คุณทำอะไรน่ะ ? "อาหลัวหันไปชูนิ้วนุ่มสีขาวและวางไว้บนริมฝีปาก และปกปิดเขา มาดาม " กลับ . . . . . . . "