An old man with steel rimmed specta

An old man with steel rimmed spectacles and very dusty clothes sat by the side of the road. There was a pontoon bridge
across the river and carts, trucks, and men, women and children were crossing it. The mule- drawn carts staggered up the steep
bank from the bridge with soldiers helping push against the spokes of the wheels. The trucks ground up and away heading out
of it all and the peasants plodded along in the ankle deep dust. But the old man sat there without moving. He was too tired to
go any farther.
It was my business to cross the bridge, explore the bridgehead beyond and find out to what point the enemy had advanced. I
did this and returned over the bridge. There were not so many carts now and very few people on foot, but the old man was still
there.
"Where do you come from?" I asked him.
"From San Carlos," he said, and smiled.
That was his native town and so it gave him pleasure to mention it and he smiled.
"I was taking care of animals," he explained.
"Oh," I said, not quite understanding.
"Yes," he said, "I stayed, you see, taking care of animals. I was the last one to leave the town of San Carlos."
He did not look like a shepherd nor a herdsman and I looked at his black dusty clothes and his gray dusty face and his steel
rimmed spectacles and said, "What animals were they?"
"Various animals," he said, and shook his head. "I had to leave them."
I was watching the bridge and the African looking country of the Ebro Delta and wondering how long now it would be
before we would see the enemy, and listening all the while for the first noises that would signal that ever mysterious event
called contact, and the old man still sat there.
"What animals were they?" I asked.
"There were three animals altogether," he explained. "There were two goats and a cat and then there were four pairs of
pigeons."
And you had to leave them?" I asked.
"Yes. Because of the artillery. The captain told me to go because of the artillery."
"And you have no family?" I asked, watching the far end of the bridge where a few last carts were hurrying down the slope
of the bank.
"No," he said, "only the animals I stated. The cat, of course, will be all right. A cat can look out for itself, but I cannot think
what will become of the others."
"What politics have you?" I asked.
"I am without politics," he said. "I am seventy-six years old. I have come twelve kilometers now and I think now I can go
no further."
"This is not a good place to stop," I said. "If you can make it, there are trucks up the road where it forks for Tortosa."
"I will wait a while," he said, " and then I will go. Where do the trucks go?"
"Towards Barcelona," I told him.
"I know no one in that direction," he said, "but thank you very much. Thank you again very much."
He looked at me very blankly and tiredly, and then said, having to share his worry with someone, "The cat will be all right, I
