Does a training in 'formal grammar'

Does a training in 'formal grammar' improve a child's ability to write? At one time it was taken for granted that the answer was yes, so children were taught grammatical analysis as part of the effort to improve their writing. However when educational researchers sought evidence for the expected effects, the results were negative; for example, one of the classic experiments concluded: "It seems safe to infer that the study of English grammar had a negligible or even harmful effect upon the correctness of children's writing in the early part of the five secondary schools." (Harris 1962) A number of studies in the 60s and 70s have since been accepted as 'classic' support for the view that grammar teaching does nothing for children's writing. By the late 60s the dominant view in both the UK and the USA, and possibly throughout the English-speaking world, was that "most children cannot learn grammar and ... even to those who can it is of little value." (Thompson 1969) No doubt this view fitted the spirit of the times both in English teaching (where grammar was seen as a shackle on children's imagination) and in linguistics (where Chomsky was arguing that grammatical competence develops 'naturally' according to an innate programme, so teaching is simply irrelevant).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฝึกใน 'ทางไวยากรณ์' ปรับปรุงเด็กความสามารถในการเขียนอย่างไร ครั้งเดียวจะถูกนำสำหรับให้ว่า คำตอบคือ ใช่ เพื่อให้เด็กได้สอนวิเคราะห์ไวยากรณ์เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามในการปรับปรุงการเขียน อย่างไรก็ตาม เมื่อศึกษาวิจัยค้นหาหลักฐานสำหรับผลกระทบที่คาดไว้ ก็ลบ ตัวอย่าง หนึ่งทดลองคลาสสิกสรุป: "ดูเหมือนปลอดภัยรู้ว่า การศึกษาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษมีผลเป็นระยะ หรือแม้แต่เป็นอันตรายเมื่อความถูกต้องของการเขียนของเด็กในส่วนต้นของโรงเรียนมัธยม 5" (แฮ 1962) จำนวนของการศึกษาในยุค 60s และ 70s มีตั้งแต่การยอมรับเป็น 'คลาสสิก' สนับสนุนมุมมองที่สอนไวยากรณ์ไม่อะไรสำหรับเด็กเขียน โดยยุค 60s ปลาย หลัก ในสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา และอาจจะ ทั่ว โลกภาษาอังกฤษ มีที่ "เด็กส่วนใหญ่ไม่สามารถเรียนรู้ไวยากรณ์ และ...แม้แต่กับผู้ที่สามารถมีค่าน้อย" (1969 ทอมป์สัน) มีข้อสงสัยนี้ดูสิ่งของเวลาทั้งในการสอนภาษาอังกฤษ (ที่ไวยากรณ์ถูกเห็นเป็นกุญแจมือในจินตนาการของเด็ก) และภาษาศาสตร์ (ที่ชัมสกีได้โต้เถียงว่า ความสามารถทางไวยากรณ์พัฒนา 'ธรรมชาติ' ตามโปรแกรมข้อสอบ เพื่อให้การสอนมีความเกี่ยวข้องเพียง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่การฝึกอบรมใน 'ไวยากรณ์อย่างเป็นทางการ' ปรับปรุงความสามารถของเด็กที่จะเขียน ที่ครั้งหนึ่งมันเป็นที่สำหรับรับว่าคำตอบคือใช่เพื่อให้เด็กได้รับการสอนการวิเคราะห์ไวยากรณ์เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะปรับปรุงการเขียนของพวกเขา แต่เมื่อนักวิจัยศึกษาหา​​หลักฐานสำหรับผลกระทบที่คาดว่าจะมีผลเป็นลบ; ตัวอย่างหนึ่งของการทดลองคลาสสิกสรุป: "ดูเหมือนว่าปลอดภัยที่จะสรุปว่าการศึกษาของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษมีผลกระทบเล็กน้อยหรือแม้กระทั่งที่เป็นอันตรายต่อความถูกต้องของเด็ก เขียนในช่วงต้นของโรงเรียนมัธยมห้า. " (แฮร์ริส 1962) จากการศึกษาในยุค 60 และยุค 70 ที่ได้รับการยอมรับตั้งแต่การสนับสนุน 'คลาสสิก' เพื่อดูว่าการเรียนการสอนไวยากรณ์ไม่ทำอะไรเลยสำหรับการเขียนของเด็ก โดยช่วงปลายยุค 60 มุมมองที่โดดเด่นทั้งในสหราชอาณาจักรและประเทศสหรัฐอเมริกาและอาจจะทั่วโลกที่พูดภาษาอังกฤษได้ว่า "เด็กส่วนใหญ่ไม่สามารถเรียนรู้ไวยากรณ์และ ... แม้ผู้ที่จะสามารถมีคุณค่าน้อย." (ธ อมป์สัน 1969) ข้อสงสัยมุมมองนี้ติดตั้งจิตวิญญาณของครั้งทั้งในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ (ที่ไวยากรณ์ถูกมองว่าเป็นกุญแจมืออยู่กับจินตนาการของเด็ก) และภาษาศาสตร์ (ที่ชัมได้รับการพิสูจน์ว่าเป็นความสามารถทางไวยากรณ์พัฒนา 'ธรรมชาติ' ตามโปรแกรมโดยธรรมชาติไม่มี ดังนั้นการเรียนการสอนที่ไม่เกี่ยวข้องเพียง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการฝึกอบรมใน ' ' ไวยากรณ์อย่างเป็นทางการปรับปรุงความสามารถของเด็กที่จะเขียน ? ที่ครั้งหนึ่งมันถูกมองข้ามว่าคำตอบคือ ใช่ เพื่อให้เด็กได้รับการสอนการวิเคราะห์ไวยากรณ์เป็นส่วนหนึ่งของความพยายามเพื่อปรับปรุงการเขียนของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อนักวิจัยศึกษาหาหลักฐานสำหรับผลที่คาดว่าจะได้ผลเป็นลบ ตัวอย่างหนึ่งของการทดลองคลาสสิกสรุป :" มันปลอดภัยที่จะสรุปว่าการศึกษาไวยากรณ์ภาษาอังกฤษได้เล็กน้อยหรือแม้แต่ผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อความถูกต้องของเด็กที่เขียนในตอนต้นของห้าโรงเรียนมัธยม " ( แฮร์ริส 1962 ) จํานวนของการศึกษาใน 60s และ 70s ตั้งแต่ได้รับการยอมรับเป็น ' คลาสสิก ' เพื่อสนับสนุนมุมมองที่สอน ไวยากรณ์ ไม่เคยทำอะไรให้เด็กเขียนโดยปลายยุค 60 ดูเด่นทั้งในอังกฤษและสหรัฐอเมริกา และอาจจะตลอดการพูดภาษาอังกฤษของโลก นั่นคือ " เด็กส่วนใหญ่สามารถเรียนรู้ไวยากรณ์ และ . . . . . . . แม้ผู้ที่สามารถเป็นค่าเล็ก ๆน้อย ๆ" ( ทอมป์สัน 1969 ) ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามุมนี้พอดีวิญญาณของครั้งทั้งในภาษาอังกฤษ ( ไวยากรณ์ คือเห็นเป็นกุญแจมือที่เด็กจินตนาการ ) และภาษา ( ที่ชอมสกีก็เถียงว่าความสามารถทางไวยากรณ์พัฒนา ' ธรรมชาติ ' ตามหลักสูตรพื้นฐานเพื่อการสอนเป็นเพียงที่ไม่เกี่ยวข้อง )