Shifting cultivation (also called s

Shifting cultivation (also called swidden or bush fallow agriculture) is widely practiced in most Indonesian islands, except Java. Shifting cultivation includes a variety of practices occurring in a diversity of environments under many specific circumstances.

In Apo Kayan (East Kalimantan), almost all the forests cleared for agriculture are secondary forests and the fallow period is between 10 to 30 years. The farmers believe that the fallow period should be long enough to reduce weeds and to prevent the short-term degradation of the forest into scrub. Occasionally, sites may be left unused for even longer periods (40 to 50 years) to prevent gradual declines in fertility and an increase in weedy species. The farmers recognize the merits of long-term swidden management.

In Long Segar (also in East Kalimantan) shifting cultivators clear more primary forest than secondary forest for swiddens. People in Long Segar grow rice, easily selling the surplus through trade boats or to local markets. For this reason and because of the availability of chainsaws and fuel for motor boats, the area cleared and cultivated by Long Segar farmers is about 0.4 ha per capita per year, or about 33% larger than in Apo Kayan. The total area cultivated in 1979-1980 was about 400 ha, of which 82% was primary forest. Because of market, technology and population pressure, the rotation is becoming shorter. The recovery of such fields to forest is slow and, consequently, there is danger of land degradation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เลื่อนการเพาะปลูก (เรียกว่าเกษตร fallow swidden หรือบุช) กันอย่างแพร่หลายฝึกฝนในหมู่เกาะอินโดนีเซียมากที่สุด ยกเว้น Java เลื่อนการเพาะปลูกรวมถึงความหลากหลายของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในความหลากหลายของสภาพแวดล้อมภายใต้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงมากใน Kayan อาโป (กาลิมันตันตะวันออก), ป่าเกือบทั้งหมดที่เลือกสำหรับการเกษตรมีป่ารอง และ fallow อยู่ระหว่าง 10 ถึง 30 ปี เกษตรกรเชื่อว่า ระยะ fallow ควรจะยาวเพียงพอ เพื่อลดวัชพืช และป้องกันลดระยะสั้นของป่าเป็นสครับ บางครั้ง เว็บไซต์อาจอยู่ไม่นานแม้ (40-50 ปี) เพื่อป้องกันการลดลงทีละน้อยในความอุดมสมบูรณ์และเพิ่มพันธุ์วัชพืช เกษตรกรรู้จักสมควรจัดการ swidden ในระยะยาวในททายาว (ในกาลิมันตันตะวันออก) ขยับคราดล้างป่าหลักยิ่งกว่าป่ารองสำหรับ swiddens คนในททายาวปลูกข้าว ได้ขายส่วนเกิน ผ่านเรือทางการค้า หรือ การตลาด ด้วยเหตุนี้ และเนื่อง จากความพร้อมของเลื่อยโซ่ยนต์และน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับเรือยนต์ พื้นที่ล้าง และเพาะปลูก โดยเกษตรกรททายาวได้เกี่ยวกับ 0.4 ฮา ต่อหัวต่อปี หรือประมาณ 33% มากกว่าใน Kayan อาโป พื้นที่เพาะปลูกในปี 1979-1980 ได้ประมาณ 400 ฮา ที่ 82% ป่าหลัก เนื่องจากความดันการตลาด เทคโนโลยี และประชากร การหมุนเป็นสั้น กู้คืนเขตข้อมูลดังกล่าวไปป่าช้า และ จึง