am sure. There is no need to be unquiet about the cat. But the others. Now what do you think about the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายชรากับแว่นตากรอบเหล็กและเสื้อผ้าที่มีฝุ่นมากนั่งอยู่ด้านข้างของถนน มีโป๊ะสะพานก็ข้ามแม่น้ำและรถลากรถบรรทุกและผู้ชายผู้หญิงและเด็กที่กำลังจะข้ามมัน
รถลากดึง mule-
ถูกย้ายขึ้นที่สูงชันธนาคารจากสะพานกับทหารช่วยผลักดันกับซี่ล้อ รถบรรทุกพื้นดินขึ้นไปและมุ่งหน้าออกของมันทั้งหมดและชาวนา plodded พร้อมข้อเท้าฝุ่นลึก
แต่ชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ที่นั่นโดยไม่ต้องย้าย เขาเป็นคนที่เหนื่อยเกินไปที่จะไปไกล ๆ . มันเป็นธุรกิจของฉันที่จะข้ามสะพานสะพานเกินสำรวจและหาสิ่งที่จุดศัตรูได้สูง ผมทำอย่างนี้และกลับมาข้ามสะพาน มีไม่รถจำนวนมากในขณะนี้และคนน้อยมากที่เท้า แต่ชายชราก็ยังคงมี. "คุณจะอยู่ที่ไหนมาจากไหน?" ฉันถามเขาว่า. "จากซานคาร์ลอ" เขากล่าวและยิ้ม. นั่นเป็นเมืองบ้านเกิดของเขาและดังนั้นจึงทำให้เขามีความสุขที่จะพูดถึงมันและเขายิ้ม. "ผมได้รับการดูแลสัตว์" เขาอธิบาย. "โอ้" ผมบอกว่าไม่เข้าใจค่อนข้าง. "ใช่" เขากล่าวว่า "ผมอยู่ที่คุณจะเห็นการดูแลสัตว์. ฉันเป็นคนสุดท้ายที่จะออกจากเมืองซานคาร์ลอ." เขาไม่ได้มีลักษณะเหมือนคนเลี้ยงแกะหรือปศุสัตว์ และผมมองที่เขาเหล็กเสื้อผ้าเต็มไปด้วยฝุ่นสีดำและสีเทาใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นของเขาและแว่นตากรอบและกล่าวว่า"สัตว์อะไรคือพวกเขา?" "สัตว์ต่างๆ" เขากล่าวและส่ายหัว "ผมต้องออกจากพวกเขา." ผมดูสะพานและแอฟริกันประเทศมองของเอ็บเดลต้าและสงสัยว่านานแค่ไหนตอนนี้ก็จะเป็นก่อนที่เราจะได้เห็นศัตรูและฟังทั้งหมดในขณะที่สำหรับเสียงแรกที่จะส่งสัญญาณว่าเคยเหตุการณ์ลึกลับที่เรียกว่าการติดต่อและคนเก่ายังคงนั่งอยู่ที่นั่น. "สัตว์อะไรคือพวกเขา?" ฉันถาม. "มีสามสัตว์ทั้งสิ้น" เขาอธิบาย "มีสองเป็นแพะและแมวแล้วมีสี่คู่ของนกพิราบ." และคุณต้องออกจากพวกเขา? "ฉันถาม." ใช่ เพราะการยิงปืนใหญ่ กัปตันบอกให้ผมไปเพราะปืนใหญ่. "" และคุณมีครอบครัวหรือไม่? "ฉันถามดูปลายสุดของสะพานที่รถผ่านมาสองสามคนรีบลงเนินของธนาคาร." ไม่ "เขากล่าว "เพียงสัตว์ผมกล่าว แมวของหลักสูตรจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แมวสามารถมองออกไปสำหรับตัวเอง แต่ฉันไม่สามารถคิดสิ่งที่จะกลายเป็นของคนอื่น. "" สิ่งที่การเมืองมีคุณ? "ฉันถาม." ฉันไม่มีการเมือง "เขากล่าว." ผมหกเจ็ดปี ฉันได้มาสิบสองกิโลเมตรและตอนนี้ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันสามารถไปต่อไปไม่ได้. "" นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่ดีที่จะหยุด "ผมพูดว่า." ถ้าคุณสามารถทำให้มันมีรถขึ้นถนนที่มันส้อมสำหรับ Tortosa "" ฉันจะรอในขณะที่ "เขากล่าว" และจากนั้นฉันจะไป รถบรรทุกจะไปที่ไหน? "" ต่อบาร์เซโลนา "ผมบอกเขาว่า." ฉันรู้ว่าหนึ่งในทิศทางที่ไม่ "เขากล่าวว่า" แต่ขอบคุณมาก ขอขอบคุณอีกครั้ง. มาก "เขามองมาที่ผมมากและblankly อย่างเหน็ดเหนื่อยและจากนั้นกล่าวว่าไม่ต้องกังวลร่วมกันของเขากับใครสักคน" แมวจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องผมมั่นใจว่า ไม่จำเป็นต้องมีความไม่สงบเกี่ยวกับแมว แต่คนอื่น ๆ ตอนนี้สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายชรากับเหล็กขอบแว่นตาและเสื้อผ้า ฝุ่นเยอะมาก นั่งข้างๆถนน มีโป๊ะสะพาน
ข้ามแม่น้ำและ carts รถบรรทุก และ ผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กที่เดินข้ามมัน ล่อ - ลากเกวียนโงนเงนขึ้นธนาคารชัน
จากสะพานกับทหารช่วยผลักดันกับซี่ลวดของล้อ รถบรรทุกดิน และห่างออกไป
ของทั้งหมด และชาวบ้าน plodded ตามข้อเท้าลึกในฝุ่น แต่คนแก่นั่งโดยไม่ต้องย้าย เขาเหนื่อยเกินไปที่จะไปไกลกว่านี้
.