มีอันตรายสลายที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทำไร่เลื่อนลอย (ที่เรียกว่าไร่เลื่อนลอยหรือเกษตรรกร้างพุ่มไม้) มีประสบการณ์อย่างกว้างขวางในหมู่เกาะอินโดนีเซียส่วนใหญ่ยกเว้น Java เพาะปลูกรวมถึงความหลากหลายของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในความหลากหลายของสภาพแวดล้อมภายใต้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงจำนวนมาก. ใน Apo Kayan (กาลิมันตันตะวันออก) เกือบทุกป่าเคลียร์เพื่อการเกษตรป่ามัธยมศึกษาและระยะเวลาที่รกร้างอยู่ระหว่าง 10 ถึง 30 ปี เกษตรกรเชื่อว่าระยะเวลาที่รกร้างควรยาวพอที่จะลดวัชพืชและเพื่อป้องกันการย่อยสลายในระยะสั้นของป่าเข้ามาขัด บางครั้งเว็บไซต์อาจจะเหลือไม่ได้ใช้สำหรับรอบระยะเวลาได้อีกต่อไป (40-50 ปี) เพื่อป้องกันไม่ให้ลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในความอุดมสมบูรณ์และการเพิ่มขึ้นของสายพันธุ์ผอมโซ เกษตรกรตระหนักถึงประโยชน์ของการจัดการไร่เลื่อนลอยในระยะยาว. ใน Long Segar (ยังอยู่ในกาลิมันตันตะวันออก) ขยับเครื่องคราดชัดเจนป่าหลักมากกว่ารองป่าสำหรับ swiddens คนใน Long Segar ปลูกข้าวได้อย่างง่ายดายขายเกินดุลการค้าผ่านทางเรือหรือตลาดท้องถิ่น ด้วยเหตุนี้และเนื่องจากความพร้อมของเลื่อยและน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับเรือยนต์บริเวณที่ล้างและปลูกโดยเกษตรกรยาว Segar คือประมาณ 0.4 เฮกเตอร์ต่อหัวต่อปีหรือมีขนาดใหญ่กว่าใน Apo Kayan ประมาณ 33% รวมพื้นที่ปลูกใน 1979-1980 เป็นประมาณ 400 ไร่ซึ่ง 82% เป็นป่าหลัก เพราะการตลาดเทคโนโลยีและความดันประชากร, การหมุนจะกลายเป็นสั้น การฟื้นตัวของเขตข้อมูลดังกล่าวไปยังป่าช้าและจึงมีอันตรายจากความเสื่อมโทรมของที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไร่เลื่อนลอย ( เรียกว่า ข่าวสาร หรือ บุชการเกษตรที่รกร้าง ) เป็นปฏิบัติกันอย่างกว้างขวางในหมู่เกาะอินโดนีเซียมากที่สุดยกเว้น Java ไร่เลื่อนลอยรวมถึงความหลากหลายของการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในความหลากหลายของสภาพแวดล้อมภายใต้สถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจงมากในอาโป กสิณ ( ตะวันออกกาลิมันตัน ) เกือบทั้งหมดในป่าล้างเพื่อการเกษตรรองป่าและระยะเวลา fallow ระหว่าง 10 ถึง 30 ปี เกษตรกรเชื่อว่าระยะเวลา fallow ควรจะนานพอที่จะลดวัชพืชและป้องกันการเสื่อมสภาพระยะสั้นของป่าเป็นสครับ บางครั้งเว็บไซต์ที่อาจจะเหลือที่ไม่ได้ใช้สำหรับช่วงเวลาอีกต่อไป ( 40 ถึง 50 ปี ) เพื่อป้องกันการลดลงอย่างค่อยเป็นค่อยไปในความอุดมสมบูรณ์และการเพิ่มขึ้นของวัชพืชชนิด เกษตรกรรู้จักประโยชน์ของการจัดการข่าวสารระยะยาวนานซีการ์ ( ในจังหวัดกาลีมันตันตะวันออก ) การล้างป่าปลูกหลักมากกว่าป่าทุติยภูมิสำหรับ swiddens . นานซีการ์คนปลูกข้าว สามารถขายส่วนเกินผ่านการค้าเรือหรือตลาดท้องถิ่น ด้วยเหตุนี้และเนื่องจากความพร้อมของ chainsaws และเชื้อเพลิงสำหรับเครื่องยนต์เรือ , พื้นที่เพื่อปลูกโดยเกษตรกรซีการ์ยาวประมาณ 0.4 ฮาต่อหัวต่อปี หรือประมาณ 33% มากกว่าอาโป กสิณ . พื้นที่ทั้งหมดที่ปลูกใน 2522-2523 ประมาณ 400 ฮา ซึ่ง 82% เป็นป่าหลัก เพราะการตลาด เทคโนโลยี และความดัน จำนวนประชากร หมุนเป็นสั้น การกู้คืนของสาขา เช่น ป่าช้า และ จากนั้น จะมีอันตรายของความเสื่อมโทรมของที่ดิน