มันเป็นธุรกิจของฉันจะข้ามสะพาน , สํารวจสะพานเลย และหาจุดที่ศัตรูมีขั้นสูง ผม
ทำและกลับมาข้ามสะพาน มีเกวียนมากตอนนี้ และน้อยคนมากที่เท้า แต่ชายชรายังคง
.
" เจ้ามาจากไหน " ฉันถามเขา .
" จากซานคาร์ลอส " เขากล่าวและยิ้ม
ที่เมืองบ้านเกิดของเขาและมันทำให้เขาเพลิดเพลิน พูดถึง และเขายิ้ม .
" ผมดูแลสัตว์ " เขาอธิบาย .
" โอ้ " ผมพูดไม่ค่อยเข้าใจ
" ครับ " เขากล่าวว่า " ผมอยู่ คุณเห็น ดูแลสัตว์ ฉันเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากเมืองซาน คาร์ลอส "
.เขาดูไม่เหมือนผู้เลี้ยงแกะและเกษตรกรผู้เลี้ยงสัตว์และฉันมองเสื้อผ้าของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นสีดำและใบหน้าเปื้อนฝุ่นสีเทา
เหล็กของเขาขอบแว่นและกล่าวว่า " สัตว์มีอะไรบ้าง ? "
" สัตว์ต่าง ๆ , " เขากล่าว , และส่ายหัวของเขา " . ฉันทิ้งพวกเขา . "
ผมดูสะพานและมองประเทศแอฟริกาของเดลต้าแม่น้ำเอโบรและสงสัยมานาน ตอนนี้มันคงจะ
ก่อนที่เราจะเห็นศัตรูฟังเพลงทั้งหมดที่ในขณะที่สำหรับครั้งแรกที่สัญญาณเสียงที่เคยลึกลับเหตุการณ์
โทรติดต่อ ชายชรายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น .
" สัตว์อะไรหรอ ? " ผมถาม .
" มีสัตว์สามทั้งหมด " เขาอธิบาย " มีแพะสองตัว และแมวแล้วมี 4 คู่ "

นกพิราบ และคุณต้องปล่อยให้พวกเขา ? " ผมถาม .
" ครับ เพราะของปืนใหญ่กัปตันบอกไปเพราะ " ปืนใหญ่ "
" และคุณไม่มีครอบครัวเหรอ ? " ฉันถาม มองไกลสุดของสะพานที่ไม่กี่เกวียนกำลังรีบลงลาดชัน
ของธนาคาร .
" ไม่ " เขากล่าวว่า " สัตว์ที่ผมกล่าว แมว แน่นอน จะไม่เป็นอะไร แมวสามารถมองออกไปสำหรับตัวเอง แต่ผมก็ไม่คิดว่าอะไรจะกลายเป็นของคนอื่น ๆ
.
" การเมืองอะไรคุณ ?
ผมถาม" ผมไม่มีการเมือง " เขากล่าว ผมมีปี ผมได้มา 12 กิโลเมตรแล้ว และฉันคิดว่า ฉันสามารถไป
ไม่เพิ่มเติม . "
" นี้ไม่ได้เป็นสถานที่ที่ดีที่จะหยุด " ผมกล่าว ถ้าคุณสามารถทำให้มันมีขึ้นถนนที่รถบรรทุกส้อมสำหรับตอร์โตซ่า "
" ข้าจะรอสักพัก " เขากล่าว " แล้วผมจะไป แล้วรถบรรทุกไป ? "
" ต่อบาร์เซโลน่า " ผมบอกเขา
" ฉันรู้ว่าหนึ่งในทิศทางที่ " เขากล่าว " แต่ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคุณอีกมาก "
เค้ามองผมอย่างว่างเปล่า และกระรอก แล้วว่า มีการแบ่งปันความกังวลของเขากับใคร " แมวจะไม่เป็นไร ฉัน
มั่นใจ ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นความไม่สงบเกี่ยวกับแมว แต่คนอื่น ๆ ตอนนี้คุณคิดยังไงกับเรื่อง